Έξι μήνες στη Γουέστ Χαμ αρκούσαν ώστε ο Ρουμάνος θρυλικός επιθετικός, Φλορίν Ραντουτσιόγιου, να μείνει ανεξίτηλος στις μνήμες των «Hammers» και να συμπληρώσει το «παζλ» της παρουσίας του στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.
Σκόραρε τέσσερα γκολ στο Μουντιάλ του 1994, στην πιο ένδοξη πορεία της Εθνικής Ομάδας της Ρουμανίας. Αγωνίστηκε σε συλλόγους των πέντε κορυφαίων πρωταθλημάτων του ποδοσφαιρικού πλανήτη (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία). Και έχασε έναν αγώνα της Γουέστ Χαμ για το Κύπελλο Αγγλίας, επειδή προτίμησε να πάει για ψώνια με τη σύζυγό του στο κέντρο του Λονδίνου. Αυτά είναι μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν την ένδοξη ζωή και καριέρα του θρυλικού Ρουμάνου επιθετικού, Φλορίν Ραντουτσιόγιου.
Ο πρωταγωνιστής του αφιερώματος ανήκει σε ένα πολύ κλειστό και ιδιαίτερο κλαμπ ποδοσφαιριστών. Σε αυτό, την «είσοδο» έχουν περάσει μόλις τέσσερις παίκτες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο Φλορίν Ραντουτσιόγιου, παρ’ ότι έχει σηκώσει ένα Champions League και έχει κατακτήσει αρκετά εθνικά πρωταθλήματα, έχει να περηφανεύεται (και δικαίως) ότι αγωνίστηκε στα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα! Έπαιξε για τη Μίλαν, την Μπρέσια, τη Γουέστ Χαμ, την Εσπανιόλ, την Στουτγάρδη και τη Μονακό και έγινε ο πρώτος που πετυχαίνει κάτι τέτοιο.
Μέχρι σήμερα, μόνο άλλοι τρεις έχουν καταφέρει να πετύχουν το ίδιο σπουδαίο ρεκόρ. Ο Κρίστιαν Πούλσεν, ο Δανός αμυντικός χαφ που φόρεσε τη φανέλα των Λίβερπουλ, Σεβίλλης, Γιουβέντους, Σάλκε και Εβιάν. Ο Στέβαν Γιόβετιτς, ο Μαυροβούνιος επιθετικός, που αγωνίστηκε για τις Μάντσεστερ Σίτι, Σεβίλλη, Ίντερ, Φιορεντίνα, Χέρτα και Μονακό. Ο νυν επιθετικός του Ολυμπιακού, μάλιστα, πήγε το ρεκόρ σε άλλα επίπεδα! Σκόραρε και στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα! Μην ανησυχείτε, όμως, ο Ραντουτσιόγιου πέτυχε ακριβώς το ίδιο, πριν από τον Γιόβετιτς. Πρώτος και εκεί!
Ο τέταρτος του κλαμπ είναι ο Τζάστιν Κλάιφερτ, ο Ολλανδός πλάγιος χαφ, που μόλις στα 24 του έχει προλάβει να περάσει από Μπόρνμουθ, Βαλένθια, Ρόμα, Λειψία και Νις. Πάντως, για όσους θεωρούν το γαλλικό πρωτάθλημα στο όριο της κορυφαίας πεντάδας, Πούλσεν και Κλάιφερτ έχουν αγωνιστεί και στο ολλανδικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Άγιαξ. Και μια διευκρίνηση. Ο Πιερ-Εμερίκ Εμιλιάνο Φρανσουά Ομπαμεγιάνγκ, μπορεί να έχει φορέσει τις φανέλες των Άρσεναλ, Τσέλσι, Μπαρτσελόνα, Ντόρτμουντ, Σεντ Ετιέν, Μαρσέιγ, Μονακό και Λιλ, αλλά λόγω Μίλαν έφαγε… «πόρτα». Ο Γκαμπονέζος επιθετικός δεν αγωνίστηκε ποτέ στην Serie A με την πρώτη ομάδα των «Ροσονέρι», χάνοντας για λίγο την είσοδο στο χρυσό αυτό γκρουπ.
