Σε μία εποχή που η Αγγλία δεν είχε ιδιαίτερη ποιότητα στη θέση του τερματοφύλακα, ο Ρόμπερτ Γκριν βρέθηκε απ’ το πουθενά βασικός σε Μουντιάλ κι έκανε ένα μοιραίο λάθος.
12 Μαΐου 2002, Κάρντιφ. Ύστερα από έξι «πέτρινα» χρόνια γεμάτα κακές εμφανίσεις και πέντε τελικές κατατάξεις στο δεύτερο μισό του βαθμολογικού πίνακα της Πρώτης Κατηγορίας (σημερινή Τσάμπιονσιπ) η Νόριτς τερματίζει 6η και φτάνει ως τον τελικό των πλέι-οφ, που την περιμένει η Μπέρμιγχαμ του Στιβ Μπρους. Κάτω από τα δοκάρια της βρίσκεται ο 22χρονος, και ιδιαίτερα ανερχόμενος, Ρόμπερτ Γκριν στην πρώτη του σεζόν ως βασικός. Η κανονική διάρκεια του αγώνα βρίσκει τις δύο ομάδες ισόπαλες και στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων τα «Καναρίνια» ανοίγουν το σκορ. Μοιάζουν να έχουν το πάνω χέρι, όμως στο 102′ μία λάθος εκτίμηση του Γκριν δίνει το δικαίωμα στον Χόρσφιλντ να ισοφαρίσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο νεαρός πορτιέρε δέχεται όλα τα πέναλτι κατά την ομώνυμη διαδικασία και η Νόριτς δεν καταφέρνει να ανεβεί.
Παρά την κακή ομολογουμένως εμφάνισή του σ’ εκείνον τον τελικό, ο νεαρός Άγγλος δεν χάνει τη θέση του. Στις έξι πρώτες αγωνιστικές της επόμενης χρονιάς τρώει μόλις δύο γκολ και έπειτα από 14 εμφανίσεις, στις οποίες έχει φύγει με σκυμμένο το κεφάλι μόλις μία, κρατά τα «Καναρίνια» στην κορυφή της βαθμολογίας. Δυστυχώς η καλή του φόρμα δεν κρατά για πάντα. Από τα τέλη Δεκεμβρίου μέχρι και τον Μάρτη η Νόριτς τρέχει ένα εφιαλτικό σερί, στο οποίο νικά μόνο έναν αγώνα, και τελικά από 1η καταλήγει να μην μπει καν στα πλέι-οφ. Ο Γκριν, αν και παίζει όλα τα παιχνίδια της χρονιάς, χαρακτηρίζεται ασταθής, ενώ υποπίπτει σε σοβαρά λάθη, όπως αυτά εναντίον της Τσέλτεναμ, χαμηλότερης κατηγορίας, στο FA Cup και της Νότιγχαμ Φόρεστ για το πρωτάθλημα, όπου δέχεται τρία και τέσσερα τέρματα αντίστοιχα!
Οι φίλαθλοι αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τις ικανότητές του, αναγνωρίζουν το ταλέντο του, που άλλωστε του είχε δώσει συμμετοχές στις μικρότερες εθνικές της χώρας, όμως δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους αλλάξει επίπεδο, να τους ανεβάσει στη λαμπερή Πρέμιερ Λιγκ. Ευτυχώς για τα «Καναρίνια», ο ξεροκέφαλος Βορειοϊρλανδός τεχνικός, Νάιτζελ Γουόρθινγκτον, δεν ακούει κουβέντα για τον παίκτη του, είναι αυτός που τον έχει κάνει ξαφνικά βασικό και θα τον στηρίξει μέχρι να απολυθεί. Κάπως έτσι ο Γκριν καταφέρνει με την τρίτη προσπάθεια να δεχθεί τα λιγότερα γκολ από κάθε άλλον τερματοφύλακα, να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του και τελικά να φτάσει στην πολυπόθητη άνοδο.
