Μπορεί σήμερα να υπάρχει αγωνιστικό χάσμα μεταξύ τους, όμως πριν από περίπου 40 χρόνια, η Λούτον έστειλε τη Μάντσεστερ Σίτι στον υποβιβασμό.
Μεταξύ των 20 μελών της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, η μεγαλύτερη διαφορά θέσεων κατά την περυσινή τελική κατάταξη μπορεί να εντοπιστεί στις Μάντσεστερ Σίτι και Λούτον. Η πρώτη φυσικά αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στα «μεγάλα σαλόνια», ενώ η δεύτερη τερμάτισε 3η στην Τσάμπιονσιπ, καταφέρνοντας να πάρει το τρίτο χρυσό εισιτήριο της ανόδου μέσω της διαδικασίας των πλέι-οφ. Αυτή ήταν μάλιστα η πρώτη παρουσία των «Χάτερς» στην Πρέμιερ Λιγκ, έχοντας βρεθεί για τελευταία φορά στο κορυφαίο πρωτάθλημα της χώρας τη δεκαετία 1982-1992.
Εκείνα τα χρόνια δεν τα λες και ευτυχισμένα για τους «Πολίτες», αφού σε αυτό το διάστημα υποβιβάστηκαν δύο φορές από την Πρώτη Κατηγορία και δεν τερμάτισαν πριν το 1990 ούτε μία φορά πάνω από τη 14η θέση. Οι συγκρούσεις των δύο εκείνη την εποχή ήταν συχνές, ενώ σχετικά λογίζονταν ως ομάδες ίδιας δυναμικής, με πρωταρχικό στόχο την εξασφάλιση της παραμονής ― με ένα μικρό διάλειμμα για τη Λούτον τις τέσσερις πρώτες σεζόν του φοβερού και τρομερού Μικ Χάρφορντ.
Αν μία χρονιά έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη και των δύο ομάδων πάντως, αυτή είναι η πρώτη τους συνάντηση μετά το 1975 και μόλις η δεύτερη μετά από μία 15ετία, τη σεζόν 1982/83. Σε μία εντελώς άλλη εποχή, η Λίβερπουλ είχε τότε αναδειχθεί πρωταθλήτρια, στο φινάλε της καριέρας του σπουδαίου Μπομπ Πέισλι, ενώ την απόλυτη έκπληξη είχε σημειώσει η Γουότφορντ, που αγωνιζόνταν ως νεοφώτιστη, έχοντας τερματίσει την προηγούμενη σεζόν μία θέση πίσω από την πρωταθλήτρια της Δεύτερης Κατηγορίας, Λούτον.
Αν κάτι έμοιαζε, ας πούμε, με το «σήμερα», ήταν η οικονομική δύναμη της Μάντσεστερ Σίτι, που από την έναρξη της δεκαετία του ’80 κι έπειτα είχε ξοδέψει το ποσό-ρεκόρ των πέντε εκατομμυρίων λιρών για να φέρει στο Μέιν Ρόουντ μεταξύ άλλων τους Στιβ Ντέιλι, Μπόμπι ΜακΝτόναλντ και Τρέβορ Φράνσις. Παρ’ όλες τις φιλόδοξες αφίξεις οι «Πολίτες» δεν μπορούσαν να βρουν ρυθμό. Το ρόστερ, που συνεχώς μεγάλωνε και «βάραινε» με απερίσκεπτα συμβόλαια, δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμο από τον προπονητή Τζον Μποντ, που πέραν του γιου του, Κέβιν, στηριζόνταν συνεχώς σε νέους παίκτες και σε κάποιες πολύτιμες μονάδες, όπως οι Κέβιν Ριβς και Άσα Χάρτφορντ.
Έστω κι έτσι το ξεκίνημα της Σίτι στη χρονιά ήταν άκρως ενθαρρυντικό, με την ομάδα να «τριγυρίζει» την κορυφή τις πρώτες αγωνιστικές και να βρίσκεται 2η στις αρχές Νοεμβρίου. Απο εκεί και πέρα όμως, έχοντας μόλις τρεις νίκες ως τις 3 Φεβρουαρίου, η διοίκηση αποφάσισε να απομακρύνει τον Μποντ και να τον αντικαταστήσει με τον παντελώς άπειρο Σκωτσέζο βοηθό του, Τζον Μπένσον. Αν κάποιος ήλπιζε εκεί στο Μάντσεστερ σε «ένεση» ηθικού, με την ομάδα ακόμη 8η παρακαλώ, μάλλον έκανε λάθος, αφού οι «Πολίτες» στους επόμενους τρεις μήνες σημείωσαν έντεκα ήττες σε 15 αγώνες κι έμπλεξαν από το πουθενά (;) στη μάχη της σωτηρίας.
Από την άλλη πλευρά η Λούτον ήταν εξαρχής μπλεγμένη και ως νεοφώτιστη θωρούσε την παραμονή ως επιτυχία. Έχοντας ως μπροστάρηδες τον 19χρονο Πολ Γουόλς, που μόλις είχε καταφθάσει από την Τσάρλτον, και το γέννημα-θρέμμα της περιοχής (με καταγωγή από Νότια Αφρική) Μπράιαν Στάιν, με εντυπωσιακό άθροισμα τερμάτων τα 28, ήλπιζαν σε ένα δυνατό φινάλε, μετά τις σημαντικές συνεχόμενες νίκες με Άστον Βίλα και Σουόνσι στα τέλη Απριλίου.
