Μετά από δέκα χρόνια οικονομικής και αγωνιστικής εξαθλίωσης, η ιστορική Στόκπορτ ξαναβρήκε τον δρόμο της κι επέστρεψε για να πρωταγωνιστήσει.
«Φοβάμαι πως το μόνο που καταφέραμε είναι να ξυπνήσουμε έναν κοιμώμενο γίγαντα και να τον γεμίσουμε με τρομερή αποφασιστικότητα». Η διάσημη -κινηματογραφική- ρήση του Ιάπωνα Στρατηγού Ισορόκου Γιαμαμότο, που έχει κάνει εμφάνιση σε τρεις ταινίες μεταξύ των οποίων και το «Περλ Χάρμπορ» του Μάικλ Μπέι, αναφερόταν φυσικά στην αποτυχημένη πολεμική απόπειρα του 1941 απέναντι στην Αμερική. Κάπως έτσι για μια δεκαετία η ιστορική Στόκπορτ Κάουντι βολόδερνε στα ερασιτεχνικά, μέχρι που ο επιχειρηματίας-οπαδός Μαρκ Στοτ και η παλιά της δόξα, Ντέιβ Σάλινορ, αποφάσισαν να τη ξυπνήσουν.
Πρωτοχρονιά, 2011. Μετά από ένα μέτριο πρώτο μισό στη σεζόν, που βρίσκει τους «Χάτερς» λίγο πάνω από τη γραμμή σωτηρίας, η θέση του προπονητή Πολ Σίμπσον είναι εξαιρετικά αβέβαιη και κατά πολλοίς κρίνεται από το αποτέλεσμα ενάντια στην Τσέστερφιλντ, που αντιμετωπίζει εκείνη τη γιορτινή ημέρα. Ήδη η Στοκπόρτ «υποφέρει» την τελευταία διετία, αφού μία αλυσίδα άστοχων αλλαγών στο ιδιοκτησιακό από το 2003 κι έπειτα, έχει επιφέρει administration στον σύλλογο και τρομερή αστάθεια. Όλα αυτά όμως μοιάζουν να αλλάζουν το καλοκαίρι του 2010, όταν το κονσόρτιουμ 2015 Group (ξεκάθαρο το βλέμμα στο μέλλον) αγοράζει την ομάδα και τάζει, όπως είθισται, λαγούς με πετραχήλια.
Η Στόκπορτ ως την πρώτη ημέρα του νέου χρόνου μετρά οκτώ ήττες σε 23 αγώνες, κι αν δεν λες τον απολογισμό ικανοποιητικό, τουλάχιστον ελπίζεις ότι θα αρκεί για να σώσει την παρτίδα στο τέλος. Ο αγώνας με την Τσέστερφιλντ φέρνει μία βαριά ήττα με 4-1 και μαζί την απόλυση του Σίμπσον. Η διοίκηση ελπίζει ότι με την απομάκρυνσή του η κατάσταση θα βελτιωθεί, όμως τα πράγματα παίρνουν μία τρομακτική τροπή. Όσες ήττες έχει από τον Αύγουστο η ομάδα, θα κάνει άλλες τόσες μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου και θα κλείσει μόνιμη θέση στον πάτο της βαθμολογίας. Όπως είναι φυσικό η χρονιά θα κλείσει με υποβιβασμό — γεγονός δυσάρεστο σε κάθε περίπτωση, αλλά ακόμα περισσότερο όταν ο υποβιβασμός οδηγεί στην Κόνφερενς, κι ακόμα… πιο περισσότερο όταν αυτό γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας!
Ο χαρακτηρισμός «γίγαντας» μπορεί να ακούγεται υπερβολικός, καθώς η Στόκπορτ δεν έχει αγωνιστεί ποτέ στην Πρέμιερ Λιγκ (ή στην Πρώτη Κατηγορία), όμως από το 1900 (!) μέχρι και το 2011 ήταν σταθερό μέλος της Φούτμπολ Λιγκ κι έφτασε στο τέλος του περασμένου αιώνα να βρεθεί για πέντε συνεχόμενες σεζόν στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, τη σημερινή Τσάμπιονσιπ. Με τόσο πρόσφατο λαμπρό παρελθόν, δύσκολα θα βρείτε ομάδες, που έμειναν για ολόκληρη δεκαετία στα ερασιτεχνικά κι έφτασαν μέχρι το δεύτερο μισό του βαθμολογικού πίνακα της έκτης κατηγορίας.
