Το #eyap_analysis είναι κοντά σας και στη δεύτερη αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ με τους δυο αναλυτές ποδοσφαίρου, τον Κυπριανό Βασιλειάδη και τον Κωστή Μπουκουβάλα, να βάζουν «στο στόχαστρο» το ντέρμπι του Σαββατοκύριακου, τον αγώνα Chelsea-Tottenham.
Η Chelsea και η Tottenham συναντήθηκαν στο Stamford Bridge για το πρώτο ντέρμπι της φετινής σεζόν. Οι γηπεδούχοι αν και ήταν καλύτεροι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού , όπως επιβεβαιώνει και ο δείκτης των xG (2.15 έναντι 1.26) , δε κατάφεραν να στεφθούν νικητές καθώς στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού ισοφαρίστηκαν με μια κεφαλιά του Harry Kane.
Chelsea
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Στα χαρτιά η ομάδα του Tuchel παρατάχθηκε στο γήπεδο με ένα 1-3-5-2 ( μετά το 85’ άλλαξε σε 1-5-4-1) αλλά στη πράξη ο σχηματισμός των γηπεδούχων ήταν διαφορετικός σε φάση άμυνας και διαφορετικός σε φάση επίθεσης.
Η Chelsea, λοιπόν, ξεκινούσε το build – up της σε σχηματισμό 1-4-2-3-1 , με τον James να λειτουργεί ως δεξί full back και τον Loftus – Cheek ως κεντρικός επιθετικός μέσος παίζοντας όμως τον ρόλο του mezzala.
O συγκεκριμένος σχηματισμός την βοήθησε να κυριαρχήσει στο 1ο ημίχρονο και να μεταβιβάζει την μπάλα εύκολα από το αμυντικό στο επιθετικό της μισό.
Αυτό το πέτυχε κυρίως με δύο τρόπους. Πρώτον από την αριστερή πλευρά, με την βοήθεια του Mount, ο οποίος λειτουργώντας σαν εσωτερικός επιθετικός μέσος , κινούνταν στα μεσοδιαστήματα και πρόσφερε λύσεις στους συμπαίκτες του.
Έτσι, οι κεντρικοί αμυντικοί και οι αμυντικοί μέσοι της Chelsea, είχαν δύο επιλογές. Είτε μεταβίβαζαν την μπάλα στον Mount είτε στο αριστερό wing back ( Cucurella) στη περίπτωση που ο αντίπαλος έκλεινε το μεσοδιάστημα. Ο συγκεκριμένος τρόπος , δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί από τους Spurs με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι να μεταβαίνουν εύκολα στο επιθετικό μισό.
Ο δεύτερος τρόπος εφαρμοζόταν όταν οι «Μπλέ» ξεκινούσαν το build – up τους από την δεξιά πλευρά. Σε αυτές τις συνθήκες , σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Loftus – Cheek, ο οποίος ως mezzala κινούταν στην άκρη και δημιουργούσε υπεραρθμία 2v1 είτε με τον Sterling είτε με τον Havertz. Έτσι ,η Chelsea προχωρούσε εύκολα στο επιθετικό μισό του αντιπάλου και από την δεξιά πλευρά.
Στο επιθετικό μισό ,τώρα , η Chelsea συνάντησε μια συμπαγή άμυνα που δεν της έδινε χώρους να αναπτυχθεί από τον άξονα. Έτσι, η ομάδα του Tuchel προσπάθησε να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα με ενέργειες των wing back ή των επιθετικών της από τα πλάγια. Οι ενέργειες αυτές συνήθως κατέληγαν σε σέντρες και δεν έκαναν ιδιαίτερα απειλητική της Chelsea.
Ακόμη, εφόσον η πρόσβαση από τον άξονα ήταν δύσκολη, οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να σχηματίσουν υπεραριθμίες στα κανάλια 2 και 4 , δημιουργώντας τριγωνικές σχέσεις και χρησιμοποιώντας μικρές και γρήγορες μεταβιβάσεις. Παρόλα αυτά , ούτε με αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν να φανούν αρκετά επικίνδυνοι.
Στο 2ο ημίχρονο , η Chelsea χρησιμοποίησε λιγότερο τους παραπάνω τρόπους καθώς το παιχνίδι χαρακτηρίστηκε περισσότερο από μεταβάσεις.
