Το γκολ με την Μπρέντφορντ, από την τέταρτη διαφορετική θέση που παίζει φέτος, απέδειξε γιατί ο Κάι Χάβερτζ είναι σημαντικός για την Άρσεναλ.
«Είμαι λίγο πολύ ένας μέσος, όμως μου αρέσει να πατάω περιοχή». Με αυτά τα όχι και τόσο πειστικά λόγια, ο Κάι Χάβερτζ συστήνει τον εαυτό του και βάζει έναν «πονοκέφαλο» σε προπονητές και οπαδούς. Ο Γερμανός κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα τον χρησιμοποιεί, αγωνίζεται σχεδόν σε όλες τις θέσεις από το κέντρο και μπροστά. Προσοχή, δεν εννοώ πως στην Μπάγερ Λεβερκούζεν έπαιζε δεκάρι, ενώ στην Τσέλσι επιθετικός και πάει λέγοντας, αλλά ότι αμφότερες, όπως φυσικά και η Άρσεναλ, τον βάζουν στην ίδια σεζόν, πολλές φορές από παιχνίδι σε παιχνίδι, σε διαφορετικό σημείο του γηπέδου και με διαφορετικό ρόλο.
Το καλοκαίρι, όταν αποφάσισε να αφήσει την μπλε για την κόκκινη μεριά του Λονδίνου, οι περισσότεροι έσπευσαν να τονίσουν πως «καταλύτης» σε αυτό υπήρξε η υπόσχεση του Μικέλ Αρτέτα για συγκεκριμένη θέση στο κέντρο — όπως πολλοί υπέθεσαν στη θέση του απερχόμενου Γκρανίτ Τζάκα. «Θα φέρει ένα σημαντικό ποσό επιπλέον ποιότητας στο κέντρο μας», είχε δηλώσει άλλωστε ο Βάσκος τεχνικός την ημέρα της απόκτησής του. Γρήγορα αυτές οι προσδοκίες έπεσαν στο κενό. Ο Ελβετός μέσος πέρυσι επιτέλεσε έναν επιμελώς εξειδικευμένο ρόλο, που δύσκολα θα ταίριαζε στα αγωνιστικά στοιχεία του Χάβερτζ. Το «πείραμα» κράτησε μόλις τέσσερις αγωνιστικές, η γκρίνια προς το πρόσωπό του άρχισε να ξεφεύγει από τα όρια του ψιθύρου και ο Αρτέτα πείστηκε πως κάτι πρέπει να αλλάξει.
Από εκεί κι έπειτα, στα επόμενα πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος, ξεκίνησε μόνο στη θεωρητικά βατή αναμέτρηση με την Μπόρνμουθ, εκεί που του «χάρισαν» το πέναλτι ώστε να σκοράρει και να πάρει μπρος. Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά και το δημοφιλές σύνθημα του τίτλου. Ίσως περισσότερο σαν πείραγμα προς την Τσέλσι, παρά ως στήριξη στον ίδιο. Δεν είχε όμως τόση σημασία η συμπεριφορά του κοινού, αλλά περισσότερο των συμπαικτών του και του προπονητή του. Αυτοί ήταν που χάρηκαν πραγματικά ένα σχετικά ανούσιο τέρμα χωρίς πίεση (το τελικό σκορ ήταν 4-0), τον αγκάλιασαν, τον αποθέωσαν.
Odegaard singing ‘60 million down the drain, Kai Havertz scores again’ pic.twitter.com/AlHjRQA8pj
— Martinelli Madness ⚽️ (@cfet13) November 25, 2023
Παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητα του, που τον έκανε άλλωστε να πετύχει 17 γκολ στα 19 του χρόνια στο πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα χωρίς να παίζει στην επίθεση, ο Γερμανός έχει ένα «ιδιαίτερο» στυλ. Στα δικά μου μάτια θυμίζει λίγο το… ξενέρωμα που επιδείκνυε προς τα τελειώματά του ο Οζίλ, μοιάζει νωθρός, απρόσεκτος, άψυχος θα έλεγαν οι παλιοί. Χαρακτηριστικά είναι κάποια bloopers από τις πρώτες του μέρες στην Τσέλσι, όπου πάσαρε στο πουθενά, έπεφτε μόνος του και γενικά δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της Πρέμιερ Λιγκ.
