Luton Town: Η ομάδα που υποβίβασε τη Manchester City

Κάθε ποδοσφαιρόφιλος λατρεύει να παρακολουθεί αγώνες που μπορεί να κρίνουν τα πάντα. Αγώνες «θάνατος σου, η ζωή μου», που μπορεί να κρατούν ενενήντα λεπτά, αλλά φαίνονται αιώνες.

 

Ένας τέτοιος έλαβε χώρα στο Μάντσεστερ το 1983, όπου η City ήταν έτοιμη να υποδειχθεί τη Luton Town για την τελευταία αγωνιστική της -τότε- First Division. Μιλώντας με τωρινά δεδομένα, μια τέτοια συνάντηση μόνο σε κάποια νοκ άουτ αναμέτρηση των αγγλικών κυπέλλων θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Η Manchester City των δισεκατομμυρίων φιγουράρει πλέον στις πρώτες θέσεις της Premier League, ενώ από την άλλη η Luton δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα του παρελθόντος, αφού φέτος ετοιμάζεται να πέσει ξανά από την Championship μετά από «πέτρινα» χρόνια σε χαμηλότερες κατηγορίες.

Εκείνη την εποχή όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι «Πολίτες» είχαν να επιδείξουν μερικά τρόπαια, όπως το πρωτάθλημα του 1968 και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1970, αλλά κατάφεραν λίγα χρόνια αργότερα να παίζουν «κορώνα-γράμματα» την παραμονή τους στη κατηγορία. Εκείνη τη σεζόν προπονητής μέχρι τον Φλεβάρη ήταν ο John Bond. Ο άνθρωπος που φάνηκε να βάζει στον ίσιο δρόμο τη City, φτάνοντας μέχρι τον τελικό του FA Cup δύο χρόνια νωρίτερα. Όμως μια διαμάχη του με τον πρόεδρο Peter Swales, θα σταθεί ικανή να τερματιστεί η συνεργασία των δύο πλευρών, με την ομάδα στη 14η θέση της βαθμολογίας, έντεκα πόντους μακριά από τη δεύτερη θέση και δέκα από τον υποβιβασμό.

Οι «Καπελάδες», όπως είναι το παρατσούκλι της Luton, εκείνα τα χρόνια δεν είχαν να περηφανεύονται για κάτι, πέρα από κάποιες ανόδους κατηγοριών. Συγκεκριμένα, όταν η City πανηγύριζε το πρωτάθλημα του ’68, η Luton βρισκόταν στην τέταρτη κατηγορία της Αγγλίας. Μπορεί να εξασφάλισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, αλλά ήταν σύντομη η παρουσία. Μάλιστα, η μοίρα έπαιξε το ρόλο της, καθώς την τελευταία αγωνιστική σε εκείνο το πρωτάθλημα αντιμετώπισε τους «Πολίτες», αλλά το 1-1 δεν της ήταν αρκετό. Το 1982 θα στεφθεί πρωταθλήτρια της Second Division, οπότε και επιστρέφει στα «σαλόνια», μαζί με τη μισητή εχθρό Watford.

 

 

Αν κάτι χρειάζεται κανείς να ξέρει για τους νεοφώτιστους είναι ότι έπαιζαν εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Φυσικά, δεν ήταν και τόσο δημοφιλείς στη χώρα, παρόλα αυτά η Watford κατάφερε να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο τερματίζοντας δεύτερη, πίσω μόνο από τη Liverpool. Η Luton από την άλλη, παρόλο τον ενθουσιασμό που έβγαζε στον αγωνιστικό χώρο, ήταν στο χείλος του υποβιβασμού, προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατηθεί «ζωντανή». Ο αγώνας της τελευταία αγωνιστικής ωστόσο, θα της δώσει την ευκαιρία που έψαχνε. Η City με τους 47 βαθμούς ήταν στην 19η θέση (πρωτάθλημα 22 ομάδων), μόλις έναν πάνω από τη Luton.

