Για να χάσουν οι «Invincibles» της Άρσεναλ χρειάστηκαν μία τραγική διαιτησία, μια επιθετική τετράδα-φωτιά και φυσικά το «Pizzagate»!
21 Σεπτεμβρίου 2003. Στο ιστορικό αήττητο σερί της Άρσεναλ, που κάλυψε μια ολόκληρη σεζόν και συνολικά 49 ματς πρωταθλήματος, κανένας αγώνας δεν υπήρξε πιο επικίνδυνος για τους «Κανονιέρηδες» από αυτόν ενάντια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που θα μπορούσε να έχει «συρρικνώσει» το ρεκόρ στα μόλις… έξι παιχνίδια. Η «Μάχη του Ολντ Τράφορντ», όπως έμεινε γνωστή, είχε 31 (!) φάουλ, οκτώ κίτρινες, μία κόκκινη κι ένα πέναλτι στις καθυστερήσεις, με το πάθος να υποβαθμίζει κατά πολύ το θέαμα και το παιχνίδι να λήγει χωρίς γκολ.
Πρωταγωνιστές, τόσο του παιχνιδιού, όσο και του φωτογραφικού του στιγμιοτύπου, ήταν πρωτίστως ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ και δευτερευόντως ο Μάρτιν Κίον. Ο βετεράνος Άγγλος αμυντικός, που είχε ήδη κλείσει τα 37 την ημέρα του αγώνα, είχε κληθεί να αντικαταστήσει τον Σολ Κάμπελ, που απουσίαζε λόγω του θανάτου του πατέρα του. Οι μάχες τους εντός του αγωνιστικού χώρου ήταν επικές, αλλά στις στιγμές που σημάδεψαν αρχικά το ντέρμπι είχαν διαφορετικούς αντιπάλους. Ο Ολλανδός επιθετικός ήταν αυτός που σε μία αμφιλεγόμενη φάση στο 80′ έφερε την αποβολή του Πατρίκ Βιεϊρά, αφού έπεσε επικίνδυνα στην μέση του σε μία εναέρια διεκδίκηση, με τον Γάλλο να προσπαθεί να τον κλωτσήσει και τον αντίπαλό του να «προσποιείται» τραυματισμό σε μία φάση, που δεν υπάρχει επαφή.
Από εκείνο το σημείο και μετά η ένταση ήταν στα ύψη με τον Φαν Νίστελροϊ να βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων φάσεων, πριν έρθει ο Κίον στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας για να τον μετατρέψει αναμφίβολα σε πρόσωπο του αγώνα. Ο Άγγλος στόπερ θα ανατρέψει τον Ντιέγκο Φορλάν εντός περιοχής και ο Ολλανδός θα πάρει αποφασιστικά την μπάλα για να εκτελέσει το πέναλτι, αν και στα προηγούμενα δύο χτυπήματά του έχει αστοχήσει. Για καλή τύχη της Άρσεναλ και προς… δημιουργία των «Invincibles» το κακό θα τριτώσει για τον φορ των «Κόκκινων Διαβόλων» και το παιχνίδι θα τελειώσει ισόπαλο και με μπόλικο παρασκήνιο!
