Γυρίζουμε 18 ολόκληρα χρόνια πίσω, για να θυμηθούμε την εκπληκτική πορεία της Leeds United ως τα ημιτελικά του Champions League της σεζόν 2000–2001, όταν άγγιξε το θαύμα της συμμετοχής της στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Έναν μόλις χρόνο μετά την επίσης παρ΄ ολίγον παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου Uefa, όταν έχασε το εισιτήριο στα ημιτελικά, κόντρα στη μετέπειτα νικήτρια Galatasaray.
Μόνο ως πυροτέχνημα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λοιπόν αυτή όλη η ιστορία. Υπέρβαση, ίσως. Έκπληξη, επίσης. Τα θαύματα όμως δεν έρχονται αν πρώτα δεν γίνει σοβαρή και μεθοδική δουλειά σε βάθος χρόνου. Και τέτοια έκανε ο David O΄Leary από τη στιγμή που ανέλαβε τις τύχες των “παγωνιών” τον Οκτώβρη του 1998. Μια δουλειά που βρέθηκε στον κολοφώνα της εκείνη τη σεζόν που θα θυμηθούμε.
Η προίκα του 1999–2000, εκτός από τη συμμετοχή στα ημιτελικά της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ήταν και η τρίτη θέση στη Premier League, με έπαθλο τα προκριματικά του Champions League. Οι υψηλές απαιτήσεις έφεραν και ουσιώδη ενίσχυση και μεταξύ άλλων, κάτοικοι Elland Road έγιναν οι καταλυτικοί για τη μετέπειτα πορεία της Rio Ferdinand, Dominic Matteo, Olivier Dacourt, Mark Viduka. Έτσι, ο Ιρλανδός τεχνικός έχτισε έναν πολύ αξιόλογο κορμό ποδοσφαιριστών, ένα κράμα έμπειρων και της εκπληκτικής “nouvelle vague” που έμελλε να τραβήξει τα βλέμματα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.
Paul Robinson, Rio Ferdinand, Jonathan Woodgate, Ian Harte, Alan Smith, Harry Kewell, Lee Bowyer, Eirik Bakke, Danny Mills, κανένας τους άνω των 23, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, πήραν από το χέρι τη Leeds σε αυτό το ταξίδι. Πάντα με αρωγούς τους εμπειρότερους Νigel Martyn, Lucas Radebe, Dominic Matteo, David Batty.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΞΕΚΙΝΑ: ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ – ΜΟΝΑΧΟ
Ο δρόμος για τη πρώτη παρουσία των “παγωνιών” σε όμιλο Champions League, περνά από το Μόναχο. Η κληρωτίδα φέρνει τη Leeds αντιμέτωπη με τη τέταρτη της Bundesliga, Μόναχο 1860, για τα προκριματικά του Αυγούστου. Πρώτο ματς στο Elland Road, ρεβάνς στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Η Leeds απολύτως προσηλωμένη στο στόχο, παίρνει σημαντικό προβάδισμα με 2-0, χάρη στα γκολ των Smith και Harte, ο Agostino θα μειώσει σε 2-1 εν όψει της ρεβάνς με ένα γκολ στο φινάλε. Η οποία ρεβάνς εξελίχθηκε εύκολα, 0-1 με γκολ του Alan Smith και πάλι στις αρχές του δευτέρου μέρους, και το Elland Road ετοιμαζόταν να “κουνήσει σεντόνι”.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=_h4rNOj_jH4[/embedyt]
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ, ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Συμμετέχοντας στον 8ο όμιλο, θα βρει στο δρόμο της τη δευτεραθλήτρια Ισπανίας Barcelona, τη Milan του Alberto Zaccheroni και τη Besiktas. Θεωρητικά η πρόκριση φαντάζει δύσκολη, ο O’ Leary και οι παίκτες του έχουν άλλη γνώμη.
Πρεμιέρα κόντρα στη “Barca” του μετέπειτα γνωστού μας Lorenzo Sera Ferrer στη Καταλονία. Δυο γρήγορα γκολ στο δεκάλεπτο και στο εικοσάλεπτο από Rivaldo και Frank De Boer δυσκολεύουν το πράγμα, προς το φινάλε του ματς άλλα δυο γκολ του Partick Kluivert τελειώνουν τη σεμνή τελετή. Άσχημο ξεκίνημα με ήττα 4-0, αλλά ήττα εντός προγράμματος.
Η δεύτερη πράξη παίζεται στο Leeds, κόντρα στη Milan. Όλα δείχνουν ότι το παιχνίδι πάει στη λευκή ισοπαλία, μέχρι που ένα φαινομενικά εύκολο μακρινό σουτ του Bowyer θα γλιστρήσει από τα χέρια του Nelson Dida και θα δώσει τη νίκη στα “Παγώνια”. Την ίδια ώρα στη Τουρκία η Besiktas κάνει την έκπληξη, συντρίβοντας τη Barcelona με 3-0, και ο όμιλος παίρνει φωτιά. Η Leeds θα τα παίξει όλα για όλα για τη πρόκριση πλέον στα δύο ματς που έρχονται με τους Τούρκους.
