Στο ντέρμπι της αγωνιστικής για την Premier League, o Ole Gunnar Solskjaer αντιμετωπίζει τον δημοφιλή και επικρατέστερο ως διάδοχο του, ενώ ο Mauricio Pochettino τον υπηρεσιακό, που του κρατάει την θέση «ζεστή» μέχρι -και αν- πει το μεγάλο «ναι» στην Manchester United.
Με τον όρο «interim manager» οι Άγγλοι περιγράφουν τον προπονητή, που αναλαμβάνει μια ομάδα για προδιαγεγραμμένο χρονικό διάστημα, ως μια προσωρινή λύση σε περίπτωση απόλυσης ή απόσυρσης για να βρεθεί κάτι καλύτερο και σαφώς πιο σίγουρο. Ο χαρακτηρισμός ταίριαξε γάντι στον Ole Gunnar Solskjaer, που κλήθηκε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στο στρατόπεδο της Manchester United μετά την καθυστερημένη απόλυση του Jose Mourinho, ερχόμενος μάλιστα με καθεστώς δανεισμού από την έτερη αγαπημένη του Molde.
Τι γίνεται όμως όταν μια απλή λαϊκή φράση έρχεται να αντιταχθεί στην ποδοσφαιρική υπόσταση του interim; Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ένα μότο με χρόνια εφαρμογή σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής και κατ’ επέκταση και στο ποδόσφαιρο. Ειδικά για όταν μιλάμε για την αγγλική εκδοχή του, που αποδεδειγμένα προσφέρει απρόσκοπτα ιστορίες εξιλέωσης και επιτευγμάτων πέρα από κάθε προσδοκία. Ίσως στην συγκεκριμένη χώρα ο όρος interim δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται, με τα παραδείγματα που το αποδεικνύουν να είναι αμέτρητα.
Ξεκινώντας από την ίδια την Manchester United και την τωρινή σύνθεση του τεχνικού της επιτελείου, ο Solskjaer είχε τον κατάλληλο άνθρωπο να συμβουλευτεί για τον ρόλο που αναλάμβανε. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον προπονητή της Κ-23 του συλλόγου, Ricky Sbragia, που τον Νοέμβριο του 2007 ανέλαβε μια παραπαίουσα, υπό τον Roy Keane, Sunderland, και μέσα σε τέσσερις αγώνες πρόλαβε να την βγάλει από την επικίνδυνη ζώνη, να μαζέψει δέκα βαθμούς και να έχει 8-2 σε γκολ υπέρ-κατά, κερδίζοντας 18μηνο μόνιμο συμβόλαιο σε ένα από τα πιο σύντομα «interim» περάσματα στην ιστορία της Premier League.
Φυσικά ο Νορβηγός από τότε που ανέλαβε τα πάει ακόμα καλύτερα ή βασικά τα πάει κάλλιστα, αφού έχει πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ισοφαρίζοντας τον θρυλικό Sir Matt Busby την σεζόν 1946/47, και αν νικήσει και την Tottenham θα έχει πραγματοποιήσει το πιο επιτυχημένο ξεκίνημα στην ιστορία της United. Προσωπικά θεωρώ αδιανόητο και κάπως παράλογο όταν άφηνε προσωρινά (;) ο Solskjaer την Molde, να μην είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του πως μπορεί να κάνει τον κόκκινο πάγκο μόνιμο «κτήμα» του.
«Δεν θέλω να φύγω τον Μάιο. Όμως είμαι εδώ για να προετοιμάζω αυτήν την ομάδα για το επόμενο παιχνίδι, αυτή είναι η δουλειά μου, αυτός είναι ο ρόλος μου», αυτή ήταν η απάντηση του 45χρονου τεχνικού σε δημοσιογραφική ερώτηση μετά την νίκη επί της Newcastle την προηγούμενη αγωνιστική. Αυτή είναι και η μόνη πραγματική εκδήλωση της δικής του επιθυμίας, ανεξάρτητα με το τι σκέφτεται η Molde και φυσικά η Manchester United. Αυτό που ξέρουμε για την δεύτερη ή τουλάχιστον μας έχουν παρουσιάσει τα πλήσια σε αυτήν μέσα, είναι πως βασική επιθυμία της είναι ο αυριανός αντίπαλός της, Mauricio Pochettino.
Ο πάντα ολιγόλογος Αργεντινός τεχνικός είναι απίθανο να ανοίξει τα χαρτιά του πριν το τέλος της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Για όσα δημοσιεύματα των παρουσιάζουν θετικό στην μετακίνηση και απογοητευμένο λόγω της μεταγραφικής απραξίας των «Σπιρουνιών», άλλα τόσα θεωρούν την σχέση του με τον Daniel Levy άριστη και δεν βρίσκουν λόγο να αλλάξει περιβάλλον, καθώς οι φιλοδοξίες των δύο συλλόγων διαφέρουν ελάχιστα την δεδομένη στιγμή. Όση επιχειρηματολογία και να επιστρατεύσει η κάθε πλευρά, θα την καθιστά αδιάφορη, τουλάχιστον όσο η United βρίσκεται σε αγωνιστική ύφεση.
Αναντίρρητα, ο Solskjaer συγκεντρώνει συνεχώς πόντους εντός κι εκτός γηπέδων. Οι διαδοχικές νίκες έχουν βελτιώσει δραστικά το κλίμα στα αποδυτήρια και ίσως τα τρία σημαντικότερα περουσιακά στοιχεία του ρόστερ έχουν αναγεννηθεί υπό τις οδηγίες του, αφού οι Rashford, Pogba και Lukaku παίζουν καλά μετά από καιρό και έχουν ήδη κάνει ειδική μνεία στην επιρροή του πάνω τους. Επιπλέον ο Νορβηγός είναι αποφασισμένος ως το τέλος να παίξει κάθε κρυφό του χαρτί, όπως αποδεικνύει η κίνησή του να καλέσει τον Sir Alex Ferguson στην προπόνηση ώστε να «χαρίσει» έναν από τους εμπνευσμένους λόγους του στο υπάρχον ρόστερ.
