Διαβάστε ένα μίνι αφιέρωμα για τη μοναδική «χρυσή» PL, την οποία κέρδισε η Arsenal στις 15/05 του 2004.
Κάποιες ιστορίες είναι μαγικές από μόνες τους. Δεν έχουν δράκους, ούτε και κάστρα. Αποκτούν όμως, κάπως μυστηριακά, μια σαγηνευτική υφή, όταν τις αναμοχλεύεις, ντύνοντας τες με τα δικά σου συναισθήματα. Μια τέτοια ιστορία θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ. Έτσι λοιπόν, το 2004, η Arsenal κέρδιζε 2-1 τη Leicester και κατέκτησε τη μοναδική χρυσή Premier League. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η αρχή του ταξιδιού
Ταξιδεύοντας πίσω, στο μακρινό 2004, όπου 109 χρόνια συμπληρώνονταν από την ίδρυση της Arsenal. Η ομάδα του βόρειου Λονδίνου ήθελε να επιστρέψει ξανά στην κορυφή της Premier League, την οποία είχε χάσει από την Manchester United την προηγούμενη χρονιά. Το ρόστερ της δυνατό και πλήρες, απέπνεε μια σιγουριά και γι αυτό κάποιες εφημερίδες εκείνης της εποχής την έχριζαν φαβορί για τον τίτλο (Guardian Unlimited, Observer), ενώ άλλες, που δεν είχαν πειστεί, της έδιναν την 3η θέση (The Guardian, The Independent, The Sunday Times). Λόγω αυτού, η διοίκηση της ομάδας, έχοντας ρίξει το οικονομικό βάρος στην ανέγερση του νέου γηπέδου, αποφάσισε να μην προχωρήσει σε σημαντική ενίσχυση του ρόστερ στην αρχή της σεζόν. Αντικαταστάθηκε ο Seaman, ο οποίος αποχώρησε για τη City, με τη θέση του να παίρνει ο Lehmann και τον Ιανουάριο ο Wenger έφερε από τη Sevilla τον Reyes, ενώ τον Απρίλιο συμφώνησε με τη Feyenoord για την απόκτηση του Ολλανδού, Robin Van Persie. Ουσιαστική πάντως ενίσχυση δεν υπήρξε.
Η χρονιά ξεκίνησε ευνοϊκά για τους κανονιέρηδες, οι οποίοι τις εννέα πρώτες αγωνιστικές μετρούσαν 7 νίκες και 2 ισοπαλίες και βρίσκονταν στην 1η θέση από τη 2η κιόλας αγωνιστική. Την 10η αγωνιστική και μετά την ισοπαλία με την Charlton εκτός (1-1), βρέθηκαν για πρώτη φορά στην 2η θέση. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σε όλη τη χρονιά, η ομάδα του Arsene Wenger βρέθηκε μόλις έξι φορές στη 2η θέση, με τελευταία φορά αυτή της 20ης αγωνιστικής και την εκτός έδρας ισοπαλία με την Everton (1-1). Από εκείνη τη στιγμή και μετά θα έκαναν ένα σερί εννέα νικών και δεν θα ξανά έχαναν την 1η θέση.
…και η κατάληξη
Το τέλος της ραψωδίας θα γραφόταν στις 15/05/2004, όπου με τη νίκη της 2-1 επί της Leicester θα έπαιρνε αήττητη το πρωτάθλημα, επίτευγμα που καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει ποτέ ξανά. Την επόμενη μέσα θα παρήλαυναν με το τρόπαιο στους δρόμους του Λονδίνου, όπου 250.000 οπαδοί θα τους επευφημούσαν. Ο Vieira είχε πει τότε στους οπαδούς: «Ήταν μια φανταστική χρονιά. Πετύχαμε κάτι πραγματικά εξαιρετικό και δεν θα τα είχαμε καταφέρει χωρίς εσάς». Η εφημερίδα The Sunday Times θα τους έδινε τον πασίγνωστο προσωνύμιο, The Invincibles.
