Η West Brom υποβιβάστηκε και επίσημα από την Premier League, αλλά απέκτησε από τον πουθενά έναν αληθινό ήρωα.
Είναι αρχές Απρίλη, ένας ταλαιπωρημένος σύλλογος των West Midlands βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας της Premier League. Μένουν έξι αγώνες για το τέλος του πρωταθλήματος, δέκα βαθμοί μακριά από την σωτηρία. Η ομάδα αυτή έχει κερδίσει μόλις τρία παιχνίδια σε όλο το προηγούμενο πρωτάθλημα, έχοντας αλλάξει ήδη δύο προπονητές. Αρκετά απελπιστική κατάσταση, θα έλεγε με ευκολία κάποιος. Κι όμως, ένας «ευγενής γίγαντας» έδωσε ελπίδα σε αυτό τον «σηπτικό» σύλλογο.
Ο λόγος για τον Darren Moore. Παιδί του Μπέρμιγχαμ, με καταγωγή από την Τζαμάικα, είχε από μικρός δύο αγάπες. Το ποδόσφαιρο και την αλληλεγγύη προς τον πλησίον του. Άνθρωπος της εκκλησίας και του Χριστιανισμού, όσο «έχτιζε» το όνομα του ως κεντρικός αμυντικός στην West Bromwich, δεν σταμάτησε ποτέ τις φιλανθρωπικές κινήσεις. Κάποτε, περπάτησε χιλιόμετρα στο Σινικό Τείχος, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει δωρεές για παιδικά ιδρύματα. Μια άλλη φορά διοργάνωσε ποδηλατική πορεία από το Τσάρλτον έως το Πόρτσμουθ, για να ευαισθητοποιήσει την τοπική κοινωνία για τα αβοήθητα παιδιά του τρίτου κόσμου.
Το 2012 τελείωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής με 599 συμμετοχές σε συλλόγους όπως η West Brom, η Derby County, η Doncaster και η Portsmouth. Σε έναν όμως σύλλογο αγαπήθηκε όσο πουθενά αλλού. Εκεί που το παρουσιαστικό του, η ογκώδης κορμοστασιά του ύψους 188 εκατοστών, του χάρισε το ψευδώνυμο «Big Dave». Στην West Bromwich αγωνίστηκε από το 2001 και για μια πενταετία. Δύο άνοδοι στην Premier League και 104 συμμετοχές ως ηγέτης της άμυνας, του χάρισαν επάξια μια θέση στην καρδιά όλων των φίλων των «Baggies». Αλλά δεν έμεινε εκεί…
Η μοίρα έμελλε να τον φέρει ξανά κοντά στο κλαμπ που αγάπησε και τον αγάπησε όσο κανένα άλλο. Ήταν αρχές Απρίλη του 2018, ο Alan Pardew αποχωρεί από την ομάδα της Brom με κοινή απόφαση. Ο Darren Moore, λοιπόν, αναλαμβάνει να πετύχει το ακατόρθωτο.
Και παραλίγο να το πετύχει. Το αξιόλογο σύνολο αυτής της σεζόν, δημιούργημα του Tony Pulis, είχε καταστραφεί από τον αμφιλεγόμενο για τις επιλογές του Alan Pardew. Ο Moore ανέλαβε λοιπόν μια ομάδα που είχε «παραδώσει τα όπλα της», μπροστά στο «δύσβατο» πρόγραμμα που ακολουθούσε. Μέσα στον επόμενο μήνα από την πρόσληψη του ως υπηρεσιακός προπονητής, είχε ν’ αντιμετωπίσει, για την σωτηρία, τις United, Liverpool, Tottenham καθώς και τις Swansea, Crystal Palace και Newcastle.
Ο «Big Dave», όμως, πίστευε στον αγαπημένο του σύλλογο. Και έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα, από τότε που οργάνωνε μαεστρικά την άμυνα των «Baggies» ως ποδοσφαιριστής. Προχώρησε στην εμψύχωση και την επανένωση των μελών της ομάδας. Και όχι μόνο των μελών του ρόστερ αυτής. ‘Ολου του προσωπικού. Όλων αυτών που «βάζουν το λιθαράκι τους» στην λειτουργία ενός τόσο μεγάλου συλλόγου. Και έφερε αποτελέσματα.
Η West Bromwich ξεκίνησε την μικρή της «επανάσταση». Ισοπαλία με την συν-μονομάχο για την παραμονή Swansea, νίκη στο Old Trafford επί της Manchester United, ισοπαλία στο The Hawthorns επί της φορμαρισμένης Liverpool, διπλό στο καυτό St. James’ Park επί της Newcastle και επικράτηση με 1-0 επί της Tottenham. Ο Moore είχε ήδη κερδίσει περισσότερους πόντους, από όσους κατάφερε να μαζέψει ο Pardew σε 18 αγώνες στον πάγκο των «Baggies».
Κέρδισε, δηλαδή, δύο πρώην νικητές του Champions League, τους Jose Mourinho και Rafa Benitez, στο «σπίτι» τους και πήρε «x» από τους φετινούς φιναλίστ της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης. Η νίκη επί της Newcastle ήταν ένα masterclass στον έλεγχο ενός παιχνιδιού χωρίς την μπάλα. Σίγουρα ο Ben Foster κλήθηκε να κάνει μια τεράστια απόκρουση σε μια κεφαλιά του Lejeune από τα έξι μέτρα, αλλά εκτός από αυτό, ακόμη και ο Benitez παραδέχτηκε ότι η West Brom θα έπρεπε να ήταν δύο ή τρία γκολ μπροστά στο σκορ, στο τέλος του παιχνιδιού.
