Η πρώτη «πράξη» των ευρωπαϊκών κυπέλλων ανήκει πια στο παρελθόν και αναλύουμε όλα όσα είδαμε από τις αγγλικές ομάδες στους ομίλους του Champions και Europa League.
Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι όμιλοι των ευρωπαϊκών διοργανώσεων για τις αγγλικές ομάδες. «Τέσσερα στα τέσσερα» στο Champions League (προκρίθηκαν στους «16» Liverpool, Tottenham, Manchester City και Manchester United), «δύο στα δύο» στο Europa League (Chelsea και Arsenal αμφότερες στους «32»).
Επειδή ευρωπαϊκά κύπελλα δίχως «χιτσοκικό» φινάλε δεν έχουν νοστιμάδα, Liverpool και Tottenham έκαναν την πρόκρισή τους «ροκ» υπόθεση. Η ουσία όμως είναι πως αμφότερες θα δώσουν το παρόν στα νοκ-άουτ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, μαζί με τις συμπολίτισσες United και City. Ας ξετυλίξουμε όμως λίγο-λίγο το «κουβάρι»…
Ωριμάζει και «αντρεύει»
Η Tottenham υπερέβη εαυτόν. Όχι τόσο γιατί προκρίθηκε από ένα δύσκολο γκρουπ, όσο για τον τρόπο με τον οποίο τα κατάφερε. Και ενδεχομένως αυτό να ήταν το δίκαιο της υπόθεσης. Ενώ έκανε έναν εφιαλτικό πρώτο γύρο στον 2° όμιλο, όπου συνυπήρξε με Barcelona, Inter, PSV Eidhoven, «γύρισε» το πράγμα στη συνέχεια και κατάφερε -με τη βοήθεια της αυτοκτονικής Inter- να πάρει το εισιτήριο για τους «16».
Η αλήθεια είναι πως το σύνολο του Pochettino έδειξε χαρακτήρα. Και αυτό γιατί μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα σε Μιλάνο και Αϊντχόβεν (ειδικά στην Ολλανδία, όπου η Tottenham ταξίδεψε με τη πλάτη στον τοίχο), κατάφερε να κάνει το ανθρωπίνως δυνατό για να πάρει τη πρόκριση. Χαρακτήρα δείχνει η νίκη στο φινάλε επί της PSV στο Λονδίνο, η επικράτηση επίσης στο «παρά πέντε» επί της Inter, αλλά και η ισοφάριση του Lucas Moura στη Βαρκελώνη τη Τρίτη.
Η Tottenham δείχνει πλέον πως προσπαθεί να αλλάξει στάτους. Μετά και την περσινή της άκρως ανταγωνιστική παρουσία στο Champions League, αποδεικνύει πως με αργά βήματα χτίζει χαρακτήρα και στα ευρωπαϊκά κύπελλα, κάτι που αποτελούσε βαθιά πληγή τα προηγούμενα χρόνια. Οι ομάδες άλλωστε ωριμάζουν μέσα από επιτυχίες ποικίλου είδους, επιτυχίες όμως που έχουν έρθει έπειτα από αποτυχίες. Και στην Ευρώπη η Tottenham είχε μπόλικες από δαύτες, που μάλλον την δίδαξαν, όπως κρίνεται εκ του αποτελέσματος.
Το χρέος της και… βλέπουμε
Για την Liverpool, η πρόκριση από το γκρουπ ήταν εξ αρχής αυτοσκοπός. Και αυτό όχι επειδή ήταν ένας εύκολος όμιλος, αλλά επειδή δεν έπρεπε να πάει στράφι η περσινή πολύ καλή πορεία στο Champions League. Μπορεί το γκρουπ με Napoli, Paris Saint Germain και Ερυθρό Αστέρα να φάνταζε αρκετά δύσκολο με την πρώτη ανάγνωση, οι «Κόκκινοι» όμως έκαναν τα εύκολα-δύσκολα.
Μπορεί στο ματς με την Napoli να έκαναν το χρέος τους και με το παραπάνω, ωστόσο η εκπληκτική επέμβαση του Alisson Becker στο φινάλε του παιχνιδιού είχε αξία, επειδή η Liverpool επέλεξε να της την δώσει. Για να φτάσει λοιπόν να παίζει τη συνέχειά της στη διοργάνωση σε ένα ματς, ένα γκολ ή μία απόκρουση, έπρεπε πρώτα να αυτοκτονήσει στο Βελιγράδι κόντρα στον ψυχωμένο Ερυθρό Αστέρα. Αυτό είναι και το μάθημα που πρέπει να τη μείνει από την περιπέτεια του φετινού γκρουπ, μάθημα που δεν της έγινε -ευτυχώς- πάθημα.