Προϊόν του Μιρτσέα Λουτσέσκου, του «πατέρα» της ρουμανικής προπονητικής, ο Φλορίν Ραντουτσιόγιου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά «βήματα» στη Ντιναμό Βουκουρεστίου. Από οκτώ ετών στους «Κόκκινους Λύκους», δεν πέρασαν πολλά χρόνια ώστε να κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την ομάδα. Στις 26 Μαΐου του 1986, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Πολιτέκνικα Τιμοσοάρα, ο Ραντουτσιόγιου ήταν μόλις 16 ετών. Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου είχε διακρίνει τις ικανότητές του και με το χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του ως προς το ποδόσφαιρο για την προώθηση νέων παικτών, του έδωσε την ευκαιρία να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Από εκείνη την ημέρα, απογειώθηκε. Τη σεζόν 1988/89, ο νεαρός επιθετικός ήταν βασικός της Ντιναμό και μάλιστα σε μια από τις ιστορικότερες σεζόν στην ιστορία του συλλόγου, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικούς του Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1988/89, όπου αποκλείστηκε από την Σαμπντόρια. Η σεζόν 1989/90 ήταν ακόμη καλύτερη! Κατέκτησε το ρουμάνικο πρωτάθλημα και το κύπελλο, με δικό του χατ-τρικ στον τελικό εναντίον της Στεάουα. Μάλιστα, έφτασε με την Ντιναμό στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου η Ντιναμό αποκλείστηκε από την Άντερλεχτ. Ήταν ήδη ένας από τους πιο ταλαντούχους παίχτες που έχει «γεννήσει» το ρουμάνικο ποδόσφαιρο.
Έχοντας ήδη τραβήξει τα βλέμματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού κοινού, των σκάουτερς και των επίδοξων ατζέντηδων, η είσοδος στη δεκαετία του ΄90 θα οδηγούσε και στην πρώτη μεταγραφή του Φλορίν. Και τι μεταγραφή! Στη, τότε, χώρα με το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό πρεστίζ στον κόσμο, την Ιταλία. Πρώτος σταθμός, εκτός Ρουμανίας, η Μπάρι της Serie B. Την επόμενη σεζόν, ήρθε κι άλλη μεταγραφή, ένα σκαλί πιο πάνω, στην πρώτη κατηγορία και την Ελλάς Βερόνα και την αμέσως επόμενη στην Μπρέσια. Έχοντας γεμάτες χρονιές και στις τρεις, με το όνομα του να είναι πλέον εδραιωμένο στον κόσμο του ιταλικού ποδοσφαίρου και τη Serie A, έρχεται η ώρα για το μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του. Η Μίλαν θα τον αποκτήσει το καλοκαίρι του 1994 για 2.75 εκατομμύρια ευρώ. Στους «Ροσονέρι», όμως, δεν θα λάμψει. Θ’ αγωνιστεί με τη φανέλα της ομάδας του Μιλάνου μόνο επτά φορές, σκοράροντας δύο γκολ. Θα κατακτήσει, όμως, το Champions League κι ας μην αγωνίστηκε στον τελικό της Αθήνας ενάντια της Μπαρτσελόνα το 1994.
