Κατέκτησε το FA Cup με σπασμένο… λαιμό!

Ήταν 5 του Μάη του 1956, όταν η Manchester City κατακτούσε το τρίτο FA Cup στην ιστορία της, με πρωταγωνιστή τον τερματοφύλακά της, που έπαιξε τα τελευταία 17 λεπτά της αναμέτρησης σοβαρά τραυματισμένος.

 

Μπροστά σε πάνω από 100.000 άτομα στο Wembley του Λονδίνου, Manchester City και Birmingham City, τέθηκαν αντιμέτωπες, με στόχο την κατάκτηση του τροπαίου.

Τι κι αν οι «Πολίτες» συμμετείχαν στο δεύτερο σερί τελικό τους, αφού είχαν χάσει πέρυσι στην ίδια αναμέτρηση από την Tottenham; Ο Τύπος έχριζε ως φαβορί τους «Μπλε», καθώς είχαν πραγματοποιήσει τρελή πορεία μέχρι τον τελικό, σκοράροντας 18 τέρματα.

 

Δύο ημέρες πριν το μεγάλο τελικό, ο τερματοφύλακας της ομάδας του Manchester, Bert Trautmann, που είχε επιστρέψει στην Αγγλία ως αιχμάλωτος πολέμου, τιμήθηκε με το βραβείο του Παίχτη της Χρονιάς. Αυτό το παιχνίδι ήταν μάλιστα ένα από τα τελευταία του Don Revie, μετέπειτα προπονητή-θρύλου της Leeds United, ως παίχτης των «Sky Blues».

Με την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, ο αρχηγός της ομάδας, Roy Paul, συγκέντρωσε τους παίχτες του, ύψωσε τη γροθιά του και τους φώναξε σε απλά, λιτά και συγχρόνως ωμά βρετανικά:

 

 

«If we don’t fucking win, you’ll get some of this»

 

Κι έτσι ο μεγάλος αγώνας ξεκίνησε!

Η άμεση ασφυκτική πίεση της Manchester City απέδωσε καρπούς, όταν ο John Hayes τους έδωσε το προβάδισμα, στο τρίτο μόλις λεπτό! Η Birmingham City αντέδρασε γρήγορα, ισοφαρίζοντας στο 15ο λεπτό, με δράστη τον Noel Kinsey. Οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στα αποδυτήρια, χωρίς να υπάρχει κάποιο προβάδισμα.

 

 

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με σωρεία ευκαιριών στις δύο εστίες, έπειτα από μίας ώρας παιχνίδι όμως, οι «Πολίτες» είναι αυτοί που θα πάρουν σημαντικό προβάδισμα. Σα να μην έφτανε το γκολ του Bobby Johnstone στο 62′, δύο λεπτά αργότερα ήρθε ο συμπαίκτης του, Jack Dyson, να δώσει αέρα δύο τερμάτων στην ομάδα του. Από ‘κει κι έπειτα, υπήρχε μόνο Birmingham. Οι «Μπλε» τα έδωσαν όλα στην επίθεση, χωρίς όμως να καταφέρουν να τοποθετήσουν την μπάλα στο πλεκτό. Λιγότερο από δέκα λεπτά μετά το γκολ του Dyson, ήρθε η φάση του αγώνα.

Ο Peter Murphy έβγαινε τετ α τετ, έχοντας καθαρή ευκαιρία για γκολ, χωρίς όμως να υπολογίζει τη συμμετοχή του Trautmann στη φάση. Ο τερματοφύλακας της Manchester έσωσε την ομάδα του, με το γόνατο του επιθετικού της Birmingham να προσγειώνεται στο λαιμό του και να τον αφήνει αναίσθητο.

 

 

Και ξαφνικά, σιγή στο γήπεδο. Αλλαγές εκείνη την εποχή δεν επιτρέπονταν. Ο Trautmann αργεί να βρει τις αισθήσεις του, με τον αρχηγό των «Πολιτών» να ψάχνει ήδη ανάμεσα στους εννιά συμπαίκτες του, τον αντικαταστάτη του Άγγλου, κάτω από τα δοκάρια. Τη στιγμή που ο Roy Little ετοιμαζόταν να αγωνιστεί για πρώτη φορά στη ζωή του ως γκολκίπερ, ο Trautmann πετάχτηκε όρθιος κι απαίτησε να συνεχίσει στον αγώνα, παρά τον πόνο του.

Στα 17 λεπτά που απέμειναν, ο τερματοφύλακας της Manchester City πραγματοποίησε δύο σημαντικές επεμβάσεις για την ομάδα του, μη ξέροντας τι συμβαίνει στο λαιμό του, με τον πόνο πλέον να γίνεται αβάστακτος. Με το τελικό σφύριγμα, άπαντες πανηγύρισαν την κατάκτηση του τροπαίου, με τους φίλους της ομάδας να τραγουδάνε στις κερκίδες «For he’s a jolly good fellow» προς τιμήν της γενναιότητας του Trautmann.

 

 

Το βράδυ της 5 Μαΐου, ο Bert Trautmann έπεσε για ύπνο ευτυχισμένος, περιμένοντας τον πόνο στο λαιμό του να περάσει. Το πρωί της επόμενης, διαπίστωσε πως δε μπορούσε να κουνήσει το κεφάλι του. Τη τρίτη ημέρα επισκέφτηκε το νοσοκομείο του Manchester, καθώς η κατάσταση πλέον γινόταν ανυπόφορη.

Ο γιατρός που εφημέρευε, τον ενημέρωσε πως πέντε σπόνδυλοι στο λαιμό του είχαν μετατοπιστεί, με έναν από αυτούς να είναι σπασμένος στα δύο! Μάλιστα σύμφωνα με τον ίδιο, η κατάσταση στην οποία βρισκόταν θα μπορούσε να είχε αποβεί μοιραία για τη ζωή του, σε περίπτωση που είχε πάθει βλάβη κι άλλος σπόνδυλος.

Έπειτα από αυτό τον αγώνα, ο Trautmann έγινε τοπικός ήρωας της πόλης και της ομάδας, για την οποία αγωνίστηκε πάνω από 500 φορές.

 

Δείτε τα στιγμιότυπα του αγώνα:

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=EquhxgZrJz0[/embedyt]