Ο συγκεκριμένος σχηματισμός μπλόκαρε το build-up των φιλοξενούμενων καθώς τους δυσκόλευε να αναπτυχθούν από τον άξονα. Αυτό συνέβαινε γιατί οι Kante και Mount με την τοποθέτηση τους δεν έδιναν χώρο στα αμυντικά χαφ της Tottenham να υποδεχθούν την μπάλα.
Έτσι ο Son και ο Kane αναγκάζονταν να χαμηλώνουν στο γήπεδο, αλλά οι James και Jorginho ήταν αυτοί που τους ακολουθούσαν και δεν τους έδιναν περαιτέρω περιθώρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα , η ομάδα του Tuchel να δυσκολέψει αρκετά το build- up του αντιπάλου και να μην τον επιτρέψει να μεταβεί εύκολα στο επιθετικό του μισό.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ
Οι γηπεδούχοι αμύνθηκαν σε σχηματισμό 1-3-5-2 ,με τον James να συμπληρώνει την τριάδα των κεντρικών αμυντικών και να ακολουθεί τον Son όταν αυτός χαμήλωνε στο γήπεδο και με τους Havertz και Sterling να είναι οι δύο πιο προωθημένοι και να είναι υπεύθυνοι όχι τόσο για τον χώρο του άξονα αλλά για τις περιπτώσεις που η Tottenham αναπτυσσόταν από τα άκρα.
Αξιοσημείωτη , είναι η φάση στο 18ο λεπτό του παιχνιδιού όπου ο James πιέζει τον Son και τον αναγκάζει να κάνει λάθος δίνοντας την ευκαιρία στην Chelsea να επιτεθεί και να κερδίσει στη συνέχεια το κόρνερ από το οποίο προήλθε και το πρώτο γκολ.
Όταν, τώρα, η Tottenham κατάφερνε να μεταβεί στο επιθετικό της μισό , η Chelsea αμυνόταν ,πάλι ,σε σχηματισμό 1-5-3-2 αναγκάζοντας τους φιλοξενούμενος να παίξουν από τις άκρες και να καταφεύγουν σε σέντρες οι οποίες αναχαιτίζονταν εύκολα από τους κεντρικούς αμυντικούς των «Μπλέ» .
Χαρακτηριστικό αποτελεί ,το αρνητικό ποσοστό που είχε η Tottenham όταν οι ποδοσφαιριστές της δοκίμαζαν σέντρες.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Οι επιθετικές μεταβάσεις ήταν ο κύριος τρόπος με τον οποίο η Chelsea απείλησε στο δεύτερο ημίχρονο. Η ικανότητα της γρήγορης σκέψης και απόφασης των ποδοσφαιριστών της σε συνδυασμό με την ικανότητα των full back και των μεσοεπιθετικών της να μεταβαίνουν γρήγορα από καταστάσεις οργανωμένης άμυνας σε καταστάσεις επιθετικής μετάβασης έκαναν τους γηπεδούχους ιδιαίτερα επικίνδυνους σε αυτές τις συνθήκες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το 2ο γκολ των ‘’Μπλε’’ όπου ο James με το γρήγορο ανέβασμα του , εκμεταλλεύτηκε την συνεργασία Kante – Sterling.
Όμως, σε μια από τις ελάχιστες φορές που η Chelsea δε λειτούργησε σωστά σε φάση επιθετικής μετάβασης , δέχτηκε goal ( Hojbjerg ,68’ ) μετά το λάθος του Jorginho.
ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Η Chelsea στην αμυντική μετάβαση δε συνάντησε ιδιαίτερα προβλήματα και αναχαίτισε την πλειονότητα των επιθετικών μεταβάσεων του αντιπάλου. Τόσο η ταχύτητα των αμυντικών της όσο και η ένταση με την οποία έπεφταν πάνω στη μπάλα βοήθησε τους γηπεδούχους στο να ανακτούν την μπάλα εύκολα στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Αποκορύφωμα αποτελεί η φάση του δεύτερου goal , όπου η Chelsea βρισκόταν σε κατάσταση αμυντικής μετάβασης και ο Koulibaly ανέκτησε την μπάλα βοηθώντας την ομάδα του να σκοράρει στη συνέχεια.