Εκείνη τη χρονιά η Arsenal κατάφερε να νικήσει μέσα-έξω τις Chelsea (2-1, 1-2) και Liverpool (4-2, 1-2), να κερδίσει εντός τις Everton (2-1, 1-1) και Tottenham (2-1, 2-2), ενώ μόνο η Manchester United από τις ‘‘μεγάλες’’ ομάδες των αγγλικών γηπέδων αντιστάθηκε στην ορμή της ομάδας του Wenger, παίρνοντας δύο ισοπαλίες (1-1, 0-0), παράδειγμα το οποίο ακολούθησε και η ‘‘άσημη’’ Portsmouth (1-1, 1-1). Όμως τίποτα δεν ήταν ικανό να σιγήσει τα ‘‘κανόνια’’ εκείνη την χρονιά. Η ομάδα του βόρειου Λονδίνου ήταν ασταμάτητη σε άμυνα και επίθεση.
Απολογισμός εκείνης της χρονιάς: 26 νίκες, 12 ισοπαλίες, 0 ήττες και 90 βαθμούς
Γκολ υπέρ: 73
Γκολ κατά: 26
Εκτός από τα ομαδικά επιτεύγματα και ρεκόρ, κερδήθηκαν και πολλά ατομικά βραβεία. O Thierry Henry σκόραρε 39 γκολ σε όλες τις διοργανώσει (30 στο πρωτάθλημα) και αναδείχθηκε PFA (Player of the Year) και FWA (Footballer of the Year), ενώ ήταν φιναλίστ για το βραβείο 2003 FIFA World Player of the Year και για το Ballon d’Or 2003, τα οποία έχασε από Zinedine Zidan και Pavel Nedved αντίστοιχα. Ο πρωτεργάτης αυτού του επιτεύγματος, Arsene Wenger, αναδείχθηκε Barclaycard Manager of the Year και όπως δήλωσε και ο ίδιος το 2009: «Χωρίς δεύτερη σκέψη εκείνη η ανίκητη χρονιά. Εάν κερδίσεις το πρωτάθλημα, αισθάνεσαι πως κάποιος άλλος θα έρθει και θα το κάνει καλύτερα. Ήταν πάντα το όνειρό μου να κάνω μια χρονιά ανίκητος, γιατί ξέρω πως δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να καταφέρει κάποιος».
Το ρόστερ
Εκείνη η ομάδα είχε την τύχη να φιλοξενεί μια εξαιρετική φουρνιά παιχτών, οι οποίοι την δόξασαν και δοξάστηκαν, γράφοντας το όνομά τους με χρυσά γράμματα στις ποδοσφαιρικές σελίδες. Αξίζει να σημειωθεί πως η ομάδα της Arsenal του 2003-04 κέρδισε την κατηγορία της καλύτερης ομάδας της 20ετίας στην Premier League (Premier League 20 Seasons Awards).
Τερματοφύλακας: Jens Lehmann
Αμυντικοί: Ashley Cole, Kolo Toure, Sol Campell, Lauren
Μέσοι: Fredrik Ljungberg, Patrick Viera, Gilberto Silva, Robert Pirès
Επιθετικοί: Thierry Henry, Dennis Bergkamp
Αλλαγές: José Antonio Reyes, Sylvain Wiltord, Ray Parlour, Martin Keown, Edu, Pascal Cygan
Όλα τα ωραία φτάνουν κάποια στιγμή στο τέλος τους. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα και αυτό είναι ίσως και το μαγικό της υπόθεσης, το απρόβλεπτο, το συναρπαστικό. Αν τα πράγματα κρατούσαν για πάντα, ίσως θα έχαναν τη μαγεία τους και αυτό το κάτι που τα χρωματίζει και τα κάνει ξεχωριστά. Θα κλείσω αυτό το ταξίδι με τη φράση του Amy Lawrence της εφημερίδας The Observer:
Το επίτευγμα της Arsenal ίσως να μην την κάνει ‘‘θαυμάσια’’ στη συνείδηση όλων. Αυτών που θεωρούν θαυμάσιο έναν Ευρωπαϊκό τίτλο, έναν back-to-back τίτλο ή ένα ακροβατικό πριν από κάθε γκολ. Αλλά είναι εκπληκτικό με το δικό του τρόπο.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=ErmpXGC_N-E[/embedyt]
Συντάκτης: Νίκος Ανδρεάκος