Μετά από μια σεζόν, θ’ αφήσει τελικά τη Μίλαν και την Ιταλία και θα ξεκινήσει και επίσημα να «σφυρηλατεί» το μεγαλύτερο ρεκόρ της καριέρας του. Το 1995 ο Ραντουτσιόγιου φεύγει για Ισπανία, προσγειώνεται στην Βαρκελώνη και φορά τα «γαλανόλευκα» της Εσπανιόλ. Εκεί, θα στεριώσει λίγο περισσότερο. Δύο χρονιές στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά ενδιάμεσα, μια… «στάση» στο Λονδίνο θα τον «βάφτιζε», μέσα σε μόλις έξι μήνες, καλτ μορφή του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Ήταν ο Χάρι Ρέντναπ αυτός που πρόσθεσε την Αγγλία στην… «συλλογή πρωταθλημάτων» του Ραντουτσιόγιου. Ο Ρουμάνος επιθετικός, μετά από ένα καταστροφικό EURO με την Εθνική Ρουμανίας, όπου έχασε όλους τους αγώνες στη φάση των ομίλων, με τον Ραντουτσόγιου να σκοράρει το μοναδικό τέρμα της στην διοργάνωση, στην ήττα με 1-2 από την Ισπανία, ανακοινώνεται ως δανεικός από τη Γουέστ Χαμ. Ήταν και ο διεθνής συμπαίκτης του, Ίλιε Ντουμιτρέσκου, επιθετικός της Γουέστ Χαμ εκείνη την εποχή, που τον έπεισε να υπογράψει. Ο Χάρι τον πίστευε πολύ, όπως και ο κόσμος των «Σφυριών». Αλλά με την πίστη έμειναν. Ο Ρουμάνος striker αγωνιστικά θα μνημονεύεται μόνο για ένα σημαντικό γκολ για το πρωτάθλημα ενάντια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δύο ακόμα σε σύνολο 12 εμφανίσεων. Από ‘κει και πέρα, τα εξαγωνιστικά του «αμαρτήματα» και οι περιπέτειες του στο Ανατολικό Λονδίνο θα τον μετατρέψουν σε… ανέκδοτο για τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ μέχρι και σήμερα.
Για τη δημοφιλία των ιστοριών της εξάμηνης παραμονής του Φλορίν Ραντουτσιόγιου στην Αγγλία οφείλεται κυρίως ο Χάρι Ρέντναπ. Ο Άγγλος τεχνικός, μέσω δηλώσεων του κατά καιρούς σε δημοσιογραφικά μέσα και επίσης μέσω της αυτοβιογραφίας του εξέφρασε τα έντονα παράπονά του για τον Ρουμάνο επιθετικό. Μερικά από αυτά γραφτήκανε στην καλτ ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
«Μπορείτε να φανταστείτε τη διάθεσή μου την επόμενη μέρα όταν ένας φίλος μου τηλεφώνησε και μου είπε το προηγούμενο βράδυ, την ημέρα που παίζαμε για το FA Cup δηλαδή, ότι είχε δει τον Ραντουτσιόγιου να ψωνίζει με τη γυναίκα του στο κατάστημα Harvey Nichols στο Λονδίνο. Τότε ήξερα ότι έπρεπε να τον ξεφορτωθώ, αλλά δεν ήταν εύκολο», έγραψε ο Ρέντναπ στην αυτοβιογραφία του το 1998, για εκείνο το καλτ περιστατικό, όπου ο Βαλκάνιος προτίμησε τα ψώνια με τη σύζυγό του στο κέντρο της αγγλικής πρωτεύουσας από το να ταξιδέψει μαζί με την ομάδα του για αγώνα του αγγλικού κυπέλλου.
Όταν ρωτήθηκε να περιγράψει πώς ήταν να προπονεί τον παλαίμαχο επιθετικό της Ρουμανίας, ο Ρέντναπ δήλωσε:
«Στα δύο πρώτα φιλικά του, ο Ραντουτσιόγιου δεν έκανε τίποτα άλλο από το να γκρινιάζει για την σκληρή μεταχείριση που είχε από τους αντίπαλους αμυντικούς. Πολύ απλά δεν μπορούσε να διαχειριστεί το τάκλιν σε οποιοδήποτε σχήμα ή μορφή. Ο ”Dicksy” (σ.σ. Τζούλιαν Ντικς) ανυπομονούσε να κολλήσει πάνω του για να δει από ”τι ήταν φτιαγμένος”, αλλά ο Ραντουτσιόγιου ξεκαθάρισε ότι δεν θα έμπαινε σε καμιά μονομαχία».
