Eyal Berkovic, το μεγάλο «δεκάρι» του Ισραήλ

Πολλοί παίκτες, έξω από τις «ποδοσφαιρομάνες» χώρες, έχουν βρεθεί στα αγγλικά γήπεδα κι έχουν «μαγέψει» με τη παρουσία τους. Ένας εξ αυτών κι ο Eyal Berkovic, εκ του Ισραήλ ορμώμενος, ο οποίος «ξεχώρισε» σε μια City της προ-Αράβων εποχής, έχοντας εξαίρετη παρουσία και σε άλλες ομάδες.

 

Γεννημένος στο χωριό Regba του βόρειου Ισραήλ στις 2 Απριλίου του 1972, ο Eyal Berkovic δεν άργησε να δείξει τον «έρωτά» του με το ποδόσφαιρο. Ευλόγως, λοιπόν, εντάχθηκε στις ακαδημίες της Maccabi Haifa, στα δέκα του χρόνια.

Με τους «Πράσινους», ο Berkovic ξεκίνησε και την επαγγελματική του καριέρα, κάνοντας ντεμπούτο σε ηλικία 17 ετών. Η καριέρα του ξεκίνησε με τους θετικότερους οιωνούς. Παρέμεινε για επτά χρόνια στη Maccabi, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη κατάκτηση δυο πρωταθλημάτων, τριών κυπέλλων της χώρας αλλά κι ενός «νταμπλ», τη σεζόν 1990-1991. Η εξαιρετική τεχνική κατάρτιση που είχε, του έδωσαν από νωρίς και το εισιτήριο για την εθνική ομάδα του Ισραήλ, με το ντεμπούτο του να έρχεται το 1992, ως αλλαγή σε ένα παιχνίδι με τη Σοβιετική Ένωση. Σημειώνοντας μερικές ακόμα συμμετοχές την ίδια χρονιά, καλέστηκε ξανά μετά από έναν χρόνο στην εθνική ομάδα, όντας από τότε αναπόσπαστο κομμάτι της, μέχρι και το 2004 που αποσύρθηκε από εκεί.

Το ταλέντο του Ισραηλινού επιθετικού μέσου δεν άργησε να γίνει αντιληπτό κι εκτός της χώρας του, με τη Southampton να τον αποκτά για μια σεζόν ως δανεικό. Δεν άργησε να προσαρμοστεί στο εντελώς διαφορετικό και ανεβασμένο επίπεδο, ενώ πραγματοποίησε και μια καταπληκτική εμφάνιση εις βάρος της Manchester United, σκοράροντας δυο φορές, δίνοντας τρεις ασίστ, σε μια νίκη-highlight των «Αγίων» με 6-3.

 

 

 

Οι εμφανίσεις του αυτές φανέρωσαν πως πλέον βρισκόταν σε πολύ ανεβασμένο επίπεδο σε σχέση με το πρωτάθλημα του Ισραήλ, με τον Harry Redknapp να τον εμπιστεύεται και να ξοδεύει η West Ham για χάρη του 1,75 εκατομμύρια λίρες. Οι εμφανίσεις του στους «Hammers» τον έκαναν τρομερά αγαπητό, με τις εμπνεύσεις του να μετατρέπονται σε γκολ και την ομάδα να κάνει αξιοπρεπέστατες πορείες. «Μελανό» σημείο της παρουσίας του στη West Ham, ο καβγάς με τον επιθετικό John Hartson. Ο Ουαλός επιθετικός είχε μια παρεξήγηση με τον Ισραηλινό σε προπόνηση της ομάδας, με αποτέλεσμα να τον κλωτσήσει στο πρόσωπο. Το χειρότερο αυτού του περιστατικού, είναι πως καταγράφηκε από κάμερες. Ο Hartson έλαβε ποινή 20 χιλιάδων λιρών και δεν έπαιξε στους τρεις επόμενους αγώνες, ενώ σε δηλώσεις του πολλά χρόνια μετά, δήλωσε μετανιωμένος γι’ αυτή του τη πράξη, σημειώνοντας παράλληλα πως δεν είχε κάτι προσωπικό ενάντια στον Berkovic. Ο ίδιος ο παίκτης είχε δηλώσεις πως «αν το κεφάλι μου ήταν μπάλα, θα είχε καταλήξει στο γάμμα της εστίας».

