Αυτό το Σαββατοκύριακο συμπληρώνονται δύο χρόνια παρουσίας του Jurgen Klopp στον πάγκο της Liverpool και επιχειρούμε μιαν αποτίμηση των έως τώρα πεπραγμένων του στο Μεγάλο Λιμάνι.
Τη προσεχή αγωνιστική η Liverpool φιλοξενεί την Manchester United σε ένα ντέρμπι βρίσκει τον Γερμανό τεχνικό στην πιο ζόρικη φάση του από τότε που ανέλαβε το τιμόνι της ομάδας του Μεγάλου Λιμανιού. Οι «Κόκκινοι» μετρούν μόλις μία νίκη στα επτά τελευταία παιχνίδια για όλες τις διοργανώσεις τους και οι πρώτες μουρμούρες για τον “Normal One” έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Merseyside. Δικαιολογημένα ή όχι, έτσι είναι η πραγματικότητα.
Το ερώτημα που καλλιεργείται στα δύο αυτά χρόνια του Klopp στο Λιμάνι είναι ένα: Είναι η Liverpool στις ράγες της επιστροφής της σε αλλοτινά κλιμάκια που μοιάζουν μακρινά τούτη την ώρα, ή παραμένει εκτροχιασμένη;
Όταν ο Klopp ανέλαβε την Liverpool, η ομάδα ήταν ένα «άχρωμο» και «άγευστο» σύνολο, καθόλα άχαρο. Από τον ποδόσφαιρο που προσπαθούσε να πρεσβεύσει, την ανάπτυξή της, τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν μέσα στα παιχνίδια. Χρειάστηκε καιρός για να αποτινάξουν οι «Κόκκινοι» από πάνω τους την ρετσινιά του Brendan Rodgers και αυτόν τον «χτικιάρικο» τρόπο με τον οποίο έπαιζαν. Ο Klopp προσπάθησε να προσαρμόσει το υλικό του στην φιλοσοφία του και την φιλοσοφία του στο υλικό του.
Κάποιοι ποδοσφαιριστές αχρηστεύτηκαν (Benteke), κάποιοι άλλοι άλλαξαν θέσεις και ρόλους με επιτυχία (Milner, Firmino, Can, Lallana) και κάπως έτσι προϊόντος του χρόνου η Liverpool άρχισε να εμπεδώνει το περιβόητο “gegenpressing” του Γερμανού.
Η Liverpool άρχισε να αποδίδει «διαστημικό» ποδόσφαιρο σε παιχνίδια που ο ρόλος της ήταν περισσότερο της υπομονής, αλλά το στυλ της δεν ήταν ούτε παθητικό ούτε της κόντρα επίθεσης. Κάτι σαν set παιχνίδι με αστείρευτο pressing και πολυμορφική διάταξη στον χώρο. Αυτό έπαιζε και στην Borussia άλλωστε ο Klopp.
Δεν είναι τυχαίο πως οι «Κόκκινοι» επί Klopp σαρώνουν τα ντέρμπι, σάρωσαν και στην Ευρώπη την πρώτη σεζόν του Γερμανού μέχρι που φρέναραν στον τελικό του Europa League από την Σεβίλλη. Χαρακτηριστικό είναι πως η Liverpool από τότε που προσελήφθη ο Γερμανός, μετρά μόλις δύο ήττες σε παιχνίδια με τους υπόλοιπους πέντε «μεγάλους» (εννέα νίκες και εννέα ισοπαλίες σε αυτά τα 20 παιχνίδια).
