Πριν μερικά χρόνια, το όνομα του Dele Alli συζητιόταν από κάθε ποδοσφαιρόφιλο και «έπαιζε δυνατά» για τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Real Madrid. Πλέον, ο Άγγλος όντας βυθισμένος στην απόλυτη μετριότητα ψάχνει τρόπο ή τρόπους να βρει τον παλαιό καλό του εαυτό και να ανακάμψει.
Το όνομα του Dele Alli έγινε ιδιαιτέρως γνωστό όταν ο άσημος και αμούστακος τότε Άγγλος μας συστηνόταν, έξι χρόνια πίσω, σαν μία μεγάλη «ανακάλυψη» των «Spurs», ερχόμενος από το πουθενά και δίχως φανφάρες από την ταπεινή MK Dons. Από την παρθενική του συμμετοχή με την φανέλα της Tottenham και τις εξαιρετικές πρώτες του εμφανίσεις, ο Alli κατάφερε να μπει στις καρδιές των φίλων της Λονδρέζικης ομάδας, αλλά και στις συνειδήσεις και στη κουβέντα πολλών ποδοσφαιρόφιλων ανά τον κόσμο.
Ενώ σε ηλικία μόλις κάτω των 20 χρόνων ο Dele έκανε τον κόσμο να παραμιλάει με τα αγωνιστικά του κατορθώματα, η συνέχεια ήταν δυσανάλογη και δεν την περίμενε ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος «hater» του ποδοσφαιριστή. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα από την εποχή Mourinho και μετά, ο γεννημένος στο Milton Keynes ποδοσφαιριστής έχει γίνει «σκιά» του καλού του εαυτού. Με το σταγονόμετρο καταφέρνουμε να βρούμε εμφανίσεις και παιχνίδια που ο διεθνής Άγγλος δικαιολόγησε τον αρχικό ντόρο που είχε προκαλέσει μερικά χρόνια πριν. Πολλοί ήταν αυτοί που ενοχοποίησαν και κατηγόρησαν τον «Special One» για την ακραία αγωνιστική πτώση του Dele, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Ενώ θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με το παραπάνω και να ρίξουμε όλο το φταίξιμο στον γνωστό «κακό» και «αποδιοπομπαίο τράγο» Πορτογάλο, η αλήθεια είναι πως, καλώς ή κακώς, η πτώση είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα, από την season 2018/2019, όταν οι οπαδοί των «Spurs» εξέφρασαν έντονα παράπονα περί της αγωνιστικής απειθαρχίας του παίκτη αναφορικά με την φόρμα του και την έλλειψη σταθερότητα στην απόδοσή του. Μέχρι και σήμερα, το τότε πρόβλημα καλά κρατεί και ένας έτερος Πορτογάλος στον πάγκο της ομάδας, ο Nuno Espirito Santos, μοιάζει το ίδιο προβληματισμένος με τον 25χρονο, κρατώντας τον αρκετά παραγκωνισμένο.
Τα στατιστικά, αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές λένε την αλήθεια και «μιλάνε» από μόνα τους. Το ταλέντο του νεαρού Άγγλου ήταν τόσο μεγάλο που το αντίκτυπο του ίδιου σχετικά με την ομάδα και τα αποτελέσματα αυτής ήταν τόσο μεγάλο, που ουσιαστικά τον έθεσε ως αναπόσπαστο και απαραίτητο κομμάτι στην ενδεκάδα των Λονδρέζων. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο Dele, πριν καλά-καλά «πατήσει» τα 22 του έτη, ήταν ο έκτος στη λίστα της Premier League με τους ποδοσφαιριστές που έχουν εμπλακεί σε περισσότερα goals της ομάδας τους, όντας πίσω από σπουδαία ονόματα όπως οι Cristiano Ronaldo, Romelu Lukaku και Raheem Sterling. Το αντίκτυπο του Dele Alli στην Tottenham ήταν αδιανόητα μεγάλο, αναλογιζόμενοι πως ο θρυλικός Lampard έπρεπε να φτάσει τα 26 του χρόνια για να φτάσει το φράγμα των 50 τερμάτων, κάτι που ο Άγγλος των «Spurs» το πραγματοποίησε μόλις στα 23 του.
«Θεώρησα πως έβλεπα έναν νεαρό Roy Keane από πλευράς νοοτροπίας. Μαχητικός, box-to-box παίκτης, μπορούσε εύκολα να σκοράρει, ήταν καλός με την μπάλα στα πόδια και στις μεταβιβάσεις, ήταν γενικά απίστευτος. Είχε όλες τις αρετές που ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής πρέπει να διαθέτει», είχε αναφέρει ο Gary Neville, ερωτηθείς περί του ταλέντου του Dele Alli.