Αλλά ο θρυλικός Ρουμάνος παίκτης, μετά από χρόνια, τώρα πια ως pundit σε αθλητικές εκπομπές της χώρας του, θέλει να διαψεύσει τα πάντα και πιστεύει ότι το πρόβλημα ήταν η έλλειψη υποστήριξης που έλαβε από τον Ρέντναπ:
«Η Γουέστ Χαμ, για μένα, ήταν μια πολύ έντονη περίοδος, αλλά και σύντομη. Πολλά πράγματα συνέβησαν σε αυτούς τους έξι μήνες, οπότε θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους οπαδούς που δεν ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες τους».
«Δεν είμαι από αυτούς που κριτικάρουν τους ανθρώπους, αλλά δεν έμαθα τίποτα υπό τον Ρέντναπ. Έπαιξα για πολλούς προπονητές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου και είναι ο μόνος από τον οποίο δεν έμαθα τίποτα, και αυτή η ιστορία με τα ψώνια μου στο Harvey Nichols είναι αυτό που με στενοχώρησε περισσότερο».
«Αυτή η ιστορία δεν είναι αληθινή και θα σας πω εγώ τα γεγονότα, όπως είχαν. Είχα ήδη αποφασίσει να επιστρέψω στην Ισπανία εκείνη την εποχή, επειδή θα επέστρεφα ξανά στην Εσπανιόλ, οπότε δεν ήμουν πλέον μέλος της ομάδας. Επέστρεψα στο Λονδίνο με τη γυναίκα μου, που ήταν έγκυος τότε, για να δω φίλους. Μετά, πήγα στον αγώνα για να δω την ομάδα. Θυμηθείτε, δεν ήμουν πλέον μέλος της ομάδας, αλλά εξακολουθούσα να τους παρακολουθώ να παίζουν. Αυτή η ιστορία του Ρέντναπ είναι μια ανοησία. Έγραψε ένα βιβλίο και είπε μόνον άσχημα πράγματα για μένα, αλλά θα προτιμούσα να έγραφε για εμένα που προσπάθησα σκληρά στη Γουέστ Χαμ, την μάχη που έδωσα να προσαρμοστώ στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ο Χάρι δεν προσπάθησε να με βοηθήσει. Όταν ήμουν στην Εσπανιόλ, παίζαμε τεχνικό ποδόσφαιρο και μετά, όταν υπέγραψα στη Γουέστ Χαμ, το ποδόσφαιρο ήταν εντελώς διαφορετικό. Κανείς δεν προσπάθησε να με βοηθήσει να προσαρμοστώ πιο γρήγορα στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Αλλά για να πουλήσει το βιβλίο του, προτίμησε να πει άσχημα λόγια. Ακόμα περιμένω τον Χάρι να στείλει αυτό το βιβλίο στη διεύθυνσή μου», δήλωσε ο Φλορίν Ραντουτσιόγιου σε συνέντευξή του στη ρουμανική τηλεόραση.
Κατά την επεισοδιακή εξάμηνη θητεία του απασχόλησε πολύ τα αγγλικά μέσα και tabloids και η καθημερινότητά του, ειδικά η σχέση του με τον Μπράιαν Χάρβι, frontman του δημοφιλούς βρετανικού ποπ συγκροτήματος East 17:
«Όταν ήμουν στη Γουέστ Χαμ, ζούσα στο Λόουτον και το πρώτο μου παιδί γεννήθηκε στο Λονδίνο. Είχα ένα πολύ ωραίο σπίτι και ο γείτονάς μου ήταν ο Μπράιαν Χάρβι, ο οποίος ήταν ο τραγουδιστής των East 17. Το σπίτι μου ήταν μπροστά στο δικό του, οπότε τον έβλεπα το πρωί όταν πήγαινα για προπόνηση και αυτός ήταν καθ’ οδόν προς το στούντιο. Είμαι σίγουρος ότι ήταν οπαδός της Γουέστ Χαμ. Μου έπαιζε μουσική και μου έφτιαχνε τσάι μερικές φορές, αλλά πάντα έβαζε πολύ γάλα. Είχε ένα μικρό παιδί και μιλούσαμε μόνο για το ποδόσφαιρο και με ρωτούσε πώς τα πάω με τον σύλλογο και τι σκέφτομαι για την Αγγλία. Ήταν πολύ ωραίος τύπος».
