Ipswich Town: Έλαμψε σαν πυροτέχνημα

Η Ipswich Town είναι μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της Αγγλίας, καθώς έχει κατορθώσει να στεφθεί μέχρι και Κυπελλούχος Ευρώπης, φτάνοντας στο απόγειο της δόξας της. Ωστόσο ποτέ της δε κατάφερε να διαχειριστεί της επιτυχίες της, με αποτέλεσμα να λάμπει για λίγο και να “εξαφανίζεται”, όπως τα πυροτεχνήματα…

 

Το Ίπσουιτς είναι μια πόλη στα ανατολικά της Αγγλίας, που το 2011 αριθμούσε 180.000 μόνιμους κατοίκους, όχι πάρα πολλούς δηλαδή για τα αγγλικά πληθυσμιακά δεδομένα. Η μικρή αυτή πόλη, που βρέχεται από τον ποταμό Όργουελ, είχε τις προηγούμενες δεκαετίες έντονο βιομηχανικό και εμπορικό χαρακτήρα, καθώς η διέξοδος προς τη θάλασσα της Μάγχης αλλά και της Βόρειας Θάλασσας μέσω του ποταμού, ήταν εύκολη. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η ανοικοδόμηση πολλών κτιρίων έχει αλλάξει την όψη του Ίπσουιτς, βγάζοντας από πάνω της τον παλιομοδίτικο μανδύα και μετατρέποντας την σε μια σύγχρονη πόλη, γεμάτη από διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις που προσελκύουν χιλιάδες Άγγλους πολίτες.

Φυσικά υπάρχει και έντονη δραστηριότητα στον αθλητισμό και πως να μην υπάρχει, καθώς ένας εκ των ιστορικότερων συλλόγων του “Νησιού” εδρεύει εκεί. Ο λόγος για την Ipswich Town, μια ομάδα με ιστορία που χρονολογείται από το 1878, πολλά χρόνια δηλαδή πίσω. Μέσα σ’ αυτά τα έτη ο σύλλογος έζησε μεγάλες αναλαμπές, βουτώντας την πόλη στο νέκταρ της δόξας, αλλά μέχρι και σήμερα καταπίνει πολλά δηλητήρια που τον πικραίνουν, αφήνοντας τον φυλακισμένο με τις αναμνήσεις του, στην τρίτη κατηγορία της Αγγλίας, την League One. Τι είναι όμως αυτό που κατατάσσει την Ipswich Town στον πίνακα με τους πιο σπουδαίους Αγγλικούς συλλόγους ανά τους αιώνες;

 

H ιστορία επαναλαμβάνεται 

Ο σύλλογος ιδρύεται το 1878 και λίγο αργότερα θα συγχωνευτεί με την ομάδα ράγκμπι της πόλης, με σκοπό να αγκαλιαστεί και να αγαπηθεί ακόμα περισσότερο από τους κατοίκους αυτή η προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα ήταν από τις πρώτες που ιδρύθηκαν στο “Νησί”, η μετατροπή σε επαγγελματικό σωματείο καθυστέρησε. Μόλις το 1936 η Ipswich Town θα προστεθεί στα επαγγελματικά club της Αγγλίας, που είχαν το δικαίωμα συμμετοχής στα εθνικά πρωταθλήματα. Ο λόγος που προκάλεσε αυτή την καθυστέρηση δεν είναι απόλυτα σαφής. Πιθανότατα, η αιτία να ήταν, τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην πόλη, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι βόμβες των Γερμανικών στρατευμάτων ταλάνισαν αρκετά την περιοχή, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές.

Το 1956/1957 για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ipswich Town προβιβάζεται στην Second Division. Θα περιμένει 3 χρόνια για να στεφθεί πρωταθλήτρια της συγκεκριμένης κατηγορίας, και με τυμπανοκρουσίες και σπασμένα φρένα θα προαχθεί στην ανώτατη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, τη σημερινή Premier League. Η έξαλλη πορεία της δεν έχει σταματημό. Κατακτάει το πρωτάθλημα Αγγλίας το 1961/1962, μια χρονιά δηλαδή μετά την άνοδο της, πετυχαίνοντας κάτι μοναδικό!

Πρωτεργάτης αυτής της σπουδαίας επιτυχίας δεν ήταν άλλος από τον προπονητή Alf Ramsey. O μετέπειτα Sir Alf Ramsey θα αφήσει τον σύλλογο για να αναλάβει την Εθνική Αγγλίας ένα χρόνο αργότερα, την οποία θα οδηγήσει μέχρι την κορυφή του κόσμου το 1966. Μάλιστα λίγο πριν αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο, πέρασε και από το μέρη μας εκτελώντας χρέη τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό τη σεζόν 1979/1980.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, άνοιξε διάπλατα και την έξοδο προς τα κύπελλα Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα το Κύπελλο Πρωταθλητριών, εκεί όπου η Αγγλική ομάδα αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο από τη Μίλαν του Νερέο Ρόκο. Η φυγή του δαιμόνιου προπονητή, θα οδηγήσει την Ipswich Town σε εκτροχιασμό και σε υποβιβασμό στη Second Division το 1964/1965, δηλαδή 3 χρόνια μετά τη στέψη της.

