Ίσως η σημαντικότερη μεταγραφή της Chelsea το καλοκαίρι, αυτή που θα λειτουργούσε ως «αναβάθμιση» του Tammy Abraham και θα έλυνε το πρόβλημα της επίθεσης. Τι έχει συμβεί όμως και ο Timo Werner είναι μέχρι στιγμής σκιά του «Turbo Timo» της Leipzig;
Το χρονικό του πώς κατάφερε να αποκτήσει τον Timo Werner η Chelsea το καλοκαίρι είναι γνωστό στους περισσότερους πλέον. Ο 24χρονος πραγματοποίησε εξαιρετικές χρονιές με την Leipzig στην Γερμανία, ήθελε όμως να κάνει το βήμα παραπάνω. Η Bayern Munich, το φαβορί για πολλούς για την απόκτηση του, δεν ήταν στις επιλογές του, είχε «χορτάσει» από την Bundesliga. Αυτό που του έκανε το «κλικ» ήταν η Liverpool του Jurgen Klopp, γιατί όχι άλλωστε;
Ομάδα δουλεμένη από το Α μέχρι το Ω, αμυντική προσήλωση και πίεση από όλους τους παίκτες, που σε οδηγεί στα πρόθυρα του να πετάξεις το τηλεκοντρόλ στην τηλεόραση και πάνω από όλα ο Γερμανός στον πάγκο. Ο Klopp έβλεπε με καλό μάτι την προσθήκη του Werner, υπό έναν όρο, να είναι σωστή η τιμή. Η Liverpool δεν ξοδεύει συχνά υπέρογκα ποσά, οι μόνες περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια ήταν αυτές των Alisson Becker και Virgil Van Dijk και όλοι ξέρουμε τι πέτυχαν οι δύο τους στον σύλλογο. Η Leipzig ζητούσε ακατέβατα 50 εκατομμύρια ευρώ, μάλιστα ποσό το οποίο θα ανέβαινε ακόμα περισσότερο μετά το καλοκαίρι, που θα έληγε η ρήτρα στο συμβόλαιο του.
Οι «reds» δεν δέχθηκαν να πληρώσουν ένα τόσο μεγάλο ποσό, για έναν παίκτη μάλιστα ο οποίος θα «αναστάτωνε» την ισορροπία της επίθεσης ανάμεσα σε Salah – Mane – Firmino και θα ήταν πολύ πιθανό να βρεθεί στον πάγκο. Κάπου εκεί μπαίνει στην συζήτηση η Chelsea, ο Frank Lampard θέλει διακαώς τον Γερμανό διεθνή στην ομάδα και μιλά με τον ίδιο για να τον πείσει, την ώρα που κάνει την δουλειά του και ο «agent Toni» Rudiger, πείθοντας τον Werner να υπογράψει για 53 εκατομμύρια ευρώ.
Ταχύτητα, δυνατός κορμός, που θα τον βοηθήσει απέναντι στις σκληρές αγγλικές άμυνες και ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, αυτό ήταν το πακέτο που προσέφερε στον Lampard. Ο ίδιος του έδειξε εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή, κάτι που φανερώνει το γεγονός πως μέχρι τώρα έχει αγωνιστεί στους 15 αγώνες στην Premier League, όλους ως βασικός, ενώ μετρά άλλες έξι συμμετοχές σε Champions League και μία στο Carabao Cup.
Το αν είναι σημαντικός για τον Lampard ή όχι, έχει ήδη απαντηθεί, ωστόσο πώς γίνεται ένας επιθετικός που είχε 127 παιχνίδια πρωταθλήματος στην Γερμανία 78 γκολ, να έχει πετύχει μόλις οκτώ γκολ σε 22 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις στην Αγγλία; Δεν είναι μαύρο ή άσπρο, όπως συνήθως γίνεται στον αθλητισμό, αλλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση.
Αρχικά πάντα περιμένεις το λεγόμενο διάστημα προσαρμογής του, ειδικά σε ένα τόσο δύσκολο πρωτάθλημα όσο η Premier League. Για άλλους είναι μικρό, όπως του Mo Salah στην Liverpool, για άλλους πιο μεγάλο, Christian Pulisic στην Chelsea. Έπειτα είναι και το… ξύλο που τρως, δεν είναι τυχαίο πως μετά από τον πρώτο του επίσημο αγώνα με την Brighton δήλωσε, «Ποτέ δεν έχω παίξει απέναντι σε τρεις τόσο ψηλούς αμυντικούς, τόσο μεγάλους». Δεν είναι εύκολο, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του αγώνα, η πρώτη σου δοκιμασία να είναι απέναντι στην τριπλέτα των Webster – Dunk – White.
