Ακόμη κι αν έχουν περάσει κάποιες ημέρες, είμαστε σίγουροι πως η αναφώνηση της συνεργασίας μεταξύ της Tottenham και του Antonio Conte, δεν είναι εύπεπτη (ακουστικά). Από την μία, βρίσκεται η ιδιάζουσα προσωπικότητα, με το «εγώ» του μεγαλύτερο από κάθε σύλλογο, απαιτητικός, γεννημένος νικητής, μαχητής. Από την άλλη, ένας βαθιά πληγωμένος σύλλογος, με σφιχτή πολιτική στον οικονομικό τομέα. Με ένα έμψυχο δυναμικό το οποίο απαρτίζεται από ποδοσφαιριστές δίχως στόχους και κίνητρα, με χαμένο εγωισμό. Όπως αντιληφθήκατε, έχουμε να κάνουμε με ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά στο σύγχρονο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Για να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο…
Η πρώτη επαφή και… αποτυχημένη
Όσοι διαθέτετε γνώση των τεκταινόμενων στην Tottenham, ειδικά τα τελευταία έτη, τότε τίποτα απ’ ό,τι θ’ ακολουθήσει στην παράγραφο αυτή, δεν θα σας κάνει εντύπωση. Οι υπόλοιποι, ετοιμαστείτε να «πέσετε» από τα σύννεφα. Ύστερα απ’ αυτόν το δραματικό πρόλογο, πάμε στο «ψητό». Τον περασμένο Απρίλιο, όταν και η διοίκηση του συλλόγου απέλυσε τον Jose Mourinho, την θέση του ανέλαβε ως υπηρεσιακός ο Ryan Mason. Απώτερος σκοπός, ήταν να ολοκληρωθεί η χρονιά όσο το δυνατόν καλύτερα, ενώ παράλληλα εξελισσόταν η αναζήτηση του διαδόχου του. Στόχος, πρόσληψη ενός σπουδαίου ονόματος, με αυτό του Antonio Conte να ηχούσε περισσότερο.
Φήμες οι οποίες «πήραν» φωτιά την 12η Ιουνίου, όταν και η Tottenham ανακοίνωσε την συνεργασία της με τον Fabio Paratici. Η έλευση του Ιταλού, πρώην αθλητικού διευθυντή της Juventus και στενός συνεργάτης του Antonio Conte, «πέρασε» σαν …ορεκτικό, με κυρίως να αποτελεί την ενδεχόμενη άφιξη του Conte. Παρ’ όλα αυτά, η χρυσή τομή ουδέποτε βρέθηκε ανάμεσα στις δύο πλευρές και το «κυνήγι» προπονητή ολοκληρώθηκε την 30η Ιουνίου. Το όνομα του τυχερού, Nuno Espirito Santo. Μια αναζήτηση προπονητή η οποία διήρκησε για σχεδόν τρεις μήνες, καθυστέρησε σημαντικά την προετοιμασία του συλλόγου και δεν ικανοποίησε ιδιαίτερα τους υποστηρικτές.
Μια σπίθα που δεν απέδωσε φλόγα
Παρά τις όποιες μουρμούρες και την τεράστια καθυστέρηση, η χρονιά ξεκίνησε. Ο Πορτογάλος υποσχέθηκε μπόλικη δουλειά και αλλαγή στο άσχημο κλίμα που επικρατούσε. Παράλληλα, ο Paratici ξεκίνησε το δικό του έργο, αποδεσμεύοντας παίκτες οι οποίοι αμείβονταν με «παχυλά» συμβόλαια, δίχως όμως η απόδοσή τους να τα δικαιολογεί. Παράλληλα, αποκτήθηκαν οι Gil, Royal, ενώ, υπό την μορφή δανεισμού, αποκτήθηκαν οι Romero και Gollini από την Atalanta, κινήσεις με δική του «σφραγίδα».
Αγωνιστικά, η χρονιά ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Ισάριθμες νίκες απέναντι σε Manchester City, Wolves αλλά και Watford, έφεραν την Tottenham στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Το όποιο θετικό κλίμα έμελλε να σβήσει εξαιρετικά απότομα, καθώς σε τρία απανωτά ντέρμπι Λονδίνου απέναντι στις Crystal Palace, Chelsea και Arsenal, η ομάδα του Santo δέχθηκε εννέα τέρματα, ενώ βρήκε δίχτυα μόλις μια φορά. Η κακή εικόνα σε άμυνα κι επίθεση συνεχίστηκε και παρά τις νίκες απέναντι σε Aston Villa και Newcastle United, οι εντυπώσεις δε διασκεδάστηκαν. Οι απανωτές ήττες με…ψηλά τα χέρια απέναντι σε West Ham, Vitesse και Manchester United ήταν τα τελειωτικά χτυπήματα στη δουλειά του Πορτογάλου. Ο μήνας Νοέμβριος εκκίνησε με την απόλυση τόσο του Nuno, όσο και του προπονητικού του team.
Το παζλ ολοκληρώθηκε με χρώμα Ιταλικό
Πρώτη του μήνα ανακοινώθηκε η απόλυση του Santo και την αμέσως επόμενη η πρόσληψη του Conte. Ναι, ο πιο …Tottenham τρόπος για να προσλάβεις έναν προπονητή. Αρχική καθυστέρηση με διάρκεια σχεδόν τριών μηνών, πρόσληψη άλλου τεχνικού από’ τον αρχικό στόχο με διάρκεια συνεργασίας ένα τετράμηνο. Εν τέλει, συνεργασία με τον αρχικό στόχο, με ένα διάστημα επτά μηνών να έχει παρέλθει, ή μάλλον, χαθεί! Είπαμε, στην Tottenham, γεγονότα σαν κι αυτά είναι ιδιαιτέρως συνηθισμένα.
