Στη νέα σειρά αφιερωμάτων του eyap.gr σας παρουσιάζουμε τις πορείες της εθνικής ομάδας της Αγγλίας στα EURO που πραγματοποιήθηκαν μετά την ίδρυση της Premier League.
Το καλοκαίρι του 1996 το ποδόσφαιρο γύρισε σπίτι του. Δηλαδή όχι με την έννοια που θα επιθυμούσαν οι Άγγλοι, οι οποίοι ανέλαβαν την διοργάνωση του EURO με μοναδικό σκοπό να δώσουν τέλος σε μία αναμονή 30 ετών από την στιγμή που ο Bobby Moore σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στον ουρανό του Wembley.
To πασίγνωστο τραγούδι «Τhree Lions» (It’s Coming Home) δεν ήταν το επίσημο soundtrack της διοργάνωσης. Ο «ύμνος» των Άγγλων φιλάθλων είχε διττό νόημα. Από την μία συνδεόταν άμεσα με το σλόγκαν του τουρνουά (Football Comes Home) κι από την άλλη αυτό της προσμονής αλλά και της πρόβλεψης.
Η ερμηνεία από τους Baddiel, Skinner & Lightning Seeds, αλλά και οι στίχοι δίνουν στην αρχή με εξαιρετικό τόνο την απογοήτευση των προηγούμενων ετών, παρ’ όλη την ποιότητα του ρόστερ. Περιγράφοντας όλες τις δύσκολες στιγμές των «Τριών Λιονταριών», στο τέλος το πιασάρικο ρεφραίν με το «it’s coming home» σου αφήνει έναν τόνο αισιοδοξίας, ότι ίσως αυτή είναι η χρονιά των Άγγλων.
Πέρα από την προσμονή για ένα τρόπαιο μετά από 30 χρόνια, το ποδόσφαιρο της Αγγλίας ζούσε την δική του αναγέννηση. Η νεοσύστατη Premier League άρχισε να λάμπει σιγά σιγά. Το άθλημα το οποίο την περασμένη δεκαετία είχε πιάσει πάτο, μετά τα γεγονότα σε Hillsborough & Heysel, ήταν ξανά σε ανοδική πορεία και αντιμετωπίζονταν πάλι ως αντικείμενο λατρείας.
Η γενικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης ενός πληγωμένου κράτους σε συνδυασμό με την ανάληψη μίας μεγάλης αθλητικής διοργάνωσης δημιούργησαν μία περίσταση, «ντύθηκαν» ιδανικά από ένα τραγούδι, το οποίο συνέθεσαν δύο κωμικοί, που μάλλον δεν πίστευαν ποτέ ότι το 2018 ότι το τραγούδι θα επανέλθει στο προσκήνιο, αλλά πιθανώς ούτε κι ότι η εθνική ομάδα της χώρας τους θα είναι ακόμα χωρίς κανένα τρόπαιο από το 1966.
Mε ηγέτη τον Paul Gascoigne, από κοντά τους Ince & McManaman, στην επίθεση τους Sheringham & Shearer αλλά και τους αμυντικούς ογκόλιθους Tony Adams και Stuart Pearce, δεν θα το πιστέψετε: οι προσδοκίες ήταν τεράστιες. Οι Άγγλοι ως διοργανωτές δεν έπαιξαν προκριματικά, παραμένοντας έτσι χωρίς επίσημο παιχνίδι για πάνω από 3 χρόνια, αφού δεν κατάφεραν να προκριθούν στο Μουντιάλ του 1994.
Μάλιστα το τελευταίο επίσημο παιχνίδι ήταν κόντρα στο Σαν Μαρίνο. Οι Άγγλοι για να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήθελαν νίκη με 7 τέρματα διαφορά, όμως δέχτηκαν γκολ μόλις στα 8 δευτερόλεπτα (!). Το τελικό 7-1 θα ήταν το επιστέγασμα μία τραγελαφικής ιστορίας των «Τριών Λιονταριών».
Πίσω στο 1996, η Αγγλία κληρώθηκε με τις Ελβετία, Ολλανδία & Σκωτία. Πρώτοι αντίπαλοι οι Ελβετοί. Ο Alan Shearer είχε να σκοράρει παραπάνω από δύο χρόνια με την εθνική ομάδα, ωστόσο το γκολ του στο 23ο λεπτό ήταν ανακούφιση για τον Terry Venables. Όλα έδειχναν ότι η Αγγλία θα έπαιρνε τους τρεις βαθμούς της νίκης, ωστόσο το χέρι του Stuart Pearce εντός περιοχής, έδωσε την ευκαιρία στους Ελβετούς να ισοφαρίσουν από το σημείο του πέναλτι με τον Kübilay Türkyilmaz (83′) για το τελικό 1-1.
