Τρίτο μέρος της ανάλυσης μας αφορά τις ομάδες οι οποίες «κουτσά στραβά» θα την «βγάλουν» και φέτος αλλά και για τις ομάδες που θα τα βρουν δύσκολα. Για να δείτε τα δυο πρώτα μέρη της ανάλυσης μας πατήστε εδώ και εδώ.
ΟΙ «ΘΑ ΤΗ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ»
Η Crystal Palace διατήρησε στις τάξεις της τον Roy Hodgson που τη μεταμόρφωσε σε μία ομάδα που δεν χάνει στην έδρα της και την έσωσε σχετικά εύκολα, παρά το 0/7 που παρέλαβε. Φέτος ψηλότερα, διατηρώντας τον «αστέρα» της Wilfried Zaha αλλά και προχωρώντας σε μεταγραφές ουσίας όπως ο Max Meyer και Kouyate.
Ενώ το ξεκίνημα ήταν καλό, οι τρεις ήττες που ακολούθησαν από Liverpool, Watford και Southampton, έφεραν προβληματισμό, ιδίως στο γεγονός ότι επιθετικά όλα εξαρτώνται από τον Zaha. Ο Benteke αδυνατεί να δικαιολογήσει τη παρουσία του στη βασική εντεκάδα, με μηδέν τέρματα και ελάχιστες προσπάθειες για γκολ. Κατά συνέπεια το 4-4-2 του έμπειρου τεχνικού χωλαίνει αφού ο Zaha έχει περισσότερο ρόλο περιφερειακού επιθετικού.
Η Palace διαθέτει πολύ ικανούς ποδοσφαιριστές στις πτέρυγες (Van Aarnholt, Townsend, Schlupp, Wan-Bissaka) όμως δεν έχει δημιουργικούς μέσους στο κέντρο και αναπτύσσεται μονόπλευρα. Ο Μeyer θα πρέπει να εγκλιματιστεί γρήγορα για να προσφέρει στον άξονα, ούτως ώστε η ομάδα του νότιου Λονδίνου να ξεφύγει από τη μετριότητα.
Η μικρή αλλά «θαυματουργή» Bournemouth βαδίζει αισίως στη τρίτη της σεζόν στη Premier League. Διατηρεί στις τάξεις της έναν εξαιρετικό προπονητή (Eddie Howe) και ένα σύνολο χωρίς μεγάλα ονόματα αλλά με μεγάλη χημεία καθώς δεν προχωρούν σε πολλές προσθήκες ή αποχωρήσεις. King και Wilson κινούν τα νήματα στην επίθεση και με σταθερές αξίες στην οπισθοφυλακή (Ake, Francis, Cook), έχουν ήδη πετύχει 7 βαθμούς, νικώντας Cardiff και West Ham, χάνοντας μόνο από τη Chelsea.
Τα «Κεράσια» είναι μια επιθετική fun to watch ομάδα που όπως και τα προηγούμενα χρόνια έχει την ικανότητα να παίρνει τα αποτελέσματα απέναντι στις ομάδες που είναι στα κυβικά της και να εξασφαλίζει σχετικά εύκολα τη παραμονή της. Το ξεκίνημα είναι ενθαρρυντικό και δεδομένου του πως παρουσιάστηκαν άλλες ομάδες στις πρώτες αγωνιστικές, δεν βλέπουμε πώς αυτή η ομάδα θα καταφέρει να μπει σε μπελάδες αλλά όχι και να κάνει το κάτι παραπάνω.
H Brighton έκανε το «μπαμ» τη δεύτερη αγωνιστική νικώντας εύκολα τη πολύ κακή Manchester United με 3-2. Ο Chris Hughton διατηρεί τη πετυχημένη περυσινή συνταγή του 4-4-1-1, με σφιχτή άμυνα και τον Pascal Gross να κινεί τα νήματα μπροστά πίσω από τον Murray.