Αρχικά τους φιλοξενεί στη Αγγλία, και σε ένα καταπληκτικό γι’ αυτήν βράδυ, τους διασύρει με 6-0. Στη συνέχεια θα πάρει την ισοπαλία με 0-0 στο Inonu, θα φτάσει τους 7 βαθμούς, και θα περιμένει τη Barcelona στο Elland Road σε ένα ματς που θα κρίνει πολλά.
Σε ένα ακόμη εξαιρετικό βράδυ της ομάδας του O’ Leary, η Leeds θα πάρει το προβάδισμα με γκολ του Bowyer στο πεντάλεπτο. Όλα δείχνουν ότι στο Elland Road θα πανηγυρίσουν τη πρόκριση από την 5η αγωνιστική, αλλά ο Rivaldo θα κρατήσει στη ζωή τους Καταλανούς με ένα γκολ στο 90΄. Ακόμη όμως η Leeds κρατάει τη τύχη στα χέρια της.
Τη τελευταία αγωνιστική φιλοξενείται στο Μιλάνο κόντρα στην Milan που έχει ήδη προκριθεί. Μια ισοπαλία της αρκεί για να περάσει μαζί με τους Ιταλούς, και θα την πάρει με 1-1. Αυτό ήταν. Η πρώτη υπέρβαση κατεγράφη, η Leeds στους “16”, η Barcelona στο Κύπελλο Uefa.
ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Το Champions League δεν διεξαγόταν τότε με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Μετά τη φάση των “32”, υπήρχε και δεύτερη φάση ομίλων στους “16”, πράγμα που έκανε τη πρόκριση υπόθεση απαιτητική. Η κλήρωση λοιπόν της στέλνει τη κάτοχο του τροπαίου Real Μαδρίτης, τη πρωταθλήτρια Ιταλίας και σπουδαία εκείνη την εποχή Lazio, και την Anderlecht.
Πρώτο παιχνίδι εντός έδρας κόντρα στη Real, με τους “Merengues” να τελειώνουν την ιστορία σε ένα δίλεπτο με τους εμβληματικούς Hierro και Raul στο 66΄ και 68΄ αντίστοιχα. Ταυτόχρονα η Anderlecht θα κερδίσει στο Βέλγιο τους Ιταλούς.
Στη δεύτερη αγωνιστική η Leeds ταξιδεύει στη Ρώμη, σε ένα ματς που θα κρίνει εν πολλοίς τις εξελίξεις. Και ο Alan Smith θα παγώσει το Olimpico στο 80΄, δίνοντας το διπλό στα “Παγώνια”. Διπλό που τα στέλνει να παίξουν τη πρόκριση ουσιαστικά σε δύο ενενηντάλεπτα, ένα στο Leeds και ένα στις Βρυξέλλες.
Στο πρώτο λοιπόν από τα δύο, στο Elland Road, η Leeds κάνει κατάθεση ψυχής, αν και θα βρεθεί να χάνει από γκολ του Αlin Stoica στο 65΄, θα γυρίσει το παιχνίδι χάρη σε ένα απ΄ ευθείας φάουλ του Harte αρχικά και ένα γκολ του Bowyer στο 87΄. Η Real την ίδια στιγμή της κάνει το χατίρι στο Bernabeu και κερδίζει τους “Laziale” με 3-2.
Ο O’ Leary ξέρει πως ένα διπλό στις Βρυξέλλες θα τον φέρει μια ανάσα από τη πρόκριση πια, και με ένα ρεσιτάλ δικό του και της ομάδας του, η Leeds θριαμβεύει με 1-4. Η ισοπαλία στο Olimpico μεταξύ Lazio και Real, θα της δώσει τη πρόκριση από εκείνο κιόλας το βράδυ.
Με τον στόχο της πρόκρισης να έχει έρθει απρόσμενα νωρίς και με όλη την Ευρώπη απασχολημένη με τα κατορθώματα των απίθανων παιδιών του O’ Leary, η Leeds θα κλείσει τις υποχρεώσεις τις κόντρα στη Real με μια ήττα με 3-2 στην Ισπανία, και με ένα χορταστικό 3-3 με τη Lazio στο Elland Road.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ -ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ- ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Η επόμενη «πίστα» είναι νοκ–άουτ τούτη τη φορά. Προημιτελικά και αντίπαλοι πάλι Ισπανοί, οι πρωταθλητές του Javier Irureta, η Deportivo La Coruna. Πρώτο παιχνίδι στο σπίτι της, ρεβάνς σε 14 βράδια στο “καυτό” Riazor.
