Κάτοχος τριών Τσάμπιονς Λιγκ και συλλέκτης αμέτρητων ατομικών τίτλων, ο Σάμουελ Ετό σταμάτησε πια να νοιάζεται για την υστεροφημία του.
Ποιος μπορεί να αγνοήσει την σπουδαία Μπαρτσελόνα την εξαετία μεταξύ 2005 και 2011; Μια πανδαισία αστέρων βρέθηκε στο Καμπ Νου, αποδίδοντας εξωπραγματικό ποδόσφαιρο και σαρώνοντας στο μεσοδιάστημα κάθε πιθανό και… απίθανο τίτλο. Τρεις κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ, πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας και έξι ακόμα τίτλοι έκαναν την ομάδα των Μέσι, Ροναλντίνιο, Τσάβι, Ινιέστα και Ανρί, μεταξύ άλλων, να θεωρηθεί μία εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Ανάμεσά τους φυσικά υπήρχε ο «δαιμονικός» και αεικίνητος Σαμουέλ Ετό, ο οποίος στην πρώτη πενταετία του 2000 άφηνε τα πρώτα του διαπιστευτήρια στην Μαγιόρκα.
Ο Καμερουνέζος επιθετικός ήταν ο ένας από τους πρώτους Αφρικανούς που έκαναν την «επανάστασή» τους στην Γηραιά Ήπειρο. Ήταν -και είναι- ένας από τους ποδοσφαιριστές που έχουν ταυτιστεί με ένα ολόκληρο έθνος. Και πως να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όταν ένα νεαρό ονειροπόλο παιδί από τα φτωχότερα προάστια της Γιαουντέ, φτάνει να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης τρεις φορές, δίπλα σε δεκάδες προσωπικές διακρίσεις (33 στον αριθμό).
Για να φτάσει βέβαια εκεί έπρεπε να περάσει από «χίλια κύματα». Η ακαδημία Κάντζι στην Ντουάλα του Καμερούν, πιθανότατα ακόμη να παινεύεται που αποτελεί τον πρώτο ποδοσφαιρικό σταθμό του Σαμουέλ Ετό. Εκεί τον ανακάλυψαν τα «λαγωνικά» της Ρεάλ Μαδρίτης και τον έφεραν για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Αλήθεια όμως, πόσοι θυμάστε τον Καμερουνέζο να αγωνίζεται με τα χρώματα της «Βασίλισσας»; Μόλις επτά ολιγόλεπτες συμμετοχές πραγματοποίησε με την λευκή φανέλα. Τρεις εξ αυτών για το Τσάμπιονς Λιγκ, μια για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και άλλες τρεις για το πρωτάθλημα. Μάλιστα, με τους τότε κανονισμούς, δεν μπορούσε να αγωνιστεί ούτε στην Β’ Ομάδα, διότι στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας, δεν επιτρέπονταν μη Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές!
Αρκετές ήταν οι φορές που ένιωσε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ειδικότερα μετά το απίστευτα αποτυχημένο του πέρασμα από την Εσπανιόλ, με την μορφή δανεισμού. Στους «Περικίτος» αγωνίστηκε μόλις μια φορά και αυτήν σε έναν «σκοτωμένο» αγώνα κυπέλλου απέναντι στη Βαγιαδολίδ. Ο Καμερουνέζος ως τότε είχε ενηλικιωθεί. Η οριστική αποχώρηση από το Σαντιάγο Μπερναμπέου έμοιαζε μονόδρομος. Η «σανίδα σωτηρίας» ήρθε από τις Βαλεαρίδες. Η Μαγιόρκα τον Γενάρη του 2000 βρισκόταν σε αναζήτηση επιθετικού και αποφάσισε να ρισκάρει με τον νεαρό Καμερουνέζο.
Η συμφωνία ήταν ένας απλός δανεισμός μέχρι το τέλος της σεζόν και μετά δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης. Τότε ήταν που ξεκίνησε η πορεία του Ετό για τα αστέρια. Τα έξι γκολ στις μόλις 13 συμμετοχές του ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο Ματέο Αλεμάνι για να δώσει το «πράσινο φως» για την παραμονή του στη Μαγιόρκα. Οι νησιώτες προχώρησαν σε μεταγραφή-ρεκόρ για τα δεδομένα τους εκείνη την περίοδο, προσφέροντας 7,2 εκατομμύρια ευρώ για τις υπηρεσίες του Καμερουνέζου.
