Αύριο το απόγευμα η Arsenal υποδέχεται την Chelsea σε ένα ακόμα London Derby και εμείς παρατηρούμε την καθοδική πορεία των τριών «μεγάλων» της αγγλικής πρωτεύουσας τον τελευταίο καιρό, που έχει προκαλέσει μικρές και μεγάλες ανησυχίες.
Στην σχετικά μέτρια ταινία «London Has Fallen» του 2016, με πρωταγωνιστές τους Gerard Butler και Morgan Freeman, το Λονδίνο γίνεται έρμαιο στα χέρια των τρομοκρατών, που με αφορμή τον θάνατο του Βρετανού πρωθυπουργού έχει συγκεντρώσει όλους του πολιτικούς ηγέτες του πλανήτη. Στα ποδοσφαιρικά δρώμενα η φετινή σεζόν ξεκίνησε με αισιοδοξία για τις Arsenal, Chelsea και Tottenham, όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα όλες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια μίνι κρίση.
Τους τρεις συλλόγους χωρίζουν εφτά βαθμούς και η μάχη για την τετράδα αναμένεται συναρπαστική μέχρι το τέλος, ειδικά από την στιγμή που απροσδόκητα -βάσει των μέχρι πρότινος αποτελεσμάτων- έκανε την εμφάνιση του ένας ακόμη «μνηστήρας», η αναγεννημένη Manchester United του Ole Gunnar Solskjaer. Το λονδρέζικο ντέρμπι είναι ικανό να περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση ειδικά αν λήξει υπέρ των «Κανονιέρηδων», την στιγμή που τα «Σπιρούνια» δοκιμάζονται επίσης στην πρωτεύουσα και την έδρα της πάντα απρόβλεπτης Fulham.
Tottenham
Ξεκινάμε από την ομάδα του Mauricio Pochettino, που μπορεί να μην έχει ντέρμπι, όμως βλέπει τα προβλήματά της να συσσωρεύονται επικίνδυνα. Για άλλη μια χρονιά το σταθερό οικοδόμημα του Αργεντινού έμοιαζε ικανό για το κάτι παραπάνω, όμως τα «όνειρα» που έφταναν μέχρι και τον τίτλο μένουν ξανά τέτοια. Φυσικά όταν έχεις να ανταγωνιστείς τις φαινομενικά πανίσχυρες Liverpool και Manchester City, η τρίτη θέση και η διαφορά εννέα βαθμών από την κορυφή δεν μπορούν να λογιστούν ως αποτυχία.
Παρ’ όλα αυτά σκεπτόμενος πως θα σε χώριζε μια νίκη από την πρώτη θέση αν είχες επικρατήσει εντός απέναντι σε Wolves και Manchester United, σίγουρα σου δημιουργούν το αίσθημα του «γλιστρήματος». Μιλάμε για δύο ματς, που οι τρεις βαθμοί έμοιαζαν αυτοσκοπός, η Tottenham ήταν όντως καλύτερη των αντιπάλων της, όμως δεν κατάφερε να πάρει ούτε την ισοπαλία. Ο Pochettino μάλιστα δήλωσε πως το δεύτερο ημίχρονο απέναντι στην United ήταν το καλύτερο 45λεπτο ομάδας του όσο καιρό είναι προπονητής.
Αναμφισβήτητα ο De Gea έκανε μυθική εμφάνιση και η ψυχολογία εκ Νορβηγίας που έφερε ο Solskjaer κράτησε το αποτέλεσμα, όμως το ερώτημα περί «μετάλλου» δεν γίνεται να μην εγείρεται στην συνείδηση κάθε υγιή φιλάθλου. Πέρασαν δέκα χρόνια από το τελευταία «χρυσαφικό» του συλλόγου (League Cup 2007/08) και κοντεύουν 60 (!) από την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας. Την προηγούμενη αγωνιστική βρέθηκαν στο «Wembley» παραπάνω από 80,000 οπαδοί, πεπεισμένοι πως η ομάδα τους θα παραμείνει στην συζήτηση για τον τίτλο και αντ’ αυτού είδαν ουσιαστικά να τίθεται εκτός, με αρκετούς να αποχωρούν πριν καν την συμπλήρωση των 90 λεπτών.