Σχεδόν 13 μήνες αργότερα οι δύο αντίπαλοι θα διαβούν ξανά τις πύλες του Ολντ Τράφορντ, έχοντας αυτήν την φορά διαφορετικά δεδομένα, όμως το ίδιο άσβεστο «μίσος». Οι «Κανονιέρηδες» έμπαιναν στο γήπεδο ως άηττητοι πρωταθλητές και πρωτοπόροι ξανά στην βαθμολογία, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρισκόταν αποκαμωμένη στην 6η θέση, προερχόμενη από δύο απογοητευτικές ισοπαλίες απέναντι σε Μπέρμιγχαμ και Σπάρτα Πράγας (για το Τσάμπιονς Λιγκ), στις οποίες μάλιστα δεν είχε πετύχει ούτε τέρμα. «Όλοι λένε πως η Γιουνάιτεντ βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, όμως αν δεν βελτιώσει την εικόνα της μέχρι τα Χριστούγεννα, πολλοί εύλογα θα αναρωτηθούν πότε η μετάβαση θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως ύφεση», θα γράψει χαρακτηριστικά η Guardian την προηγουμένη του αγώνα.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως και στο στρατόπεδο της Άρσεναλ δεν ήταν όλα ιδανικά. Στον δικό της μεσοβδόμαδο αγώνα για το Τσάμπιονς Λιγκ είχε ταξιδέψει στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό και παρά το προβάδισμά της -δις- στον αγώνα, είχε φύγει με την ισοπαλία (2-2) χάρη σε ένα γκολ-ποίημα από τον Έκι Γκονζάλες και ένα τέρμα λίγο πριν την λήξη του αγώνα από τον Εμάνουελ Ολισαντέμπε. Επιπλέον πίσω στην Αγγλία μπορεί η παραδοσιακή αντίζηλός της, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, να έκανε βήματα προς τα πίσω, αλλά στον αντίποδα η Τσέλσι του Ζοσέ Μουρίνιο έκανε… άλματα και την καταδίωκε απειλητικά στην κούρσα του τίτλου.
«Η Άρσεναλ είναι επιβλητική τον τελευταίο χρόνο και το σερί της μιλάει από μόνο του, όμως εμείς είμαστε η ομάδα που θέλουν όλοι να κερδίσουν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι πρωταθλητής και τι αήττητο ρεκόρ έχει. Είμαστε ξεκάθαρα η ισχυρότερη ομάδα στην χώρα και αυτό προφανώς δεν θα αλλάξει ποτέ». Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θα δυναμιτίσει το κλίμα ήδη από την συνέντευξη τύπου πριν τον αγώνα, με την FA να ορίζει ως διαιτητή τον Μάικ Ράιλι, που μετρά πέντε αποβολές στα τελευταία έξι ματς, και την αστυνομία να προβαίνει σε μία ασυνήθιστη κίνηση, καθώς θα συναντηθεί απευθείας με τους παίκτες και θα τους συμβουλεύσει να φερθούν συνετά και να μην παρακινήσουν περιστατικά βίας, λόγω της τεράστιας προσέλευσης κόσμου τόσο στις κερκίδες όσο και στα πέριξ του γηπέδου!
Δεν θα πούμε ότι οι ποδοσφαιριστές αγνόησαν τα λόγια των αστυνομικών, απλά εμφανώς δεν έδωσαν την πρέπουσα προσοχή. Το παιχνίδι ξεκίνησε με δυνατά μαρκαρίσματα, παράπονα στον Ράιλι πριν καν σφυρίξει και πολλά «γαλλικά» μεταξύ των παικτών, με τον αγαπημένο Φαν Νίστελροϊ να βρίσκεται συνεχώς στο επικεντρο. Φυσικά η πρώτη «μεγάλη» στιγμή του αγώνα δεν θα μπορούσε παρά να τον έχει μέσα, αφού λίγο πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου θα πάει με τις τάπες πάνω στον Άσλεϊ Κόουλ, με κάποιον «μαγικό» τρόπο θα διαφύγει ξανά της προσοχής του διαιτητή (ο βοηθός είχε καλύτερη οπτική γωνία) και θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.
Η Άρσεναλ θα μπει αποφασισμένη στο δεύτερο ημίχρονο, όμως η πολυπρόσωπη άμυνα της Γιουνάιτεντ και η τετράδα φωτιά στις αντεπιθέσεις των Φαν Νίστελροϊ, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ράιαν Γκιγκς και Γουέιν Ρούνεϊ, δεν την άφηνε να αξιοποιήσει την κατοχή της με το σκορ να παραμένει στο 0-0 και να μην υπάρχουν εκατέρωθεν ευκαιρίες. Όλα αυτά μέχρι το 73′, όταν σε μία ακόμα άτυχη στιγμή του Ράιλι, ο Ρούνεϊ θα τον ξεγελάσει με την αντίδρασή του μετά το μαρκάρισμα του Κάμπελ και θα υποδείξει πέναλτι, προκαλώντας την οργή του Βενγκέρ και των παικτών του. «Ο επιθετικός είχε ήδη αρχίσει να πέφτει, όταν ο αμυντικός τράβηξε το πόδι του», θα γράψει εμφατικά ο αθλητικογράφος Κέβιν ΜακΚάρα!