Έκτοτε η καριέρα του βρισκόταν σε μια συνεχή άνοδο. Οι εντυπωσιακές του παραστάσεις στους «Πειρατές», προσέλκυσαν πολλούς ευρωπαϊκούς συλλόγους. Η ίδια η Μαγιόρκα ξεκίνησε να αγωνίζεται για το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και το Κύπελλο UEFA κι έφτασε να θεωρείται μια ανερχόμενη ισπανική δύναμη. Η κατάκτηση του Κόπα Ντελ Ρέι (2003) ήταν το επισφράγισμα των προσπαθειών του Ετό, ο οποίος σκόραρε δις στον τελικό απέναντι στην Ουέλβα. Για τους νησιώτες, έγινε λαϊκός ήρωας. Δυστυχώς όμως για αυτούς, η ηπειρωτική χώρα τον καλούσε ξανά πίσω. Συγκεκριμένα ένας από τους πιο επιτυχημένους συλλόγους στα χρονικά του ποδοσφαίρου, η σπουδαία Μπαρτσελόνα, του Φρανκ Ράικαρντ τότε, προσέφερε 27 εκατομμύρια και από τότε λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε το τι ακριβώς συνέβη κατά την παραμονή του στη Βαρκελώνη ως το 2009.
Κατέκτησε δυο τρέμπλ και ισάριθμα Τσάμπιονς Λιγκ, συνθέτοντας μια ονειρική επίθεση δίπλα στους Μέσι και Ροναλντίνιο, και μετέπειτα τον Ανρί. Μέχρι να αποχωρήσει από τους «Μπλαουγράνα», ο Ετό θεωρείτο ένας από τους πιο παραγωγικούς επιθετικούς, που είχε δει το ποδόσφαιρο. Ακόμα και όταν πήγε στην Ίντερ δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερα. Δυο χρονιές έκατσε στο Μιλάνο και κατέκτησε έξι τίτλους. Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ Ιταλίας, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και φυσικά ακόμη ένα Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ έλειψε από την συλλογή, που εν τέλει δεν το κατέκτησε και ποτέ!
Φτάνουμε λοιπόν στο κρίσιμο σημείο, όπου ξεκινάνε τα πρώτα… ανησυχητικά δείγματα. Εκεί που κάτι μέσα μας, μας είπε για πρώτη φορά ότι ο Ετό ίσως δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνει, ή έστω αυτό που νομίζουμε. Έχουμε 2011 και στις ζωές μας μπαίνει απότομα μια ομάδα ονόματι Ανζί Μαχατσκαλά. Ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της, Σουλεϊμάν Κερίμοφ, κάνει τον Καμερουνέζο τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στον πλανήτη, με ετήσιες αποδοχές στα 20 εκατομμύρια ευρώ μετά φόρων!
Η Ρωσική Πρέμιερ Λιγκ ήταν πολύ μικρή να χωρέσει τον Καμερουνέζο. Οι καλοπληρωμένοι αστέρες που είχαν φτάσει εκείνη την περίοδο στο Νταγκεστάν ωστόσο, φάνηκαν ανεπαρκής στο να εκπληρώσουν τα όνειρα που είχε ο Κερίμοφ, όταν σπαταλούσε πακτωλούς χρημάτων. Το πρωτάθλημα δεν κατακτήθηκε ποτέ, οι «φίρμες» αντιδρούσαν σε πιθανές απειλές περί περικοπών στο μισθολόγιο, με αποτέλεσμα μια διετία μετά να μπει σε όλους πωλητήριο.
Η Τσέλσι τον έφερε τότε στην «κανονική» Πρέμιερ Λιγκ, ο Ετό ένιωσε μια δεύτερη «νιότη» σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, ωστόσο το συμβόλαιό του στους «Μπλε» δεν ανανεώθηκε ποτέ. Η Έβερτον έσπευσε να τον κάνει δικό της στο τέλος της σεζόν, ωστόσο εμφανώς επηρεασμένος πλέον από το πλήρωμα του χρόνου, δεν κατάφερε να προσφέρει τα αναμενόμενα στα «Ζαχαρωτά». Η συνέχεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας ήταν κατηφορική και τον οδήγησε σε σταθμούς όπως η Σαμπντόρια, η Αντάλιασπορ και η Κόνιασπορ, ενώ το «κύκνειο άσμα» του έλαβε χώρα στο Κατάρ.
