Home before July? I don’t think so…

Κάπου ανάμεσα στο «it’s coming home» και στα προημιτελικά εναντίον της Σουηδίας, το eyap.gr σκιαγραφεί την έως τώρα παρουσία της Εθνικής Αγγλίας και τις επιλογές του Southgate που έχουν φέρει τα «Τρία Λιοντάρια» στις οκτώ καλύτερες ομάδες του τουρνουά.

 

Πολλοί την χλεύαζαν πριν το τουρνουά, άλλοι πλέον δεν έβρισκαν κίνητρο ούτε να την κοροϊδέψουν. Σίγουρα λίγοι την πίστευαν, και ακόμη λιγότεροι πίστευαν ότι μπορεί να φτάσει μακριά. Η Εθνική Αγγλίας είναι η ομάδα που έχει κλέψει τις εντυπώσεις σε αυτό το τουρνουά, καθώς παρουσιάζει ένα σοβαρό πρόσωπο σε όλα της τα παιχνίδια -μέχρι τώρα- κι έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων. Ακόμη και των πλέον δύσπιστων.

Ο Gareth Southgate έχει δημιουργήσει ένα σύνολο παικτών, οι οποίοι πριν καν ξεκινήσουν το ταξίδι τους για την Ρωσία, είχαν ένα εφόδιο, το οποίο πολύ λίγοι ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει την φανέλα με τα «Τρία Λιοντάρια», είχαν στις βαλίτσες τους: την απαλλαγή από το άγχος της επιτυχίας.

 

 

Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης και τα social media των Άγγλων, ήταν γεμάτα με μηνύματα αυτοσαρκασμού, δυσπιστίας και απαισιοδοξίας απέναντι στο σύνολο του Southgate. Μάλιστα έχω συγκρατήσει ένα post του BBC Sport που καλούσε τους Άγγλους να δώσουν μία πρόβλεψη για την απόδοση του αντιπροσωπευτικό τους συγκροτήματος στην Ρωσία, χρησιμοποιώντας μόνο τρεις λέξεις. Το σχόλιο που είχε τα περισσότερα «Like», ήταν το εξής: «Home before July».

Δεν χρειάζεται να τονίσει κανείς εδώ, ότι παρά το γέλιο που προσέφερε και στον γράφοντα του παρόντος κειμένου το σχόλιο, ήταν εξαιρετικά άστοχο. Αρκεί να κοιτάξει κανείς την ημερομηνία. Ο Harry Kane και η παρέα του, φρόντισαν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, κόντρα στην Τυνησία.

Χρειάστηκαν 72 εκτελέσεις κόρνερ, από την επίτευξη του τελευταίου τέρματος της Εθνικής Αγγλίας, το οποίο προήλθε από στημένη φάση (Upson, Mundial 2010 στο 1-4 κόντρα στην Γερμανία). Σκόρερ ήταν ο… άνθρωπος που εκτελούσε τα κόρνερ στο προηγούμενο Euro: o Harry Kane. Πόσο να υποφέρει ακόμα αυτή η ομάδα; Πριν από αυτό όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι η Αγγλία είχε χάσει ήδη τρεις κλασσικές ευκαιρίες, με τον Τυνήσιο πορτιέρο να πραγματοποιεί εξαιρετικές επεμβάσεις.

 

 

Αυτά λίγο-πολύ είναι γνωστά. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι η Αγγλία είχε δημιουργήσει τις περισσότερες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο ανάμεσα σε 32 ομάδες , όσον αφορά την πρώτη αγωνιστική; Σοβαρή και με πλάνο στο παιχνίδι της, δεν έδωσε κανένα δικαίωμα στους Τυνήσιους, ακόμη κι όταν το παιχνίδι «στράβωσε». Άμεση μεταφορά του παιχνιδιού στο γήπεδο του αντιπάλου, χωρίς παράλληλο παιχνίδι, ενώ κάθε στημένη φάση από τα πόδια του Trippier, «μύριζε» γκολ.