Έστω κι έτσι ένας απόλυτα ορθολογιστής μπορεί να αντιδράσει που βάζω στην ίδια πρόταση τις λέξεις «κρίση» και «Tottenham». Λοιπόν υπάρχουν και χειρότερα γιατί για τις επόμενες εβδομάδες θα λείψουν από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των «Σπιρουνιών» οι δύο πρώτοι σκόρερ Kane (τραυματίας μέχρι τον Μάρτιο) και Son (στο Asian Cup μέχρι τον Φεβρουάριο), που έχουν φέτος συνολικά στην Premier League 22 τέρματα και δέκα ασίστ! Ο καλά χτισμένος «πύργος» του Pochettino μοιάζει άξαφνα να αποτελείται από τραπουλόχαρτα και χρειάζεται υπέρβαση για να μην πέσει.
Chelsea
Μέχρι τις 24 Νοεμβρίου άπαντες στο στρατόπεδο των «Μπλε» ένιωθαν πως είχαν βρει στο πρόσωπο του Maurizio Sarri τον νέο Conte ή ακόμα και μια βελτιωμένη εκδοσή του. Η ομάδα ήταν αήττητη, μπορούσε να κάνει επαρκές rotation απαλλαγμένη από το άγχος του Champions League και έμοιαζε να κοντράρει στα ίσια τις Manchester City και Liverpool στην διεκδίκηση του τίτλου. Η ήττα από την Tottenham (3-1) δεν θεωρήθηκε τόσο εκτός προγράμματος και μέχρι σήμερα η Chelsea έχει χάσει μόλις δύο φορές ακόμα.
Παρ’ όλα αυτά οι εμφανίσεις εντός γηπέδου έχουν δημιουργήσει εσωστρέφεια και η επιθετική δυστοκία δεν μπορεί παρά να προβληματίσει. Η ομάδα δεν έχει πετύχει πάνω από δύο τέρματα από τις αρχές Νοεμβρίου και τελευταία φορά που νίκησε με περισσότερα από ένα γκολ διαφορά ήταν στις 8 Δεκεμβρίου και το παιχνίδι απέναντι στην Manchester City! O Alvaro Morata έχει σκοράρει μόλις πέντε φορές και ο Eden Hazard έφτασε να δοκιμάζεται στον ρόλο του false-nine, αφού αποτελεί την μοναδική αξιόπιστη επιθετική λύση (δέκα γκολ/δέκα ασίστ).
Η κριτική έχει φτάσει ως τον, μέχρι πρότινος θεωρούμενο ως μεταγραφή της σεζόν, Jorginho, με δημοφιλές αγγλικό σάιτ να αναρωτιέται αν είναι μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα ή απλά δεν κάνει για την Premier League, αφού μετά από περισσότερες από 2,000 πάσες δεν έχει καταφέρει ακόμα να δώσει ασίστ! Επιπλέον η αναγκαία παρουσία του στον «αμυντικό» χώρο της μεσαίας γραμμής έχει μετατοπίσει -με αβέβαια κάθε φορά αποτελέσματα- τον N’Golo Kante, έχει περιορίσει δραστικά τις εμφανίσεις του ταλαντούχου διεθνή Ruben Loftus-Cheek και έφερε εσπευσμένα το «αντίο» του Cesc Fabregas.
Και πάλι όμως με την Chelsea αήττητη εδώ και τέσσερις αγωνιστικές η κρίση δεν μοιάζει ο πιο δόκιμος όρος. Προσωπικά πιστεύω πως είναι, αφού τουλάχιστον ως το τέλος της μεταγραφικής περιόδου είναι βέβαιο πως οι «Μπλε» θα δέχονται πλήγμα «βλέποντας» τον Hudson-Odoi να πολιορκείται από την Bayern Munich, τον Morata να πηγαίνει στην Atletico Madrid, τον Hazard να μπορεί να φύγει για την Real Madrid για 115 εκατομμύρια λίρες (ποσό που δεν μοιάζει απαγορευτικό στην σύγχρονη ποδοσφαιρική αγορά) και τον Gonzalo Higuain να έρχεται και… να μην φτάνει, για να κάνει τα «τσιμέντα» του «Stamford Bridge» να πέσουν με τα γκολ του.