Έλα όμως που στους «Μπλε» σημείωσε στις τρεις σεζόν του, κατά χρονική σειρά, 45, 47 και 47 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Κάτι διέκριναν δηλαδή πάνω του, που δεν τους άφηνε να τον κρατήσουν στον πάγκο ή στην κερκίδα. Σίγουρα ο σύλλογος δεν είχε τη δυναμική του πρόσφατου παρελθόντος και πέρυσι τερμάτισε 12ος στο πρωτάθλημα, όμως μην ξεχνάμε ότι σε αυτήν την τριετία κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Σημειωτέον στα δύο πρώτα ο Χάβερτζ είχε σημειώσει το νικητήριο τέρμα.
Πέρυσι δε, σε μία απρόβλεπτη Τσέλσι με ένα εξαιρετικά μεγάλο και ανομοιογενές ρόστερ, ο Γερμανός αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας (9 γκολ), είχε τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής (3.256) μετά τον Κέπα και είχε καλύψει τη μεγαλύτερη απόσταση (309,58km) ενώ σημείωσε και μερικές αξιοπρόσεκτες επιδόσεις για την Πρέμιερ Λιγκ γενικότερα, όντας 2ος στη σχετική λίστα σε τρεξίματα στην περιοχή (313) και 4ος σε αυτή για τις περισσότερες κερδισμένες εναέριες μονομαχίες (79) αν εξαιρέσουμε τους αμυντικούς, έχοντας μάλιστα το καλύτερο ποσοστό (57,2%).
Αυτά τα ομολογουμένως άσχετα μεταξύ τους στατιστικά φανερώνουν κάτι, που ακούγεται πολύ πιο πειστικό, ως προς τον λόγο απόκτησής του από τον Αρτέτα και την Άρσεναλ. Ο Χάβερτζ το δίχως άλλος είναι ένας πολυσύνθετος παίκτης, πολυθεσίτης, που δεν χρησιμοποιείται κατ’ ανάγκη σε διαφορετικές θέσεις, αλλά γιατί μπορεί να τις εξυπηρετήσει με επιτυχία. Δεν εννοώ απαραίτητα πρακτικά, αλλά στη θεωρία, τακτικά. Οι «Κανονιέρηδες» έχουν ήδη ένα ρόστερ γεμάτο τέτοιους ποδοσφαιριστές, που κατά τη θητεία του Βάσκου τεχνικού έχουν αλλάξει εντελώς ρόλο. Σάκα, Ζιντσένκο, Γουάιτ, Τομιγιάσου, Τροσάρ είναι κάποια ονόματα που θα έρθουν γρήγορα στο μυαλό. Ο Αρτέτα αρέσκεται στο να έχει τέτοιες «λύσεις» στα χέρια του, να μπορεί να καταστρώσει αμέτρητα πλάνα επίθεσης και άμυνας, να θέτει ως νόρμα την «ασύμμετρη απειλή».
Ο Τούχελ είχε περιγράψει τον Χάβερτζ ως «9-and-a-half», δηλαδή κάτι μεταξύ επιθετικού και δεκαριού, αποφεύγοντας όμως να χρησιμοποιήσει το πιο κοινότυπο «false nine». Είναι πια ξεκάθαρο πως ο Γερμανός δεν τραβιέται εκτός περιοχής ώστε να ανοίξει χώρο και να λειτουργήσει ως επιθετικός μέσος, κάτι που ίσως θα βόλευε τις ικανότητες των Σάκα και Μαρτινέλι, αλλά κάνει αυτήν την έξτρα κίνηση ώστε να ακουμπήσει την μπάλα και να κινηθεί ξανά εντός του «κουτιού». Δεν είναι δα και λίγες οι φορές που οι προπονητές του έχουν δηλώσει πως το κορυφαίο του προσόν είναι η κίνηση χωρίς την μπάλα, παρά την ευχέρειά του με αυτή και τη σχετικά σίγουρη πάσα του υπό πίεση.
Στις 8 Οκτωβρίου αυτό το «απρόβλεπτο» που έψαχνε ο Αρτέτα στον Χάβερτζ έκανε πρώτη φορά την εμφάνισή του. Μπαίνοντας στο 75′ απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, πήρε θέση στο κέντρο της επίθεσης και έντεκα λεπτά αργότερα χρησιμοποίησε σωστά το κορμί του, άλλαξε τις ισορροπίες που είχαν θέσει ως εκείνη τη στιγμή οι Ενκέτια και Γκαμπριέλ Ζεσούς και «σέρβιρε» τον Μαρτινέλι για το γκολ της νίκης. Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, αυτήν τη φορά με την πρώην ομάδα του Τσέλσι, ο Γερμανός πέρασε αλλαγή περίπου στο ίδιο χρονικό σημείο, σε διαφορετική θέση όμως, σαν πιο… παραδοσιακό δεκάρι αντί του Όντεγκααρντ — δεν σκόραρε, δεν έδωσε ασίστ, αλλά η ομάδα του ισοφάρισε λίγο αργότερα για το τελικό 2-2.