Οι «Γλάροι» απέκτησαν με ρεκόρ μεταγραφής για τον σύλλογο τον πρώτο σκόρερ του Ολλανδικού πρωταθλήματος Jahanbakhsh ο οποίος ακόμα δεν παίρνει θέση βασικού καθώς ο προπονητής εμπιστεύεται τους παίχτες που είχε από πέρυσι, όμως σίγουρα αν εγκλιματιστεί θα αποτελέσει πολύτιμη λύση στην επίθεση. Όπως και η Bournemouth, η Brighton χωρίς να έχει το κάτι εξαιρετικό στη τάξεις της, δείχνει ικανή να κάνει τις 9-10 νίκες και τους 38 βαθμούς πού χρειάζονται για να παραμείνει στη κατηγορία και φέτος.
Η Southampton σώθηκε στο «παρά πέντε» πέρυσι πραγματοποιώντας μία κακή σεζόν παίζοντας άσχημο ποδόσφαιρο. Το πάθημα έγινε μάθημα και αποκτήθηκαν οι Elyounoussi και Ings για να καταπολεμηθεί η επιθετική δυστοκία που υπήρχε, αφού ο Austin δύσκολα μένει υγιής, ο Gabbiadini δεν συνέχισε το καταπληκτικό του ξεκίνημα και ο Long δε σκοράρει πάνω από 5-6 γκολ το χρόνο. Επίσης ο Tadic, ο ποιοτικότερος της παίχτης κατά το γράφοντα, αποχώρησε για τον Ajax.
Οι «Άγιοι» με τον Mark Hughes στο πάγκο ακόμα ψάχνουν να βρουν τα «πατήματα» τους όμως η καθαρή νίκη επί της Palace, η φόρμα του Ings (2 τέρματα) που δείχνει να ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας και η βελτίωση αμυντικά (2 clean sheets), δείχνουν πως η Southampton ίσως δεν έχει τις περσινές αγωνίες αλλά σίγουρα δεν διαθέτει ομάδα του επιπέδου που είχε τα προηγούμενα χρόνια που έβγαινε Ευρώπη.
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΚΡΙΚΟΙ
Η σεζόν ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες για τη West Ham αφού ξόδεψαν 100 εκατομμύρια σε μεταγραφές και απέκτησαν προπονητή εγνωσμένης αξίας. Όμως η διακοπή βρίσκει την ομάδα του ανατολικού Λονδίνου στο πάτο της βαθμολογίας με μηδέν εις το πηλίκο.
Η ομάδα του Manuel Pellegrin εμφανίστηκε πολύ ασύνδετη σε όλα τα παιχνίδια και με μεγάλα αμυντικά κενά αφού οι νεοαποκτηθείς Issa Diop και Balbuena είναι αργοί και εκτίθενται χωρίς κάλυψη από το κέντρο που δεν έχει έναν καθαρόαιμο κόφτη μετά την αποχώρηση του Kouyate . Ιδίως οι ήττες εντός έδρας από Bournemouth και Wolves πόνεσαν πολύ και έφεραν πίεση με το καλημέρα στον Χιλιανό τεχνικό. Η ομάδα δείχνει να μην έχει πλάνο στην επίθεση της και να στηρίζεται εξολοκλήρου στις εμπνεύσεις του Arnautovic.
Φαίνεται οξύμωρο μια ομάδα με τόσο μεγάλο μπάτζετ να κινδυνεύει με υποβιβασμό όμως πολλές φορές τα χρήματα δεν εγγυούνται την επιτυχία, όπως έδειξε και το πρόσφατο παρελθόν (υποβιβασμός Newcastle πριν τρία χρόνια). Τα «Σφυριά» έχουν μια πολύ δύσκολη συνέχεια για να ανατρέψουν τα δεδομένα. Το περσινό ντεμαράζ της Crystal Palace δείχνει τον δρόμο.
Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται, η περυσινή εκπληκτική πορεία της Burnley προς την 7η θέση και το Ευρωπαϊκό εισιτήριο ήταν ένα «πυροτέχνημα». Οι «Clarets» έχουν εμφανιστεί αγνώριστοι μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα.
Πολύ ευάλωτοι αμυντικά, έχουν δεχτεί εννιά τέρματα στους τρεις τελευταίους αγώνες τους με Watford, Fulham και Manchester United και δείχνουν πολύ επιβαρυμένοι από την προετοιμασία τους που ξεκίνησε νωρίς λόγω των προκριματικών του Europa League και των έξι έξτρα αγώνων που έχουν δώσει.