 

 

Το 1999 και μετά από δυο χρόνια στα «Σφυριά», ο Berkovic άλλαξε και πάλι ποδοσφαιρική «στέγη», πηγαίνοντας στη Celtic έναντι 5,75 εκατομμυρίων λιρών. Φήμες μάλιστα υποστηρίζουν πως είχε ζητήσει από τον Harry Redknapp να πάει στη σκωτσέζικη ομάδα, δηλώνοντας πως μικρός την υποστήριζε.

Στη Celtic αγωνίστηκε μόλις μια χρονιά, σημειώνοντας εννιά γκολ και συμμετέχοντας στο κύπελλο UEFA. Κι εκεί έγινε αποδέκτης ενός αρκετά άσχημου περιστατικού, καθώς σε έναν αγώνα με τη Hearts έλαβε πληθώρα ρατσιστικών σχολίων, εξαιτίας του ότι ήταν Εβραίος. Την επόμενη σεζόν οι «Κέλτες» προσέλαβαν τον Martin ONeil, ο οποίος δεν τον υπολόγιζε, κι έτσι κατέληξε να αγωνιστεί για μισή σεζόν ως δανεικός στη Blackburn. Ποτέ δεν έγινε αγαπητός στη σκωτσέζικη ομάδα, ιδιαίτερα λόγω και των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Μνημονεύεται μάλιστα ως μια εκ των χειρότερων μεταγραφών στην ιστορία της ομάδας, κάτι που επιβεβαιώνει πως ποτέ δεν ταίριαξε εκεί. Το καλοκαίρι που ακολούθησε, επέστρεψε και πάλι στα αγγλικά γήπεδα, για λογαριασμό της Manchester City.

 

 

O Kevin Keegan, τότε προπονητής των «Πολιτών», πίστεψε στο δημιουργικό ταλέντο του Ισραηλινού, δίνοντας γι’ αυτόν ενάμιση εκατομμύριο λίρες στη Celtic. Στον δεύτερό του μόλις αγώνα τραυματίστηκε σοβαρά, με αποτέλεσμα να αποκτήσει η Manchester City και τον Ali Benarbia. Αφ’ ότου επέστρεψε, ο Keegan χρησιμοποιούσε και τους δυο δημιουργικούς μέσους σε σύστημα 3-5-2. Τα αποτελέσματα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά, καθώς η ομάδα έπαιζε εξαιρετικό επιθετικό ποδόσφαιρο και κέρδισε την άνοδο στη Premier League, έχοντας τη καλύτερη επίθεση με 108 γκολ.

Την επόμενη σεζόν στη κορυφαία αγγλική κατηγορία, ο Berkovic θυμήθηκε τα «όργια» επί της Manchester United με τη φανέλα της Southampton και τα επανέλαβε, με το σκορ να διαμορφώνεται στο 3-1. Παρότι η ομάδα συνέχισε να παίζει στο ίδιο μοτίβο, τα αποτελέσματα δεν ήταν και τα καλύτερα, με αποτέλεσμα να παίζει η City με μοναδικό οργανωτή τον Berkovic.

 

 

Και στη City, αλίμονο αν δεν είχε ένα ακόμη άσχημο περιστατικό ο Ισραηλινός. Σε έναν αγώνα με τη Crewe Alexandra για το League Cup, ο Berkovic έκανε μια χειρονομία σε μια οπαδό, βγάζοντας τη γλώσσα του έξω και κουνώντας το δάχτυλο κατά μήκος του λαιμού του, σε μια κίνηση που υποδηλώνει βία (κοινώς, θα σου κόψω το κεφάλι).