Τέλος, ακόμα και τις φορές όπου η αμυντική μετάβαση δε λειτουργούσε σωστά , οι ποδοσφαιριστές της Chelsea σταματούσαν την επίθεση με έξυπνα φάουλ μην επιτρέποντας τους Spurs να γίνουν απειλητικοί.
Απόδειξη για το πόσο πολύ κυριάρχησαν οι γηπεδούχοι στον τομέα των μεταβάσεων αποτελεί ο παρακάτω πίνακας που δείχνει ότι η Chelsea όταν έχανε τη μπάλα επέτρεπε, κατά μέσο όρο , 5 επαφές του αντιπάλου με τη μπάλα ενώ η ίδια είχε μέσο όρο 12.8 επαφές.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
- Η συμπεριφορά της Chelsea στις μεταβάσεις.
- Η αμυντική της προσέγγιση στο επιθετικό μισό
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ
- Η δυσκολία δημιουργίας φάσεων όταν η Tottenham ήταν στημένη στο αμυντικό της μισό.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο Facebook!
TOTTENHAM
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Ο Antonio Conte παρέταξε την ομάδα του με τον σχηματισμό 1-3-4-2-1 κατά την οργανωμένη επίθεση, με τους RCB3 (Romero) και LCB3 (Davies) να διατηρούν το πλάτος, βρισκόμενοι κοντά στις πλάγιες γραμμές και τον CCB3 (Dier) να υποδέχεται την πρώτη μεταβίβαση ανάμεσά τους.
Κατά την προσπάθεια ανάπτυξης οργανωμένης επίθεσης στο 1/3, η Tottenham στο πρώτο ημίχρονο επιχείρησε να προωθηθεί στο κεντρικό τρίτο με μικρές παράλληλες μεταβιβάσεις, όμως οι αποστάσεις ανάμεσα στις ζώνες της άμυνας και του κέντρου παρέμεναν αρκετά μεγάλες.
Η Chelsea ασκούσε υψηλή πίεση στις πρώτες επαφές που πραγματοποιούνταν στον χώρο του κεντρικού τρίτου και κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις να αναχαιτίσει την μπάλα και να αποτρέψει την ανάπτυξη των φιλοξενούμενων.
Παρατηρήθηκε ένα μοτίβο ανάπτυξης με την πρώτη μεταβίβαση να υποδέχεται αρχικά ο Dier και να μεταβιβάζει τη μπάλα σε έναν από τους άλλους δύο κεντρικούς αμυντικούς, οι οποίοι διατηρούσαν το πλάτος.
Σε εκείνο το σημείο, κυρίως από τη δεξιά πλευρά, ο Romero κατευθυνόταν από τον αντίπαλο προς την εξωτερική, εμποδίζοντας μία μεταβίβαση προς τον άξονα.
Αφού πραγματοποιήθηκε το παραπάνω μοτίβο χωρίς επιτυχία μερικές φορές, και οι κεντρικοί χαφ της ομάδας βρίσκονταν σε μεγάλη απόσταση από την αμυντική ζώνη για να υποδεχθούν τη μπάλα, επιχείρησαν να γυρίσουν στα 2/3 οι Son και Kane από την επιθετική ζώνη για να δώσουν βοήθειες και να δημιουργήσουν υπεραριθμίες. Ωστόσο, ούτε με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να αναπτύξουν μια οργανωμένη επίθεση.
Κατά το 35ο λεπτό κι έπειτα, ο Højbjerg γύρισε στο 1/3 για να υποδεχθεί τη μπάλα αριστερά από τον Dier κι ελευθέρωσε χώρο στα μεσοδιαστήματα για να την υποδεχθεί ο Sessegnon και τότε ήταν η πρώτη φορά που κατάφερε να βρεθεί λύση στους προβληματισμούς που δημιουργούσε η αντίπαλη ομάδα και αναπτύχθηκε ολοκληρωμένη οργανωμένη επίθεση.
Σε αυτή τη συνθήκη ο Son γυρνούσε μέχρι και το αμυντικό μισό δίπλα στον Bentancur.
Στο 56ο λεπτό, με την είσοδο του Richarlison στη θέση του Sessegnon, oσχηματισμός μετατράπηκε σε 1-4-4-2.