Εκεί λοιπόν, που πέρα από την καλή εμφάνιση και την κυριαρχία το παιχνίδι πήγαινε για μία κλασσική «αγγλική γκέλα», ήρθε το γκολ. Από κόρνερ! Ο Harry Kane με μία πολύ δύσκολη κεφαλιά, αν και σε πλεονεκτική θέση, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους: Η Αγγλία του Southgate, δεν είναι η Aγγλία που έχεις συνηθίσει! Το «buzzer beater» του αρχηγού των «Τριών Λιονταριών» πανηγυρίστηκε έξαλλα, όμως την επόμενη μέρα τα κεφάλια ήταν μέσα. Σειρά είχε ο Παναμάς.

Το πρώτο παιχνίδι είχε ως έντονο αρνητικό στοιχείο την αστοχία που παρουσίασε η Αγγλία απέναντι στην Τυνησία, γεγονός που προβλημάτιζε εν όψει του Παναμά, ο οποίος παρουσιάστηκε δυσκολοκατάβλητος απέναντι στο Βέλγιο. Σε ένα τουρνουά που κυριάρχησαν οι συμπαγείς άμυνες στα πρώτα παιχνίδια και η πενιχρή συγκομιδή τερμάτων, η Αγγλία φρόντισε στα πρώτα 45΄ κόντρα στον Παναμά, να δείξει ότι όποιος δεν την υπολόγιζε καλύτερα να το ξανασκεφτεί: το 5-0 στο πρώτο ημίχρονο, δεν είναι χαρακτηριστικό μίας αναποτελεσματικής ομάδας. Πλέον θα έπρεπε να βρούνε κάτι άλλο να προσάψουν στο σύνολο του Gareth Southgate.

 

 

Και πάμε στο παιχνίδι που όλοι περίμεναν για να κρεμάσουν «κουδούνια» στην Αγγλία: αυτό με το Βέλγιο. Δεν θα μπορέσει κανείς να μάθει αν διάλεξε ταμπλό ο Southgate κι έστειλε συστημένους τους Βέλγους πάνω στην Βραζιλία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ένα: το rotation ήταν μία σοφή κίνηση. Με την είσοδο του Welbeck στο παιχνίδι, ο προπονητής της εθνικής Αγγλίας είχε χρησιμοποιήσει ήδη όλους τους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές που είχαν ταξιδέψει στην Μόσχα, διατηρώντας τους σε ετοιμότητα και σε καλή ψυχολογική κατάσταση.

Επίσης αν είναι κάποιοι που χρειάζονται ξεκούραση, ακόμη και για ένα ενεννηντάλεπτο, αυτοί ήταν σίγουρα οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Premier League. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, είδαμε ότι αν κάποιος ποδοσφαιριστής έχει ψυχολογία και αγωνιστική ετοιμότητα, ακόμη κι αν έρχεται από τον πάγκο, μπορεί να δώσει ώθηση στην ομάδα, όπως είδαμε να γίνεται με την περίπτωση του Rose. Από την άλλη, όσον αφορά το θέμα της ξεκούρασης, όταν κάποιος ποδοσφαιριστής αγωνίζεται σε 60 περίπου παιχνίδια την σεζόν, δεν χωράει κανένα θέμα αμφισβήτησης. Το Βέλγιο κέρδισε με ένα γκολ στο οποίο ίσως και να μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα ο Pickford, ο οποίος φρόντισε να κρατήσει το καλύτερο του παιχνίδι για εκεί που χρειαζόταν περισσότερο -μέχρι στιγμής-.