Πριν καν όμως η χρονιά ολοκληρωθεί, ο 24χρονος πια πορτιέρε θα ζήσει μία στιγμή, που κάθε ποδοσφαιριστής ονειρεύεται. Την επομένη του αγώνα με τη Στόουκ για το πρωτάθλημα, στο οποίο κατέβασε «ρολά», θα λάβει μία αναπάντεχη κλήση στην εθνική Αγγλίας από τον Σβεν-Γκόραν Έρικσον, κάτι που θα τον κάνει τον μόλις πέμπτο παίκτη στην ιστορία της Πρώτης Κατηγορίας που μπαίνει στην αποστολή των «Τριών Λιονταριών» για αγώνα επίσημο ή φιλικό. Κάπως έτσι στις 31 Μαρτίου του 2004, ο Γκριν κάθεται στον πάγκο της εθνικής για το φιλικό με τη Σουηδία δίπλα σε αστέρες όπως οι Χέσκι, Σάουθγκεϊτ, Ράιτ-Φίλιπς και Ντεφό.
Ελάχιστοι μπορούν να προβλέψουν πως αυτή η σχέση θα εξελιχθεί στο μέλλον, όμως δυστυχώς ή ευτυχώς ο Γκριν ξεκινά τότε μία απρόβλεπτη και συνάμα… τραυματική, για τις δύο πλευρές, συνεργασία με τα «Τρία Λιοντάρια». Η επόμενη κλήση του θα έρθει περίπου έναν χρόνο αργότερα κι ενώ η Νόριτς βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, με τον άμεσο υποβιβασμό από την Πρέμιερ Λιγκ να μοιάζει δεδομένος – ο Γκριν ούτε τότε αγωνίζεται. Τελικά το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του με το εθνόσημο θα έρθει λίγους μήνες μετά, όταν σε ένα φιλικό απέναντι στην Κολομβία, θα αντικαταστήσει στο ημίχρονο τον Ντέιβιντ Τζέιμς και θα προλάβει να δεχθεί δύο τέρματα στην οριακή νίκη της Αγγλίας με 3-2.
Παρά το γεγονός πως είναι διεθνής και σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία (25 ετών) ο Άγγλος τερματοφύλακας ακολουθεί τη Νόριτς στην Τσάμπιονσιπ. Τα «Καναρίνια» αδυνατούν να «πετάξουν» προς την Πρέμιερ Λιγκ και η Γουέστ Χαμ εκμεταλλεύεται την κατάσταση και τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 2006. Παράλληλα ο Έρικσον αποχωρεί από την ηγεσία του ομοσπονδιακού συγκροτήματος και τη θέση του παίρνει ο Στιβ ΜακΚλάρεν, που ξεγράφει τον Γκριν από τη λίστα του και τον καλεί μόλις μία φορά, σε ένα αδιάφορο φιλικό με τη Βραζιλία.
Για την επόμενη εμφάνισή του δε στους αγωνιστικούς χώρους θα χρειαστεί να περάσουν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την πρώτη, και φυσικά θα είναι ξανά σε φιλικό, αυτήν τη φορά κόντρα στην Ισπανία. Σ’ εκείνον τον αγώνα ο Γκριν θα γίνει πρωτοσέλιδο, αφού θα βάλει να του ράψουν στα γάντια το επικό «England’s No.6 GK», όπερ μεθερμηνευόμενον εστί ο… έκτος καλύτερος τερματοφύλακας στην Αγγλία. Προς υπεράσπισή του, όσο διάστημα αυτός απέχει από κλήσεις και -κυρίως- συμμετοχές τα άμοιρα αγγλικά δοκάρια υπερασπίζονται μορφές όπως οι Ίαν Γουόκερ, Μπεν Φόστερ και Κρις Κέρκλαντ, ενώ εξετάζεται σοβαρά να πάρει αγγλικό διαβατήριο ο, γεννημένος στην Παμπλόνα, Μανουέλ Αλμούνια!
«Νομίζω αν το να υπερασπίζεσαι την εστία της Αγγλίας είναι αγχωτικό, φανταστείτε να είσαι και Ισπανός. Δεν ξέρω αν το θέλει και ο ίδιος, αλλά όπως και να έχει θα του ευχηθώ καλή τύχη», θα δηλώσει ο Γκριν μετά την εμφάνισή του στο φιλικό, όταν θα ερωτηθεί σχετικά. Αν σας μοιάζει περίεργο γιατί τα Μέσα βιάστηκαν να ρωτήσουν έναν τερματοφύλακα της σειράς, χωρίς επίσημη συμμετοχή, για κάτι τόσο σοβαρό, είναι γιατί ο βασικός Τζέιμς πλησίαζε τα 40 χρόνια ζωής, ο αναπληρωματικός Πολ Ρόμπινσον ήταν τραυματίας και η τελευταία επιλογή, ο 23χρονος τότε Τζο Χαρτ, αγωνιζόταν ως δανεικός από τη Μάντσεστερ Σίτι στην Μπέρμιγχαμ και δεν ενέπνεε ακριβώς σιγουριά.
