Τα τρολ αποτελούν μυθικές οντότητες της νορβηγικής μυθολογίας. Ήταν γίγαντες που φημολογούταν πως έτρωγαν ανθρώπους και κυκλοφορούσαν μόνο νύχτα. Από την άλλη, αυτός ο όρος σήμερα χρησιμοποιείται ίντερνετικα, αποδιδόμενος σε άτομα που έχουν χιούμορ. Συνδυάζοντας ύψος, «τρόμο» στην αντίπαλη άμυνα και μπόλικη δόση χιούμορ, έχουμε τον Πίτερ Κράουτς!
Ο Πίτερ Κράουτς δεν τα βρήκε όλα τόσο ιδανικά στην καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Μόλις στα δέκα του χρόνια πάντως, μέσα από σχολικούς αγώνες, βρέθηκε στην Brentford, ενώ μέσα από ένα τουρνουά, άλλαξε ποδοσφαιρική «στέγη», για την QPR. Εκεί έμεινε μονάχα ένα χρόνο, ακολουθώντας έπειτα το τεχνικό team της τότε ομάδας του, σε μια άλλη μεριά του Λονδίνου, στην Tottenham.
Στα «Σπιρούνια», μετά από τρία χρόνια παρουσίας στην ομάδα νέων, υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο. Την ευκαιρία του βέβαια, δεν την έλαβε ποτέ, ενώ δόθηκε δυο φορές δανεικός, στην Dulwitch Hamlet και στην IFK Hassleholm, της δεύτερης κατηγορίας της Σουηδίας. Δεν κατάφερε πολλά, ενώ και το επίπεδο στο οποίο αγωνίστηκε ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, με αποτέλεσμα να πωλείται στην προηγούμενη ομάδα του, την QPR.
Εκεί για πρώτη φορά, ο Κράουτς έδειξε κάποιες από τις αρετές του. Έγινε κατευθείαν βασικός και σκόραρε δέκα φορές, δίχως να καταφέρει να σώσει την ομάδα του, που έπεσε στην τρίτη τη τάξει κατηγορία της Αγγλίας. Οι εμφανίσεις του βέβαια, κι η ανάγκη της ομάδας για πωλήσεις, τον διατήρησαν στην τότε First Division, καθώς μετακόμισε στην Portsmouth. Εκεί συνεργάστηκε άρτια με τον «βετεράνο» πια Robert Prosinecki, βάζοντας 18 γκολ στο πρωτάθλημα και σώζοντας με άνεση την ομάδα. Οι εμφανίσεις του εκεί αποτέλεσαν και το «εισιτήριο» για την Premier League, με την Aston Villa να τον αποκτά τον Μάρτιο του 2002.
Εκεί ο υψηλόσωμος επιθετικός, «συστήθηκε» με δυο γκολ σε επτά παιχνίδια. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Ακολούθησε μια χρονιά δίχως γκολ κι άλλη μια που χωρίστηκε στους «Villans» και στη Norwich, ως δανεικός. Σκόραρε οκτώ φορές σε εκείνη τη σεζόν, αλλά καμία εκ των δυο ομάδων δεν τον εμπιστεύθηκε. Έτσι, πουλήθηκε ξανά, έναντι δυόμιση εκατομμυρίων λιρών, στη Southampton.
Οι «Άγιοι» απέκτησαν τον 23χρονο τότε, για να αποτελέσει αναπληρωματικό των James Beattie και Kevin Phillips. Όμως, η τύχη «χαμογέλασε» στον Πίτερ Κράουτς, καθώς ο πρώτος πωλήθηκε, κι έτσι έγινε βασικός. Η ομάδα του ναι μεν δεν κατάφερε να σώσει την κατηγορία, αλλά ο ίδιος σκόραρε δώδεκα φορές, κερδίζοντας και μια κλήση στην εθνική Αγγλίας του Fabio Capelo, με τον ποδοσφαιριστή να σκοράρει και στο ντεμπούτο του. Όλα αυτά οδήγησαν σε μια νέα πώληση, και μια μεγάλη πρόκληση, αυτή της Liverpool.
Ο Crouch αντιμετώπισε ξανά δυσκολίες, όντας για τα πρώτα 19 παιχνίδια «άκαπνος», δεχόμενος κατά συνέπεια κι έντονη κριτική, παρότι έπαιζε καλά. Τελικά, μετά από συνολικά 24 ώρες αγώνα (!), ο Άγγλος σκόραρε, πετυχαίνοντας συνολικά 13 γκολ σε εκείνη τη σεζόν, βοηθώντας τους «Κόκκινους» στην κατάκτηση του FA Cup. Καθόλου άσχημα για έναν ποδοσφαιριστή, που χαρακτηριζόταν ως «φρικιό» λόγω του τεράστιου ύψους του, που συνδυαζόταν με ένα αρκετά «λεπτό» παρουσιαστικό. Στο τέλος της χρονιάς, αφού ο Crouch σκόραρε 5 φορές σε τέσσερα φιλικά, κατάφερε να πάρει θέση στο ρόστερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας. Έπαιξε βασικός και στα τρία παιχνίδια των ομίλων, σκοράροντας στο 2-0 επί του Τρινιντάντ, ενώ η Αγγλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Πορτογαλία.
Η συνέχεια της καριέρας του στην εθνική Αγγλίας, δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Αν και ολοκλήρωσε την καριέρα του με 42 συμμετοχές και 22 επίσημα γκολ, τα 12 εξ αυτών πέτυχε σε φιλικούς αγώνες, το παραπάνω σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ τα υπόλοιπα ήταν σε παιχνίδια όπου τα «Τρία Λιοντάρια» αντιμετώπιζαν ευκολότερους αντιπάλους.
Στην ακόλουθη χρονιά, πέτυχε και τα πρώτα του γκολ στην Ευρώπη, μετά από αποτυχημένες προσπάθειες με Villa και Liverpool. Επτά φορές σκόραρε στο Champions League, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην πορεία της ομάδας ως τον τελικό της Αθήνας, στον οποίο ηττήθηκε από τη Milan. Με 18 συνολικά γκολ για εκείνη τη χρονιά, αποτέλεσε τον πρώτο σκόρερ της Liverpool. Βέβαια, οι «Κόκκινοι» επιθυμούσαν το κάτι παραπάνω. Ο ερχομός του Fernando Torres το 2007 περιόρισε πολύ το ρόλο του Crouch, ο οποίος ερχόταν συνήθως από τον πάγκο. Εκεί βέβαια, η πορεία του στο λιμάνι του Merseyside έληξε, αφού αποφάσισε να φύγει και να επιστρέψει στην Portsmouth.
Η Portsmouth τότε, κάτοχος του FA Cup, με ένα ρόστερ πλούσιο σε εμπειρία και ταλέντο, έχοντας μεταξύ άλλων David James, Sol Campbell, Glen Johnson, Papa Bouba Diop. Βέβαια, ο Πίτερ Κράουτς αγωνιζόταν με έναν άλλο εξαίσιο Άγγλο επιθετικό, τον Jermain Defoe. Τα 16 τέρματα που πέτυχε συνολικά τη σεζόν 2008-2009, έδειχναν πως αν τον εμπιστευθεί μια ομάδα, τα καταφέρνει αξιοπρεπώς στο να βάζει τη μπάλα «στο πλεχτό».
Κάπου εκεί ήρθε μια παλιά γνώριμη, η Tottenham, η οποία έδωσε δέκα εκατομμύρια λίρες για να τον αποκτήσει, έχοντας φέρει μαζί και τον Defoe. Στα δυο χρόνια παραμονής του πέτυχε σημαντικά γκολ, όπως αυτό εναντίον της City που έφερε τα «Σπιρούνια» για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο Champions League, ή το χατ-τρικ επί της Young Boys, που εξασφάλισε την πρόκριση στους ομίλους. Ένα ακόμα σημαντικό γκολ ήταν επί της Milan, το οποίο έδωσε και την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League.
Με την ομάδα όμως να έχει διαφορετικές προτεραιότητες, ο πανύψηλος στράικερ άλλαξε ξανά ποδοσφαιρικό περιβάλλον, πηγαίνοντας στη Stoke City. Φυσικά, οι τότε «Potters» δεν ήταν κάποια τυχαία ομάδα, έχοντας στα μετ’ όπισθεν τους Begovic, Upson, πιο μπροστά τους Wilson Palacios, Jonathan Walters, Kenwyne Jones. Η ομάδα τερμάτισε 14η εκείνη τη σεζόν, με τον Crouch να σκοράρει σε δυο νίκες ομίλων του Europa League, ενώ με τέρματά του αποσπάστηκαν σημαντικοί βαθμοί από Manchester United, Wolves, Manchester City, Arsenal. Ήταν κι η τελευταία του χρονιά με διψήφιο αριθμό τερμάτων στο πρωτάθλημα, στα 31 του χρόνια.
Ακολούθησαν τρεις ακόμα θετικές σεζόν στο «Britania». Η ομάδα τερμάτιζε σταθερά στο μέσο του βαθμολογικού πίνακα, πετυχαίνοντας άνετα την παραμονή της, ενώ όντας πιο έμπειρος, ο Πίτερ Κράουτς βελτίωσε και τις τελικές του πάσες, έχοντας 27 γκολ και 14 ασίστ σε τρία χρόνια. Όλα αυτά κι ενώ ποδοσφαιρικά, όπως ήταν λογικό, έφθινε. Είχε φτάσει και στα 34 του άλλωστε.
Την αμέσως επόμενη σεζόν, αυτή του 2015-2016, ο ρόλος του έμπειρου επιθετικού μειώθηκε αισθητά. Έπαιξε κάτι λιγότερο από 20 παιχνίδια, τα περισσότερα εξ αυτών ως αλλαγή, καθώς προερχόταν κι από ένα χειρουργείο στη βουβωνική χώρα, το οποίο όπως αποδείχθηκε τον δυσκόλεψε ιδιαίτερα. Βέβαια, με τους Mame Diouf, Marko Arnautovic, Joselu, Bojan Krkic, κι ο ανταγωνισμός για μια θέση στην ενδεκάδα είχε κορυφωθεί.
Την χρονιά που ακολούθησε, όμως, ο Πίτερ Κράουτς επέστρεψε δυναμικά στα γκολ. Παρότι στο πρώτο μισό της σεζόν αγωνιζόταν ως αλλαγή, στο δεύτερο γύρο σκόραρε επτά τέρματα, δείχνοντας πως παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, την «τέχνη» του σκοραρίσματος δεν την ξεχνά. Κάπως έτσι, αποτέλεσε τον πρώτο σκόρε της ομάδας μες στη χρονιά, πίσω από ονόματα που βρίσκονταν και σε πιο πλεονεκτική θέση, λόγω χρόνου συμμετοχής και ηλικίας. Αξίζει να σημειωθεί και το ότι, στις 20 Νοεμβρίου του 2017, έσπασε το ρεκόρ για τις περισσότερες συμμετοχές ως αλλαγή στην Premier League, φτάνοντας τον Shola Ameobi και τις 143.
Η Stoke όμως, θα ολοκλήρωνε σαν ομάδα τον κύκλο της. Παίκτες όπως οι Arnautovic, Joselu, Walters αποχώρησαν, με τα κενά τους να μην καλύπτονται ουσιαστικά, και την ομάδα να γνωρίζει μια τεράστια αγωνιστική καθίζηση, υποβιβαζόμενη στην Championship. Τα πέντε γκολ του Crouch στο πρωτάθλημα, δεν στάθηκαν αρκετά, κι ο ίδιος μετά από 15 χρόνια θα βρισκόταν ξανά στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Ο πρωταγωνιστής μας τα βρήκε σκούρα εκεί. Η ομάδα γενικά είχε πάθει το σύνδρομο του υποβιβασθέντος, ευρισκόμενη σε μια κατάσταση που δεν έβρισκε τα βήματά της. Ο Crouch σκόραρε μόλις μια φορά, αλλά τελικά ευνοήθηκε. Οι «Potters» πήραν τον Sam Vokes από την Burnley, η οποία πήρε σαν αντάλλαγμα για ένα εξάμηνο τον 38χρονο Crouch. Τη διαφορά αγωνιστικά δεν την έκανε, έπαιξε έξι παιχνίδια ως αλλαγή,, πρωταγωνιστώντας όμως στο πρώτο του παιχνίδι. Εναντίον της Southampton κέρδισε το πέναλτι που έδωσε εν τέλει και το βαθμό της ισοπαλίας στην ομάδα του, ενώ το πέναλτι ήταν το πρώτο που κέρδιζε η ομάδα, μετά από ενάμιση χρόνο. Στο τέλος της σεζόν, ο Crouch ανακοίνωσε την απόσυρσή του.