Όπως είπαμε και παραπάνω δεν χρειάζεται να κάνει αυτός τον «φόνο», αρκεί να είναι ο ηθικός αυτουργός. Ο Αρτέτα γνωρίζει καλά πως είτε τον βάλει στα άκρα, είτε στο κέντρο, είτε στην επίθεση η αντίπαλη άμυνα πρέπει να προσαρμοστεί πάνω του, να τον προσέξει. «Στη Λεβερκούζεν μου άρεσε να βρίσκομαι κοντά στο κέντρο και να τρέχω προς την περιοχή, έτσι οι αμυντικοί πολλές φορές με ξεχνούσαν», έχει δηλώσει άλλωστε χαρακτηριστικά και ο ίδιος ο Χάβερτζ. Με αυτόν η Άρσεναλ φέρνει κάτι διαφορετικό στο γήπεδο, έστω κι αν αυτός «θυσιάζεται» για να επιτύχει η ομάδα τον σκοπό της.
Στον πιο πρόσφατο αγώνα απέναντι στην Μπρέντφορντ είχαμε το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της τακτικής. Προφανώς ο Αρτέτα δεν προέβλεψε ότι ως, όχι και τόσο ταιριαστός, ακραίος χαφ ο Γερμανός θα καταφέρει ότι δεν μπόρεσαν οι Σάκα και Μαρτινέλι, όμως τον έβαλε εκεί, για πρώτη φορά φέτος, ώστε να δοκιμάσει ένα ακόμα «κλειδί» στο άριστα εκτελεσμένο τακτικό λουκέτο του Τόμας Φρανκ και της ομάδας του. Τρίτη συνεχόμενη φορά μπήκε μετά το 75′, τρίτη συνεχόμενη φορά η Άρσεναλ βρήκε γκολ και βαθμούς. «Ένας παίκτης που μπορεί να παίξει σε πολλές διαφορετικές θέσεις χρειάζεται πολλές διαφορετικές ικανότητες για να το καταφέρει. Ο Κάι το κάνει αυτό σε κάθε θέση που του το ζητάω. Βάζει το κεφάλι κάτω και οδηγεί την ομάδα μπροστά», θα τονίσει ο Αρτέτα.
Τώρα το χρηματικό ποσό που δαπανήθηκε για την απόκτησή του δεν συνάδει με αυτόν τον άχαρο ρόλο της αλλαγής πολυτελείας, που θα προσφέρει μία έξτρα λύση όταν η ομάδα τα βρίσκει σκούρα. Λογικά δεν ευχαριστεί και τον ίδιο. Ωστόσο ο Χάβερτζ είναι ακόμα 24 ετών, η Άρσεναλ είναι μία ομάδα έτοιμη, δουλεμένη σωστά τα τελευταία χρόνια και την δεδομένη στιγμή βρίσκεται πρώτη στην Πρέμιερ Λιγκ και με το ενάμισι πόδι στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γερμανός είναι 6ος σε αγωνιστικά λεπτά και είτε το πιστεύετε είτε όχι έχει παίξει σε όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια των «Κανονιέρηδων» φέτος!
Η «καψούρα» του Αρτέτα και τα πανηγύρια των συμπαικτών του δίνουν δε το πιο σημαντικό κίνητρο στον Χάβερτζ να βελτιωθεί, να εδραιωθεί στην ενδεκάδα και να ριζώσει στο Έμιρεϊτς, καθώς νιώθει πια ότι κάπου ανήκει, ίσως για πρώτη φορά μετά τα «νηπιακά» του βήματα στη Λεβερκούζεν. Το γκολ-χρυσάφι απέναντι στην Μπρέντφορντ ήταν το επιστέγασμα όχι μόνο της δικής του προσπάθειας, αλλά κυρίως του συλλόγου να μην αφήσει τα 60 εκατομμύρια λίρες να πάνε χαμένα, να μην αφήσει έναν παίκτη της ποιότητάς του ανεκμετάλλευτο. Αυτήν τη φορά οι οπαδοί τραγουδούσαν το σύνθημα με την καρδιά τους, τον κοιτούσαν στα μάτια, είχαν σχεδόν ξεχάσει ότι έπαιζε στην Τσέλσι. Έτσι ναι, κάτι μας λέει πως θα σκοράρει ξανά.
«Sixty Million Down the Drain, Kai Havertz scores again…».