Δεύτερος αντίπαλος για την Αγγλία, η γειτόνισσα Σκωτία. Έχοντας από 1 βαθμό και με έντονο το πολιτικό παρασκήνιο, γινόταν εύκολα αντιληπτό ότι αυτό το παιχνίδι έκρινε πάρα πολλά και για τις δύο ομάδες. Σε μία από τις πλέον ιστορικές στιγμές, ο Paul Gascoigne χαρίζει ένα γκολ-ποίημα, ο Shearer ξανασκοράρει και οι Άγγλοι στις κερκίδες παρανοούν (2-0).
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=evnXFu744uY[/embedyt]
Το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου ήταν από πολλούς και το δυσκολότερο πριν από την κλήρωση. Στους «οράνιε» υπήρχαν προσωπικότητες όπως οι Bergkamp, van der Sar & Seedorf οι οποίοι ωστόσο, θα παραδοθούν στις ορέξεις των «Τριών Λιονταριών».
Σε μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις της εθνικής Αγγλίας, οι διοργανωτές κάνουν ότι θέλουν στο χορτάρι του Wembley και με τους Shearer & Sheringham να σκοράρουν από δύο φορές, η ομάδα του Guus Hiddink φεύγει ταπεινωμένη με 4-1 και μένει εκτός των προημιτελικών.
Στους «8» της διοργάνωσης, η Αγγλία κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Ισπανία. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι «Ίβηρες» ήταν ξεκάθαρα η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Η ομάδα του Terry Venables εμφανίστηκε αγχωμένη από την κρισιμότητα του παιχνιδιού, ενώ μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε και ο Γάλλος ρέφερι της αναμέτρησης.
Ο Marc Batta ακύρωσε ένα γκολ στους Ισπανούς, ενώ οι τυπικά φιλοξενούμενοι διαμαρτυρήθηκαν για τρεις περιπτώσεις πέναλτι οι οποίες ήταν αρκετά οριακές. Τελικά το παιχνίδι ολοκληρώθηκε χωρίς σκορ τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στην παράταση.
https://www.youtube.com/watch?v=XcvtMFg85qY&ab_channel=WorldCupClassicMatch
Εκεί ήρθε και η μοναδική νίκη στην συγκεκριμένη διαδικασία, μέχρι το Μουντιάλ του 2018 και την πρόκριση εις βάρος της Κολομβίας. Τρομερή στιγμή στην διαδικασία, όταν ο Stuart Pearce πήρε το αίμα του πίσω για το χαμένο του πέναλτι κόντρα στους Γερμανούς (ημιτελικά Μουντιάλ 1990). Ο Sheaman απέκρουσε το τελευταίο πέναλτι των Ισπανών και πλέον η Αγγλία βρισκόταν στα ημιτελικά της διοργάνωσης (4-2 στα πέναλτι)
Στα ημιτελικά θα βρεθεί με τον προσωπικό της δαίμονα, την Γερμανία. Οι Άγγλοι τυπικά φιλοξενούμενοι, αγωνίστηκαν με τις γκρι φανέλες στο Wembley, ένα γήπεδο στο οποίο έβαλε φωτιά ο Alan Shearer όταν έδωσε το προβάδισμα στους Βρετανούς μόλις στο 3΄. Τα πανηγύρια ωστόσο δεν κράτησαν αρκετά, καθώς ο Kuntz έφερε το παιχνίδι στα ίσα (16′).
Για κάποια εκατοστά ο Paul Gascoigne θα γκρέμιζε τις κερκίδες του Wembley, με τις ανάσες όλων να κόβονται όταν ο Stefan Kuntz έβαζε το «χρυσό γκολ» το οποίο τελικά δεν μέτρησε. O Darry Anderton σημάδεψε το δοκάρι. Η διαδικασία των πέναλτι ξεκίνησε και πάλι, με τα 10 πρώτα χτυπήματα να είναι εύστοχα.
Στο σημείο αυτό παίρνει την μπάλα ο Gareth Southgate. Ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής ομάδας της Αγγλίας ανέλαβε την πρώτη εκτέλεση στον «ξαφνικό θάνατο» όμως ο Andreas Kopke θα του πει όχι. Οι φόβοι μίας ολόκληρης χώρας είχαν επιβεβαιωθεί και πάλι.
Ο Moller θα κερδίσει τον Sheaman και θα στείλει την Γερμανία στον τελικό. Για τους λάτρεις των γεγονότων ο τελευταίος σκόρερ των «πάντσερ» δεν αγωνίστηκε στον τελικό λόγω καρτών. Αυτό δεν τον εμπόδισε φυσικά να πανηγυρίσει έξαλλα σε ένα βουβό Wembley.
To εμβληματικό γήπεδο, το οποίο στην αρχή του απογεύματος έμοιαζε με συναυλία των Oasis, πλέον θύμιζε εκκλησία, με τις προσδοκίες των Άγγλων φιλάθλων να μην δικαιώνονται για άλλη μια φορά. Η Γερμανία θα κερδίσει την Τσεχία στον τελικό, ενώ τα «Τρία Λιοντάρια» 25 χρόνια μετά ακόμα ψάχνουν την λύτρωση, με τον Gareth Southgate πλέον ως ομοσπονδιακό τεχνικό.