Βάσει εμφάνισης και σοβαρότητας στο παιχνίδι κόντρα στους «Partenopey», το μάθημα ελήφθη. Η Liverpool ήταν σοβαρή και προσεκτική, έκανε το καθήκον της και προχώρησε. Πλέον μπορεί να ηρεμήσει μέχρι τον Φλεβάρη και τα νοκ-άουτ, να επικεντρωθεί στα εγχώρια και να δει το πράγμα βήμα-βήμα. Το αν μπορεί να κρατήσει περισσότερα από ένα «καρπούζια» στην ίδια «μασχάλη», θα το κουβεντιάσουμε εν καιρώ.
«Τρένο» στα εύκολα, στα δύσκολα να σε δω…
Για την Manchester City, θα μπορούσε η κουβέντα να μην είναι ιδιαίτερα εκτενής. Αλλά μάλλον ελέω δεδηλωμένου στόχου, πρέπει να γίνει. Η ήττα-σοκ από την Lyon στο Etihad στην πρεμιέρα του 5ου ομίλου, ξεπεράστηκε γρήγορα, έστω κι αν χρειάστηκε μπόλικη επιμονή στη δεύτερη αγωνιστική, κόντρα στην Hoffenheim στην Γερμανία.
Η City δείχνει και φέτος με «τρένο» που πηγαίνει με τα φρένα του σπασμένα. Και η αλήθεια αυτή είναι, το ποδόσφαιρο του συνόλου του Pep Guardiola είναι εξωπραγματικό. Παρά ταύτα, το ποδόσφαιρο χρειάζεται και μερικό ρεαλισμό. Δεν τον είχε τη περασμένη βδομάδα κόντρα στην Chelsea, και για να φέρουμε τη κουβέντα στα μέτρα μας, δεν τον είχε και πέρσι κόντρα στην Liverpool στους «8» του Champions League, όταν η μπάλα «έκαιγε».
Οι «Πολίτες» ανοικτά πλέον στοχεύουν στην «κούπα με τα μεγάλα αυτιά». Ή έστω σε έναν τελικό, κάτι που τόσο τους λείπει σαν «παράσημο». Η τεχνογνωσία τους λείπει, ο Guardiola έχει ένα μίνι «κόμπλεξ» με την τετράδα τα τελευταία χρόνια, φέτος είναι η χρονιά των αποδείξεων. Ο όμιλος ήταν λίγος για να «φρενάρει» την City, έστω κι αν «τα χρειάστηκε» στην αρχή. Ήταν απλώς η προθέρμανση πριν τα δύσκολα…
«Ασπιρίνη» σε ασθενή εντατικής
Πιο ξεκάθαρα από τον ανωτέρω τίτλο, δεν θα μπορούσε να τεθεί η κατάσταση. Η Manchester United «πίνει θάλασσα» με το τσουβάλι φέτος, διάγει βίο άρρωστο βαριά. Έχει αναλαμπές, αυτές της έδωσαν και την πρόκριση από τον 8° όμιλο, ωστόσο η πορεία φαντάζει ερωτηματικό.
Το γκρουπ δεν ήταν εύκολο για την United, ωστόσο ευτύχησε να πετύχει μια Valencia που δεν είχε καμία σχέση με το περσινό «κόσμημα» που παρουσίασε ο Marcelino στην La Liga. Συν τοις άλλοις, το διπλό εγωισμού στο Τορίνο κόντρα στην Juventus που θύμισε κάτι από τα παλιά της United, αλλά και το χαμηλό βεληνεκές της φιλότιμης Young Boys, έφεραν γρήγορα και αναίμακτα τη πρόκριση. Το ζήτημα είναι τι να περιμένει κανείς μεθαύριο από τους «Κόκκινους Διαβόλους».
Ο Φεβρουάριος είναι μακρυά, η United θα περιμένει και την κλήρωση για να δει τι πλάνα θα κάνει, αλλά με την Premier League να της έχει στραβώσει, δεν αποκλείεται τα νοκ-άουτ του Champions League να αποτελέσουν μια καλή διέξοδο για να σωθεί κάτι στη σεζόν. Αυτή την ώρα οι «Διάβολοι» δείχνουν σαν ασθενής στην εντατική, που αυτή η πρόκριση δεν τον γλιτώνει, αλλά του δίνει παράταση ζωής. Ενδεχομένως να δίνει στην ομάδα και μια προοπτική, πέρα από το άχαρο κυνήγι της τετράδας στην Premier League. Η εικόνα που παρουσίασε όμως η ομάδα του Jose Mourinho στον όμιλο, μόνο ενθαρρυντική δεν ήταν, με εξαίρεση ίσως το ματς στο Τορίνο.
