Με την πλάτη στον τοίχο!

Εντάξει κακά τα ψέμματα, η Liverpool θα είναι η φετινή πρωταθλήτρια και αυτό που μένει να μάθουμε είναι πόσα ρεκόρ θα σπάσει ακόμα και αν καταφέρει να τερματίσει αήττητη. Την ίδια στιγμή όμως, εξελίσσεται μια εξίσου σημαντική «μάχη», αυτή  για τη σωτηρία.

 

Καμία ομάδα κάτω από την όγδοη θέση δε μπορεί να παραμείνει ήσυχη, όσο η απόσταση από τις θέσεις του υποβιβασμού παραμένει ως έχει. Ειδικά από τη στιγμή, ομάδες που ισοβαθμούν στους 30 βαθμούς, λίγο κάτω από τη μέση της βαθμολογίας, αντιμετωπίζουν η μια την άλλη τις επόμενες αγωνιστικές.

 

 

Η Southampton μετά από ένα καταστροφικό φθινόπωρο, όπου βρέθηκε να ηττάται με 9 γκολ από τη Leicester, έχει πλέον «αναγεννηθεί», χάρις τη φόρμα του Danny Ings. Οι «Άγιοι» όπως όλα φαίνονται, δε θα κινδυνεύσουν ιδιαίτερα. Σε παρόμοια κατάσταση, η Arsenal του Mikel Arteta έχει δείξει σημάδια βελτίωσης και αλίμονο αν μια ομάδα με στόχο την έξοδο στην Ευρώπη να μπλέξει σε σενάρια υποβιβασμού. Σίγουρα περιμένουμε τους Λονδρέζους να τερματίσουν αρκετά ψηλότερα. Τι γίνεται όμως από εκεί και κάτω; Υπάρχει άραγε προπονητής που να κοιμάται ήσυχος;

Στο Selhurst Park, η «κυνική και πεισματάρα» Crystal Palace δεν εκπλήσσει με το ποδόσφαιρο που παίζει. Βρίσκεται σε ένα αρνητικό σερί χωρίς νίκη από τη Boxing Day, (έχοντας μαζέψει ανέλπιστους βαθμούς με Arsenal και City σε αυτό το διάστημα) και έχει να αντιμετωπίσει ομάδες που «βράζουν στο ίδιο καζάνι» με αυτήν. Ο επόμενος μήνας θα αποδειχθεί καθοριστικός, καθώς αν δεν πάρει τα ματς «στα μέτρα της», η απόσταση από τη ζώνη θα μικρύνει επικίνδυνα.

 

 

Παρόμοια εικόνα βγάζει προς τα έξω και η Newcastle. Η ομάδα του Tyneside με εμφανές πρόβλημα στο σκοράρισμα, βασίζεται αποκλειστικά στην άμυνα. Η τακτική «πηγαίνει περίπατο» σε πολλά ματς μπροστά στην ανάγκη της για βαθμούς, κάτι που έχει αποτέλεσμα ως τώρα, με Chelsea, Man.United και City να «πετούν» βαθμούς στο St.James Park. Παρόλα αυτά, είναι συνηθισμένη σε αυτήν την κατάσταση, καθώς τα τελευταία χρόνια είναι «μόνιμη κάτοικος» του κάτω μισού της βαθμολογίας. Έτσι θα είναι και φέτος. Πλέον εξαρτάται αποκλειστικά από τα γκολ που θα βρει το πόσο νωρίς θα εξασφαλίσει την παραμονή.

Από την άλλη, η Burnley δεν έχει τέτοια προβλήματα. Οι Ashley Barnes και Chris Wood προσφέρουν τα μέγιστα στο σκοράρισμα της ομάδας τους, με 16 γκολ από τα 28 γκολ να είναι δικά τους. Η -παραδοσιακά- ομάδα έδρας μπορεί και φέτος να διατηρηθεί στην μεγάλη κατηγορία με «κάστρο» το Turf Moor και «όπλο» τις αντεπιθέσεις και τις στημένες φάσεις. Άλλωστε δε χρειάζεται «φαντεζί» ενέργειες για να φτάσεις την περιοχή του αντιπάλου, σε κάτι που  οι «Clarets» έχουν… αλλεργία, καθότι φαίνεται.