Σε 45 παιχνίδια της Premier League στον πάγκο των «Κόκκινων», ο Klopp μετρά 25 νίκες, 13 ισοπαλίες και επτά ήττες με ποσοστό νικών στο 56%, έναντι 46% του προκατόχου του Rodgers (46 παιχνίδια, 21 νίκες, 11 ισοπαλίες, 14 ήττες). Καλά τα στατιστικά, ωστόσο η αλήθεια είναι πως η τελευταία φορά που η Liverpool διεκδίκησε πραγματικά τον τίτλο ήταν με τον Βορειοϊρλανό τεχνικό της σεζόν 2013-2014. Ο πρωταθλητισμός είναι το ζητούμενο πλεόν για τον Klopp, σε έναν σύλλογο ο οποίος ζει με αυτή την ανεκλπήρωτη «καψούρα» εδώ και δεκαετίες πλέον.
Η Liverpool του Klopp είναι η προσωποποίηση της ποδοσφαιρικής παράνοιας. Ενώ στα ντέρμπι είναι «φωτιά», στα παιχνίδια με τις ομάδες εκτός εξάδας τα κάνει «μούσκεμα». Το τραγικό ποσοστό του 52.7% των νικών επί των λεγόμενων «δεύτερης ταχύτητας» ομάδων, την ώρα που η Tottenham στην κορυφή αυτής της εξάδας έχει ένα 71.4%, τα αποτυπώνει όλα ανάγλυφα.
Η ομάδα αντιμετωπίζει τρομερό πρόβλημα απέναντι σε ομάδες που αμύνονται με βάθος και το transition δεν είναι το δυνατό της σημείο. Παραμένει άλυτο το πρόβλημα της όταν πρέπει να παράξει παιχνίδι και να αμυνθεί με συνέπεια παράλληλα, μοίαζει ο ορισμός της ομάδας «όσα φάμε και όσα βάλουμε».
Ταυτόχρονα, ενώ σκοράρει με ανηλεή τρόπο, δεν έχει καταφέρει να βρει έναν παίκτη-γκολτζή εμπρός. Τη σεζόν 2015-2016 πρώτος σκόρερ ήταν ο Roberto Firmino με δέκα τέρματα και πέρσι οι Coutinho και Mane με 13. Ο Klopp αρέσκεται να παίζει με φορ-κυνηγό όπως και στην Dortmund, όμως δεν έχει βρει ακόμη τον Lewandowski ή τον Aubameyang του.
«Μαύρη τρύπα» η αμυντική λειτουργία της ομάδας, ειδικότερα η αμυντική γραμμή της. Με το “Normal One” στον πάγκο, η Liverpool έχει δεχτεί 93(!) τέρματα, αριθμός που φανερώνει πρόδηλα το πρόβλημα που έχει η ομάδα. Με 18 λάθη που οδηγούν σε γκολ στην έως τώρα θητεία του Klopp στην ομάδα, γίνεται αντιληπτό το πρόβλημα συγκέντρωσης και προσανατολισμού στο παιχνίδι που υπάρχει.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση πάντως. Ο Jurgen Klopp επιχειρεί να τροποποιήσει το αγωνιστικό dna της Liverpool, την έχει μετατρέψει σε ένα σύνολο που σε χορταίνει ποδόσφαιρο ακόμα κι όταν πελαγοδρομεί, δεν σε κάνει να βαριέσαι ποτέ. Ο χρόνος είναι απαραίτητος για αν αφομοιωθεί από το σύνολο ο νέος ρόλος που πρέπει να επιτελέσει. Η Liverpool δεν είναι έτοιμη για να διεκδικήσει πρωτάθλημα ακόμη. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να χτίσει τον χαρακτήρα της πρώτα, να σκληρύνει, να γίνει κυνική. Στο πιο χειροπιαστό της υπόθεσης όμως, πρέπει να χτίσει ένα υλικό μιας ταχύτητας παραπάνω. Ο κορμός υπάρχει ήδη, η ομάδα έχει αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό τα «θέλω» του Γερμανού που δουλεύει σε βάθος χρόνου. Ίσως φέτος να είναι η τελευταία του μεταβατική σεζόν, ίσως η επόμενη να είναι και η «φαρμακερή»…
Συντάκτης: Ηλίας Βαραμπούτης
