Μετά τον τελικό του Λιγκ Καπ, ο Έρικ τεν Χαγ κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλά είναι αυτό το πιο σημαντικό που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής;
2104 ημέρες χωρίς τίτλο. Τόσες διήρκεσε η «ξηρότερη» σύγχρονη εποχή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Για τους νεότερους που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο την τελευταία πενταετία ή δεκαετία μπορεί αυτό να μην φαίνεται περίεργο, αλλά για όσους έχουμε ζήσει την εξαιρετικά επιτυχημένη ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για σχεδόν 30 χρόνια (27 για την ακρίβεια, όσα και τα χρόνια που ήταν στην άκρη του πάγκου) φάνηκε απίστευτο. Ήταν βασανιστικό για μια ομάδα, που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε κάθε διοργάνωση ως φαβορί, να είχε χάσει το ειδικό βάρος της, το γήπεδο της πλέον να μην αποτελεί φόβητρο για τους αντιπάλους και, το σημαντικότερο από όλα, να έχει πάρα πολλά χρόνια να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο ως ομάδα. Μέχρι που μία μέρα εμφανίστηκε στο Κάρινγκτον ο Έρικ τεν Χαγ.
Προφανώς και δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει κάποια αναδρομή στην πορεία του Ολλανδού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ανέλαβε την ομάδα πριν από οχτώ μήνες. Μπορεί στην συνείδηση μας ίσως ο Τεν Χαγ να είναι περισσότερο καιρό σε αυτή τη θέση, αλλά όχι. Και το πιο σημαντικό που κατάφερε αυτό το διάστημα ο Ολλανδός τεχνικός σίγουρα δεν είναι η κατάκτηση του Λιγκ Καπ. Πιθανότατα να είναι και από τα λιγότερο σημαντικά.
Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι περίμεναν ότι ο Τεν Χαγ θα καταφέρει να κερδίσει έστω και έναν τίτλο φέτος. Μάλιστα, αρκετοί πίστευαν ότι αν κατάφερνε να κερδίσει οτιδήποτε σε αυτή ή την επόμενη σεζόν θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία σε κάθε επίπεδο. Ο Ολλανδός δεν άργησε να δώσει πατήματα σε οπαδούς και μέσα για να ξεκινήσουν να τον θεωρούν ως επιτυχημένο από τα πρώτα του μόλις βήματα με την ομάδα. Αλλά τι κατάφερε πραγματικά για να κερδίσει τον θαυμασμό με την έως τώρα πορεία του;
Το πρώτο και οφθαλμοφανές που έχει καταφέρει ο Τεν Χαγ είναι η συνέπεια στην απόδοση της ομάδας του. Αν από κάτι έπασχαν όλες οι προηγούμενες εκδόσεις της μετά-Φέργκιουσον Γιουνάιτεντ, ήταν οι φοβερές μεταπτώσεις στην απόδοση της ομάδας. Και τέτοιες μεταπτώσεις δεν υπήρχαν -αναγκαστικά- από περίοδο σε περίοδο, αλλά από παιχνίδι σε παιχνίδι. Μπορεί να υπήρξαν περίοδοι που η ομάδα έπαιξε καλό ποδόσφαιρο με τους προηγούμενους προπονητές, αλλά περισσότερο ήταν «ξεσπάσματα» ή συνδυασμός καλής φόρμας κάποιων ποδοσφαιριστών. Στην τωρινή ομάδα του Ολλανδού μέχρι στιγμής φαίνεται ότι αγώνα με τον αγώνα η Γιουνάιτεντ γίνεται όλο και πιο συνεπής σε αυτά που κάνει στο γήπεδο.
Μπορεί να μην είναι πολλά, να μην είναι πάντα εντυπωσιακά, αλλά ειδικά μετά το Μουντιάλ παρουσιάζεται μια τρομακτική συνέπεια ως προς το πλάνο που ακολουθείται.Τί είναι αυτά που κάνει με τόση συνέπεια, θα ρωτήσει κανείς. Ο Τεν Χαγ ήξερε ότι έχει στη διάθεση του ένα υλικό, που με τις κατάλληλες ρυθμίσεις μπορεί να παίξει ένα φανταστικό επιθετικό ποδόσφαιρο. Μπορούσε να είναι η ομάδα του «απλά θα βάλουμε παραπάνω από όσα φάμε». Το ταλέντο υπάρχει και θα ήταν πολύ δελεαστικό για έναν προπονητή που αγαπάει το επιθετικό ποδόσφαιρο να επενδύσει σε αυτό.