 

 

Τέλος, στις ομάδες που ισοβαθμούν στους 30 βαθμούς βρίσκεται η Everton. Μια ομάδα με ρόστερ, άξιο για να βγει στην εξάδα και προπονητή που μάλλον πήρε «λάθος στροφή» για να βρεθεί στο Goodison Park. Η ομάδα της Premier League με τις χειρότερες αποδόσεις τη φετινή σεζόν (βάση ρόστερ πάντα), δεν έχει βρει ακόμα τα «πατήματά» της υπό τις οδηγίες του Carlo Ancelotti. Όλα θα αλλάξουν όμως, μόλις ο Moise Kean αποδείξει επιτέλους γιατί θεωρείται «παιδί-θαύμα» και σε συνδυασμό με τον αξιόπιστο πλέον, Calvert-Lewin, να «καθαρίσουν την παρτίδα» για τα «Ζαχαρωτά».

Ως εδώ τα πράγματα θα πρέπει να μπλέξουν αρκετά έως πολύ για να δούμε κάποια από τις προαναφερθήσες ομάδες να αποχαιρετούν την Premier League. Δεν ισχύει το ίδιο για τις δύο –τουλάχιστον- επόμενες. Το ποδόσφαιρο που χαίρεσαι να βλέπεις, δε σου εγγυάται τα αποτελέσματα, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας. Η Aston Villa ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Μπορεί τα αποτελέσματά της μέχρι τώρα να μην είναι ιδανικά, όμως έχει κερδίσει αρκετούς φαν. Στην προσπάθεια να εξασφαλίσει την παραμονή, η έλλειψη ρεαλισμού της έχει στοιχίσει αρκετά. Ιδίως μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς του βασικού τερματοφύλακα (Heaton), ενός παίκτη-κλειδί στη μεσαία γραμμή (McGinn) και του βαρύ πυροβολικού της (Wesley). Βασικός εκφραστής της προσπάθειας πλέον, ο αρχηγός Grealish, που αλίμονο και τραυματιστεί. Οι ειδικοί λένε ότι οι «Χωριάτες» στο τέλος της σεζόν θα υποβιβαστούν και η αλήθεια είναι πως αν κοιτάξει κανείς το πρόγραμμά τους θα διαπιστώσει τη μεγάλη δυσκολία στους αγώνες που απομένουν. Με μόλις δύο βαθμούς διαφορά από τον υποβιβασμό η ανάγκη για νίκες είναι εμφανής.

Στο AmEx Stadium ο Graham Potter έχοντας υιοθετήσει ένα νέο στυλ ποδοσφαίρου τη φετινή χρονιά, έχει αποσπάσει κάποια απρόσμενα αποτελέσματα, αλλά ταυτόχρονα και βαριές ήττες. Η έλλειψη σταθερότητας είναι το μεγάλο πρόβλημα της Brighton, η οποία περνάει κρίση τις τελευταίες αγωνιστικές, με μόλις μια νίκη στα τελευταία εννιά, μένοντας παράλληλα εκτός κυπέλλου από την Sheffield Wednesday. Στη μεταγραφική περίοδο, προχώρησε σε μια σημαντική κίνηση μονιμοποιώντας τον Mooy , ο οποίος ήταν δανεικός από τη Huddersfield, αλλά υπάρχουν ακόμα «τρύπες» που πρέπει να κλείσουν. Με κύριο επιθετικό τον φιλότιμο αλλά και μόνο Neal Maupay, οι «Γλάροι» ίσως να πρέπει να του βρουν κάποιον αξιόλογο παρτενέρ, ώστε να αυξήσουν την επιθετική τους ισχύ. Στο ξεκίνημα της σεζόν, η Brighton φάνταζε φαβορί για να αποχαιρετήσει, κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα όπως φαίνεται, ειδικά αν κοιτάξει κανείς τις ομάδες που την κυνηγούν.

 

 

West Ham, Watford και Bournemouth βρίσκουν τους εαυτούς τους να έλκονται όσο ποτέ από τη βαρυτική έλξη της Championship. Παρά τις επενδύσεις και τις μεταγραφικές δαπάνες τα «Σφυριά» είναι η ίδια, παλιά ιστορία. Έλλειψη συχνών σκόρερ, κανένας ενθουσιασμός στο παιχνίδι και γκρίνια από τους οπαδούς. Χρειάζεται κάτι άλλο για να οδηγηθούν στο αδιέξοδο; Ο David Moyes ανέλαβε πρόσφατα το έργο να σώσει την ομάδα, κάτι που αν δεν συμβεί θα αποτελέσει καταστροφή για το σύλλογο. Όχι μόνο για το πρεστίζ, όσο για οικονομικούς λόγους, καθώς μην ξεχνάμε ότι Ολυμπιακού Σταδίου γαρ, βρίσκονται στο… ενοίκιο. Το 2015 οι Sulliman και Gold, πριν την επικείμενη μετακόμιση, είχαν δηλώσει ότι σε 5 χρόνια η West Ham θα είναι σε διαφορετική θέση. Είχαν δίκιο, 12 θέσεις πιο κάτω στην βαθμολογία.