Για μια ακόμα φορά την μπάλα στο πέναλτι θα στήσει ο Φαν Νίστελροϊ, που θα πάρει την εκδίκησή του από τον Γενς Λέμαν και θα βάλει την Άρσεναλ πίσω στο σκορ στο τελευταίο 20λεπτο ενός αγώνα για πρώτη φορά μετά από 50 (!) παιχνίδια πρωταθλήματος. Οι «Κανονιέρηδες» από εκεί και πέρα θα χάσουν παντελώς την συγκέντρωσή τους, θα δεχθούν δύο κίτρινες μέσα σε πέντε λεπτά, θα υποπέσουν σε σωρεία φάουλ (θα γίνουν 44 συνολικά) και θα απειλήσουν μόλις μια φορά στις καθυστερήσεις με τον Κόουλ, ακριβώς πριν οι «Κόκκινοι Διάβολοι» διπλασιάσουν τα τέρματά τους με τον Ρούνεϊ, μετά από ωραία συνεργασία των αλλαγών του Φέργκιουσον, Άλαν Σμιθ και Λουί Σαχά.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο facebook, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Όλα αυτά είναι απλά η εισαγωγή του κειμένου. Τώρα ξεκινάει το καλό. Με το τελευταίο σφύριγμα της λήξης ο Ρούνεϊ θα πλησιάσει τον Κάμπελ και θα του ζητήσει να ανταλλάξουν φανέλες, όμως ο έμπειρος αμυντικός θα αρνηθεί και θα καλέσει τους συμπαίκτες του να σπεύσουν προς την φυσούνα, με τον «αστικό θρύλο» να λέει πως αυτό έγινε γιατί κάτω από τις εμφανίσεις τους φορούσαν μπλουζάκια, με τα οποία πανηγύριζαν την διεύρυνση του αηττήτου της Άρσεναλ στα 50 παιχνίδια. Όπως ήταν φυσικό αυτή η κίνηση θα ξεκινήσει μια ανεξέλεγκτη… μανούρα. Ο Βενγκέρ θα σπριντάρει για να πιάσει τον Φαν Νίστελροϊ και να του ζητήσει τον λόγο για το απαράδεκτο τάκλιν στον Κόουλ και ο Φέργκιουσον με την σειρά του θα τον σπρώξει, λέγοντάς του να αφήσει ήσυχους τους παίκτες του.
Ο Ράιλι θα αποφύγει επιμελώς να πλησιάσει, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να συμπεριλάβει στο φύλλο αγώνα τα ατυχή γεγονότα, που συμπεριλάμβαναν σχεδόν 30 παίκτες, προπονητές και αστυνομικούς, που από αλλού το περίμεναν και από αλλού τους ήρθε. Η FA θα προσπαθήσει να «φωτίσει» την υπόθεση, όμως οι υπέυθυνοι του Ολντ Τράφορντ θα δηλώσουν πως δεν υπάρχει κάμερα στο σημείο της συμπλοκής, την στιγμή που οι επίσημοι αξιωματούχοι των ομάδων σιωπούσαν και οι μαρτυρίες δεν ήταν αξιόπιστες, αφού κυριολεκτικά όλοι συμμετείχαν στην «Μάχη του Μπουφέ»!
