Πολλές φορές, λόγω των κωμικοτραγικών καταστάσεων που βιώνουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα, θεωρούμε πως μόνο εμείς έχουμε αυτά που αποκαλούμε «cult» προσωπικότητες. Αλήθεια, γνωρίζατε όμως πως, όπως ο Σταύρος Λαμπριάκος, γνωστός για το ότι έπαιζε και επιθετικός και κεντρικός αμυντικός, υπάρχει ταυτόχρονα κι ο Dion Dublin;
Ο Dion Dublin, με καταγωγή από τη Νιγηρία, είδε για πρώτη φορά φως στις 22 Απριλίου του 1969, στη πόλη του Λέστερ. Ξεκίνησε, ως παιδί, να περνά από διάφορες τοπικές ομάδες, κι αφού το 1985 άφησε το σχολείο, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στη Norwich. Όντας ψηλός και γεροδεμένος, αγωνιζόταν στο κέντρο της άμυνας. Όμως, δε κατάφερε να πάρει μετά από τρία χρόνια κάποια συμμετοχή με τα «Καναρίνια», αποφασίζοντας να αποχωρήσει.
Τον Αύγουστο του 1988 υπέγραψε με τη Cambridge United. Παρότι αποκτήθηκε ως κεντρικός αμυντικός, στη νέα του ομάδα θεωρήθηκε πως θα μπορούσε να αγωνιστεί ως κεντρικός επιθετικός. Μετά από μια σύντομη θητεία στη Barnet ως δανεικός, ο Dublin κέρδισε συνεχόμενες ανόδους με τη Cambridge, από τη Fourth Division ως τη Second Division, τότε δεύτερη κατηγορία. Μάλιστα, είχαν φτάσει δυο συνεχόμενες χρονιές στα προημιτελικά του FA Cup. Ο ίδιος είχε αγαπήσει την ομάδα, όμως η αδυναμία της να ανέβει, καθώς έχασε την άνοδο στα play–off, ανάγκασε τη Cambridge να του βάλει «πωλητήριο». Εν τω μεταξύ, είχε προλάβει να γίνει θρύλος της ομάδας, καθώς είχε σκοράρει σχεδόν 50 τέρματα.
Έχοντας δει σε έναν αγώνα κυπέλλου τον Dublin, ο Sir Alex Ferguson εισηγήθηκε την μεταγραφή του, έναντι ενός εκατομμυρίου λιρών, το καλοκαίρι του 1992. Μάλιστα, είχε παλέψει πρώτα για την υπογραφή του με τις Chelsea και Everton. Ο ίδιος υπολογιζόταν ως ένα στοίχημα για τους «Κόκκινους Διαβόλους», καθώς δεν είχαν καταφέρει να αποκτήσουν τον Alan Shearer από τη Southampton.
Παρότι ξεκίνησε θετικά, σκοράροντας το μοναδικό τέρμα σε μια εκτός έδρας νίκη επί των «Αγίων», ο Dublin έσπασε το πόδι του στις 2 Σεπτεμβρίου, μένοντας εκτός για έξι μήνες. Στο μεταξύ, η United απέκτησε και τον Eric Cantona, ο οποίος πήρε τη θέση του βασικού επιθετικού «σπίτι του», ως παρτενέρ του Mark Hughes. Η United πήρε το πρωτάθλημα μετά το 1967, με τον ίδιο να παίρνει κατ’ εξαίρεση μετάλλιο πρωταθλητή, αφού δεν είχε αγωνιστεί για δέκα αγώνες, που ήταν το κατώτατο όριο.
Την επόμενη σεζόν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση, όμως το δίδυμο Cantona–Hughes δεν «έσπαγε». Έπαιξε λίγους αγώνες ακόμα, ενώ παραλίγο να βρεθεί στην Everton. Η μεταγραφή του χάλασε εξαιτίας ενός μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ομάδας, που δεν τον θεωρούσε αρκετά καλό. Η πώληση ήρθε εν τέλει το 1994 στη Coventry, η οποία έδωσε δυο εκατομμύρια λίρες, ένα ποσό-ρεκόρ για την ομάδα.