Το 1969 ένας μύθος του αγγλικού ποδοσφαίρου θα γίνει ο κλειδοκράτορας των “The Blues” και αυτός δεν ήταν άλλος από τον σπουδαίο Bobby Robson. Ο εμβληματικός προπονητής θα πάρει από το χέρι τον σύλλογο και θα τον κάνει γνωστό στα πέρατα της Ευρώπης. Αρχικά κατακτώντας το FA CUP το 1978 εις βάρος της Arsenal, μπροστά σε 100 χιλιάδες θεατές στο ιερό χορτάρι του Wembley, μια χρονιά σημαδιακή για τον σύλλογο, αφού συμπληρώνονταν 100 χρόνια από την ίδρυσή του!

Ενώ το 1981 το ικανότατο σύνολο που είχε δημιουργήσει ο Bobby Robson, σήκωσε το κύπελλο Ευρώπης, ξεκινώντας το ταξίδι του από την Θεσσαλονίκη και το Καυταντζόγλειο, αντιμετωπίζοντας τον Άρη, ο οποίος μάλιστα είχε επικρατήσει με 3-1 στην πρώτη μεταξύ τους μάχη. Παρόλα αυτά η ρεβάνς στο Portman Road ήταν παράσταση για έναν ρόλο καθώς το 5-1 έδωσε πανηγυρική πρόκριση στους Άγγλους.

Στον τελικό, σε διπλές αναμετρήσεις η Ipswich Town κέρδισε εντός με 3-0 την Ολλανδική AZ Alkmaar, ενώ στις “Κάτω Χώρες” γνώρισε την πιο γλυκιά ήττα στην ιστορία της με 4-2 και στέφθηκε κυπελλούχος Ευρώπης. Αυτή η σπουδαία στιγμή χαράχτηκε ανεξίτηλα στα κιτάπια της ιστορίας του συλλόγου. Όμως ένα χρόνο μετά, ο Bobby Robson θα αποχαιρετήσει τον σύλλογο με προορισμό και πάλι τον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Alf Ramsey.

To γεγονός αυτό δημιούργησε, αγωνιστικό μαρασμό στους “Tractor Boys”, και έτσι η ομάδα το 1986 ξεβολεύτηκε από τα αναπαυτικά σαλόνια της First Division, παίρνοντας τον δύσβατο μονοπάτι του υποβιβασμού. Τα επόμενα 5 χρόνια είναι πέτρινα, δύσκολα και άγονα, ωστόσο με την είσοδο των 90ς και υπό τις οδηγίες του John Lyall θα έρθει η άνοδος το 1990/1991, όντας κομμάτι πλέον της νεοσύστατης Premier League, τερματίζοντας στη 16η θέση.

 

 

Μάλιστα στη πρώτη της σεζόν στη Premier League μετά από μια πενταετία, η Ipswich Town φτάνει στα προημιτελικά όχι μόνο του FA Cup, αλλά και του Coca Cola Cup, όμως τα όνειρα για ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω αυτών των 2 διοργανώσεων αποδεικνύονται απατηλά. Το 1993 θα προστεθεί ακόμη ένας υποβιβασμός στην Championship.

Τελευταία άνοδος των “Μπλε” τη σεζόν 1999/2000, εις βάρος της Barnsley. Αποφασισμένη να μείνει και να πρωταγωνιστήσει στο αγγλικό ποδοσφαιρικό στερέωμα, η ομάδα με προπονητή αυτή τη φορά τονGeorge Burley, διεκδικεί την έξοδο στ’ αστέρια του Uefa Champions League, έχοντας ως πρώτο της σκόρερ τον Marcus Stewart, καθώς λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος είναι 3η. Μια ισοπαλία με 1-1 απέναντι στην Derby County, θα δώσει το περιθώριο στη Leeds United να την προσπεράσει και να την αφήσει 5η και με το εισιτήριο για το Κύπελλο Uefa.

Την ερχόμενη σεζόν, ενώ στην Ευρώπη θα παρουσιάσει ένα θετικό πρόσωπο αγωνιστικά, η ομάδα από το Ipswich θα περάσει πρώτη, την πόρτα της εξόδου της Premier League, εφόσον δε μπόρεσε μια επιτυχημένη σεζόν να την εκμεταλλευτεί και να χτίσει πάνω σ’ αυτή, ούτως ώστε να παραμείνει στις υψηλές πτήσεις. Τερμάτισε τελευταία, και έκτοτε δεν την έχουμε δει στην πρώτη τη τάξει κατηγορία του Αγγλικού Ποδοσφαίρου.

 

 

Τα επόμενα χρόνια

Οι επόμενες χρονιές για το σύλλογο μπορεί κανείς να τις χαρακτηρίσει, από δύσκολες, μέχρι και φυσιολογικές, αν συνυπολογίσει κανείς την πορεία ανελκυστήρα που είχε χαράξει τις προηγούμενες σεζόν. Σταθερή παρουσία στη Championship, με εμφανίσεις που γεννούσαν ελπίδες επιστροφής, στη κορυφαία κατηγορία, αλλά και παρουσίες που άγγιζαν το ναδίρ και τον υποβιβασμό στην League One.