Με την προπονητική δεν ασχολήθηκε ποτέ, αν και εκτέλεσε τέτοια χρέη στο πέρασμά του από την Τουρκία. Ωστόσο κατά την απόσυρσή του, άλλες πτυχές τις ζωής του, βγήκαν στη «φόρα». Αρχικά, το φως της δημοσιότητας είδαν στοιχεία, τα οποία αποδείκνυαν ότι έχει πάψει να πληρώνει τη διατροφή του παιδιού του. Η πατρότητα είχε αποδειχτεί από το ισπανικό δικαστήριο, ωστόσο ο ίδιος αμετανόητος συνέχιζε να αγνοεί τις εντολές της απόφασης. Η μητέρα έκανε έκκληση στα μέσα και ανακοίνωσε πως χρωστάει ένα ποσό περί των 40 χιλιάδων ευρώ. Ο Ετό παρέμενε επιδεικτικά απών, ενώ το φως της δημοσιότητας είδε άλλη μια ιδίου τύπου υπόθεση από το μακρινό 2004 κατά την παραμονή του στην Μαγιόρκα!
Λίγες ημέρες μετά ακόμα ένα σκάνδαλο ξεσπά. Αυτή τη φορά για φοροδιαφυγή. Παρά τις προσπάθειες των δικηγόρων, το Ισπανικό Κράτος επέβαλε στον Καμερουνέζο φυλάκιση 22 μηνών με αναστολή και 1,8 εκατομμύρια ευρώ πρόστιμο. Νομίζετε ότι τελειώνουμε εδώ; Κάνετε λάθος. Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο οποίο ο Ετό πετάει κάποιον στο έδαφος με γονατιά, μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ Βραζιλίας και Νοτίου Κορέας. Να σημειωθεί ότι όλα αυτά έγιναν, αφού ανέλαβε χρέη προέδρου στην ομοσπονδία του Καμερούν!
Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Πριν μερικά 24ωρα μια έκθεση έκανε τον γύρο του κόσμου, η οποία κατηγορεί τον Ετό για μία βαρβάτη υπόθεση διαφθοράς. Στα χέρια των Αρχών έφτασαν ηχητικά ντοκουμέντα, στα οποία ο παλαίμαχος άσος συνομιλεί με τον πρόεδρο της Βίκτορια Γιουνάιτεντ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Εκεί λοιπόν φαίνεται ότι ο Ετό δηλώνει με ειλικρίνεια ότι θα ανεβάσει τον σύλλογο, αφού έχει την εξουσία να το κάνει. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η Βικτόρια βρισκόταν τον Γενάρη στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα, ωστόσο κατάφερε να τερματίσει 3η. Και πάλι, όταν βαθμολογικά δεν κατάφερε να προβιβασθεί, η Μπερτουά που τερμάτισε από πάνω της… μυστηριωδώς διαλύθηκε, (παρα)δίνοντας έτσι την θέση της. Όπως και να έχουν τα πράγματα, το θέμα ήδη έχει οδηγηθεί στην CAF και εννοείται την FIFA και αναμένουμε να δούμε τι άλλο θα βρεθεί στις έρευνες.
Ο Ετό, θέλοντας και μη, ήταν ένα από τα σύμβολα των παιδικών μας χρόνων. Το ταπεινό αγόρι από την Γιαουντέ τελικά αποδεικνύεται ότι κάθε άλλο παρά ταπεινό. Η ανάγκη που «ρίζωσε» μέσα του για όλο και περισσότερα χρήματα, η απουσία ανάληψης ευθυνών, αλλά και η «δίψα» για εξουσία έχουν πια κατακερματίσει τον θαυμασμό, που είχαμε νιώσει για εκείνον. Ένας από τους κορυφαίους Αφρικανούς αθλητές της γενιάς του (και όχι μόνο) πλέον παρουσιάζεται στα μέσα ως ένας διεφθαρμένος πρόεδρος, που κοιτάζει να πλουτίσει από το «πονεμένο» ποδόσφαιρο του Καμερούν. Έτσι, γιατί απλά μπορεί. Γιατί ο ίδιος νιώθει πια μεγαλύτερος από αυτό, ξεχνώντας από που ξεκίνησε.
Κάπως έτσι, ένας εθνικός ήρωας, ένα είδωλο προς μίμηση αμέτρητων παιδιών, θα αναφέρεται από εδώ και στο εξής ως παράδειγμα προς αποφυγή…