Με τη φανέλα της Coventry, ο Dublin φάνηκε να βρήκε το ιδανικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον που ζητούσε. Όντας στη σκληροτράχηλη αυτή ομάδα, ο Dublin απέκτησε, μαζί με συμμετοχές, κι «ερωτική» σχέση με τα δίχτυα. Στις χρονιές που βρισκόταν στους «Sky Blues», συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να μην υποβιβαστούν. Highlight η ενδέκατη θέση της ομάδας τη σεζόν 1997-1998, με τον Dublin να έχει σε κάθε μια εκ των τεσσάρων σεζόν, διψήφιο αριθμό τερμάτων, ιδιαίτερα χάρη στο «φονικό» του κεφάλι, που χρησιμοποιούσε σωστά τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Τη προτελευταία του χρονιά, μάλιστα, είχε σκοράρει 18 φορές, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Διόλου άσχημα για έναν παίκτη που ξεκίνησε ως αμυντικός, κι ενώ σε τέσσερα χρόνια βρήκε δίχτυα 62 φορές.
Στο μεταξύ, οι εξαίρετες εμφανίσεις του δε περνούσαν απαρατήρητες, με αποτέλεσμα να «χριστεί» διεθνής με την εθνική Αγγλίας. Βέβαια, δεν κατάφερε να βρεθεί στους 22 του Glen Hoddle για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, με τον ομοσπονδιακό προπονητή να προτιμά στη θέση του τον Les Ferdinand. Συνολικά έπαιξε σε τέσσερις διεθνείς αγώνες, δίχως να ξεχωρίσει με τα «Τρία Λιοντάρια» στο στήθος.
Φυσικά, ο Dublin δε «πτοούταν», επιλέγοντας να μετακομίσει στην Aston Villa για 5,75 εκατομμύρια λίρες, κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Μάλιστα, ξεκίνησε «on fire», σκοράροντας επτά φορές στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια. Με τους «Villans» είχε ικανοποιητικές εμφανίσεις, μέχρι το Δεκέμβριο του 1999. Τότε υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό σε αγώνα με τη Sheffield Wednesday, με το λαιμό του να σπάει και τη ζωή του να βρίσκεται σε κίνδυνο. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό, που μια πλάκα τιτανίου τοποθετήθηκε ώστε να κρατά τρεις σπονδύλους. Παρά τον σοκαριστικό τραυματισμό που υπέστη, τρεις μήνες αργότερα, βρέθηκε πάλι στα γήπεδα. Μεγαλύτερη διάκριση, το κύπελλο Intertoto που κατέκτησε με την Aston Villa, το 2001.
Συνέχισε να βρίσκει δίχτυα για μερικά ακόμα χρόνια με την Aston Villa, ενώ είχε κι έναν σύντομο δανεισμό στη Milwall. Μάλιστα, στα ημιτελικά κυπέλλου με τη Bolton, ο Dublin αγωνίστηκε ως κεντρικός αμυντικός. Κι όχι μόνο στον έναν αγώνα, αλλά και στους δυο, με την ομάδα του να αποκλείεται από τη συνέχεια της διοργάνωσης (5-4 υπέρ της Bolton το συνολικό σκορ). Στην Aston Villa ήταν που ουσιαστικά ξεκίνησε πάλι να αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός, με ενίοτε ικανοποιητικές εμφανίσεις.
