Σε μια εξαιρετική πορεία έχει ξεσπάσει από τον Νοέμβριο και μετά το ντροπιαστικό 0-9 με τη Leicester, η Southampton, ευρισκόμενη πια κοντά στις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη.
Μέχρι και την δέκατη αγωνιστική που επήλθε αυτό το μεγάλο σκορ σε βάρος της, η Southampton είχε συγκεντρώσει μόλις οκτώ βαθμοί, με την ομάδα να μην έχει κερδίσει κανένα παιχνίδι στην έδρα της. Η κατάσταση ήταν ιδιαιτέρως δύσκολη, οι πρώτοι ψίθυροι για τον Hasenhuttl άρχισαν να ακούγονται, ενώ πολλοί έθεταν την ομάδα ως φαβορί για υποβιβασμό.
Στη συνέχεια, οι «Άγιοι» έδειξαν κάποια αμυδρά σημεία ζωής. Εκτός έδρας ήττα με ανατροπή από τη Manchester City, η οποία δυσκολεύτηκε να ανοίξει την κλειστή άμυνα της αντιπάλου. Ακολούθησε μια εντός έδρας ήττα από την «ψυχωμένη» Everton υπό τον Duncan Ferguson, σε ένα παιχνίδι όπου έγινε κατανοητό στον προπονητή της Southampton πως το σύστημα με τρεις στόπερ δεν «έλυνε» τα αμυντικά κενά, καθώς η ομάδα του έμενε επιθετικά ακίνδυνη.
Αρχής γενομένης από το Emirates, ο Αυστριακός τεχνικός παρέταξε ένα 4-4-2 με διπλή άμυνα ζώνης κι έμφαση στις αντεπιθέσεις. Το παιχνίδι έληξε 2-2 με την, κακή φέτος, Arsenal, ένα αποτέλεσμα όμως που αποτέλεσε μια «ένεση» ψυχολογίας για τους παίκτες. Ακολούθησαν δυο νίκες, επί των Watford και Norwich, οι οποίες δεν ήταν σημαντικές μονάχα βαθμολογικά ή ψυχολογικά. Μέσα σε δέκα μέρες, η Southampton συγκέντρωσε επτά βαθμούς, την ώρα που είχε συγκεντρώσει οκτώ σε σύνολο δέκα αγωνιστικών! Και πλέον, είχε γίνει πολύ πιο ξεκάθαρο και το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας.
Πέραν του κλασσικού 4-4-2 με παίκτες στην ίδια ευθεία στον άξονα, αξίζει να σημειώσουμε ορισμένα ακόμα στοιχεία. Η ομάδα, για διάφορους λόγους, είχε μείνει έχοντας αρκετούς κεντρικούς μέσους στο ρόστερ της. Στόχος, επομένως, έγινε να παίζουν ταυτόχρονα τρεις εξ’ αυτών, όχι όμως σε ρόμβο στο κέντρο. Ο λόγος φυσικά είναι, μια «άτυπη» αντιγραφή του ίδιου συστήματος από τον Simeone της Atletico Madrid, που χρησιμοποιεί τον μέσο Koke σε ρόλο δεξιού μέσου. Εκτός αυτού, οι παίκτες στο κέντρο είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον να ανακόπτουν επιθέσεις πριν φτάσουν στη πίσω ζώνη της άμυνας, αλλά και να μεταβιβάσουν τη μπάλα γρήγορα μπροστά. Εκεί, πέραν του killer Danny Ings, βρίσκονται σε πιο υποστηρικτικούς ρόλους ο μαχητικός Shane Long, αλλά και οι πιο σωματώδεις Adams και Obafemi. Φυσικά, ως υπολογίσιμη επιθετική απειλή θεωρείται και ο ταχύτατος Redmond, ενώ Djenepo και Ward-Prowse ανεβαίνουν επίσης. Στο κέντρο, ο αρχηγός της ομάδας, Pierre -Emile Hojbjerg έχει τον πιο ανασταλτικό ρόλο. Ως δεξιός πλάγιος χαφ, ο Armstrong, παρότι είναι καθαρόαιμος μέσος, υπηρετεί τον ρόλο του «Koke» αντίστοιχα. Στην άμυνα, οι Stephens και Bednarek δεν είναι κάποιο δίδυμο που «τρομάζει» μεν, φαίνονται συνεπείς δε στα αμυντικά τους καθήκοντα, όντας και αρκετά «καθαροί» (χωρίς κάρτα ο πρώτος σε 14 αγώνες, ο δεύτερος με δυο σε 22 παιχνίδια).