Ο Τεν Χαγ, βέβαια, ξέρει πως τους τίτλους δεν θα του φέρει μόνη της η επίθεση, αλλά το πως δουλεύει η ομάδα όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια της και εκεί επένδυσε, με μεγάλη επιτυχία ως τώρα. Τη δεδομένη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Γιουνάιτεντ είναι πιθανότατα η ομάδα που δέχεται γκολ πιο δύσκολα από κάθε άλλη στην Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό δεν συμβαίνει από την εξαιρετική ικανότητα του Νταβίντ Ντε Χέα να κάνει αποκρούσεις πάνω στη γραμμή, αλλά από τη συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Με την προσθήκη του Κασεμίρο να είναι από τις μεταγραφές της σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, η Γιουνάιτεντ βρήκε τον άνθρωπο που μπορεί να ενώσει τις γραμμές της και να μην κάνει μάταιη την προσπάθεια για άμυνα όταν η κατοχή χαθεί. Η ομάδα μετά από πάρα πολλά χρόνια αμύνεται στοχευμένα σαν μια οντότητα. Ακόμα και με το που χάσει την μπάλα, είναι εξαιρετική η ταχύτητα των παικτών για να πάρουν θέσεις ώστε να αλλάξει το σύστημα από το 1-3-1-4-1 που παίζει η Γιουνάιτεντ όταν έχει την κατοχή στο 4-2-3-1 στο transition και στο 5-2-1-2 όταν αμύνεται βαθιά στην περιοχή της. Εξαιρετικά συνεπής είναι και στο πόσο εύκολα σκοράρει η ομάδα στο transition παιχνίδι ή στις άμεσες αντεπιθέσεις, έχοντας προσθέσει σίγα σιγά στη «φαρέτρα» της τέρματα από στατικές φάσεις και ποδόσφαιρο κατοχής.
Το δεύτερο και πολύ σημαντικό που έχει καταφέρει ο Τεν Χαγ είναι η προσωπική του συνέπεια. Από την αρχή που ανέλαβε την ομάδα έδειξε να έχει μια συγκεκριμένη στάση ως προς το πως αντιμετωπίζει τον ρόλο του, μια στάση που ίσως κάποιοι αρχικά να σκέφτονταν ότι δεν θα κρατούσε για πολύ. Μες στην μικρή έως τώρα θητεία του, ο Ολλανδός έχει καταφέρει με τον τρόπο του να κερδίσει τους παίκτες του, κάτι που αποτυπώνεται και στο χορτάρι. Παράλληλα, όμως, το ίδιο συμβαίνει με τους οπαδούς και τον Τύπο, που επιτέλους πιστεύουν σε έναν προπονητή της ομάδας, χωρίς να τον γεμίζουν με κοσμητικά επίθετα όπως «μαθητευόμενος μάγος», «ξεπερασμένος» ή «ανύπαρκτος».
Η σημασία που δίνει στις λεπτομέρειες, ο τρόπος που απαντάει στις συνεντεύξεις τύπου, αλλά και τα στάνταρ που έχει θέσει στους παίκτες της ομάδας του δείχνουν έναν προπονητή που ξέρει τι θέλει να κάνει, πως θέλει να το κάνει και, κυρίως, πόσο σίγουρος είναι σε ότι κάνει. Παραμένει δίκαιος, δεν φοβάται να αφήσει στον πάγκο τον πιο φορμαρισμένο του παίκτη επειδή άργησε σε μια συνάντηση, δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού σταρ (όχι παίκτη, σταρ) της εποχής του, δε φοβήθηκε να αχρηστεύσει μεταγραφές πολλών εκατομμυρίων για να παίξει η ομάδα του το ποδόσφαιρο που θέλει.