Έπειτα είναι το πρόβλημα της χημείας της ομάδας. Αν παρακολουθήσεις αρκετούς αγώνες της Chelsea θα καταλάβεις πως υπάρχει μία τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δύο άκρα της ομάδας. Οι παίκτες της άμυνας και ο τερματοφύλακας θεωρούνται αναντικατάστατοι, με τους Edouard Mendy, Reece James, Kurt Zouma, Thiago Silva και Ben Chilwell να έχουν… εισιτήριο διαρκείας στην βασική ενδεκάδα, στο κέντρο οι N’Golo Kante, Mateo Kovacic και Mason Mount παίζουν πρωταρχικό ρόλο, έπειτα στην επίθεση υπάρχει ένα χάος.
Οι επιλογές του Lampard για τις τρεις θέσεις της επίθεσης (μιλώντας καθαρά για το 4-3-3 που χρησιμοποιεί στα περισσότερα παιχνίδια) είναι οι Timo Werner, Tammy Abraham, Olivier Giroud, Christian Pulisic, Kai Havertz, Hakim Ziyech και Callum Hudson-Odoi. Το πρόβλημα δεν είναι το εύρος των επιλογών, με τους «μπλε» να έχουν «χρυσοπληρώσει» αυτό το βάθος στον πάγκο, αλλά το γεγονός πως λίγα 24ωρα πριν από κάθε αγώνα, δεν υπάρχει καμία σίγουρη επιλογή στην τριάδα της επίθεσης. Οι τραυματισμοί σαφώς έχουν παίξει έναν ρόλο, αλλά οι συνεχόμενες εναλλαγές στην τριάδα, δεν βοηθούν τους παίκτες να βρουν την απαραίτητη χημεία.
Συνεχίζοντας στο ίδιο μήκος κύματος, το τελευταίο πρόβλημα του Timo Werner είναι… ο Frank Lampard, όχι όμως από άποψη σχέσεων. Ο Άγγλος τεχνικός έχει δηλώσει πως έχει μιλήσει ουκ ολίγες φορές μαζί του σχετικά με τον ρόλο του και την απόδοση του. Ο Werner πρόκειται για έναν κατ’ εξοχήν κεντρικό επιθετικό, με κύριο όπλο την ταχύτητα, αυτό του δίνει την δυνατότητα να αγωνιστεί σε ορισμένες περιπτώσεις και στα άκρα, κάτι όμως που ο «Frankie» έχει μετατρέψει σε μόνιμο σενάριο.
Η επιλογή των Abraham – Giroud στην κορυφή της επίθεσης έχουν «εξοστρακίσει» τον Werner στα άκρα, ο οποίος προσπαθεί να μάθει, την περίοδο που προσαρμόζεται στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου, ένα νέο ρόλο. Υπάρχουν και κάποια θετικά, όπως είναι οι πέντε ασίστ που έχει μοιράσει στο πρωτάθλημα, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος, ωστόσο τα γκολ είναι ακόμα λιγότερα από τις ασίστ του.
Παρ’ όλα αυτά, επειδή ακριβώς δεν είναι όλα άσπρο και μαύρο, ούτε ο Γερμανός έχει αποδώσει αυτό που θα περίμεναν οι περισσότεροι. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει βρεθεί σε θέση βολής και έχει αστοχήσει, ή έχει κάνει την λάθος επιλογή. Στον αγώνα με την West Ham βρέθηκε ολομόναχος απέναντι στον Fabianski, στέλνοντας την μπάλα πάνω στον Πολωνό. Στο δεύτερο ημίχρονο, βρέθηκε πάλι σε θέση βολής, αυτή την φορά η μπάλα κατέληξε στο οριζόντιο δοκάρι. Στον αγώνα με την Arsenal φάνηκε να μην υπάρχει καν στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς ωστόσο οι συμπαίκτες του να έχουν καλύτερη εικόνα, με αποτέλεσμα να γίνει αλλαγή στο ημίχρονο.
Εάν υπάρχουν δύο θέσεις που η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο, αυτές είναι του τερματοφύλακα και του επιθετικού. Δυστυχώς η Chelsea έχει να παραθέσει φέτος ένα παράδειγμα στην κάθε θέση, αυτό του Kepa Arrizabalaga στο τέρμα και του Timo Werner στην επίθεση. Σαφώς ο Γερμανός δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο του Kepa, ο οποίος είδε τον Mendy να τον «εξαφανίζει», ωστόσο αργά ή γρήγορα καλείται να ανεβάσει την απόδοση του. Άλλωστε οι Giroud και Abraham περιμένουν στην γωνία για την ευκαιρία τους, με τον Γερμανό να χάνει ολοένα και περισσότερο έδαφος.