Η ιστορία της Bournemouth μάλλον φαίνεται να φτάνει στο τέλος της τη φετινή σεζόν, πόσο μάλλον αν η τωρινή φόρμα της συνεχιστεί. Ο Eddie Howe παραδέχεται ότι βρίσκονται σε μια «άβυσσο», αμφισβητώντας όλες τις τακτικές που είχαν οδηγήσει τα «Κεράσια» σε επιτυχίες. Ο Callum Wilson παραμένει ο κύριος εκφραστής των επιθετικών προσπαθειών της,ανήμπορος να χτίσει ρυθμό, καθώς η ομάδα τον παρασέρνει στη μετριότητα. Η άμυνα από την άλλη θυμίζει ομάδα… ερασιτεχνικού πρωταθλήματος ακόμα και με την παρουσία του Nathan Ake. Η κακή ατμόσφαιρα στην ομάδα έχει επηρεάσει και τους οπαδούς, με την γκρίνια να μη λείπει από το Dean Court. Η πορεία της χρονιάς προγεγραμμένη, εκτός και αν συμβεί κάποιο θαύμα.

 

 

Ένα τέτοιο θαύμα φαίνεται να έχει συμβεί στο Vicarage Road. Αν δείξεις σε κάποιον τις τελευταίες εμφανίσεις της Watford και του πεις ότι αυτή η ομάδα είναι 19η, τότε σίγουρα θα σε περάσει για τρελό. Η έλευση του Nigel Pearson έχει φέρει άλλο «αέρα» στην ομάδα, που μπορεί να αποκλείστηκε από την Tranmere στο κύπελλο, αλλά φαίνεται ότι μοναδικός στόχος παραμένει η σωτηρία. Με μπροστάρη τον «talisman» Troy Deeney, ο οποίος μετά την απουσία του δηλώνει παρών στο σκοράρισμα, η Watford ετοιμάζεται για μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής. Όμως, επειδή τα περιθώρια στενεύουν και στις υπόλοιπες αγωνιστικές έχει να αντιμετωπίσει το top-6 (πλην Tottenham), η Watford πρέπει να συνεχίσει να κερδίζει.

 

 

Ότι ανεβαίνει… κατεβαίνει. Με μια νίκη στα τελευταία δέκα ματς, η επιστροφή της Norwich αναμένεται να αποδειχθεί πολύ σύντομη. Ο Daniel Farke έχει δείξει από την αρχή της σεζόν ότι η ομάδα του θα παίζει ανοικτό ποδόσφαιρο, κάτι που την έχει εκθέσει απέναντι σε ομάδες με γρήγορο ρυθμό. Οι 17 βαθμοί που έχει συγκεντρώσει μέχρι τώρα φαντάζουν ελάχιστοι για να αλλάξει κάτι. Φυσικά όμως δεν είναι τίποτα απίθανο, καθώς και η Leicester το 2014/15, που αρχές Μάρτη είχε μόλις 18 βαθμούς κατάφερε να σωθεί και την επόμενη χρονιά μάλιστα να πάρει το πρωτάθλημα. Εντάξει, ας είμαστε ρεαλιστές όμως, η χρονιά δε πρόκειται να σωθεί για τα «Καναρίνια» που πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται την Championship και μάλιστα χωρίς τους παίκτες που έχουν ξεχωρίσει τη φετινή χρονιά. Pukki, Buendia, Cantwell είναι μερικά παραδείγματα παικτών που θα απασχολήσουν άλλες ομάδες και δεν αναμένεται να φύγουν από το Carrow Road στο τέλος της χρονιάς.

Δεκατέσσερις αγωνιστικές για το τέλος (15 για τη West Ham), και αναμφίβολα οποιαδήποτε πρόβλεψη μπορεί να «πέσει στο κενό». Ρυθμιστής της βαθμολογίας θα είναι σίγουρα τα «εξάποντα» ματς που έχουν να δώσουν οι ομάδες μεταξύ τους, σε μια μάχη που αναμένεται να κρατήσει μέχρι και την τελευταία αγωνιστική. Η φράση «θάνατος σου, η ζωή μου» αποκτά «σάρκα και οστά» τις τελευταίες αγωνιστικές στα γήπεδα της Premier League και όσο κι αν φαίνεται παράξενο, όλα τα βλέμματα στρέφονται πλέον στον πάτο της βαθμολογίας. Ποιοι θα μας αποχαιρετήσουν άραγε;

 

Συντάκτης: Βασίλης Βασιλείου