Και φτάνουμε στο τελευταίο παιχνίδι, αυτό κόντρα στην Κολομβία. Ποδοσφαιρικά, ίσως να μην αξίζει να σταθεί κανείς στα επιθετικά στοιχεία, καθώς η Κολομβία δεν έδωσε χώρους, αλλά δεν προσπάθησε να παίξει και ποδόσφαιρο. Από την άλλη πλευρά η Αγγλία είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν μπόρεσε να βασιστεί στην γρήγορη μεταφορά της μπάλας που την βοήθησε να δημιουργήσει καταστάσεις στα προηγούμενα παιχνίδια, με τον Kane να παίζει αρκετά εκτός περιοχής, ώστε να τροφοδοτηθεί.

 

 

Όταν τα «Τρία Λιοντάρια» προηγήθηκαν δίκαια με την έως τότε εικόνα των δύο, ίσως ο Gareth Southgate να προέβη στο μοναδικό του κακό διάστημα στο τουρνουά. Αργώντας να πραγματοποιήσει αλλαγές, έδωσε στην Κολομβία την ευκαιρία να πάρει μέτρα στο γήπεδο, ο Peckerman τα έπαιξε όλα για όλα και τελικά του βγήκε με το γκολ του Mina στο τέλος. Ο Άγγλος τεχνικός έδειξε σημάδια απειρίας σε παιχνίδια τέτοιας φύσεως, αλλά είναι φυσικό αν αναλογιστεί κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που βιώνει μία τέτοια κατάσταση, σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Η Κολομβία δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ, καθώς ο Pickford με άξιους συμπαραστάτες τους Maguire, Stones, Walker, αλλά και τον Rose που έδωσε πνοή και κράτησε ψηλά την αντίπαλη ομάδα με τα συνεχή ανεβάσματα του, οδήγησαν το παιχνίδι σε μία διαδικασία που αργά ή γρήγορα, προς απογοήτευση των Άγγλων, κάποια στιγμή θα ερχόταν. Την συνέχεια την γνωρίζουν όλοι. Το σύνολο του Southgate έστειλε ένα ακόμη μήνυμα: η φετινή Αγγλία, όχι μόνο δεν είναι αυτή που έχεις συνηθίσει, αλλά γράφει και ιστορία. Το πέναλτι του Dier έσπασε μία κατάρα που είχε στοιχειώσει ακόμα και τον ίδιο του τον προπονητή.

Συνοψίζοντας λοιπόν, αξίζει να σταθεί κανείς σε μερικά πράγματα που διαφοροποιούν την φετινή Αγγλία από τις προηγούμενες αποστολές των «Τριών Λιονταριών» σε μεγάλα τουρνουά. Το πρώτο είναι ο Harry Kane. Ο αρχηγός της ομάδας έχει έξι γκολ, έχει ευστοχήσει τρεις (συν μία) φορές από το σημείο του πέναλτι, σε ένα τουρνουά που αστόχησαν στην εσχάτη των ποινών παίκτες όπως οι Lionel Messi και Cristiano Ronaldo. O επιθετικός της Tottenham είναι ξεκάθαρα ο ηγέτης που αναρωτιόνταν όλοι αν υπάρχει στην Αγγλία, χωρίς φανφάρες και χωρίς ατομισμούς, με μεστές εμφανίσεις και ουσία στο παιχνίδι του, αποδεικνύοντας την ποιότητα του και με την συμμετοχή του στις στημένες φάσεις, αλλά και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.

 

 

Έπειτα, είναι φανερή η δουλειά που έχει γίνει στο μικρό χρονικό διάστημα της προετοιμασίας, στις στημένες φάσεις, με highlight το τέταρτο γκολ εναντίον του Παναμά, στο οποίο συνδυάστηκαν άψογα οι Άγγλοι διεθνείς. Τα χτυπήματα των Trippier και Young δημιουργούν αρκετές επικίνδυνες καταστάσεις στα αντίπαλα καρέ, ενώ οι Stones, Maguire και Kane ξέρουν ακριβώς που να κινηθούν και έχουν χάσει ελάχιστες κεφαλιές. Η συγκεκριμένη λεπτομέρεια ίσως αποβεί πολύ σημαντική στην συνέχεια, καθώς οι Σουηδοί δεν… «ντρέπονται» να κάνουν φάουλ και να δώσουν κόρνερ στον αντίπαλο, βασιζόμενοι στα ψηλά κορμιά της άμυνάς τους.