Υπάρχει όμως και η έτερη όψη του νομίσματος, η θετική. Και είναι αυτή με το περισσότερο …ζουμί. Είναι μια νέα εποχή τόσο για τον ίδιο τον Conte, όσο (και κυρίως), για την ίδια την Tottenham. Στα 16 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας σαν προπονητής, ο Ιταλός έχει διανύσει τα τελευταία δέκα στο κορυφαίο επίπεδο. Στους πάγκους των Juventus, Chelsea, Inter, αλλά και της εθνικής Ιταλίας, γεύτηκε νίκες, τίτλους, επιτυχίες. Παράλληλα, έχει εξαιρετικό ιστορικό συνεργασίας με τον Fabio Paratici από την κοινή τους θητεία στην Juventus.
Αυτά από το ιστορικό κομμάτι, καθώς δεν χρειάστηκε να περάσει μεγάλο διάστημα για να φτάσουμε στην πράξη. Την περασμένη Πέμπτη, Tottenham και Vitesse, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν η μια την άλλη στο δεύτερο μεταξύ τους ραντεβού για το Europa Conference League. Μια ορεξάτη αρχικά Tottenham, έφτασε να προηγείται με 3-0 στο 28’. Παρά το «εκρηκτικό» ξεκίνημα, δέχθηκε δύο τέρματα με εξαιρετική ευκολία πριν το ημίχρονο, τηρώντας το κακό-αμυντικά- της πρόσωπο. Το σκορ έμελλε να διατηρηθεί έως και την λήξη, χαρίζοντας την νίκη στους Λονδρέζους και το θετικό ξεκίνημα στον νέο σταθμό του Conte.
Ώρα για ριζικές αλλαγές και ξεσκαρτάρισμα
Στις δηλώσεις του μετά την λήξη, ο Ιταλός τεχνικός τόνισε πως χρειάζεται μπόλικη υπομονή, δουλειά σε αθλητικό και τακτικό κομμάτι, καθώς και άφησε υπόσχεση για βελτίωση σε αρκετούς τομείς. Αγωνιστικά, ορισμένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την Tottenham, δεν είναι καινούργια. Αμυντική αστάθεια, δημιουργική αδυναμία, ορισμένα από τα κυριότερα θέματα που ταλαιπωρούν τους Λονδρέζους την τελευταία τριετία. Η κατάσταση όμως, έχει φτάσει στο σημείο που οι όποιες αλλαγές, απαγορεύεται να απασχολήσουν αποκλειστικά το αγωνιστικό σκέλος.
Οι τρεις προκάτοχοι του Conte, έτυχαν της ίδιας αντιμετώπισης από τη διοίκηση, καθώς Pochettino, Mourinho και σε μικρότερο βαθμό ο Santo, δεν στηρίχθηκαν όπως έπρεπε. Τόσο σε αντιπαραθέσεις με ποδοσφαιριστές, όσο και σε μεταγραφικό τομέα, η διοίκηση της Tottenham ακολούθησε επιφυλακτική πολιτική. Στην περίπτωση του Ιταλού, δεν χωράνε άλλες αναβολές. Όσοι γνωρίζουν ή έχουν παρακολουθήσει τα έργα του, γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως ο Conte λατρεύει να δουλεύει με αθλητικούς ποδοσφαιριστές. Με επαγγελματική νοοτροπία, με αθλητές που επιζητούν την νίκη και τις επιτυχίες. Κυρίως, βασίζεται σε διοικήσεις που του «δίνουν» τα κλειδιά, τόσο στο αγωνιστικό, όσο και το μεταγραφικό κομμάτι.
Ναι, μιλάμε για έναν προπονητή, ο οποίος καλώς ή κακώς, είναι μεγαλύτερος από το club. Ναι, πρέπει να περιμένουμε ποδοσφαιριστές όπως οι Alli, Ndombele, ακόμη κι ο Kane (όσο τουλάχιστον διατηρεί αυτή την νοοτροπία), να αντιμετωπίσουν προβλήματα. Ναι, πρέπει να περιμένουμε μπόλικη δραστηριότητα τον προσεχή Γενάρη στα μεταγραφικά του συλλόγου, σε συνεργασία με τον Paratici. Όσο βαρύ κι αν είναι το τίμημα, το χρονικό διάστημα που διανύουμε δεν αντέχει άλλες αναβολές και δεύτερες σκέψεις.
Είναι η τελευταία ευκαιρία της Tottenham να δουλέψει με ένα μεγάλο όνομα στον πάγκο της. Το brand name της φθίνει χρόνο με τον χρόνο και αντί για πρόοδος, τα βήματα γίνονται σταθερά προς τα πίσω. Το να κριθεί ο Conte φαίνεται αδύνατο, τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο, όταν και θα έχει τη δυνατότητα να προσθέσει νέα πρόσωπα στο δυναμικό. Το να στηριχθεί όμως, επιβάλλεται και μάλιστα σε βαθμό τον οποίο δεν έχουμε δει στο παρελθόν στο Βόρειο Λονδίνο. Κι όπως λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι, desperate times call for desperate measures.
Συντάκτης: Γιώργος Γκίκας