Η ομάδα δεν ενισχύθηκε σημαντικά και τα δείγματα γραφής είναι αποθαρρυντικά αφού σε κανένα παιχνίδι που έχει δώσει δεν φάνηκε καν ανταγωνιστική. Ο Sean Dyche ίσως ανακουφίστηκε από τη διακοπή για να ανασυντάξει την ομάδα του και να πάρει ανάσες ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
Άλλη μια σεζόν που η Newcastle θα παλέψει για τη παραμονή της. Η μάχη των οπαδών με τον ιδιοκτήτη Mike Ashley καλά κρατεί, η ομάδα δεν έχει χρήματα για μεταγραφές και ο Rafa Benitez έμεινε να παλέψει με το υλικό που έχει.
Οι «Καρακάξες» έχουν μαζέψει μόλις έναν βαθμό, φέρνοντας ισοπαλία με τη Cardiff. Πάλεψαν αλλά δε τα κατάφεραν με Tottenham, Chelsea και City, χάνοντας σε όλα τα παιχνίδια με 2-1. Είχε πολύ δύσκολο πρόγραμμα όπως καταλαβαίνουμε, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως πρόκειται για μια ομάδα με διοικητική αστάθεια και ελάχιστους ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Ο Kenedy έδειξε πέρυσι να είναι ένας από αυτούς, όμως φέτος δεν έχει εμφανιστεί και στοίχισε το τρίποντο στο Κάρντιφ χάνοντας το πέναλτι στις καθυστερήσεις. Ο Ισπανός τεχνικός καλείται να επαναλάβει το περσινό του κατόρθωμα και να παρουσιάσει ένα σφιχτό, ανταγωνιστικό σύνολο, σε ένα πρωτάθλημα που δε συγχωρεί λάθη και ανεπάρκειες.
Η Huddersfield διέψευσε πέρυσι τα προγνωστικά και παρέμεινε στη Premier League βασιζόμενη κυρίως στους βαθμούς που πήρε στην έδρα της (23 εκ των 37) αλλά και το καλό της ξεκίνημα. Φέτος τα πράγματα δείχνουν εξίσου δύσκολα με πέρυσι.
Έχοντας τη χαμηλότερη αξία ως ομάδα, πάνω μόνο από την Cardiff, τα «Τεριέ» θα στηριχτούν στην άμυνα του 5-4-1 που παρατάσσει ο David Wagner. Κατάφερε να πάρει δύο ισοπαλίες στα τελευταία της δύο παιχνίδια όμως έχει πολύ δρόμο ακόμα για να πετύχει τους 36-39 βαθμούς που χρειάζονται για τη παραμονή.
Η Cardiff ίσως είναι η φτωχότερη ποιοτικά ομάδα που έχει παραταχθεί τα τελευταία χρόνια στη Premier League. Χωρίς κανένα παίχτη βαρόμετρο, χωρίς κανένα παίχτη με εμπειρία στη μεγάλη κατηγορία πλην του Arter, χωρίς σοβαρή έδρα καθώς οι Ουαλοί είναι περισσότερο του… ράγκμπι, τα «Bluebirds» απλώς παλεύουν για ένα ποδοσφαιρικό θαύμα.
Δυστυχώς τα δείγματα δεν είναι ενθαρρυντικά, καθώς στα δύο παιχνίδια με Newcastle και Huddersfield είχε αριθμητικό πλεονέκτημα και δεν κατάφερε καν να σκοράρει. Στο καλύτερο παιχνίδι της με την Arsenal δε κατάφερε να κρατήσει το Χ παρότι ισοφάρισε 2 φορές. Το ποιοτικό χάσμα ήταν τόσο μεγάλο που έκανε τη διαφορά ακόμα κι όταν η μεγάλη της αντίπαλος δεν ήταν σε καλή μέρα.
Το πρόγραμμα δυσκολεύει μετά τη διακοπή και όπως και με τη Huddersfield, φαντάζει πολύ δύσκολο αυτή η ομάδα να πετύχει τις 8-9 νίκες που χρειάζονται για να παραμείνει στη κατηγορία.
Συντάκτης: Δημήτρης Κριθαρέλης