«Περίπατος» πριν σοβαρευτούμε
Περνώντας στα του Europa League και ξεκινώντας με την Arsenal, για τους «Κανονιέρηδες» η ιστορία είναι «μετρημένα κουκιά». Τεχνογνωσία υπάρχει, μιας και ο Unai Emery είναι ο πλέον κατάλληλος τεχνικός σε επίπεδο «know how» για το πως η Arsenal μπορεί να σηκώσει τη κούπα. Ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο είναι κάτι που χρειάζεται η ομάδα στο ξεκίνημα της νέας της εποχής, συν του ότι θα της δώσει εισιτήριο για το νέο Champions League, αν στραβώσει κάτι στο πρωτάθλημα.
Ο όμιλος με την φιλόδοξη Sporting Lisboa και τις ακίνδυνες Qarabag και Vorskla Poltava, δεν προβλημάτισε ποτέ τους «Κανονιέρηδες». Η πρόκριση ήρθε με περίπατο και σχεδόν απόλυτο (χάθηκαν βαθμοί μόνο στο εντός έδρας 0-0 κόντρα στην Sporting) και πλέον η Arsenal περιμένει τον επόμενο σταθμό. Το τελευταίο διάστημα άλλωστε οι Λονδρέζοι παρουσιάζουν μια άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή της δουλειάς που γίνεται από τον Emery, αν συνεχίσουν να βελτιώνονται μπορούν να κοιτάζουν ψηλά.
Ενδιαφέρον θα έχει η συσχέτιση που θα επιλέξουν να έχουν σε πρωτάθλημα και Ευρώπη οι «Κανονιέρηδες», με φόντο το νέο Champions League. Το Europa League φαντάζει ελκυστικό πάντως, και η παρουσία του Emery δημιουργεί ιδιαίτερους συνειρμούς, με φόντο τον τελικό του Μπακού.
Ένα εξαιρετικό «αποκούμπι»
Ως τέτοιο αντιμετώπισε το Europa League μέχρι στιγμής η Chelsea. Ο όμιλος δεν είχε εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας στα χαρτιά, έτσι ήταν και στη πραγματικότητα. Η Chelsea στην πραγματικότητα ζορίστηκε κόντρα στην Vidi την τελευταία αγωνιστική (2-2 στην Ουγγαρία, με το εκτενές ροτέισον του Sarri) και με την BATE Borisov στην Λευκορωσία, όταν «ξεγλίστρησε» με το διπλό, παρά τα δοκάρια των Λευκορώσων. Ο ΠΑΟΚ ήταν αβοήθητος κόντρα στους «Μπλε» (όπως και κόντρα στους υπόλοιπους, αλλά ας μείνουμε εδώ για την οικονομία της κουβέντας), και κάπως έτσι η πρόκριση από τον 12° όμιλο ήρθε «αβρόχοις ποσί».
Η Chelsea φαινομενικά θέλει να κυνηγήσει τον τίτλο στην Premier League, έχει τα φόντα να το κάνει. Της έχει στραβώσει κάπως το πράγμα τελευταία (βλέπε ήττα-ανατροπή από την Wolves), ωστόσο οι προθέσεις παραμένουν ζεστές. Η εντύπωση που έδωσε κατά τη περιπέτεια των ομίλων, είναι πως θα κυνηγήσει μέχρι τέλους την κατάκτηση της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Και αυτή είναι μια πολύ λελογισμένη αντιμετώπιση.
Ισχύουν όσα γράφτηκαν παραπάνω για την Arsenal, περί των οφελών που δίνει μια τέτοια επιτυχία. Άλλωστε στην Chelsea (όπως και στην Arsenal), λείπει μια μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Από τους «Μπλε» όχι τόσο όσο από ότι στους «Κανονιέρηδες», αλλά λείπει. Το Europa League προσφέρει την προοπτική αυτή και εικόνα της ομάδας του Mauricio Sarri στον όμιλο έπεισε.
Η Ευρώπη τις πληγώνει
Τα ευρωπαϊκά κύπελλα τα τελευταία χρόνια, μοιάζουν με «απαγορευμένο καρπό» για τις αγγλικές ομάδες, άσχετα αν έχουν σημειωθεί επιτυχίες. Η Manchester United κατέκτησε το Europa League το 2017, η Liverpool πήγε σε δύο τελικούς (Europa League 2016, Champions League 2018), η Chelsea πιο πίσω είχε τις δικές της στιγμές. Ωστόσο αυτά φαντάζουν σταγόνα στον ωκεανό, αν αναλογιστούμε τη δυναμική της Premier League.
Συχνά, είτε από επιλογή, είτε από αδυναμία, η επιτυχία στην Ευρώπη παραμένει στόχος άπιαστος για τις αγγλικές ομάδες. Φέτος είναι μια καλή ευκαιρία να ανατραπεί η κατάσταση, μιας και κανένα από τα παραδοσιακά μεγαθήρια της Ευρώπης δεν πείθει. Πολλά σε αυτό θα κρίνει και ο «μαραθώνιος» της Premier League, που φέτος είναι ιδιαιτέρως συναρπαστικός. Ραντεβού τον Φλεβάρη λοιπόν…