Όλα τα παραπάνω σήμαιναν πως ο Φάμπιο Καπέλο, που ήταν τότε στο «τιμόνι» της Αγγλίας, προόριζε τον Γκριν για βασικό στα εναπομείναντα παιχνίδια των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, που θα «κλείδωναν» και την πρόκριση. Πράγματι τον Ιούνιο του 2009, περισσότερο από πέντε χρόνια μετά την πρώτη του κλήση, ο Άγγλος τερματοφύλακας φόρεσε τα γάντια του για επίσημο αγώνα, απέναντι στο Καζακστάν, κι έγραψε έξι συνεχόμενες συμμετοχές με το εθνόσημο μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Τότε ήταν που φάνηκε ο πρώτος κακός οιωνός. Στο προτελευταίο αδιάφορο παιχνίδι των προκριματικών κόντρα στην Ουκρανία, ο Γκριν μόλις στο 12′ θα αφήσει την περιοχή του και θα ανατρέψει τον Αρτέμ Μιλέφσκι, που είναι έτοιμος να σκοράρει – με αυτόν τον τρόπο θα σημειώσει ένα μοναδικό αρνητικό ρεκόρ, αφού θα γίνει ο πρώτος τερματοφύλακας στην ιστορία της Αγγλίας, που αποβάλλεται σε αγώνα της εθνικής. Η κίνηση του στιγματίζεται ως επιπόλαια, αφού τα «Τρία Λιοντάρια» δεν είχαν τίποτα να χάσουν, με τον Καπέλο να δοκιμάζει στα φιλικά πριν το επερχόμενο Μουντιάλ κάθε εναλλακτική.
Ομολογουμένως κατά την επιστροφή του, στα φιλικά με Αίγυπτο και Μεξικό, ο Γκριν εμφανίζεται πιο σταθερός από τους συναδέλφους του, Τζέιμς, Φόστερ και Χαρτ, κερδίζοντας αρχικά την παρουσία του στην αποστολή για το ταξίδι στη Νότιο Αφρική. Εκεί, κι ενώ όλες οι θέσεις έμοιαζαν «κλειδωμένες», ο Ιταλός ομοσπονδιακός τεχνικός απέφευγε με μαεστρία να απαντήσει για το ποιος τερματοφύλακας θα είναι βασικός, κάτι που τελικά θα ανακοινώσει λίγο πριν την πρεμιέρα εναντίον των ΗΠΑ: όπως μάλλον φαντάζεστε, ο Ρόμπερτ Γκριν.
Ο αγγλικός Τύπος τον ξεψαχνίζει. Ανακαλύπτει ότι γράφει ποίηση, ότι έχει ανώνυμη στήλη σε εφημερίδα του Λονδίνου κι ότι θεωρεί μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής του, την προ χρόνων, αναρρίχηση στο Κιλιμάντζαρο. Ο 30χρονος πια πορτιέρε, που ακόμα αγωνίζεται στη μικρομεσαία (της Πρέμιερ Λιγκ) Γουέστ Χαμ βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και άπαντες ελπίζουν η αναπάντεχη δημοσιότητα να του κάνει μόνο καλό – και για περίπου 40 λεπτά (μουντιαλικού) αγώνα επιβεβαιώνονται. Τότε, κι ενώ τα «Τρία Λιοντάρια» προηγούνται με 1-0 χάρη σε τέρμα του Στίβεν Τζέραρντ, ο Κλιντ Ντέμπσεϊ της Φούλαμ σουτάρει σκοτωμένα από τα 25 μέτρα, όμως ο Γκριν βλέπει την μπάλα να γλιστρά κωμικά στα γάντια του και να καταλήγει βασανιστικά στην εστία του!