«Αλλά πρέπει να μιλήσω για τον αρχηγό μας εκείνη την εποχή, τον Τζούλιαν Ντικς. Ήταν ένας εξωφρενικός τύπος. Μερικές φορές, πριν από το παιχνίδι, οι παίκτες έβγαιναν για ζέσταμα και ο Τζούλιαν ήταν ακόμα στην μπανιέρα ακούγοντας μουσική. Είναι αστείο όταν το σκέφτομαι τώρα, αλλά νομίζω ότι αυτός ήταν ο τρόπος του να προετοιμαστεί για έναν αγώνα. Ήταν ίσως ο καλύτερος παίκτης με τον οποίο έπαιξα στη Γουέστ Χαμ».
Εκτός από τη θητεία του στη Ντιναμό Βουκουρεστίου, ο Ραντουτσιόγιου δεν έπαιξε ποτέ σε ομάδα για περισσότερα από δύο χρόνια. Μετά το τέλος του δανεισμού του στα «Σφυριά», ξαναέφυγε δανεικός, αυτή τη φορά στην γερμανική Bundesliga και την Στουτγάρδη. Μετά από δύο επιστροφές σε Μπρέσια και Ντιναμό, το 2001 ανακοινώθηκε από τη Μονακό και έτσι, αγωνιζόμενος και στο γαλλικό πρωτάθλημα, έγινε και επίσημα ο πρώτος στην ιστορία, που αγωνίζεται και σκοράρει και στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Θα κλείσει την καριέρα του το 2004 στις χαμηλότερες κατηγορίες του γαλλικού ποδοσφαίρου, σε μια ομάδα των παριζίανικων προαστίων, την Κρετέιγ-Λουζιτανός.
«Μου άρεσε να ταξιδεύω και να γνωρίζω διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Όταν ήμουν παιδί, δεν μπορούσα να πάω στο εξωτερικό, οπότε όταν ενηλικιώθηκα, είχα πάντα τις αποσκευές μου έτοιμες για να ταξιδέψω. Δεν ήταν σαν να κέρδισα τη Χρυσή Μπάλα, αλλά είμαι χαρούμενος με αυτό που πέτυχα και αν είχα την ευκαιρία να επαναλάβω την καριέρα μου σε άλλη ζωή, θα το έκανα», δήλωσε κάποτε ο Ραντουτσιόγιου.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έμεινε για πάντα στις καρδιές των συμπατριωτών του, στους οποίους χάρισε αξέχαστες εθνικές ποδοσφαιρικές στιγμές. Ένα από τα χρυσά παιδιά εκείνης της Εθνικής Ρουμανίας του 1994, ενός υπερταλαντούχου συνόλου με παίχτες όπως ο Χάτζι, ο Ποπέσκου, ο Πετρέσκου και ο Ντιμιτρέσκου. Εκείνης της Εθνικής που στα γήπεδα των ΗΠΑ έφτασε έως τα προημιτελικά, βγάζοντας όλη τη βαλκανική χώρα στους δρόμους. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Ραντουτσιόγιου σκόραρε δύο γκολ εναντίον της Κολομβίας στη φάση των ομίλων, ενώ στον προημιτελικό εναντίον της Σουηδίας, ισοφάρισε τον αγώνα στο 88ο λεπτό της κανονικής διάρκειας, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση. Ύστερα, έκανε το 2-1 για τη Ρουμανία στο πρώτο ημίχρονό της παράτασης. Η Σουηδία θα ισοφάριζε με τον Κένεθ Άντερσον στο δεύτερο ημίχρονο, οδηγώντας το ματς στα πέναλτι. Ο Φλορίν σκόραρε μάλιστα το πρώτο πέναλτι στην διαδικασία, η Ρουμανία όμως αποκλείστηκε από την συνέχεια. Η ιστορία, όμως, είχε γραφτεί. Με χρυσά γράμματα. Και με χρυσά γράμματα είχε γραφτεί και το όνομά του στην ιστορία του ρουμανικού και παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
