Μπορεί ο μελλοντικός αντικαταστάτης του Χάρι Κέιν να προέρχεται από ένα χωριό της Αργεντινής, να μην έχει παίξει επίσημα σε ακαδημίες και να είναι μόλις 19 ετών; Ο Αλέχο Βελίζ θα μας δώσει την απάντηση!
Το χωριό Γκέντεκεν φέρει όνομα που θυμίζει Γερμανία ή Αυστρία (γράφεται μάλιστα και με umlaut), αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται στην Αργεντινή, 120 χιλιόμετρα μακριά από το Ροζάριο. Η τοπική ομάδα όπως καταλαβαίνετε είναι παντελώς άσημη. Ούτε στην επαρχία της Σάντα Φε για την ακρίβεια δεν είναι γνωστή. Μόλις τις τελευταίες ημέρες αυτή η τοπική ομάδα λοιπόν ξεκίνησε να αναφέρεται στα εθνικά κι ευρωπαϊκά μέσα και αυτό γιατί αποτελεί τον αρχικό σταθμό του νέου επιθετικού της Τότεναμ, Αλέχο Βελίζ.
H Γκέντεκεν λοιπόν, «υποδέχθηκε» το ταλέντο του… νεογέννητου Αλέχο, καθότι εντάχθηκε στις ακαδημίες αυτής σε ηλικία μόλις τριών ετών. Στο χωριό έμεινε μέχρι τα έξι του. Τόσο έμεινε και στην ομάδα. Βλέπετε, επειδή οι ευκαιρίες ήταν μηδαμινές, η οικογένεια Βελίζ αποφάσισε να μετακομίσει σε μια κωμόπολή εν ονόματι Μπερνάρδο ντε Ιριγκογέν. Το ονομά της, προέρχεται από τον σπουδαίο διπλωμάτη και πολιτικό με το ίδιο όνομα, ο οποίος δώρισε τεράστια κομμάτια γης στους κατοίκους της περιοχής. Κάπως έτσι η Κλουμπ Ουνιόν Ντεπορτίβο Κουλτουράλ αποτέλεσε τον επόμενο ποδοσφαιρικός σταθμό του ταλαντούχου επιθετικού.
Στην Ντεπορτίβο ο Βελίζ έμεινε μέχρι τα 16 του. Αφού εντυπωσίασε στα τουρνουά της περιοχής με την εκτελεστική του δεινότητα, η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται πέρα από τα στενά «σύνορα» του Ιριγκογέν. Ένας συγγενής του, ο Χαβιέ Κολομπάρι, μίλησε στην Ροζάριο Σεντράλ για έναν πιτσιρικά από μια κωμόπολη της Σάντα Φε. Άγνωστο το πώς, ο Κολομπάρι κατάφερε να πείσει την «Κανάγια» για ένα τετραήμερο δοκιμαστικό και ο προπονητής των ακαδημιών της, Λούκας Σισνέρος, έμεινε εντυπωσιασμένος από το ταλέντο του μικρού επιθετικού.
Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν, ο Βελίζ θα έκανε ένα ακόμη βήμα, μετακομίζοντας πια στη μεγαλύτερη πόλη της ευρύτερης περιοχής. Πια δεν άνηκε σε επαρχιακούς συλλόγους με καθαρά ερασιτεχνικό τρόπο λειτουργίας, αλλά σε μία από τις πλέον ιστορικές ομάδες της χώρας. Λίγους μήνες μετά την μετακίνησή του εκεί όμως ξέσπασε η πανδημία του COVID-19. Οι υγειονομικοί περιορισμοί ανέστειλαν τα πρωταθλήματα των ακαδημιών στην Αργεντινή. Δυο χρόνια κράτησε αυτή η κατάσταση. Δυο ολόκληρα χρόνια. Ο Αργεντίνος φορ όμως συνέχισε να δουλεύει. Σιωπηρά, με πάθος και προσήλωση, περιμένοντας την ευκαιρία να λάμψει.