Σε μία συμβολική -ή και συμπαντική αν θέλετε- θεώρηση, η United στο πρώτο παιχνίδι του Solskjaer σημείωσε πέντε τέρματα, κάτι που δεν είχε πετύχει από το τελευταίο παιχνίδι του Ferguson! Και αν κάτι είχαν νοσταλγήσει περισσότερο οι οπαδοί των «Κόκκινων Διαβόλων» μετά την φυγή του Σκωτσέζου, αυτό ήταν ο επιθετικός προσανατολισμός της ομάδας τους. Μοιάζει άλλωστε να ήταν το πρώτο στοιχείο που ήθελε να προσδώσει με τον ερχομό του ο Νορβηγός, αφού η δικιά του Molde έμοιαζε να νοιάζεται περισσότερο για το γκολ παρά για την νίκη.
«Μα τι κάνεις; Είσαι μέσα στην περιοχή. Αν δεν σουτάρεις τώρα, πότε θα το κάνεις. Δεν είναι η στιγμή να σκεφτείς την πάσα». Αυτά λέει σε έναν παίκτη της νορβηγικής ομάδας ο 45χρονος τεχνικός κατά την διάρκεια μιας προπόνησης, σε ένα χαρακτηριστικό βίντεο που έχει κυκλοφορήσει. Όπως και να το κάνεις οποιοσδήποτε φίλαθλος στον κόσμο θα προτιμούσε να δει αυτό από τον προπονητή της ομάδας του, παρά τα αναχρονιστικά «park the bus». Έστω κι αν ο χαρακτηρισμός «interim» εξυπηρετεί και οπαδικά συμφέροντα -βεβαιώνοντας πως αναζητείται κάτι καλύτερο-, δεν είναι λίγες οι φορές που οι υπηρεσιακοί έχουν κερδίσει την αποδοχή, αν όχι την λατρεία, του κοινού τους.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο Darren Moore της West Brom, που πέρυσι παρέλαβε «καμμένη γη», αλλά κατάφερε να περισώσει ότι μπορούσε, υποβιβάστηκε μόλις την τελευταία αγωνιστική -έμοιαζε ακατόρθωτο- και φέτος, αφού μονιμοποιήθηκε, έχει την ομάδα ξανά σε τροχιά ανόδου πίσω στην Premier League -τρεις βαθμούς μακρυά από τον απευθείας προβιβασμό-. Αντίστοιχες περιπτώσεις ο Garry Monk στην Swansea (2014), o Chris Coleman στην Fulham (2003) και ο Joe Kinnear στην Newcastle (2008).
Όσον αφορά την ομάδα με τις πιο επιτυχημένες interim προσλήψεις, αυτή δεν είναι άλλη από την Chelsea, που έχει ένα απίστευτα επιτυχημένο 3/3. Αρχικά ο Guus Hiddink το 2009 ήρθε ενδιαμέσου της θητείας του στην Εθνική Ρωσίας για να φτάσει στα ημιτελικά του Champions League και στην κατάκτηση του FA Cup, o Roberto Di Matteo το 2012 αντικατέστησε «προσωρινά» τον Andre Villas-Boas για να φτάσει ως την μοναδική κατάκτηση του Champions League, ενώ ο δικός του «προσωρινός αντικαταστάτης» Rafa Benitez έναν χρόνο μετά πήρε το Europa League.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν πως ο Solskjaer έχει κάθε λόγο να αισθάνεται αισιόδοξος πως μπορεί να μονιμοποιηθεί στον πάγκο της Manchester United, ειδικά αν καταφέρει να κερδίσει αύριο τον «αντικαταστάτη» του, Pochettino, παίρνωντας εκδίκηση για τον χαρακτηρισμό interim, που έστω άθελα του είναι κι ευθύνη του Αργεντινού. Μάλιστα την επιθυμία του Νορβηγού έρχονται να πλαισιώσουν οι δύο στενότερα με αυτόν συνδεδεμένες φιγούρες κατά την θητεία του στο «Old Trafford. Από την μία ο Sir Alex Ferguson ήδη από το 2016 «πίεζε» την πρώην ομάδα του να επιλέξει τον Pochettino και φαίνεται μέχρι και τώρα να διατηρεί προσωπική σχέση μαζί του και από την άλλη ο διόσκουρός του στην επίθεση, Teddy Sheringham, θεωρεί πως δεν υπάρχει κανένας λόγος φυγής -αντίθετα με την εποχή που έκανε ο ίδιος το αντίστοιχο δρομολόγιο- και δηλώνει βέβαιος για την παραμονή και των δύο προπονητών στους τωρινούς τους πάγκους.
Όλοι οι interim μοιάζουν λίγο πιο θνητοί στα μάτια των ποδοσφαιρόφιλων, η απόσταση που τους χωρίζει από την κερκίδα λίγο πιο μικρή. Αυτό σημαίνει πιο έντονες αντιδράσεις τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες. Η επιλογή τους εύκολη, αλλά η μονιμοποίησή τους δίκοπο μαχαίρι. Ο Solskjaer ανέλαβε αυτόν τον ρόλο και έχει την δική του ευκαιρία. Από την πιο σίγουρη λύση για να έρθει από τον πάγκο ως παίκτης, την πιο ενδεδειγμένη για να μείνει σε αυτόν ως προπονητής.