«Πολίτης» έμεινε ως το 2004, όταν και αποφάσισε τον Ιανουάριο του έτους να μετακινηθεί στη Portsmouth. Εκεί βρήκε το παλιό προπονητή του στη West Ham, Harry Redknapp, ενώ στο πρώτο αγώνα με την ομάδα αντιμετώπισε τη City, όντας εξαιρετικός στη νίκη της ομάδας του με 4-2. Ο έμπειρος μέσος συνέβαλε στη παραμονή της ομάδας, όμως την επόμενη σεζόν και τον Ιανουάριο του 2005 αποχώρησε με προορισμό τη Maccabi Tel Aviv. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος «αυτοπροτάθηκε» στη Maccabi Haifa, δηλαδή τη πρώτη του ομάδα, όμως τον απέρριψαν, με αποτέλεσμα να τους εκδικείται πηγαίνοντας στους αιώνιους αντιπάλους τους.

 

 

Η χρονιά αυτή ήταν η χρονιά που η Maccabi TelAviv συμπλήρωνε 100 χρόνια ζωής. Η διοίκηση είχε υψηλές βλέψεις κι ήθελε να γιορτάσει με ένα «νταμπλ», ενώ συμπλήρωσε το ρόστερ της με εξαιρετικούς παίκτες. Εν τέλει η ομάδα δε κατάφερε να κερδίσει κανέναν τίτλο. Στο τέλος της χρονιάς, ο Berkovic ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τα γήπεδα, σε ηλικία 34 ετών. Ωστόσο η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο δεν σταμάτησε, αναλαμβάνοντας άμεσα το ρόλο του προπονητή στη Maccabi Netanya.

Κάποιες διαφωνίες που είχε με το πρόεδρο της ομάδας τον οδήγησαν στη παραίτηση μετά από δυο μήνες κι ενώ δεν είχε προπονήσει καν την ομάδα. Ο ίδιος έκανε λόγο για έλλειψη επαγγελματισμού, κι ενώ στο μεσοδιάστημα είχε ολοκληρώσει μεταγραφές διψήφιου αριθμού παικτών. Το 2014 ανέλαβε προπονητής της Hapoel Tel Aviv, απ’ όπου και αποχώρησε επτά μήνες αργότερα, έχοντας τσακωθεί με το πρόεδρο της ομάδας. Κι αφού προφανώς, κατάλαβε πως μόνο ο ίδιος μπορεί να είναι αφεντικό, έγινε ιδιοκτήτης της Hapoel Rishon leZion, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας του Ισραήλ.

 

 

Και άλλα περιστατικά, με αρνητικό πρωταγωνιστή τον ίδιο, υπήρξαν στη ζωή του. Το 2015 κατηγορήθηκε πως ξυλοκόπησε τη πρώην γυναίκα του, Tali, αρνούμενος κάθε κατηγορία. Νωρίτερα, και συγκεκριμένα το 2007, είχε κατηγορηθεί από τον προπονητή της ομάδας ποδοσφαίρου του υιού του, ότι τον απείλησε. Γι’ αυτό δικάστηκε σε 100 ώρες κοινωνικής εργασίας, ενώ κατέβαλε και στο προπονητή ένα χρηματικό ποσό.

Συνολικά, ο Berkovic έκανε μια αξιόλογη καριέρα που πολλοί συμπατριώτες του θα ζήλευαν. Έπαιξε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και μάλιστα σε αρκετές ομάδες, αφήνοντας στις περισσότερες εξ’ αυτών το στίγμα του. Με την εθνική ομάδα δεν κατάφερε κάτι, μιας και οι «φουρνιές» παικτών που αγωνίστηκαν μαζί του δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό, ενώ ουκ ολίγες φορές προκάλεσε αντιδράσεις με τον εκρηκτικό του χαρακτήρα. Ένας ταλαντούχος μεσοεπιθετικός, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, από τους αστέρες των «Πολιτών» πριν τα πρόσφατα χρόνια της καταξίωσης.