Δυστυχώς για τους «Χάτερς», στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της σεζόν απέναντι στην αδιάφορη Έβερτον στο κατάμεστο Κένιλγουορθ Ρόουντ, το προβάδισμα που πήραν από νωρίς (μόλις στο 5ο λεπτό) δεν έμελλε να κρατήσει, με τους αντιπάλους τους να στήνουν… πάρτι και να τους φιλοδωρούν με πέντε γκολ σε μία πικρή, φαινομενικά καταδικαστική ήττα. Την ίδια αγωνιστική μάλιστα η Μάντσεστερ Σίτι επικρατούσε δύσκολα (0-1) της ήδη υποβιβασμένης Μπράιτον και ήθελε απλά να μην χάσει στο φινάλε στο Μέιν Ρόουντ για να «σώσει» μία πραγματικά τραγική σεζόν. Αντίπαλός της όπως μάλλον φαντάζεστε, η Λούτον.
«Ένας αγώνας ζωής και θανάτου στο Μέιν Ρόουντ απόψε», θα ανακοινώσει σε πανεθνική μετάδοση η φωνή του εμβληματικού Τζον Μότσον. Στο γήπεδο θα γίνεται το αδιαχώρητο, με 42.843 θεατές να ενισχύουν τους «Πολίτες», στη δεύτερη μεγαλύτερη προσέλευση της σεζόν μετά το τοπικό ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ. Το πρώτο ημίχρονο ήταν μοιρασμένο, όμως ήταν ξεκάθαρο πως οι γηπεδούχοι ήταν αγχωμένοι για το πιθανό στραβοπάτημα, ενώ οι φιλοξενούμενοι χαίρονταν το παιχνίδι κι έψαχναν το «χρυσό» γκολ, που θα τους κρατούσε στην κατηγορία.
Στην ανάπαυλα ο τεχνικός των «Χάτερς», Ντέιβιντ Πλιτ, αποφάσισε να ρίξει στον αγωνιστικό χώρο το πιο «βαρύ» χαρτί που είχε στον πάγκο, τον 34χρονο και αμυντικό μεν, πρωταθλητή σε δύο διαφορετικές χώρες δε, Ράντομιρ Άντιτς. Ο Γιουγκοσλάβος είχε καταφθάσει δύο χρόνια νωρίτερα στο Νησί, μετά από σπουδαία καριέρα σε Παρτιζάν, Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ Σαραγόσα και είχε αποδεχθεί τον ρόλο της εφεδρικής… πολυτέλειας, οδεύοντας πια στο φινάλε της ποδοσφαιρικής του θητείας για να γίνει, όπως θα αποδεικνυόταν μετά, ένας ακόμα καλύτερος προπονητής.
Μέχρι το 86ο λεπτό οι «Πολίτες» έμεναν στην κατηγορία, αφού δεν είχε βρεθεί λύση, όχι μόνο να παραβιαστεί, αλλά ούτε και να απειληθεί σοβαρά, η εστία του νεαρού Άλεξ Γουίλιαμς. Τότε όμως, μετά από μία σέντρα του αρχισκόρερ Στάιν, η ασταθή επέμβαση του τερματοφύλακα έστειλε την μπάλα στα πόδια του Άντιτς κι αυτός την πέρασε από την «κλειδαρότρυπα» για να βρει δίχτυα και, πετυχαίνοντας το δεύτερο τέρμα του στη σεζόν, να στείλει την αυτοκτονική Σίτι του πολυέξοδου προέδρου Πίτερ Σουέιλς στη Δεύτερη Κατηγορία!
Με το σφύριγμα της λήξης επικράτησε πανδαιμόνιο, με τους εξοργισμένους οπαδούς να ορμούν στο γήπεδο και να τα βάζουν με τους παίκτες τους, αλλά και αυτούς της Λούτον. Όπως έχουν παραδεχθεί αμφότεροι, οι Ντένις Τουέιρτ και Μπράιαν Χόρτον έπαιξαν… μπουνιές στη φυσούνα, ενώ η πιο «σπουδαία» δήλωση για τη γενικότερη ατμόσφαιρα ανήκει στον τερματοφύλακα Γουίλιαμς και είναι σαφώς πιο πρόσφατη: «Εύχομαι ο Μανσούρ να αγοράσει και τη Λούτον, ώστε να ανάψουμε μια φωτιά και να τους κάψουμε ή να τους θάψουμε στο γήπεδο».
Πραγματικά τέτοια κατάρρευση σπάνια βλέπουμε στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας και ίσως (αφού δεν έχουμε τα αντίστοιχα στατιστικά) καμία ομάδα να μην έχει υποβιβαστεί έκτοτε, όντας 2η στη βαθμολογία τη 13η αγωνιστική. Φήμες λένε ότι τα οικονομικά προβλήματα, που χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα, ήταν αυτά που έστειλαν τον Μποντ στην έξοδο και δεν έφεραν πραγματικό αντικαταστάτη. Όπως και να έχει τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει και χειρότερα για τους «Πολίτες», αν αναλογιστεί κανείς πως από τις άλλες δύο ομάδες που υποβιβάστηκαν μαζί τους, η Σουόνσι μόλις τρία χρόνια αργότερα έπαιζε στην Τέταρτη Κατηγορία, ενώ η Μπράιτον έκανε 34 χρόνια για να βρεθεί ξανά στα «μεγάλα σαλόνια»!