Αν αναρωτιέστε προς τι το όνομα, ιδού το «ζουμί» της ιστορίας μας. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε προετοιμάσει στα αποδυτήρια ένα ιδιαίτερο πλούσιο μενού για την Άρσεναλ, κάτι που συνήθιζε στα περισσότερα παιχνίδια της και εμπλούτιζε αναλόγως στα μεγάλα ματς. Δυστυχώς τον γευστικό μπουφέ δεν… γεύτηκε κανένας, αφού τα φαγητά έγιναν «όπλα» και οι μαινόμενοι ποδοσφαιριστές εκτόξευσαν ο ένας στον άλλον καφέ, τσάι, τοματόσουπα, αρακά και φυσικά πίτσα. Μάλιστα ένα κομμάτι θα βρει κατάμουτρα τον Σερ Άλεξ, σε ένα τραγελαφικό περιστατικό, που ευτυχώς θα αποτελέσει την αφορμή να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να καταλάβουν όλοι πως όλο το σκηνικό παρατράβηξε!
«Ειλικρινά δεν είδα ποιος το έκανε. Μου το είπαν αργότερα. Δυστυχώς προσγειώθηκε στο πρόσωπο του Άλεξ, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φταίει που έφερε πίτσα στα αποδυτήρια. Τότε πραγματικά το περιστατικό μας είχε ταράξει και καταλάβαινα πλήρως γιατί ο Φέργκιουσον ήταν εξοργισμένος. Αν το σκεφτείς όμως τώρα ήταν πραγματικά αστείο και ο ίδιος τώρα αν το φέρει στο νου του θα πρέπει να γελά. Άλλωστε με είχε μόλις κερδίσει», θα δηλώσει αστειευόμενος σε μία πρόσφατη συνέντευξη στο Esquire ο Αρσέν Βενγκέρ, ενώ η μόνη πληροφορία που είχαμε για αρκετά χρόνια για τον «θύτη» ήταν δια στόματος Κόουλ, που είχε πει απλά πως δεν ήταν Άγγλος ή Γάλλος αυτός που το έκανε.
Τα «απόνερα» του αγώνα έκαναν καιρό να υποχωρήσουν, με τον Ρούνεϊ να δηλώνει σθεναρά πως ποτέ του δεν έχει βουτήξει για πέναλτι, χωρίς να σχολιάζει αν όντως υπήρξε παράβαση. Ο Φαν Νίστελροϊ, από την μεριά του, παρά την παραδοχή πως προέβη σε μία επικίνδυνη κίνηση, τόνισε πως ήταν 50/50 για το αν θα έπρεπε να δεχθεί κόκκινη, με την FA φυσικά να μην συμμερίζεται την άποψή του και να του ρίχνει «καμπάνα» τριών αγωνιστικών. Ούτε ο Βενγκέρ όμως θα γλιτώσει από το όργανο του νόμου, με τα σχόλιά του τόσο για τον Ολλανδό φορ, όσο και για την διαιτησία του Ράιλι, να μην παιρνούν απαρατήρητα και να τιμωρείται με πρόστιμο 15.000 λιρών!
Ποιος πέταξε όμως την πίτσα, ρε παιδιά; Σας ακούω να ρωτάτε. «Ναι, ήμουν εγώ. Ο Μάρτιν Κίον είπε ψέματα πως με είδε γιατί ήταν μπροστά από τα αποδυτήρια, ρίχνοντας μπουνιές. Δεν αγωνίστηκα σε εκείνο το παιχνίδι, έτσι κατέληξα πρώτος στα αποδυτήρια μετά την λήξη χωρίς να μπορώ να φανταστώ τι θα ακολουθήσει. Βρίσκομαι μέσα και τρώω την πίτσα μου, όταν ακούω φασαρία και τρέχω έξω. Τους βλέπω όλους να σπρώχνονται και να βρίζονται. Τον Κάμπελ, τον Φέρντιναντ, τον Ανρί και σκέφτομαι να ορμήξω πάνω τους, αλλά αντί γι’ αυτό πετάω το κομμάτι που κρατούσα προς το πλήθος. Όταν είδα ποιον χτύπησε, που φυσικά δεν τον σημάδευα, έπαθα σοκ. Έστω και τώρα ζητάω συγγνώμη Σερ Άλεξ. Πραγματικά δεν το ήθελα». Κι όμως θύτης και «εγκέφαλος» του σκανδάλου «Pizzagate» ήταν ο υπεράνω πάσης υποψίας, 17χρονος τότε, Σεσκ Φάμπρεγας!