Η απογοήτευση που επικρατεί είναι παροιμιώδης. Οι συμπαίκτες του κλονίζονται κι όχι μόνο δεν σκοράρουν ξανά στο παιχνίδι, αλλά δεν το κάνουν ούτε και στην αναμέτρηση που ακολουθεί κόντρα στην αδύναμη Αλγερία. Στην επόμενη προπόνηση ο Καπέλο «βράζει» με τον τερματοφύλακά του κι αυτός αποκαμωμένος δεν πιάνει ούτε… βρεγμένη πετσέτα. «Η τελευταία φορά που μου μίλησε ο Καπέλο, ήταν όταν μου φώναξε στην προπόνηση ότι δεν θα αγωνιστώ στο επόμενο παιχνίδι». Οι αγγλικές εφημερίδες τον σταυρώνουν καθημερινά και φυσιολογικά ο βετεράνος Τζέιμς καλείται να βγάλει τα «κάστανα» από τη φωτιά, πετώντας τον Γκριν από την ενδεκάδα. Τα «Τρία Λιοντάρια» αγκομαχούν να περάσουν ίσως τον πιο εύκολο όμιλο στον οποίον έχουν βρεθεί ποτέ σε Μουντιάλ και στους «16» γνωρίζουν βαριά ήττα (4-1), και τον αποκλεισμό, από τη Γερμανία.
«Αν αντιμετωπίσω τέτοιο σουτ 1000 φορές, θα πιάσω τα 999. Χτύπησε τον αντίχειρά μου και μου έφυγε. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει στη ζωή, απλά το αποδέχεσαι και προχωράς. Συνεχίζεις να δουλεύεις σκληρότερα. Δεν προετοιμάζεσαι για να κάνεις μόνο μία σπουδαία εμφάνιση ή το τέλειο παιχνίδι, αλλά και για το ότι θα κάνεις λάθη και να επανέλθεις μετά απ’ αυτά. Αυτό είναι το σημαντικότερο, και νομίζω το απέδειξα αυτό στα υπόλοιπα 50 λεπτά του αγώνα», θα δηλώσει απογοητευμένος, αλλά σχετικά αισιόδοξος, ο Γκριν μετά τον αγώνα.
Δυστυχώς πίσω στην Αγγλία έχει ήδη γίνει persona non grata, ο αποδιοπομπαίος τράγος της αποτυχίας, μιας ακόμη, της λεγόμενης «χρυσής γενιάς» να πετύχει το οτιδήποτε στο ύψιστο επίπεδο. Η οικογένειά του και οι φίλοι του στοχοποιούνται, δέχονται απειλές, ενώ και ο ίδιος αδυνατεί για ένα διάστημα να πάει οπουδήποτε, χωρίς να του επιτεθούν λεκτικά. Φυσικά όχι μόνο δεν επιβιώνει αγωνιστικά, αλλά μέχρι την απόσυρσή του από την εθνική πέντε χρόνια αργότερα, αγωνίζεται μόλις μία φορά με το εθνόσημο, σε ένα φιλικό απέναντι στη Νορβηγία.
«Το λάθος από μόνο του δεν ήταν τόσο σημαντικό για μένα, όσο ήταν για όλους τους άλλους. Τα Μέσα το στιγμάτισαν, το χαρακτήρισαν την απόλυτη καταστροφή. Απογοητεύτηκα από το πως επηρέασε όσους βρισκόταν γύρω μου. Οι γονείς μου δέχθηκαν τόσο μίσος κι ενώ στην πραγματικότητα δεν με είδαν καν, αφού εκείνη τη στιγμή πετούσαν για τη Νότιο Αφρική και το Μουντιάλ. Γύρισα στην Αγγλία κι ενώ έβγαλα τον σκύλο μου βόλτα έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε, “Μην γυρίσεις σπίτι, δεν θα σε αφήσουμε να μπεις μέσα, είναι περικυκλωμένο”».
Στα υπόλοιπα εφτά -ενεργά- χρόνια της καριέρας του, ο Άγγλος πορτιέρε πέρασε μόλις τα τρία στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ είχε και μία τριετία τον ρόλο του τρίτου, κάτι μεταξύ παίκτη και προπονητή τερματοφυλάκων, σε Λιντς, Χάντερσφιλντ και Τσέλσι. Σε μία απίστευτη συγκυρία βρέθηκε βασικός σε ένα Μουντιάλ, γιατί η Αγγλία για χρόνια αδυνατούσε να βρει έναν έστω σταθερό τερματοφύλακα να… κουτσοκαθίσει κάτω από τα δοκάρια χωρίς να γίνει περίγελος στο ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας. Μάλιστα ο Ρόμπερτ Γκριν ήθελε να αποσυρθεί ήδη από το 2012, όμως δέχθηκε πιέσεις να παραμείνει διαθέσιμος, αφού τότε σαν εναλλακτικές υπήρχαν οι εξής απίστευτοι τύποι: Σκοτ Λόουτς, Ντέιβιντ Στοκντέιλ και Σκοτ Κάρσον!