Παρόλα τα τρελά στατιστικά στα χρόνια της νιότης, τις τρομερά θετικές κριτικές από ανθρώπους του χώρου και τις αυξημένες απαιτήσεις γύρω από το όνομα του, ο 25χρονος σήμερα πασχίζει να βγει από τον «βούρκο» της μετριότητας που έχει πέσει. Είναι τώρα σχεδόν μία τριετία που ο Dele δεν μοιάζει αρκετά «διψασμένος» και αποφασισμένος να επιστρέψει στις top-class εμφανίσεις του. Το τι μπορεί να έχει πάει στραβά ή το τι μπορεί να έχει επηρεάσει τόσο αρνητικά την εξέλιξη και την «δίψα» του αθλητή παραμένει άγνωστο, κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται και να προβαίνουν απλά σε εικασίες.
Όταν τις τελευταίες τέσσερις seasons έχει σκοράρει μικρότερο αριθμό τερμάτων απ’ότι είχε σε μία μόλις χρονιά -2016/2017-, τότε αντιλαμβάνεστε την σοβαρότητα του παραπάνω προβλήματος. Τα 22 συνολικά τέρματα της χρονιάς 16/17 αποτελούν μακρινή ανάμνηση και τα σημερινά του στάνταρ δεν θυμίζουν σε τίποτα τον άλλοτε εκπληκτικό και θαυματουργό κεντρικό που είχε προκαλέσει κρότο. Μάλιστα, κοιτώντας κάποιος τα τελευταία στατιστικά και την απρόσμενη πτώση του Dele, παρατηρεί πως τελευταία φορά που είχε χριστεί scorer και δεν ήταν από την άσπρη βούλα, ήταν ένα χρόνο πριν κόντρα στη Norwich City.
Αν και η «ρίζα» του προβλήματος δεν μπορεί να διευκρινιστεί, η έλλειψη ευκαιριών θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως μία σοβαρή αιτία. Το γεγονός πως στη περσινή «κούρσα» του πρωταθλήματος και υπό την καθοδήγηση του Jose Mourinho, ο Dele Alli αγωνίστηκε μόλις στο εναρκτήριο παιχνίδι -ως αλλαγή- και σε μόλις μία ακόμα αναμέτρηση, σημαίνει πως δεν έλαβε τις ευκαιρίες που ήλπιζε ή πως δεν είδε τον σεβασμό που άξιζε προς το πρόσωπο του. Όσο μέτριες και κακές εμφανίσεις να είχε πραγματοποιήσει, αντικειμενικά μιλώντας, του οφειλόταν κάτι παραπάνω απ’αυτό.
«Αν ρωτήσετε τον ίδιο τον Dele Alli θα σας πει πως πολλά εξαρτώνται από τον ίδιο. Έφυγε το καλοκαίρι, δούλεψε σκληρά και γύρισε πίσω με σκοπό να εντυπωσιάσει. Ήταν δύσκολο για τον ίδιο», αναφέρει ο Ledley King, βοηθός προπονητής των «Spurs», γνωρίζοντας πολλά περισσότερα πράγματα εκ των έσω. Αυτό ίσως δηλώνει κάτι για τον χαρακτήρα και την ψυχολογική κατάσταση του παίκτη. Παρότι ο ίδιος έχει τον ζήλο να αποδείξει πράγματα, δεν τα καταφέρνει, καθώς κάτι προσωπικό τον κρατάει πίσω.
Με το ξεκίνημα της φετινής «κούρσας» και με την έλευση του Nuno Espirito Santos στον πάγκο, τα πράγματα φάνηκαν να αλλάζουν και ένα φως στο τούνελ εμφανίστηκε για τον Dele, μετά από πολύ καιρό. Ο νεοφερμένος Πορτογάλος coach αποφάσισε να δείξει εμπιστοσύνη στο ποδοσφαιρικό ταλέντο του 25χρονου και τον είχε στο αρχικό σχήμα της ομάδας στα πρώτα πέντε παιχνίδια. Όλα αυτά, μέχρι και την αναμέτρηση με την Arsenal, όπου τον αντικατέστησε, προσπαθώντας να ανατρέψει την πάρα πολύ κακή εικόνα της ομάδας του. Η Tottenham είχε δεχθεί εννέα τέρματα δίχως ο Harry Kane και η παρέα του να βρουν στόχο.
Έφταιγε αποκλειστικά ο Dele Alli γι’αυτό; Φυσικά και όχι, αλλά εν τέλει ο Nuno βρήκε την συνταγή της επιτυχίας στο πρόσωπο του Oliver Skipp, παραγκωνίζοντας τον διεθνή Άγγλο στην άκρη του πάγκου. Η προσθήκη στην ενδεκάδα του νεαρού κεντρικού αντί του Dele ήταν καθοριστική στην αγωνιστική αναγέννηση των Λονδρέζων. Παρέα με τον Hojbjerg προσδίδουν ένα ιδιαίτερα συμπαγές και κοντρολαρισμένο δίδυμο στο νευραλγικό χώρο του άξονα.