Χωρίς να έχει γράψει ούτε λεπτό με τις αναπτυξιακές ομάδες της Ροζάριο, ο Βελίζ θα δεχθεί ένα αναπάντεχο δώρο. Ο Κίλι Γκονζάλες θα τον καλέσει στην πρώτη ομάδα και θα του «χαρίσει» το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 17 ετών. Τα λίγα λεπτά που θα πάρει ο νεαρός επιθετικός απέναντι στην Τακίρα ήταν και η αρχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Ο δρόμος όμως δεν είναι εύκολος. Ο πρώην άσος της Βαλένθια ποτέ δεν του έδωσε πάνω από δέκα λεπτά σε αγώνα, με εξαίρεση το τέταρτο που έπαιξε απέναντι στην Βελέζ. Ο μικρός δείχνει καλά στοιχεία, αλλά δεν σκοράρει – δεν τον δικαιώνει. Πεισμώνει, δουλεύει περισσότερο εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Παράλληλα στο «σύμπαν» της Ροζάριο, ο Γκονζάλες απολύεται και αναλαμβάνουν υπηρεσιακοί μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστάτης. Οι Λεάντρο Σομόζα και Χερμάν Ριβαρόλα κάνουν δοκιμές στο ρόστερ και χρησιμοποιούν συνεχώς παίκτες από τις ακαδημίες, έτσι ώστε ο νέος τεχνικός να μπορεί να αξιολογήσει όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό. Ο Βελίζ αγωνίζεται ως βασικός στα παιχνίδια με Λανούς, Ουρακάν, Γοδόι Κρουζ, Βελέζ και Χιμνάσια Λα Πλάτα και ως αλλαγή σε αυτά απέναντι σε Αλντοσίβι, Σαρμιέντο και Ιντεπεντιέντε. Μολονότι δεν σκόραρε σε κανένα από τα παιχνίδια, ήταν θέμα χρόνου να το κάνει. Όλοι ένιωθαν ότι το ξέσπασμα ήταν κοντά.
Στις 21 Ιουλίου 2022, με τον Κάρλος Τέβεζ να έχει αναλάβει προ ολίγων 24ώρων την τεχνική ηγεσία της Ροζάριο, η ομάδα ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει το μεγάλο ντέρμπι της πόλης απέναντι στη Νιούελς Ολντ Μπόις. Μέχρι εκείνο το παιχνίδι, η «Κανάγια» βρισκόταν στην 18η θέση, ενώ η αντίπαλός της στην 5η. Σε ένα «Ελ Κλάσικο Ροσαρίνο» όμως σημασία δεν έχει η βαθμολογία. Σημασία έχει το πάθος, η πυγμή και η δίψα για νίκη. Λίγο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου, ο Γιόναταν Κάντια εκτελεί το φάουλ από τα 30 περίπου μέτρα, ο Βελίζ πηδάει ψηλότερα από όλους, παίρνει την κεφαλιά και στέλνει την μπάλα ψηλά στο «παραθυράκι» του Φράνκο Ερέρα. Οι στιγμές που ακολουθούν απερίγραπτες. Μόλις ο 18χρονος ακόμα φορ συνειδητοποιεί ότι έχει σκοράρει, τρέχει δακρυσμένος στο πέταλο του Γιγάντε Αρογίτο και πανηγυρίζει με συμπαίκτες και οπαδούς.
Ήταν σαν να του έφυγε όλο το άγχος, όλη η πίεση. Από εκεί και έπειτα το νερό μπήκε μόνο του στο αυλάκι. Δημιούργησε μια καλή συνεργασία με τον «συνοδοιπόρο» του στην Πρέμιερ Λιγκ, τον Φακούντο Μπουονανότε της Μπράιτον, και πρωτοστάτησαν μιας θεαματικής Ροζάριο, η οποία μπορεί να μην κατέκτησε τίτλους, αλλά έπαιζε όμορφο ποδόσφαιρο. Όπως ήταν λογικό μπήκε στα ραντάρ πολλών συλλόγων, οι οποίοι έγιναν ακόμη περισσότεροι μετά τις εξαιρετικές εμφανίσεις με την Αργεντινή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-20.