Αυτό το γεγονός βοήθησε την Tottenham να αναπτυχθεί πιο εύκολα. Σημαντικές για αυτόν τον σκοπό ήταν οι παράλληλες μεταβιβάσεις του Davies που αγωνίστηκε εκείνο το διάστημα ως καθαρός αριστερός μπακ σε τετράδα.
Λίγα λεπτά αφού δέχτηκε το 2ο γκολ η ομάδα του και έγινε το σκορ 2-1, ο Conte στο 79’ και στο 82’ προχώρησε σε αλλαγές των πλάγιων μπακ, με πιο επιθετικά wing-backs, τους Perisic και Lucas Moura.
Το συγκεκριμένο ρίσκο ήταν κάτι που χρειαζόταν εφόσον η ομάδα του βρισκόταν πλέον και πάλι πίσω στο σκορ και κατάφερε να προωθηθεί στα 3/3 από τα άκρα και να κερδίσει κάποιες στατικές φάσεις. Ένα επιθετικό κόρνερ στο φινάλε οδήγησε και στην επίτευξη του τέρματος της ισοφάρισης.
Ωστόσο, σε γενικές γραμμές κατά τη διάρκεια του αγώνα η Tottenham προσπάθησε να δημιουργήσει κυρίως από τη δεξιά πλευρά και από τον άξονα, ενώ δεν απείλησε καθόλου από την αριστερή πλευρά.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ
Στο επιθετικό μισό, καθ’ όλη τη διάρκεια του 1ου μέρους, οι Spurs αμύνονταν με τον σχηματισμό 1-3-4-2-1 και ασκούσαν high press στα 3/3. Όταν η Chelsea πραγματοποιούσε οργανωμένη επίθεση από τα 2/3, η Tottenham αμυνόταν στο αμυντικό της μισό με 1-5-4-1, διατηρώντας την πυκνότητα και κρατώντας μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις ζώνες.
Σε αρκετές περιπτώσεις ο Romero βρέθηκε να μαρκάρει τον προσωπικό του αντίπαλο man to man μέχρι και το κεντρικό τρίτο και οι αντίστοιχες τοποθετήσεις των υπόλοιπων αμυντικών είχαν σκοπό να εμποδίσουν τον ρόλο του false 9 του αντιπάλου. Η πυκνότητα στον χώρο του κέντρου ανάγκασε την γηπεδούχο ομάδα να ψάξει χώρο από τα άκρα και από τα μεσοδιαστήματα και δεν κατάφερε να απειλήσει από τον άξονα.
Ακόμη, τα αντανακλαστικά του Højbjerg με τις παρεμβάσεις του στις τελικές προσπάθειες των αντιπάλων από τον άξονα, βοήθησαν στην αναχαίτιση των τελικών προσπαθειών από εκείνο το σημείο.
Οι αμυντικές τοποθετήσεις των παικτών της Tottenham μέσα στην περιοχή στις σέντρες των αντιπάλων από τα άκρα ήταν εξαιρετικές, σε περιπτώσεις που δεν αφορούν στατικές φάσεις.
Συνεπώς, σε όλο το πρώτο μέρος, η οργανωμένη άμυνα βρισκόταν σε καλό επίπεδο και η εστία απειλήθηκε είτε από στατικές φάσεις, είτε από κάποιο ατομικό λάθος. Στο 56’ που έγινε η αλλαγή του σχηματισμού σε 1-4-4-2 οι αμυντικές τοποθετήσεις στην αδύναμη πλευρά χάθηκαν, καθώς η ομάδα βρέθηκε σε υποαριθμία και με αυτόν τρόπο δέχθηκε το γκολ και ορισμένες ακόμη σημαντικές ευκαιρίες.
Επιπλέον, ο δείκτης PPDA δείχνει μία αξιοσημείωτη μεταβολή στις μεταβιβάσεις του αντιπάλου ανά αμυντική ενέργεια στο τελικό 60% του γηπέδου, καθώς μετά την διαμόρφωση του 1-0 από τον Koulibaly, η ένταση της πίεσης των παικτών της Tottenham μειώθηκε κατά πολύ και για το επόμενο τέταρτο επέτρεψε 45.0 μεταβιβάσεις ανά αμυντική ενέργεια, ενώ στα υπόλοιπα διαστήματα του παιχνιδιού ο δείκτης δεν ξεπέρασε τις 15.5.
ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ
Στην επιθετική μετάβαση στο επιθετικό μισό, η φιλοξενούμενη ομάδα δε κατάφερε να απειλήσει ιδιαίτερα στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, καθώς λίγες ήταν οι φορές που αναχαίτισε την μπάλα σε αυτόν τον χώρο. Όσες φορές το έκανε στο αμυντικό μισό, σε ένα μεγάλο ποσοστό πραγματοποιήθηκαν λάθη και απομακρύνσεις, κάτι που δείχνει πως δεν θέλησαν να πάρουν ρίσκα για να μη χαθεί η μπάλα σε επικίνδυνο σημείο.
Αυτό έγινε φανερό και από την προτίμηση σε πολλές περιπτώσεις των παικτών να παραχωρήσουν ένα πλάγιο ή ένα κόρνερ, από το να προβούν σε μια λανθασμένη μεταβίβαση πάνω σε αντίπαλο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, πραγματοποιήθηκαν περισσότερες άμεσες μεταβιβάσεις προς το κεντρικό τρίτο και ανά διαστήματα πάρθηκαν περισσότερα ρίσκα και ξεκίνησαν να πραγματοποιούνται μεταβιβάσεις με περισσότερη ψυχραιμία, που είχαν ως πρώτο στόχο την διασφάλιση της κατοχής.
Διαβάστε ακόμα στο eyap.gr: «Πωλητήριο» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον Γκάρνερ
Στην αμυντική μετάβαση στο αμυντικό μισό, ο σκοπός παρέμενε η διατήρηση του σχηματισμού όσο δυνατόν περισσότερο με μικρές αλληλοκαλύψεις θέσεων και ρόλων. Προς το επιθετικό μισό υπερίσχυσε η άμεση πίεση για γρήγορη ανάκτηση της κατοχής, χωρίς βέβαια αυτό να επιτευχθεί πολλές φορές.
Κατά το διάστημα 56’-79’ που ο σχηματισμός μετατράπηκε σε 1-4-4-2, υπήρχαν τα ίδια προβλήματα με την οργανωμένη άμυνα στην αδύναμη πλευρά.
ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ
Στα αμυντικά κόρνερ οι παίκτες της Tottenham αμύνονταν με ζώνη, κάτι που λειτούργησε μόνο στα χτυπήματα που πραγματοποιήθηκαν προς το πρώτο δοκάρι.
Όσες φορές οι μπάλα οδηγήθηκε προς το 2ο δοκάρι, ο Koulibaly βρέθηκε χωρίς κάποιον αντίπαλο να τον μαρκάρει, κάτι που συνέβη δύο φορές και την μία κατάφερε και να σκοράρει.
Τα πρώτα επιθετικά κόρνερ, τα οποία κερδήθηκαν κυρίως προς τα τελευταία λεπτά του αγώνα, εκτελέστηκαν με το πόδι της ίδιας πλευράς και κατεύθυνση προς τα έξω με στόχο το πρώτο δοκάρι ή το πέναλτι, χωρίς να δημιουργήσουν απειλή. Ωστόσο, το τελευταίο χτύπημα πραγματοποιήθηκε με ανάποδο πόδι και κατεύθυνση προς το πρώτο δοκάρι και την εστία και οδήγησε στο γκολ της ισοφάρισης σε 2-2.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ
- Ανασταλτική λειτουργία άξονα
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
- Build-up
- Αμυντικά κόρνερ
ΠΑΙΚΤΗΣ-ΚΛΕΙΔΙ
Ο Kalidou Koulibaly ήταν ιδιαίτερα επιδραστικός στον αγώνα, καθώς όχι μόνο σκόραρε το πρώτο γκολ της Chelsea αλλά αναχαίτισε πολλές φορές τις επιθετικές μεταβάσεις των Spurs.
Χαρακτηριστική είναι η φάση στο 77’ ,όπου χάρη στο μαρκάρισμα του Σενεγαλέζου οι γηπεδούχοι ανέκτησαν την κατοχή και στην συνέχεια σκόραραν.
Συντάκτες: Κυπριανός Βασιλειάδης, Κωστής Μπουκουβάλας, αναλυτές ποδοσφαίρου.