Και ναι, όλα προήλθαν από την αποφασιστικότητα ενός απρόσμενου ήρωα. Ο Darren Moore δούλεψε στον τομέα που η West Brom πονούσε πιο πολύ. Στα αποδυτήρια. Ο άνθρωπος που αντικατέστησε, εν ονόματι Alan Pardew, είχε χάσει τον έλεγχο. Οι παίχτες θέλαν κάποιον με τον δυναμικό χαρακτήρα του Tony Pulis. Φυσικά η ομάδα χρειαζόταν μια μεγάλη αλλαγή, μια ξεκάθαρη απομάκρυνση από το «αντιποδόσφαιρο» που την χαρακτήριζε τα τελευταία χρόνια. Ο Pardew όμως ήταν η άλλη άκρη του μαγνήτη.
Αφήνοντας στην άκρη την αγωνιστική εικόνα, οι βάσεις υπήρχαν για ένα θετικό κλίμα συνέπειας και προσπάθειας από τα μέλη της ομάδας. Σιγά σιγά όμως ήρθε η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του πρώην προπονητή της Crystal Palace. Ο ίδιος αμφισβητούσε και κριτίκαρε με ανορθόδοξο τρόπο τους παίχτες του από την αρχή της θητείας του, από την μεταγραφή-ρεκόρ του συλλόγου, Oliver Burke, μέχρι και το πιο ψυχολογικά αβέβαιο μέλος του ρόστερ του.
Έχοντας υπόψιν και το συμβάν της Βαρκελώνης, όπου τέσσερις ποδοσφαιριστές της Brom έκλεψαν ένα ταξί, αλλά και το ταξίδι μερικών παιχτών στο Ντουμπάι σε διεθνές «μπρέικ», χωρίς την άδεια του τεχνικού τιμ, καταλαβαίνει κάποιος ότι η πειθαρχία και ο σεβασμός ήταν έννοιες «αγνοούμενες» στα αποδυτήρια του The Hawthorns υπό την ηγεσία του Pardew. O Moore, όμως, επανέφερε αυτές τις έννοιες.
Ως άνθρωπος που βρισκόταν στον σύλλογο χρόνια, ανεβαίνοντας από τις ακαδημίες στο τεχνικό τιμ του Pardew, ήξερε τα κρυφά «γρανάζια» του συλλόγου. Γνώριζε κάθε άτομο που εργαζόταν για το καλό της ομάδας, ήταν συνεργάσιμος και αγαπητός στον μάγειρα, τον γραμματέα, τον γυμναστή. Αυτή την συνεκτικότητα και το αίσθημα της «μιας γροθιάς», τα οποία έδεσαν με την αγωνιστική πειθαρχία που είχε εισάγει στην θητεία του ο Pulis, δέσανε αρμονικά, φυσικά, θα έλεγε κάποιος. Και οι παίχτες ξαναπίστεψαν σε κάτι και σε κάποιον. Στον κοινό σκοπό της σωτηρίας και στον προπονητή που τους εμπνέει εμπιστοσύνη.
Ο Moore ήταν αυτός που θα τους σφύριζε με τα δάχτυλα στο στόμα, όταν οι παίχτες του χάναν την κατοχή της μπάλας και έπρεπε να επιστρέψουν γρήγορα στις αμυντικές τους θέσεις. Ήταν αυτός που έπιανε έναν έναν τους ποδοσφαιριστές μετά τον αγώνα να τους μιλήσει, χρησιμοποιώντας τον σπουδαίο χαρακτήρα του για να τους εμψυχώσει και δεν έβρισκε σωστό να τους εκθέτει με δηλώσεις στο Sky Sports στο τούνελ του γηπέδου μετά τους αγώνες. Που στις συνεντεύξεις τύπου χρησιμοποιούσε πάντα το «εμείς» και όχι το «εγώ».
Μετά τον αήττητο Απρίλη των «Baggies», υπό τις οδηγίες του 44χρονου, το βραβείο του κορυφαίου προπονητή για τον μήνα εκείνο κατέληξε στα χέρια του. Και όλα αυτά, λίγες ώρες πριν η West Brom υποβιβαστεί και μαθηματικά στην Championship. Αυτός ζήτησε την ημέρα της απονομής του βραβείου, στην τυπική φωτογραφία να συμπεριληφθούν όλα τα μέλη του τεχνικού τιμ της West Brom. Εκείνη την ημέρα δήλωσε:
Ήταν μια υπέροχη κοινή προσπάθεια από όλους εδώ στον σύλλογο. Έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε κάποια ενότητα στον σύλλογο και αυτό βοήθησε τους παίκτες σε καλύτερες εμφανίσεις στο γήπεδο.
Αυτός ο ταπεινός ήρωας είναι τώρα ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα που πάτησεαν πόδι τα τελευταία χρόνια στα Δυτικά Midlands. Παίχτες σε δηλώσεις, οπαδοί στα social media, παλαιότεροι θρύλοι της ομάδας και εργαζόμενοι του συλλόγου, όλοι έχουν τον ίδιο πόθο. Ο «Μεγάλος Ντέιβ» να παραμείνει στον σύλλογο και τη νέα σεζόν στην Championship. Και να τους οδηγήσει ξανά στην Premier League, όπως έκανε και δύο φορές φορώντας την ριγέ φανέλα. Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, άμα o Darren Moore συνεχίσει όπως τελείωσε την φετινή σεζόν, δεν θα δυσκολευτεί και πολύ.