Arsenal
Τελευταία βαθμολογικά μεταξύ των τριών (5η θέση) και σε απόσταση έξι πόντων από την τετράδα η Arsenal, που εξαρχής είχε πιο δύσκολο έργο από τις συμπολίτισσες στην μετά-Wenger εποχή. Τα «αστειάκια» περί τέταρτης θέσης των τελευταίων ετών, έδωσαν από πρόπερσι την θέση τους στο μπλαζέ Europa League και η επιστροφή στα «αστέρια» έμοιαζε το πιο αισιόδοξο πλάνο για την φετινή σεζόν. Οι δύο περίπου αναμενόμενες ήττες (Manchester City και Chelsea) στο ξεκίνημα έδωσαν το έναυσμα μιας τρομερής αντεπίθεσης με τους παίκτες του Unai Emery να αγνοούν την ήττα σε όλες τις διοργανώσεις από τις 18 Αυγούστου έως τις 16 Δεκεμβρίου!
Τον τελευταίο μήνα όμως η αποθέωση στις μοντέρνες τεχνικές του Βάσκου τεχνικού και την απόδοση των νέων «στυλοβατών» (Sokratis, Torreira, Guendouzi) του συλλόγου έχει κοπάσει απότομα. Οι εκτός έδρας ήττες από Southampton και West Ham μοιάζουν γκέλες κυρίως λόγω εμφάνισης και η συντριβή από την Liverpool (5-1) ήρθε να επιβεβαιώσει σε όλους πως «η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα» και θέλει ακόμα υπομονή και στήριξη σε αυτό το μεταβατικό στάδιο του συλλόγου.
Το κοινό των «Κανονιέρηδων» όμως τα τελευταία χρόνια έχει ταλαιπωρηθεί και επικρατεί διχασμός. Ο χρήσιμος Lichtsteiner απαξιώθηκε όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον «επιπόλαιο» Bellerin, τα «σπλάχνα» των ακαδημιών Maitland-Niles και Iwobi δεν θεωρούνται ικανοί για βασικοί, ο fan-favourite αρχηγός Koscielny δείχνει επιρρεπής στο λάθος στην άρον άρον επανεμφάνισή του στην ενδεκάδα μετά τον τραυματισμό του και ο κορυφαίος της σεζόν Torreira βρίσκεται σε πτώση και μένει στον πάγκο για χάρη του εξελίξιμου αλλά ασταθούς Guendouzi και του συνηθισμένου Xhaka, που προσφέρει πολλά στην Arsenal, αλλά και στους αντιπάλους της (ο παίκτης με τα περισσότερα λάθη που έχουν οδηγήσει σε γκολ, 5).
Ο διχασμός όμως δεν σταματά στους οπαδούς, αλλά ακόμη χειρότερα «βασιλεύει» εντός του συλλόγου. Οι κόντρες με τον Sanllehi οδηγούν τον φερόμενο ως αναμορφωτή Mislintat στην έξοδο, ο Emery δεν μπορεί να βρει τρόπο να συνετίσει και να αξιοποιήσει τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του πρωταθλήματος, Mesut Ozil, η διοίκηση «αφήνει» τον αγαπητό Aaron Ramsey να φύγει και ήδη έχει γίνει επίσημα γνωστό πως η ομάδα μπορεί να ενισχυθεί τον Ιανουάριο μόνο μέσω δανεισμών! Δεν ήταν δα και άγνωστο πως το «Wenger Out» αποτελούσε απλά την κορυφή του παγόβουνου, με τα περισσότερα παράπονα να στοχεύουν στον τρόπο διοίκησης. Τελικά ακόμα και τα κάστρα που έχουν «κανόνια» στις πολεμίστρες… πέφτουν από μέσα!