Το 2009 είναι ένα σημαδιακό έτος, για την Ipswich Town καθώς τα ηνία της τα αναλαμβάνει, προσπαθώντας να την χαλιναγωγήσει, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο πρώην ποδοσφαιριστής της Manchester United, Roy Keane. Στους 18 μήνες παραμονής στο Ίπσουιτς, ο Ιρλανδός δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τα όνειρα των “Tractor Boys” για άνοδο στην Premier League και επιστροφή στη κανονικότητα.

Η ομάδα περιπλανήθηκε στο λαβύρινθο της Championship και στο τέλος βρέθηκε σε αδιέξοδο. Πιο συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2019, όταν και υποβιβάστηκε οριστικά στην 3η κατηγορία, σ’ ένα πρωτάθλημα που αγνοούσε την ύπαρξή του από το μακρινό 1957.

Πέρυσι σε μια επεισοδιακή σεζόν εξαιτίας της πανδημίας, που ουσιαστικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μέσα στο γήπεδο, τερμάτισε 11η, ενώ στο φετινό πρωτάθλημα βρίσκεται μετά από 23 παιχνίδια στην ίδια θέση, έχοντας μαθηματικές ελπίδες ανόδου, αλλά η έως τώρα παρουσία της, σε καμία περίπτωση δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιου είδους φιλοδοξίες.

 

To Θρυλικό Portman Road

Ένας σύλλογος όπως η Ipswich Town δε μπορούσε να μην έχει ένα γήπεδο εφάμιλλο και αντάξιο της ιστορίας της και της παράδοσής της. Το θρυλικό Portman Road αποτελεί έδρα της ομάδα από το 1884 και φυσικά συγκαταλέγεται μέσα στα πιο παλιά γήπεδα, όχι μόνο της Αγγλίας αλλά και της Γηραιάς Ηπείρου. Η βελτιώσεις που έγιναν με την πάροδο των χρόνων, έφτασαν την χωριτικότητά του στις 30.000 θέσεις, από 22.000 που ήταν αρχικά.

Διαθέτει 4 εξέδρες 2 εκ των οποίων έχουν ονομαστεί, Sir Alf Ramsey Stand και Sir Bobby Robson Stand, αφιερωμένα δηλαδή σε 2 προσωπικότητες, που έβαλαν την Ipswich Town στον ποδοσφαιρικό αγγλικό χάρτη. Πέρα από τις εξέδρες, τα αγάλματα αυτών των δύο προπονητών κοσμούν τον περιβάλλοντα χώρο του Portman Road, για να θυμίζουν στους παλιούς τα περασμένα μεγαλεία, αλλά αποτελούν και μια αφορμή για να μαθαίνουν οι μικροί, εκκολαπτόμενοι “Tractor Boys”.

 

East Anglian Derby

Κάθε μεγάλη ομάδα που σέβεται τον εαυτό της, έχει πάντα ένα “μισητό” αντίπαλο, και οι μεταξύ τους αγώνες θα αποτελούν μια πολύ καλή αφορμή για να γεμίζει ασφυκτικά το γήπεδο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την Ipswich Town όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει την αιώνια αντίπαλό της Norwich City. Το επονομαζόμενο East Anglian Derby είναι από τα μεγαλύτερα και πιο παραδοσιακά ντέρμπι στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Μάλιστα τη δεκαετία του 60 και του 70 θεωρούνταν από πολλούς, το δεύτερο μεγαλύτερο παιχνίδι σε αντιπαλότητα.

Οι δύο ομάδες έχουν αναμετρηθεί 148 φορές με την Ipswich Town να κερδίζει στα σημεία, εφόσον έχει επικρατήσει 60 φορές, ενώ 58 νίκες μετράει η Norwich City. Ωστόσο τη τελευταία φορά που οι “Μπλε” νίκησαν τα “Καναρίνια” ήταν πριν 12 χρόνια!

Φέτος Ipswich Town συμπληρώνει 40 χρόνια από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και στην αρχή της χρονιάς, πολλοί ονειρευόντουσαν πως η ομάδα μπορεί να επιστρέψει στη Championship για να γιορτάσει μ’ αυτό τον τρόπο την επέτειο της μεγαλύτερης επιτυχίας της. Τα πράγματα ωστόσο δεν εξελίσσονται με τον ιδανικότερο τρόπο. Όμως θεωρητικά είναι ακόμα νωρίς για να καταδικαστεί η επιθυμία των οπαδών της που θέλουν να ξαλαφρώσουν με την άνοδο της. Βέβαια εάν ανέβει, κανείς δεν εγγυάται πως θα μπορέσει να ακολουθήσει μια σταθερή τροχιά.

Η ιστορία της, θυμίζει κάποιους απόστρατους πολέμου, που στέκονται αγέρωχοι στο χρόνο με την ξεθωριασμένη στολή τους και τα παράσημα για τα κατορθώματα του παρελθόντος να γυαλίζουν ακόμα…

 

Συντάκτης: Θανάσης Παρασχούδης