Το τρίτο είναι η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Πέρυσι το καλοκαίρι ήταν κοντά στην έξοδο ο Άαρον Γουάν-Μπισάκα και ο Μάρκους Ράσφορντ. Οι Φρεντ, Σκοτ ΜακΤόμινεϊ, Λουκ Σο και Ντιόγκο Νταλότ θεωρούνταν λίγοι για την ομάδα. Ο Μπρούνο Φερνάντες είχε κάνει μια κακή σεζόν για τα στάνταρ του, ενώ ο Τζέιντον Σάντσο δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον παίκτη που είδαμε στην Ντόρτμουντ. Ο Ραφαέλ Βαράν δεν είχε εντυπωσιάσει κανέναν με τις εμφανίσεις του και ο Χάρι Μαγκουάιρ ήταν (και παραμένει) «κόκκινο πανί» για όποιον υποστηρίζει την Γιουνάιτεντ.
Μέχρι και ο Ντε Χέα είχε πλέον χάσει το στάτους του αναμφισβήτητου βασικού τερματοφύλακα της ομάδας, ενώ ο Κριστιάνο Ρονάλντο ναι μεν σκόραρε τέρματα, αλλά η προσθήκη του σίγουρα δεν έκανε την ομάδα καλύτερη. Με τον Πορτογάλο παρελθόν και βλέποντας τη φετινή ομάδα της Γιουνάιτεντ, σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες μοιάζουν από αναγεννημένοι έως και… δαιμονισμένοι. Ακόμα και ο Μαγκουάιρ βρίσκεται σε σημαντικά καλύτερη κατάσταση από πέρυσι για όσο έχει αγωνιστεί, ως αναπληρωματικός πια.
Με τις προσθήκες του να κρίνονται σχεδόν όλες ως επιτυχημένες, ο Τεν Χαγ κατάφερε όχι απλά να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα, αλλά, μέσα από τη δουλειά του με τους παίκτες του, έχει αρχίσει να επιβεβαιώνει ότι είχε δίκιο όταν είπε κατά την παρουσίαση του ότι στο ρόστερ υπάρχει πολύ ταλέντο. Μέσα σε όλα αυτά, η «refuse to lose» νοοτροπία που ήταν σήμα κατατεθέν στην Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον δείχνει να επανεμφανίζεται μετά από πολλά χρόνια. Μια νοοτροπία που κάθε μεγάλη ομάδα οφείλει να έχει και ξεκάθαρα πιστώνεται ως επιτυχία του Τεν Χαγ η αναβίωση της.
Βέβαια, να χαρακτηρίσει κανείς τον Ολλανδό καθολικά επιτυχημένο θα ήταν μια πρώιμη υπερβολή. Μπορεί τα πρώτα δείγματα γραφής να είναι θετικότατα, αλλά στην πρώτη του σεζόν είχε την τύχη οι βασικότεροι αντίπαλοι του να μην βρίσκονται σε καλή φόρμα. Κανείς δεν ξέρει αν θα κατάφερνε τα ίδια με μια δυνατή Λίβερπουλ, μια δυνατή Τσέλσι και μια Μάντσεστερ Σίτι των προηγούμενων ετών. Με δύο ομάδες του «Big Six» να βρίσκονται σε ιδιαίτερα κακό φεγγάρι, και με την παραδοσιακά πιο δυνατή ομάδα των τελευταίων ετών να βρίσκεται στο -5 από την κορυφή, χρειάζεται αρκετή μετριοπάθεια τόσο από τον ίδιο όσο και από τους παίκτες του για τις σεζόν που θα ακολουθήσουν. Οσον αφορά τον ίδιο τον Τεν Χαγ, φαίνεται να το έχει αντιληφθεί πλήρως κρίνοντας από τις δηλώσεις του και την ανοιχτή επιστολή που έστειλε στους φίλους της ομάδας.
Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν δεν υπήρχε καμία προσδοκία από την ομάδα και οτιδήποτε καλύτερο της περυσινής απόδοσης θα ήταν αποδεκτό και θα είχε θετικό πρόσημο. Η εικόνα της ομάδας έως τώρα δείχνει ότι πρόκειται για αποτέλεσμα δουλειάς και όχι συγκυριών, αλλά η διάρκεια είναι ίσως το πλέον δύσκολο πράγμα στον αθλητισμό, πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο.
Στα μάτια του γράφοντα, ακόμα και αν κατακτήσει το πρωτάθλημα φέτος ή του χρόνου, ο Τεν Χαγ θα κριθεί για το συνολικό του έργο με την πορεία της ομάδας μετά το πέρας τριετίας στον πάγκο της. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι τίτλοι που θα κερδίσει ή θα χάσει ο Ολλανδός στο ενδιάμεσο, καθώς και η απόδοση της ομάδας δε θα επηρεάσουν την άποψη για τη δουλειά του. Αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως κάτι που διαρκεί στον χρόνο θέλει και… χρόνο να φτιαχτεί.
Τέλος, υπάρχουν ακόμα κάποια «στοιχήματα» που ο Τεν Χαγ δεν έχει κερδίσει, αναφορικά με το ρόστερ του. Αυτά λέγονται Σάντσο και Άντονι. Κανείς δε θα διαφωνήσει στο ότι και οι δύο αυτοί παίκτες να είναι σε εξαιρετική ηλικία, με φανταστικά προσόντα. Αλλά παρακολουθώντας τους αγώνες της ομάδας, δείχνουν κάπως «παράταιροι» στις επιθετικές προσπάθειες της Γιουνάιτεντ. Ο μεν Άγγλος μπορεί να ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα για να επανέλθει σε κατάσταση που θα είναι σημαντικός για την ομάδα, με τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής να μη δικαιώνουν τον προπονητή του απόλυτα. Μπορεί να φαίνεται μια κάποια βελτίωση στην απόδοση του, αλλά παραμένει ακόμα μακρυά από όσα μας έδειξε στη Γερμανία.
Ο δε Βραζιλιάνος δείχνει σαν μια αυτόνομη μονάδα στις επιθέσεις της Γιουνάιτεντ. Η αναφορά δεν έχει να κάνει με τις… σβούρες που κάνει με τη μπάλα χωρίς λόγο, αλλά με το ότι δεν ακολουθεί ποτέ τον ρυθμό της ομάδας, αλλά έναν δικό του. Ότι έχει ταλέντο είναι πασιφανές, αλλά ακόμα δεν έχει μπει σε κατάλληλο «καλούπι» ώστε να αποκτήσει μια σημαντικότητα επιπέδου Ράσφορντ, Μπρούνο Φερνάντες, Έρικσεν (ή ακόμα και Κασεμίρο) στο επιθετικό παιχνίδι της Γιουνάιτεντ.
Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό για τον Άντονι είναι πως όποτε βρίσκεται στο γήπεδο, η δεξία πλευρά της ομάδας γίνεται στόχος για τους αντιπάλους της λόγω των κακών επιστροφών του. Για τους δύο παίκτες που αναφέρθηκαν, δαπανήθηκαν συνολικά πάνω από 200 εκατομμύρια λίρες (μαζί με μισθούς). Λεφτά που ακόμα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν δόθηκαν άδικα ή όχι, αλλά η ένταξη τους στο πλάνο της ομάδας με τρόπο επιτυχημένο μόνο κέρδος μπορεί να είναι τόσο για την ομάδα όσο και για τον ίδιο τον Ολλανδό.
Ο Τεν Χαγ, όπως προείπαμε, ακόμα δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένος. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα επαναφέρει την ομάδα στους τίτλους με τη συχνότητα του παρελθόντος. Αλλά από τα πρώτα δείγματα γραφής, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι πολύ πιο σημαντικό: ότι η ομάδα θα συνεχίσει να παίζει όλο και καλύτερο ποδόσφαιρο, βελτιώνοντας ακόμα περισσότερο τους υπάρχοντες παίκτες και κάνοντας μεταγραφές ουσίας και όχι φανφάρας. Και όλα αυτά, πάνω από όλα, με συνέπεια…
