Μπορεί να μην διαθέτει την αίγλη ενός ντέρμπυ «αιωνίων» ή ενός Manchester Derby αλλά διά*λε, σε ένα ματς ανάμεσα σε Chelsea και Manchester United θα χορτάσεις σίγουρα ποδόσφαιρο και ένταση.
Οι δύο ομάδες έχουν πλούσια προϊστορία, τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στις υπόλοιπες διοργανώσεις – με προεξάρχουσα την μονομαχία τους το 2008 στον τελικό του Champions League. Η μπλε ομάδα του Λονδίνου που γνώρισε εκρηκτική μεγέθυνση μόλις μπήκε το millennium, άρχισε να γίνεται διαχρονική διεκδικήτρια τίτλων και να μπαίνει σφήνα στο άλλοτε μονοπώλιο που είχε η τριάδα United-Liverpool-Arsenal.
Στα πλαίσια του FA Cup οι δύο ομάδες διασταύρωσαν τα ξίφη τους συνολικά 14 φορές, ενώ συναντήθηκαν στο τελικό στάδιο της διοργάνωσης σε τρεις περιπτώσεις. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» μετρούν μία κατάκτηση εις βάρος των Μπλε, ενώ οι Londoners από πλευράς τους, δύο.
1994: Μια εύκολη επικράτηση
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=t4kz5g3PtF4[/embedyt]
Η Manchester United κατευθύνεται προς το Wembley με σκοπό να υλοποιήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της το double, αφού κατέκτησε ήδη το πρωτάθλημα. Δεν περίμενε με τίποτα όμως ότι το μέχρι πρότεινος άπιαστο της όνειρο, θα υλοποιείτο με… σχετική ευκολία. Οι Mancunians επικρατούν με 4-0 και κατακτούν μια θέση στην ιστορία.
Σε ένα βροχερό απόγευμα, η Chelsea υπερτερεί στο πρώτο ημίχρονο αλλά αδυνατεί να μετουσιώσει την υπεροχή της σε γκολ και έτσι, οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια «άσφαιρες». Το σενάριο του δευτέρου ημιχρόνου ωστόσο, δεν το περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός των «Κόκκινων Διαβόλων». Η United μέσα σε εννέα λεπτά σημειώνει τρία τέρματα έχοντας ως σκόρερ τους Eric Cantona (εις διπλούν από το σημείο του πέναλτι, 60’ και 66’) και Mark Hughes (69’), ενώ στο 90+2’ έρχεται να κλείσει, ευχάριστα για την ομάδα του, το παιχνίδι ο Brian McClair.
Μετά τον αγώνα ο «άρχων» της αναμέτρησης, David Elleray, δηλώνει μετανοιωμένος για τον καταλογισμό του δεύτερου πέναλτι για την United υποστηρίζοντας ότι πήρε μια «απογοητευτική απόφαση». Για την Manchester United ήταν η όγδοη κατάκτηση του FA Cup, ενώ παρά την ήττα της η Chelsea προκρίθηκε στο UEFA Cup.
2007: Η απάντηση των Μπλε
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=V5V1RjNatY4[/embedyt]
13 χρόνια μετά την απώλεια του τίτλου από τους «Κόκκινους Διαβόλους», οι Λονδρέζοι παίρνουν το «αίμα» τους πίσω και γίνονται η πρώτη ομάδα που κατακτά το FA Cup στο νέο στάδιο Wembley.
Η αρχαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση της σαιζόν 2006/07, ξεκίνησε στις 18 Αυγούστου 2006 με τον αριθμό ρεκόρ των 687 (!) ομάδων να συμμετέχουν στα προκριματικά. Για άλλη μια φορά, η Manchester United επιδιώκει να σημειώσει το double σε τελικό κυπέλλου κόντρα στην Chelsea – κάτι που δεν καταφέρνει να πράξει αφού ηττήθηκε με 1-0. Από την μεριά της η ομάδα του Λονδίνου σημείωσε το cup double, έχοντας προηγουμένως κατακτήσει και το League Cup.