Βέβαια, προς υπεράσπιση του Dele Alli και προς αποφυγή νέων εικασιών περί έλλειψη όρεξης και αδιαφορίας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως ήταν ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα χιλιόμετρα στο ενεργητικό του και στις πέντε αναμετρήσεις που αγωνίστηκε. Μπορεί η αποτελεσματικότητα και η φαντασία να έχουν εκλείψει από το παιχνίδι του Άγγλου, παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να του προσάψει πως δεν προσπάθησε πολύ ώστε να εντυπωσιάσει τον νέο του προπονητή.
Όπως αναφέρουν άνθρωποι που γνωρίζουν προσωπικά τον ποδοσφαιριστή και έχουν δουλέψει μαζί του, οι Neville και Ledley King, η κύρια αιτία όλου αυτού το προβλήματος είναι η λάθος τοποθέτηση του ίδιου στον αγωνιστικό χώρο και οι λανθασμένες εντολές προς αυτόν στον αγωνιστικό του τρόπο παιχνιδιού.
«Πρέπει να επιστρέψει να κάνει αυτό που έκανε παλαιότερα. Οφείλει να απλοποιήσει το παιχνίδι του. Έπαιζε πολύ με το ένστικτο, πατούσε περιοχή σε κάθε επιθετική προσπάθεια και βρισκόταν πίσω από τον Harry Kane. Τώρα απλά εστιάζει στη δημιουργία και στο χτίσιμο της επίθεσης. Δεν είναι ούτε ο Thiago ούτε ο Jorginho. Δεν πρέπει να προσανατολίζεται στο χτίσιμο της επίθεσης, αλλά στο πως θα βρεθεί στην επίθεση», δηλώνει ο Gary Neville.
Η δήλωση αυτή του παλαίμαχου θρύλου της Manchester United μοιάζει βάσιμη, ακόμα και αν κάποιος κοιτάξει τους αριθμούς. Δεν είναι μόνο το ότι σκοράρει πλέον με το σταγονόμετρο, αλλά και οι απόπειρες του στο αντίπαλο μισό έχουν ελαττωθεί ιδιαίτερα και δεν γίνεται πολλές φορές αποδέκτης της μπάλας ώστε να φανεί επικίνδυνος. Στα 25 του χρόνια και για ακόμη μία χρονιά φαίνεται πως ο προπονητής του δεν μπορεί να τον αξιοποιήσει όπως πρέπει.
Ο Nuno, όντας αρκετά προσεκτικός και συντηρητικός προπονητής, είχε στο μυαλό του να «χωρέσει» στην ενδεκάδα τους Dele Alli και Ndombele, παίζοντας με έναν μόνο ανασταλτικό μέσο. Ο Dele Alli στον ρόλο του «οχταριού» ήταν μία κακή ιδέα και μία κακή εν τέλει υλοποίηση, μιας και η ομάδα στερήθηκε των υπηρεσιών ενός παίκτη που θα φτιάξει παιχνίδι από πίσω. Ο 25χρονος έμοιαζε «έξω από τα νερά του» για ακόμη μία φορά ελέω της κακής διαχείρισης του προπονητή του.
Στα μάτια μου, όπως και πολλών άλλων, ο διεθνής Άγγλος πρέπει να τοποθετηθεί πιο μπροστά στον αγωνιστικό χώρο. Ο ρόλος του «δεκαριού» είναι αυτός που του ταιριάζει και χάρη σ’αυτόν κατάφερε να μας εντυπωσιάσει. Στη τελευταία αναμέτρηση κόντρα στη Vitesse, αγωνίστηκε μπροστά από τους Giovani Lo Celso και Harry Winks και ήταν μία καλή ευκαιρία να ασκήσει πίεση στον Ndombele που έχει «καπαρώσει» την θέση στη βασική ενδεκάδα. Τελικά, η εμφάνιση του ήταν επιεικώς κακή, με ελάχιστες επαφές με την μπάλα, όντας μη απειλητικός στο αντίπαλο μισό και δίχως να μπορέσει να αποδείξει πως ο Nuno επιλέγει λανθασμένα που τον έχει στον πάγκο.
Το μέλλον κρίνεται ζοφερό για τον Dele Alli. Το άλλοτε μεγάλο «wonderkid» των «Spurs» που αναστάτωσε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη βρίσκεται σε λήθαργο και δεν λέει να αφυπνιστεί. Δεν ξέρω αν μπορούμε να περιμένουμε κάτι περισσότερο από τον ίδιο ή μία σπουδαία ανάκαμψη τόσο στο ηθικό, όσο και στο αγωνιστικό επίπεδο του. Το πρόγραμμα της Λονδρέζικης ομάδας είναι «φωτιά», με σπουδαία και δύσκολα παιχνίδια σε Premier League και Ευρώπη και ο Dele Alli δεν μοιάζει ικανός να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Θα «σβήσει» απλά ένα μεγάλο ταλέντο, θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από το Λονδίνο ή θα πραγματοποιήσει στροφή 180 μοιρών και θα μας διαψεύσει; Μόνο το μέλλον θα μας δώσει την απάντηση που ψάχνουμε.