Με την ίδια «συνταγή» η Southampton αντιμετώπισε τη Newcastle, σε ένα από τα λίγα παιχνίδια που είχε μεγαλύτερη κατοχή μπάλας, την οποία όμως ήταν γνωστό πως δεν είχε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί. Το ίδιο συνέβη και με τη West Ham, επιβεβαιώνοντας πως οι «Άγιοι» δεν είναι μια ομάδα που μπορεί να λειτουργήσει με οργανωμένες επιθέσεις. Φυσικά, αυτά τα δυο παιχνίδια δεν έκαναν τον Hasenhuttl «σοφότερο».
Ακολούθησε εκτός έδρας νίκη ενάντια στην Aston Villa, με τον Ings να σκοράρει δις. Επόμενος αγώνας μια αρκετά δύσκολη εκτός έδρας αποστολή εναντίον της Chelsea. Η Southampton κέρδισε ξανά, υπηρετώντας ακριβέστατα το «δόγμα» των τελευταίων αγωνιστικών. Διπλή ζώνη άμυνας πίσω και γρήγορες αντεπιθέσεις μπροστά, με το 0-2 να «σκορπά» χαμόγελα. Η ισοπαλία με τη Crystal Palace επιβεβαίωσε και πάλι τις αδυναμίες της ομάδας, με τον επόμενο αγώνα στο St. Mary’s να είναι με τη Tottenham. Η Southampton κερδίζει ξανά μια ομάδα του «big six» και τρέχει σερί τεσσάρων αγωνιστικών δίχως ήττα.
Έπειτα, ερχόμαστε στη πιο πρόσφατη αγωνιστική, σε ένα εκ των δυσκολότερων τεστ της χρονιάς για τους «Αγίους». Η πρόθεση για εκδίκηση από τις «Αλεπούδες» ήταν έκδηλη, παρ’ όλα αυτά πολλοί θεωρούσαν πως δύσκολα θα κέρδιζε κάτι η Southampton από τη ποιοτικότατη φέτος Leicester. Ο πίνακας έδειξε στο τέλος 1-2 με ανατροπή. Ίδια συνταγή με κάθε αγώνα, με τη Southampton να έχει σχεδόν τριπλάσιο αριθμό ευκαιριών (16 έναντι μόλις πέντε), σε μια ομάδα με τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα και τη τρίτη καλύτερη επίθεση. Κάπως έτσι, η ομάδα του Hasenhuttl βρίσκεται μόλις τρεις βαθμούς μακριά από τις θέσεις που οδηγούν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όντας πέντε αγωνιστικές αήττητη, έχοντας 13 εκ των 28 βαθμών συγκεντρωμένους σε διάστημα 20 ημερών!
Φυσικά, δε μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά τι θα ακολουθήσει. Ο Ralph Hasenhuttl φαίνεται να βρήκε το σύστημα που ευνοεί το «υλικό» που έχει. Ο στόχος της αποφυγής του υποβιβασμού, αν διατηρηθεί σε αυτά τα στάνταρ η Southampton, ξεπερνιέται σαφώς εύκολα. Ο στόχος της ευρωπαϊκής εξόδου, ειδικά για μια ομάδα που πριν ένα μήνα ήταν φαβορί για υποβιβασμό, επίσης φαίνεται πραγματοποιήσιμος. Με τον «άγιο» Danny Ings μπροστά, αλλά και τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, το μόνο σίγουρο είναι πως η Southampton, δεν πρέπει να ξεγραφτεί από κανέναν.