Ο επόμενος σταθμός του ήταν η μεγαλύτερη ομάδα της γενέτειράς του, η Leicester. Εκεί υπέγραψε ως ελεύθερος. Οι «Αλεπούδες» αγωνίζονταν στη Championship, κατηγορία που είχε γνωρίσει στη σύντομη θητεία του με τη Milwall. Εκεί, ο πιο βαρύς, πια, Dublin, δεν έδειξε να βρίσκει με την ίδια ευκολία δίχτυα, καθώς σε διάστημα δυο χρόνων σκόραρε μόλις πέντε φορές. Συγκομιδή απογοητευτική, για έναν παίκτη που σκόραρε κατά μέσο όρο διψήφιο αριθμό τερμάτων ως τότε στη καριέρα του, κι ενώ ήδη χρησιμοποιούταν και στα μετ’ όπισθεν.
Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από τη Celtic, με τη σκωτσέζικη ομάδα να ασχολείται παραδοσιακά με «αστέρες» της Premier League του παρελθόντος. Δεν ξεχώρισε, αποχωρώντας λίγους μήνες αργότερα, για να βρεθεί στο σύλλογο που δεν του είχε δώσει τις ευκαιρίες που ήθελε, τη Norwich.
Με τα «Καναρίνια» υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο, στην επιστροφή του μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Η θητεία του, παρά τα χρόνια του, ήταν αξιοπρεπής. Αγωνιζόμενος για δυο συνεχόμενες σεζόν στη Championship, και ευρισκόμενος στο 37ο έτος της ηλικίας του, έπαιξε σε διάστημα δυο χρόνων σχεδόν 80 φορές, πετυχαίνοντας 16 τέρματα. Στο τέλος της σεζόν 2007-2008, μάλιστα, ο τότε προπονητής της Cambridge United, Jimmy Quin, τον είχε προσεγγίσει, με τον ίδιο να μην αλλάζει γνώμη όμως για την απόσυρσή του, την οποία είχε ανακοινώσει νωρίτερα μες στη χρονιά.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, το ότι είχε αγωνιστεί και στις δυο θέσεις, τον βοήθησε πάρα πολύ. Ως επιθετικός, χρησιμοποιούσε πολύ το κεφάλι για να σκοράρει, την ώρα που κινούταν αρκετά ώστε να καταλάβει που θα πάει η μπάλα για να σκοράρει. Την ίδια ικανότητα με το κεφάλι χρησιμοποιούσε ως κεντρικός αμυντικός. Μάλιστα, πολλοί τον κατέκριναν, θεωρώντας πως έπαιζε «βαριεστημένα» στη θέση. Ο ίδιος, όμως, λόγω της θητείας του ως επιθετικός, αντιλαμβανόταν που θα κατέληγε η μπάλα, καθώς και το που θα κινούταν ο επιθετικός γι’ αυτό και βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο, τη κατάλληλη στιγμή. Σε μια ανέκδοτη ιστορία, όταν αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός με την Aston Villa, ο 19χρονος Wayne Rooney, του είχε πει πως ήταν ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός που τον είχε μαρκάρει ποτέ.
Μετά και την απόσυρσή του, ασχολήθηκε με διάφορα πράγματα. Βρέθηκε ως σχολιαστής στο Sky Sports, καθώς και σαν καλεσμένος για αγώνες του Champions League. Έχει συνεργαστεί και με το BBC, ως παρουσιαστής και παραγωγός, καθώς και στη σειρά «Homes Under the Hammer», που ασχολείται με την ανακαίνιση κατοικιών.
Συνολικά, πρόκειται για έναν αρκετά δυναμικό παίκτη. Η θητεία του ως επιθετικός σαφέστατα ήταν επιτυχημένη, με τον ίδιο να μην αγωνίζεται σε μεγάλες ομάδες, όμως να έχει 111 γκολ σε δέκα χρόνια στη Premier League, έχοντας κερδίσει και ένα «Χρυσό Παπούτσι». Ως κεντρικός αμυντικός, ο Dublin έπαιζε «εγκεφαλικά», παροτρύνοντας στο μέλλον κι άλλους παίκτες να παίζουν σε διαφορετικές θέσεις, ώστε να αναπτύξουν τη ποδοσφαιρική τους ευφυΐα.