Στη Σεντράλ ολοκλήρωσε τη θητεία του με 19 τέρματα και τρεις ασίστ σε 63 αγώνες. Τα 17 εξ αυτών προέρχονται από τις 53 του συμμετοχές σε επίπεδο πρωταθλήματος, κάνοντάς τον έναν από τους πιο παραγωγικούς επιθετικούς κάτω των 20 ετών στον πλανήτη. Ο Τέβεζ τον λάτρεψε, έστω και εάν η πρώτη του προπονητική απόπειρα αποδείχθηκε «τραυματική». Ο Μιγκέλ Ρούσο το ίδιο, αφού υπό τις οδηγίες του σκόραρε δώδεκα φορές σε 23 αγώνες, με την τελευταία του σπουδαία παράσταση να είναι τα δυο γκολ απέναντι στην Ρίβερ Πλέιτ σε ένα «χορταστικό» 3-3 στο Γιγάντε Αρογίτο.
Η πορεία του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της χώρας του ήξερε ότι είχε τελειώσει. Ήταν βέβαιο ότι θα διέσχιζε τον Ατλαντικό για να εξελίξει ακόμη περισσότερο το σπουδαίο του ταλέντο. Το όνομά του συνδέθηκε με συλλόγους της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας. Η Σαουθάμπτον είχε δείξει πρώτη ένα ενδιαφέρον που δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε πρόταση, ακολούθησε η Νότιγχαμ Φόρεστ, ενώ και η Μπράιτον ασχολήθηκε με την περίπτωσή του.
Τελικά η Τότεναμ ήταν αυτή που έδωσε 13 εκατομμύρια λίρες για να τον κάνει δικό της και να αφήσει ικανοποιημένο τον Άγγελο Ποστέκογλου. Η άφιξη του Βελίζ έπεσε πάνω στην αποχώρηση του Χάρι Κέιν για την Μπάγερν Μονάχου. Εξαιτίας της ανυπαρξίας καθαρόαιμου επιθετικού, πολλοί έτρεξαν να υποθέσουν ότι ο 19χρονος θα κληθεί να καλύψει εν μέρει το κοινό του απερχόμενου αρχηγού. Όπως όμως δήλωσε ο ομογενής προπονητής, ο Βελίζ έχει να ρίξει αρκετή δουλειά μπροστά του. «Προέρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου. Είναι μικρός, πρέπει να προσαρμοστεί στο αγγλικό παιχνίδι. Το ξέρει ότι δεν θα πάρει παιχνίδια στο πρώτο μισό της σεζόν».
Ο Αλέχο Βελίζ, κατά πως φαίνεται, προορίζεται περισσότερο ως μακροπρόθεσμη επένδυση, παρά ως ένας άμεσος αντικαταστάτης του Κέιν. Όσα κατάφερε όμως δεν είναι και λίγα. Από το Γκέντεκεν των 1.600 κατοίκων στην κωμόπολη του Μπερνάρδο ντε Ιριγκογέν και από το πιο «αλήτικο» Ροζάριο στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Αυτή είναι η ζωή του νέου επιθετικού της Τότεναμ. Ενός παιδιού που έβαλε στα πόδια του την «στρογγυλή θεά» σε ηλικία τριών ετών, καθιερώθηκε με θράσος και αλητεία στην κορυφαία κατηγορία της Αργεντινής πριν ακόμα κλείσει τα 20 και καλείται, έστω και σε βάθος χρόνου, να «προβάρει» τα παπούτσια του κορυφαίου επιθετικού, που έπαιξε ποτέ για τα «Σπιρούνια».