Ο Ιρλανδός τεχνικός ξέρει καλά πως πρέπει να πάρει “μαξιλαράκι ασφαλείας” εν όψει ρεβάνς, μιας και το Riazor “κατηφορίζει” επικίνδυνα. Η Leeds θα μπει δυνατά από την αρχή, θα επιβληθεί και θα θριαμβεύσει με 3-0 χάρη στα γκολ των Harte, Smith, Ferdinand, κάνοντας ωστόσο τη μισή δουλειά.
Και οι φόβοι του O’ Leary αρχίζουν να ζωντανεύουν στη ρεβάνς, όταν ο Djalminha ανοίγει το σκορ στο 9΄ με πέναλτι. Η “Depor” πιέζει, κλείνει τη Leeds στα καρέ της και με τον Tristan κάνει το 2-0 στο 73΄. Κάπου εκεί τα φίδια ζώνουν τον Ιρλανδό τεχνικό. Οι Ισπανοί θα χάσουν ευκαιρίες να στείλουν το ματς στη παράταση, αλλά τα “παγώνια” θα μείνουν όρθια και εν τέλει θα πάρουν αυτά το εισιτήριο για τον ημιτελικό παρά το τελικό 2-0.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ
Και τώρα ημιτελικός. Ποιος να το περίμενε αυτό τον Αύγουστο. Τελευταίο εμπόδιο για το άπιαστο, τον Τελικό, η φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Valencia του Hector Raul Cuper. Μια εξαιρετική ομάδα που φιλοδοξούσε να κάνει ότι απέτυχε να ολοκληρώσει τη προηγούμενη σεζόν, να στεφτεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Το πρώτο παιχνίδι, όπως και στα προημιτελικά, διεξάγεται στο Elland Road. Τούτη τη φορά η Leeds δεν έχει άσους στο μανίκι για να πάρει προβάδισμα πρόκρισης, το παιχνίδι πάει “αθόρυβα” στο 0-0, με όλη τη χρονιά να παίζεται στο Mestalla μια εβδομάδα αργότερα.
Το αποτέλεσμα του πρώτου ματς είναι ύπουλο. Ένα γκολ της Leeds κάνει τις “νυχτερίδες” να θέλουν δύο, ο Cuper το ξέρει και η Βαλένθια κατεβαίνει αποφασισμένη να προκριθεί. Από την αρχή του παιχνιδιού δημιουργεί προβλήματα στους Άγγλους, στο 16ο λεπτό θα πάρει και προβάδισμα με τον Juan Sanchez. Ο ίδιος παίκτης στο 47΄ “ψαλιδίζει” τα όνειρα των “παγωνιών” και πέντε λεπτά μετά ο Mendieta τελειώνει την βραδιά, 3-0.
ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ
Όλη αυτή η πορεία, που ήταν και το απόγειο μιας εξαιρετικής φουρνιάς παικτών, στιγμάτισε μια ολόκληρη γενιά. Και των οπαδών που την έζησαν και θα τη μνημονεύουν πάντα ως κάτι ανεπανάληπτο, και των παικτών που τη διένυσαν. Ίσως γιατί έκτοτε άρχισε να φθίνει η πορεία της Leeds, που αργότερα έφτασε στον υποβιβασμό με τα δυσθεώρητα χρέη να τη πνίγουν.
Στο ταξίδι της ως τα ημιτελικά του Champions League έδωσε 18 αγώνες, μαζί με τα προκριματικά, μετρώντας οκτώ νίκες, πέντε ισοπαλίες, πέντε ήττες. Στο Elland Road ηττήθηκε μόνο από τη Real Μαδρίτης στη φάση των “16”, ενώ είχε πέντε νίκες και τρεις ισοπαλίες συνολικά. Εκτός έδρας τα στατιστικά της ήταν τρεις νίκες – δύο ισοπαλίες – τέσσερις ήττες.
“Κουπί” στο σκοράρισμα τράβηξαν με επτά γκολ ο σέντερ φορ Alan Smith, ακολούθησαν με πέντε ο δεξιός χαφ Lee Bowyer και με τέσσερα ο Αυστραλός Mark Viduka. Πρώτος σε συμμετοχές ο Ian Harte με 17, ο οποίος σημείωσε και τέσσερα γκολ, δεύτερος ο Alan Smith μαζί με τον Mark Viduka με 16. Στυλοβάτες της ομάδας του O’ Leary σε αυτόν τον μαραθώνιο ήταν επίσης ο σταθερότατος Danny Mills, ο Olivier Dacourt που έδεσε τον άξονα μαζί με τον Νορβηγό Eirik Bakke, ο εκρηκτικός Lee Bowyer, ο “εργάτης” Garry Kelly, που αν και δεξιός οπισθοφύλακας έκανε σπουδαία παιχνίδια και ως κεντρικός αμυντικός και οι τερματοφύλακες Nigel Martyn και Paul Robinson, που μεταξύ τους μοιράστηκαν τη διαδρομή κάτω από τα γκολπόστ.
Συντάκτης: Ηλίας Βαραμπούτης