Η σημασία του αγώνα εμφανής και για τις δύο ομάδες, γεγονός που μαρτυρά και η προσέλευση θεατών στο γήπεδο. Μόνο στο ντέρμπι με τη United, το Maine Road είχε βάλει περισσότερο κόσμο. Κάτι τέτοιο ήταν πρωτόγνωρο βέβαια για τους φιλοξενούμενους, αφού δεν είχαν αγωνιστεί ποτέ ξανά μπροστά σε τόσο μεγάλο κοινό. Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος που οι δύο πλευρές μπήκαν πολύ νευρικά στον αγωνιστικό χώρο. Ένα πρώτο ημίχρονο που πέρασε χωρίς κάποια μεγάλη στιγμή και το σκορ 0-0, αρκετό όμως για να κρατήσει στη κατηγορία τους γηπεδούχους.

 

 

Στο δεύτερο μέρος ξεκίνησαν πιο δυναμικά οι φιλοξενούμενοι, σπαταλώντας μερικές καλές ευκαιρίες χωρίς σκοράρουν, αλλά η City κατάφερε να ισορροπήσει κάπως το παιχνίδι. Σε εκείνο το σημείο δράση ανάλαβε ο πάγκος της Luton, με τον David Pleat να περνά στον αγωνιστικό χώρο τον 35χρονο Radomir Antic. Ο Γιουγκοσλάβος μέσος ήταν καθοριστικός στην πορεία ανόδου της ομάδας, αλλά δεν είχε βρει ποτέ τα πατήματά του μέσα στη σεζόν, φτάνοντας ένα βήμα από την πόρτα της εξόδου.

Η κυριαρχία στο γήπεδο παρόλα αυτά δεν άλλαξε, με την γηπεδούχο να χάνει πολλές ευκαιρίες για να «κλειδώσει» τη σωτηρία. Η Luton πάλευε να βρει το γκολ που θα την κρατήσει στη κατηγορία, αλλά τα κενά που άφηναν οι παίκτες της στην άμυνα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα δεχθεί κάποιο γκολ. Ο χρόνος κυλούσε αμείλικτα εναντίον της, αλλά πέντε λεπτά πριν τη λήξη θα συμβεί το αναπάντεχο.

Σέντρες και γεμίσματα στη περιοχή των «Πολιτών» διαδέχονταν το ένα το άλλο. Σε ένα από αυτά, ο τερματοφύλακας τους θα προσπαθήσει να διώξει με γροθιές, παρά να αφήσει τους αμυντικούς να καθαρίσουν. Η επέμβαση αυτή, θα στείλει τη μπάλα συστημένη στα πόδια του «Raddy» Antic, ο οποίος με βολέ θα την στείλει στα δίχτυα. Οι σκηνές που ακολούθησαν δε περιγράφονται! Ο κόσμος τρελάθηκε, ο Pleat στον πάγκο προσπαθούσε να ηρεμήσει τους εκστασιασμένους παίκτες του για να κρατήσουν το αποτέλεσμα. Η Manchester City σε απόγνωση! Τα τελευταία λεπτό δραματικά για εκείνη. Το τελικό σφύριγμα όμως δεν άργησε να τη στείλει στη δεύτερη κατηγορία. Ένα σφύριγμα που μας χάρισε μια από τις πιο εικονικές στιγμές του πρωταθλήματος, με τον Pleat να χοροπηδάει σαn μικρό παιδί προσπαθώντας να κουμπώσει το σακάκι του, ώστε να μην το χάσει!

 

 

Αυτή ήταν η αρχή μιας πολύ επιτυχημένης πορείας για τη Luton τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του League Cup το 1988 απέναντι στην Arsenal, χωρίς τον Pleat στον πάγκο βέβαια, ο οποίος έιχε μετακομίσει στην Tottenham το 1985. Εν τέλει, η παραμονή της στη πρώτη κατηγορία θα λάβει τέλος τη σεζόν 1991/92, την αμέσως προηγούμενη χρονιά από την δημιουργία της Premier League. Όσο για τον ήρωα της ημέρας, ο «Raddy» παρέμεινε άλλη μια χρονιά στην ομάδα, πρωτού αποσυρθεί από την ενεργό δράση για να γίνει προπονητής. Σημειώνοντας μάλιστα ένα μοναδικό επίτευγμα, αφού είναι ο μόνος που έχει προπονήσει Real Madrid, Atletico και Barcelona.

 

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=8CvvjUelc0k[/embedyt]

 

Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου