Η 19η Απριλίου του 2021 θα μείνει στην ιστορία. Όντας η ημέρα κατά την οποία «γεννήθηκε» με κάθε επισημότητα, η European Super League, αλλάζοντας τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Όμως, αυτή η ημέρα, είναι λίγο πιο σκληρή για τους οπαδούς της Tottenham. To «κλειστό» αυτό πρωτάθλημα… μετράει 12 συλλόγους-ιδρυτές, ανάμεσά τους και τα «Σπιρούνια». Ε, σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα σε όλα, σήμερα απολύθηκε και ο Jose Mourinho.
H Tottenham, όπως και κάθε σύλλογος που μετέχει σε αυτό το μεγαλεπήβολο project της European Super League, βλέπει τον κόσμο της να έχει συγχιστεί. Οι οπαδοί όμως έχουν ένα ακόμα λόγο να δυσανασχετούν, αφού από το Δεκέμβρη και μετά, βρίσκεται σε διαρκή αγωνιστική πτώση. Η επόμενη μέρα είναι τουλάχιστον αβέβαιη, όμως όσο η φετινή σεζόν ακόμα τρέχει οι στόχοι δεν αλλάζουν. Αντικειμενικά ο πιο σημαντικός είναι ο πολυπόθητος τίτλος του League Cup, αλλά μόλις έξι ημέρες πριν τον μεγάλο τελικό με αντίπαλο την Manchester City, πάρθηκε η απόφαση να απομακρυνθεί ο προπονητής, Jose Mourinho!
Η ιστορία που επαναλαμβάνεται
Είναι ιδιαίτερος σύλλογος η Tottenham. Κατά κάποιον τρόπο, είναι καταδικασμένη να ζει στην σκιά της, βιώνοντας μια δεκαετία συνεχών σκαμπανεβασμάτων και με πανομοιότυπο τρόπο. Ακούγεται βαρύ; Κι όμως, δεν είναι. Πάμε να «ξετυλίξουμε» το κουβάρι, όσο πιο λακωνικά μπορούμε. Τα τελευταία τρία έτη της δεκατετίας του millenium, η Tottenham χαίρει ενός ρόστερ, που συνδυάζει ταλαντούχους και νέους σε ηλικία ποδοσφαιριστές με έμπειρες μονάδες. Υπό τις οδηγίες του Harry Redknapp, κερδίζει την έξοδο στο Champions League το 2010 και αποτελεί μόνιμο μέλος της πρώτης πεντάδας της βαθμολογίας.
Τελικά, τον Μάιο του 2012, ο Redknapp «πλήρωσε» την… κατάκτηση του Champions League από την Chelsea (αν και τερμάτισε 4η, η Τottenham έχασε την πρόκριση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση). Η διοίκηση του συλλόγου επέλεξε τον Andre Villas-Boas ως νέο προπονητή, ο οποίος κλήθηκε να διαχειριστεί την κρισιμότερη περίοδο της τότε πραγματικότητας. Ήταν η πώληση του Gareth Bale το καλοκαίρι του 2013, η οποία απέφερε κέρδη άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ! Στο ξεκίνημα εκείνης της μεταβατικής χρονιάς, μέσω των υπέρογκων εσόδων, αποκτήθηκαν πολλοί παίκτες και στόχος τέθηκε η διεκδήση της Premier League. Φευ! Σε μια από τις πιο απογοητευτικές της χρονιές, η ομάδα του Λονδίνου τερμάτισε στην έκτη θέση του πρωταθλήματος, μετρώντας κάποια από τα χειρότερα απολεσματά της ιστορίας της, κυρίως στα ζευγάρια αναμετρήσεων με Manchester City και Liverpool.
Επόμενος προπονητής, ο Mauricio Pochettino. Ο Αργεντινός είχε λίγα έτη εμπειρίας σε πάγκους, μετρώντας μόλις μια πενταετία, με άκρως επιτυχημένες παρουσίες σε Espanyol και Southampton. Τον Μάιο του 2014, ο Αργεντίνος μαζί με τους συνεργάτες του, συμφώνησε να μετακομίσει στο Λονδίνο για λογαριασμό της Tottenham. Το τί ακολούθησε, πολύ απλά, αποτέλεσε το κορυφαίο σημείο της νεότερης ιστορίας των «Σπιρουνιών». Εδραίωση στην τετράδα και διεκδίκηση του πρωταθλήματος, τελικός και ημιτελικοί σε Champions League, League Cup και Europa League, παρουσία -σχεδόν- όλων των μονάδων της ομάδας και μακρά πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.Ο «Poch» πάλευε μόνος με τους παίκτες του και ομολογουμένως όλοι ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.
Το ποδοσφαιρικό «Έβερεστ» και η έλευση του Πορτογάλου
Όπως όλες οι όμορφες ιστορίες, έτσι και η συγκεκριμένη έχει τίτλους τέλους. Το βράδυ της 8ης Μαΐου, δόθηκε η τελευταία παράσταση των «Σπιρουνιών» με πρωταγωνιστή τον Lucas Moura. Τόπος διεξαγωγής, το Amsterdam Arena. Ναι, αναφερόμαστε στον αξέχαστο εκείνο ημιτελικό, όπου ο φοβερός Ajax και τα «μωρά» του Erik ten Hag, είδαν το όνειρο της πρόκρισης σε τελικό Champions League (για πρώτη φορά μετά το 1996), να καταστρέφεται στο τελευταίο λεπτό (95′). Παρεπιμπτόντως, στις εγχώριες υποχρεώσεις της, η Tottenham βρισκόταν ήδη σε κακό φεγγάρι, αλλά όπως είναι φυσικό, η ευρωπαϊκή πορεία επισκίασε τα πάντα.
Το καλοκαίρι το 2019 πραγματοποιήθηκαν μόλις τρεις μεταγραφές. Αγωνιστικά, η εικόνα της νέας χρονιάς, ήταν σαν να μην πέρασε ποτέ η θερινή διακοπή. Το κακό πρόσωπο που εμφανίστηκε κάπου στα τέλη του Φεβρουαρίου του 2019, αυτή την φορά δεν θα περιόριζε την παρουσία του μόνο στα της Αγγλίας. Η Tottenham συνέχισε να είναι «άνοστη», οι παίκτες δεν έβγαζαν ζήλο, η προσέγγιση δεν άλλαζε και ο κάθε αντίπαλος, είτε ήταν η Wycombe, είτε η Brighton, είτε η Bayern, «διάβαζε» με ευκολία τους Λονδρέζους. Οι δρόμοι Pochettino και Tottenham χώρισαν με άδοξο τρόπο τον Νοέμβριο του 2019.
Αντικαταστάτης του, ο Jose Mourinho. Ο Πορτογάλος είναι ένας άνθρωπος που αγαπάς ή μισείς. Ένας προπονητής ο οποίος απείχε για ένα χρονικό διάστημα από τους πάγκους και η πρόσληψή του έφερνε μπόλικα ερωτηματικά. Η αγωνιστική του προσέγγιση, έτερη πηγή… γκρίνιας, καθώς ο μέσος οπαδός της Tottenham, είχε συνηθίσει στο επιθετικό ποδόσφαιρο που παρουσίαζε ο προκάτοχος του «Special One». Αν εισάγουμε στην εξίσωση αυτή, τις ουκ ολίγες στιγμές που o «Mou» συγκέντρωσε τα φώτα επάνω του (για τους δικούς του λόγους), θα λέγαμε πως η σχέση ξεκίνησε όχι με άνθη, αλλά αγκάθια. Και κρίνοντας εκ των υστέρων, έμοιαζε καταδικασμένη.
Special… συμμάζεμα
Στην έλευση του Mourinho, όλοι πόνταραν στην τεχνογνωσία του Πορτογάλου. Η ταύτιση του ιδίου με τους τίτλους, είναι άξια αναφοράς, αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε προπονητή. Porto, Chelsea, Inter, Real Madrid, Manchester United, απ’ όπου κι αν πέρασε ο «Special One», κέρδιζε τίτλο. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το πετύχαινε. Αυτός ήταν και ο στόχος του. Να κάνει μια ομάδα σαν την Tottenham, η οποία δε γνωρίζει τι εστί τίτλος τα τελευταία 13 (!) έτη, να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο «ασημικό».
Η πρώτη χρονιά είχε χαρακτήρα διορθωτικό. Ο Πορτογάλος παρέλαβε την ομάδα του Βορείου Λονδίνου στη δέκατη θέση, με την ψυχολογία της στα πατώματα. Έως και το διάλειμμα που έφερε η πανδημία, τα πράγματα δεν έβαιναν ως ήθελε ο ίδιος, μιας και η όγδοη τότε θέση, δεν έδειχνε να δικαιώνει τις προσδοκίες. Παρ’ όλα αυτά, το restart βρήκε τα «Σπιρούνια» να ρεφάρουν με το παραπάνω, κατακτώντας την έκτη θέση της βαθμολογίας και φυσικά την πρόκριση στο φετινό Europa League.
Αγωνιστικό πρόσωπο από τα… παλιά
Αυτό που ήθελε να δει κάθε οπαδός της Tottenham, ακόμη και όσοι ουδέποτε συμπάθησαν τον Πορτογάλο, ήταν την ομάδα του στην κορυφή. Όχι άλλες μεμονωμένες επιτυχίες, ούτε αρέσκεια σε «συμπαθητικές» πορείες, αλλά κάτι χειροπιαστό. Η πρόκριση στους ομίλους του Europa League, όπως και μετά από πολλά έτη, η προσθήκη αξιοσημείωτων -στα χαρτιά- μονάδων, με κυρίαρχο πρόσωπο τον Gareth Bale, έφερε χαμόγελα και αισιοδοξία για ένα τρόπαιο. Πέραν του Ουαλού superstar, οι Λονδρέζοι απέκτησαν τον κορυφαίο αριστερό μπακ της περυσινής La Liga, Sergio Reguilon, τον πιο παραγωγικό δεξί μπακ της Premier League την περασμένη σεζόν, Matt Doherty, τον ακούραστο Pierre-Emile Højbjerg, καθώς και τους Rodon και Vinicious, πρόσωπα τα οποία θα προσέφεραν πολύτιμα λεπτά και ανάσες στους βασικούς.
Για πρώτη φορά τα τελευταία έτη, υπήρχε βάθος στον πάγκο. Η Tottenham είχε τα φόντα να… τραβήξει, τουλάχιστον στα κύπελλα, τα οποία ήταν ο ο βασικός στόχος. Για του λόγου το αληθές, το ξεκίνημα στην χρονιά, ιδιαίτερα στην Premier League, δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Με υποδειγματικό ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων, το οποίο βασίστηκε στην σφιχτή άμυνα προσεκτικών επαφών, το άμεσο transition από άμυνα σε επίθεση και την εκτελεστική ευστοχία, η ομάδα θύμιζε δημιούργημα του παλιού, καλού Mourinho.
Για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ο Aurier, για πρώτη φορά στα τρία έτη της διαμονής του στο Λονδίνο, ήταν τακτικά πειθαρχημένος και με εξαιρετική ανασταλτική λειτουργία. Ο Hojbjerg ήταν «παντού» στον χώρο του κέντρου, αλλά και στην άμυνα. Ο Reguilon ήταν εξαιρετικός τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Τέλος, αυτό που πέραν των άλλων, αξίζει να πιστωθεί όσο τίποτα στον Πορτογάλο προπονητή, ήταν η έγκαιρη διάγνωση της έλλειψης δημιουργών στην ομάδα, καθώς οι Lo Celso και Ndombele, δεν μπορούσαν να βγάλουν μόνοι τους, τα κάστανα από την φωτιά. Έτσι, ο ρόλος του δημιουργού δόθηκε στον Harry Kane! Ο Άγγλος όχι μόνο αποδέχθηκε τον νέο του ρόλο, αλλά αρίστευσε, δημιουργώντας φάσεις από το πουθενά, με μπαλιές που θα ζήλευαν και τα καλύτερα δεκάρια. Σε συνδυασμό με τον απίθανο μπροστά Heung-min Son, οι Λονδρέζοι πραγματοποίησαν ένα τρίμηνο «φωτιά».
Η νύχτα της «κατηφόρας»
Ο Δεκέμβρης βρήκε τα «Σπιρούνια» πρώτους στον πίνακα της Premier League, όπως και με εξασφαλισμένες συμμετοχές στους επόμενους γύρους των Europa League, FA και League Cup. Όλα αυτά μέχρι τα μέσα του τελευταίου μήνα του έτους, τον αγώνα πρωτιάς κόντρα στην Liverpool. Στο 2-1 του Anfield, το τέρμα που δέχθηκαν στο τελευταίο λεπτό από τον Roberto Firmino, λειτούργησε με έναν ανεξήγητο τρόπο ως κατάρα. Μια κατάρα η οποία κυνηγάει μέχρι σήμερα την ομάδα του Λονδίνου, οδηγώντας την από στραπάτσο σε στραπάτσο.
Κάτι που ξεκίνησε ως η γνωστή σε όλους μας αγωνιστική «κοιλιά» και έφτασε να αποτελεί το πρόβλημα της ομάδας για ένα ολόκληρο τετράμηνο. Από το «δεν πειράζει, πάμε παρακάτω», φτάσαμε στις αποτυχίες τύπου Dinamo Zagreb και το «ποτήρι που ξεχείλισε». Από τα μέσα Μαρτίου, η Tottenham κατάφερε να μείνει εκτός στόχων, πλην του League Cup. Η γκρίνια φανέρωσε πράγματα τα οποία κρύβονταν στο καλό διάστημα των «Σπιρουνιών».
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η αγωνιστική εικόνα δεν είναι κάτι καινούργιο, παρά αποτελεί «λεκέ» ο οποίος, όπως αναφέρθηκε ανώτερα, υφίστανται από τα τέλη της χρονιάς 2018/19. Κατάφερε να καλυφθεί δις, αρχικά στην καταπληκτική πορεία του Champions League εκείνης της χρονιάς, μετέπειτα το διάστημα Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου της φετινής χρονιάς. Οι αδυναμίες είναι τρανταχτές, τόσο στην αμυντική λειτουργία, η οποία δεν αρμόζει σε ομάδα που επιθυμεί την έξοδο στην Ευρώπη, όσο και τα τρωτά σημεία στον χώρο του κέντρου. Οι μεταγραφές, κρίνοντας πια πιο αντικειμενικά, περισσότερο απογοήτευσαν παρά δικαίωσαν τις προσδοκίες.
Αποτυχία και άνισος καταμερισμός ευθυνών
Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, την απόλυση του Πορτογάλου από τον πάγκο της Tottenham. Είναι πολλά, πάρα πολλά, αυτά που μπορούν να ειπωθούν για τον Mourinho και την θητεία του στo Βόρειο Λονδίνο. Του πιστώνεται η διάσωση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου της περασμένης χρονιάς, η αγωνιστική εξέλιξη των Son, Kane, Hojbjerg και η θέλησή του να δουλέψει με νεαρούς παίκτες. Από την άλλη, φέρει ευθύνη για το ότι δεν κατάφερε να επιβληθεί των παικτών του, να τους δώσει κίνητρο. Alli, Bale, ακόμη και Αurier, ο οποίος επέστρεψε στις παλιές, κακές του συνήθειες. Γενικά, η Τottenham, μπορεί στους τίτλους να μην τα έχει καταφέρει, αλλά σε «δικαστήρια προπονητών», έχει επιτύχει κορεσμό!
Ο Πορτογάλος ήταν άτυχος, διότι ήρθε στον σύλλογο σε ένα δύσκολο σημείο, καθώς βρήκε μια κάκιστη -αγωνιστικά- ομάδα. Ακόμη κι αν ξεπέρασε κάποιες «συμπληγάδες» την πρώτη χρονιά, η πίεση αυξήθηκε την επόμενη. Υπήρχε η αίσθηση του κάτι παραπάνω, η δίψα για τίτλο, καθώς και το «φάντασμα» της επιτυχίας του Pochettino. Ίσως και ο ίδιος ο Mourinho να έπεσε «μέσα» στην παγίδα αυτή, αλλά και του ίδιου του εαυτού του. Το κυνήγι της επαναφοράς του ονόματός του στην κουβέντα περί των κορυφαίων τεχνικών, ο υπέρμετρος εγωισμός του και η τακτική εμμονή του είναι μερικά από τα βασικά συστατικά στην αποτυχημένη αυτή συνταγή.
Από την άλλη, η όποια ατυχία, δεν αναιρεί το γεγονός πως δεν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών. Το θετικό πρόσημο με το οποίο έκλεισε η περασμένη χρονιά, σε συνδυασμό με το εκπληκτικό φετινό αρχικό τρίμηνο, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να «χρυσώσουν» το χάπι. Ίσως να είχε κάποιον άσσο στο μανίκι του ο Πορτογάλος ενόψει του τελικού του League Cup της Κυριακής; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Το μόνο σίγουρο είναι πως δικαιούταν να βρεθεί στον πάγκο για τον συγκεκριμένο αγώνα. Ακόμη κι αν ήταν το μόνο που θα είχε να δώσει στον σύλλογο, καθώς ένας τίτλος λείπει πάρα πολύ από τους Λονδρέζους.
Η επόμενη ημέρα για τις δύο πλευρές
Ο Πορτογάλος πρέπει να ζυγίσει πολύ προσεκτικά τις καταστάσεις. Είναι ένα τεράστιο brand name από μόνος του. Οι επιτυχίες του είναι αδιαμφισβήτητες, η προσωπικότητα και το «εγώ» του αδύνατο να μετρηθούν. Δεν υπάρχει η ανάγκη της άμεσης επιστροφής στους πάγκους, καθώς είναι τέτοια η δυναμική του, η οποία τον καθιστά απολαυστικό σε ό,τι κι αν κάνει, όπως τον απολαμβάναμε ως αναλυτή στο Sky Sports. Ναι, η σκληρή πραγματικότητα τον θέτει εκτός πλάνου προπονητικής για το άμεσο μέλλον. Ναι, η παρούσα κατάσταση δεν τον βοηθά και πρέπει να δουλέψει κι ο ίδιος για να μπορέσει να επανέλθει με αξιώσεις.
Όσον αφορά την Tottenham, το rebuild μοιάζει πια ως η μόνη λύση. H εύρεση ενός προπονητή που δεν αποτελεί κάποιο βαρυσήμαντο όνομα των πάγκων, αλλά πρόκειται περί ανθρώπου ο οποίος επιθημεί να δουλέψει με «νέο αίμα». Η ανανέωση αυτή είναι σίγουρο πως θα κοστίσει ακριβά, καθώς πρόσωπα όπως ο Harry Kane, αναμένεται να αποτελέσουν παρελθόν. Όπως και να έχει, το τέλος της χρονιάς θα μας βρει μάρτυρες σε αλλαγή σελίδας στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου.
Παραθέσαμε αρκετές ιστορίες από το παρελθόν, διότι στην Tottenham, βλέπουμε άλλη μια φορά τα γεγονότα να επαναλαμβάνονται. Όπως πωλήθηκε ξανά ο μεγάλος αστέρας της ομάδας, όπως βρέθηκε ο κατάλληλος προπονητής για να δουλέψει στον σύλλογο, έτσι, βρέθηκε το λάθος πρόσωπο για τον πάγκο και αποκτήθηκαν οι λάθος παίκτες. Εξωαγωνιστικά, οι Λονδρέζοι έχουν «πιάσει» ταβάνι. Διαθέτουν το πιο σύγχρονο γήπεδο στην Ευρώπη, αποτελούν μέρος της ελίτ του ποδοσφαίρου και πολλαπλασιάζουν συνεχώς τα έσοδά τους. Όμως, για να μείνει ζωντανός ένας σύλλογος, θέλει επιτυχίες κυρίως στον αγωνιστικό τομέα και όχι μόνο στο χρηματιστήριο.
Ευχή όλων είναι αυτήν την φορά, το μάθημα να έγινε πάθημα για τους ιθύνοντες του συλλόγου. Να πατήσουν σε ό,τι έχει δημιουργηθεί, να γίνει πραγματικότητα το βήμα προς την επάνοδο. Το τι δρόμο θα διαλέξει η Tottenham, θα το μάθουμε λίαν συντόμως.
Συντάκτης: Γιώργος Γκίκας