Σε ένα παιχνίδι που απογοήτευσε για την ποιότητα του και την απόδοση των δύο ομάδων, δεν σημειώθηκαν ιδιαίτερες φάσεις – τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά. Η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή ήταν ένα εξ επαφής άγγιγμα της μπάλας από τον Ryan Giggs προς το τέρμα, με τον Petr Cech να μαζεύει στη γραμμή και στη συνέχεια εν κινήσει, να υποχωρεί μέσα στο τέρμα. Ο Ουαλός διαμαρτύρεται ότι η μπάλα περνά τη γραμμή και είναι γκολ, με τον διαιτητή της αναμέτρησης να αποφασίζει ότι η μπάλα περνά μέσα, αφού ο Giggs σπρώχνει τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο Sir Alex Ferguson υποστηρίζει στις δηλώσεις του ότι είτε έπρεπε να μετρήσει το γκολ, είτε έπρεπε να καταλογιστεί πέναλτι σε φάουλ του Essien πριν ο Giggs ακουμπήσει την μπάλα.
Για τρίτη συνεχόμενη φορά τελικός του FA Cup οδηγείται στην παράταση, έπειτα από τα «στείρα» πρώτα 90 λεπτά. Στο 116ο λεπτό, ο Didier Drogba έπειτα από ένα πανέμορφο συνδυασμό των ποδοσφαιριστών της Chelsea, λύνει τον «γόρδιο δεσμό» και χαρίζει απλόχερα το τρόπαιο στην ομάδα του.
2018: Back-to-back οι Μπλε κόντρα στην United
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Xo2Bk8jCiLQ[/embedyt]
Στο περσινό τελικό κυπέλλου, τα «Λιοντάρια» κατακτούν για δεύτερη φορά το FA Cup εις βάρος της Manchester United, «διαγράφοντας» την περσινή απώλεια του τροπαίου από τους συμπολίτες της Arsenal.
Ο συγκεκριμένος τελικός είχε δύο ιδιαιτερότητες: Η δε πρώτη ήταν ότι θα χρησιμοποιείτο για πρώτη φορά στην ιστορία σε τελικό αγγλικής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, το γνωστό πλέον V.A.R. (Video Assistant Referee). Η μεν δεύτερη, έγκειται στο γεγονός ότι ο τελικός ήταν αφιερωμένος στη μνήμη του παλαίμαχου μεγάλου ποδοσφαιριστή και των δύο ομάδων, Ray Wilkins, που είχε αποβιώσει νωρίτερα μέσα στη χρονιά.
Ακόμη ένας τελικός μεταξύ των δύο αντιπάλων κινήθηκε στην μετριότητα και σίγουρα θα έχει ήδη ξεχαστεί από το αγγλικό φίλαθλο κοινό. Οι φάσεις ήταν μετρημένες και κατά κύριο λόγο «ευνοούσαν» την ομάδα του Manchester. Στο 21ο λεπτό ο Phil Jones ανατρέπει στην περιοχή τον Eden Hazard και ο Michael Oliver υποδεικνύει την άσπρη βούλα. Από τα 11 μέτρα ο Βέλγος δεν αστοχεί και σημειώνει το γκολ που έμελλε να κρίνει την αναμέτρηση.
Ήταν η πρώτη φορά που ο Jose Mourinho ηττάται σε τελικό αγγλικής διοργάνωσης, μετρώντας έξι νικηφόρους τελικούς με την Chelsea. Αντιθέτως, για τον Antonio Conte ήταν η πρώτη κατάκτηση κυπέλλου αφού στο παρελθόν είχε απολέσει δύο τρόπαια σε αντίστοιχους τελικούς στην Ιταλία.
Chelsea και Manchester United βρίσκονται ξανά αντιμέτωπες λοιπόν στα πλαίσια του FA Cup. Μπορεί να μην πρόκειται για τελικό αλλά κάλλιστα το συγκεκριμένο παιχνίδι θα μπορούσε να διεξαγόταν στον τελικό της διοργάνωσης. Ένα παιχνίδι που μπορεί να προσφέρει έντονες συγκινήσεις και ποδοσφαιρική ένταση. Μια κλασσική, πλέον, αγγλική ποδοσφαιρική αναμέτρηση.