Τι κατάφερε στην καριέρα του, παρά την κριτική που λάμβανε, για την έλλειψη ταχύτητας, την μέτρια τεχνική του, το γεγονός ότι παρά το ύψος του δεν ήταν ο καλύτερος στη ψηλό παιχνίδι; Ο Peter Crouch είναι μέλος του «κλειστού κλαμπ» των 29 ποδοσφαιριστών, που πέτυχαν πάνω από 100 γκολ στην Premier League. Κατέχει την 25η θέση, όντας πάνω από Scholes, Bent, Drogba και Le Tissier. Επίσης, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Premier League, όσον αφορά τα γκολ με κεφαλιές. Έχει πετύχει 53, περισσότερα από «θρύλους» όπως ο Alan Shearer, o Dwight Yorke και ο Les Ferdinand.
Η κριτική που λάμβανε, οδηγούσε τα media να τον χαρακτηρίζουν ως «ξύλινο». Ο Crouch βέβαια το πήγε ένα βήμα παραπάνω. Γι’ αυτό και όταν σκόραρε, χόρευε μιμούμενος το ρομπότ, πράγμα που έκανε για τελευταία φορά την 1η Φεβρουαρίου του 2017, όταν σκόραρε το 100ο γκολ του στην Premier League. Είχε δηλώσει πάντως, πως δεν ήθελε να ταυτιστεί με αυτόν τον πανηγυρισμό και να τον θυμούνται μονάχα έτσι.
Και φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν. Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη, ερωτηθείς για το τι θα ήταν αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, απάντησε «παρθένος», χαρίζοντας στη βρετανική τηλεόραση αρκετό γέλιο. Σε ένα tweet της Guardian, που ανέφερε πως τα ρομπότ μπορούν να αποσυντονίσουν τον κόσμο, έκανε retweet γράφοντας «ηρεμήστε, δεν το έχω κάνει εδώ και καιρό», παραπέμποντας στον πανηγυρισμό του.
Όταν ο Cristiano Ronaldo σκόραρε εναντίον της Juventus, στον τελικό του Champions League, το σχολίασε γράφοντας «Μόνο λίγοι από εμάς μπορούν να το κάνουν», ενώ όταν ο συμπαίκτης του, Xherdan Shaqiri, είχε σκοράρει με τον ίδιο τρόπο στο Euro του 2016, έγραψε «χαίρομαι που ο Shaqiri παρακολουθεί τι κάνω στην προπόνηση». Εδώ που τα λέμε, κι ο ίδιος είχε σκοράρει μερικά εντυπωσιακά γκολ με ανάποδο ψαλίδι στην καριέρα του. Μέχρι και το ύψος του «τρόλλαρε», ανεβάζοντας μια φωτογραφία με δυο καμηλοπαρδάλεις, γράφοντας στη λεζάντα «Το καλοκαίρι για μένα σημαίνει χρόνος με την οικογένειά μου», ενώ παλαιότερα είχε δηλώσει «Νομίζω ότι γεννήθηκα ενάμιση μέτρο». Πολλά τα αντίστοιχα ξεκαρδιστικά σκηνικά.
Στο αγγλικό ποδόσφαιρο κατά γενική ομολογία ξεχώριζαν είτε οι «σταρ» των ομάδων, είτε οι «σκληροτράχηλοι», τα πιο «κακά παιδιά». Στο ενδιάμεσο αυτής της εποχής βρέθηκε ένας πανύψηλος επιθετικός, που δεν ήταν ποτέ αστέρας, που δεν ήταν ποτέ προκλητικός. Έκανε τη δουλειά του κι ήταν (και είναι) αυτοσαρκαστικός. Ένας ωραίος τύπος που θα τον ήθελαν όλοι για παρέα, ο Πίτερ Κράουτς.
Διαβάστε ακόμα στο eyap.gr: Αποχωρεί από την Σίτι ο Ζοάο Κανσέλο