Ένα ακόμη στοιχείο που έχει ξεχωρίσει είναι η χρησιμοποίηση του Walker ως δεξί στόπερ. Ο Kyle Walker σίγουρα δεν είναι στόπερ, όμως η χρησιμοποίηση του στην συγκεκριμένη θέση έχει διττό ρόλο: από την μία έχει την ταχύτητα να διορθώνει λάθη και πιθανώς δύσκολες καταστάσεις από απροσεξίες των άλλων δύο στόπερ, και από την άλλη την κάλυψη του Trippier, ο οποίος έχει συνεχή ανεβάσματα, ενώ του έχει ανατεθεί και η εκτέλεση πολλών στημένων φάσεων. Ακόμα, το 3-5-2 που εφαρμόζει ο Southgate πηγαίνει απόλυτα στον Stones, ο οποίος δείχνει αρκετά ώριμος στο συγκεκριμένο τουρνουά, δίπλα στον Maguire που είναι σαν έτοιμος από καιρό.

Τέλος, υπάρχει κι ένας αρνητικός πρωταγωνιστής, ο οποίος δεν έχει στοιχίσει ακόμα στην Αγγλία. Ο Raheem Sterling είναι ίσως ο μοναδικός ο οποίος δεν έχει κάποια ιδιαίτερη προσφορά τόσο στην ανάπτυξη, όσο και κάποια ουσιαστική βοήθεια στην μέχρι τώρα πορεία. Ο εξτρέμ της Manchester City έχει σπαταλήσει αρκετές ευκαιρίες μπροστά από την αντίπαλη εστία, κρατάει ορισμένες φορές υπερβολικά την μπάλα στην κατοχή του και δεν έχει δημιουργήσει χώρους και καταστάσεις, ακόμη και σε αντιπάλους όπως ο Παναμάς, σε αντίθεση με την τρομερή χρονιά που πραγματοποίησε φέτος υπό τις οδηγίες του Pep Guardiola.

Όποια και να είναι η εξέλιξη για την Αγγλία στο τουρνουά, η πορεία πρέπει να κριθεί ήδη επιτυχημένη, καθώς έδωσε τις απαντήσεις της μέσα στο γήπεδο, ενώ όλη την είχαν ξεγραμμένη. Οι διασταυρώσεις, δικαίως φουντώνουν τις βλέψεις για τελικό, όμως σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο τα έχουμε δει όλα και δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση.

 

 

O Gareth Southgate παρέλαβε «καμμένη γη» και ότι και να γίνει κατάφερε με την δεύτερη πιο νεανική ομάδα του τουρνουά να κρυφοκοιτάει τον τελικό, και γιατί όχι την κορυφή του κόσμου. Αυτοί οι παίκτες στους οποίους δεν υπήρχε καμία εμπιστοσύνη, έδωσαν σε έναν λαό που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο, το δικαίωμα να ελπίζει ότι ίσως φέτος -από το πουθενά- να είναι η χρονιά τους, τους έδωσε μία νίκη στα πέναλτι, τα οποία έχουν πληγώσει τόσες φορές στην Αγγλία. Ότι και να γίνει έχουν γράψει την δική τους ιστορία και το μέλλον τους ανήκει.

Απομένει να δούμε πόσο απέχει ο χλευασμός και τα κακόγουστα αστεία, από την κορυφή του κόσμου. Τακτικά, η Αγγλία του Southgate είναι ίσως η καλύτερη ομάδα του τουρνουά, απέφυγε το ταμπλό με τα θηρία και δικαιούται να κοιτάει μακριά και πρωτίστως κάνει εμάς τους φίλους της και εκατομμύρια Άγγλους να σιγοτραγουδάνε: «It’s Coming Home…»

 

Συντάκτης: Γιώργος Πενόπουλος