Το παραπάνω ατυχές στατιστικό σημειώθηκε το 2014, όμως μέχρι και το 2019 η Στόκπορτ βρισκόταν ακόμα στα ίδια χάλια — ναι, η Κόνφερενς Νορθ μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί σε σύγκριση με το στάτους του συλλόγου. Τότε ο αφανής ήρωας των «Χάτερς», ο Λονδρέζος Τζιμ Γκάνον, που έκανε τρεις θητείες στην ομάδα, ξεκίνησε ως υπηρεσιακός, τη δεύτερη φορά αντικατέστησε τον «πολύ» Ντίτμαρ Χάμαν και την τελευταία έγινε ο τρίτος προπονητής μέσα σε δύο μήνες που περνά από τον πάγκο, έφτασε στον πρώτο τίτλο μετά από 52 χρόνια και την άνοδο στην Κόνφερενς.
Ο «γίγαντας» ακόμα κοιμόταν, απλά όχι τόσο βαριά όπως πριν. Αυτό το χαμηλής ομολογουμένως αξίας πρωτάθλημα ήταν αρκετό για τον Μαρκ Στοτ ώστε να αγοράσει την Στόκπορτ μερικούς μήνες αργότερα. Δηλωμένος οπαδός της ομάδας, ο ντόπιος επιχειρηματίας οραματιζόταν ένα μέλλον αντάξιο της ιστορίας της, μακρυά από χρέη, ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και απαρχαιωμένες προπονητικές εγκαταστάσεις. Κι αν την πρώτη χρονιά ο κορωνοϊός έβαλε «φρένο» στις φιλοδοξίες του, τη δεύτερη οι «Χάτερς» άρχισαν να γίνονται φόβητρο για την κατηγορία.
Προχωρώντας σε 21 (!) μεταγραφές, μεταξύ των οποίων οι εγνωσμένης αξίας επιθετικοί Πάντι Μάντεν και Τζον Ρούνεϊ, και δίνοντας τα ηνία του πάγκου στον παλιό αμυντικό της ομάδας, Ντέιβ Σάλινορ, η Στόκπορτ έφτασε στην 3η θέση και μία ανάσα από την άνοδο, κάτι που τελικά ήρθε μία χρονιά αργότερα. Πια ο σύλλογος ήταν ξανά επαγγελματικός, δεν χρωστούσε ούτε πένα και πάνω απ’ όλα του είχε ανοίξει για τα καλά η όρεξη. Το πλάνο του Στοτ έθετε ως στόχο την επιστροφή στην Τσάμπιονσιπ μέσα στα επόμενα εφτά χρόνια (2027/28) και ο Σάλινορ δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά, παρά το γεγονός πως τότε βρισκόταν στη Χάρτλπουλ, μία κατηγορία ψηλότερα.
Η συνεργασία των δύο ανδρών απέδωσε γρήγορα καρπούς, καθώς μην ξεχνάμε ότι τη χρονιά της ανόδου η Στόκπορτ είχε ως ανταγωνιστές τη Ρέξαμ των Ρέινολντς και ΜακΈλχενι, τις ιστορικές Νοτς Κάουντι και Τσέστερφιλντ, καθώς και την Γκρίμσμπι, που τελικά ανέβηκε μέσω των πλέι-οφ. Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα οι «Χάτερς» έγραψαν 30 νίκες κι ανέβηκαν με χαρακτηριστική ευκολία, έχοντας τη δεύτερη καλύτερη άμυνα και τη δεύτερη καλύτερη επίθεση μεταξύ των 23 ομάδων.
Χωρίς απερίσκεπτες μεταγραφικές δαπάνες και με αθόρυβη δουλειά, η Στόκπορτ λίγο έλειψε πέρυσι να φτάσει ξανά στην άνοδο, αυτήν τη φορά για τη League One. Δυστυχώς η 3η θέση και ο απευθείας προβιβασμός χάθηκε την τελευταία αγωνιστική από τη Νορθάμπτον, ενώ και στον τελικό των πλέι-οφ στο Γουέμπλεϊ, η Καρλάιλ πρώτα ισοφάρισε στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης και μετά επικράτησε στα πέναλτι με 5-4, για να αφήσει τους «Χάτερς» με το… καπέλο στα χέρια.
Ο «γίγαντας» δεν ήθελε και πολύ για να εξαγριωθεί. Το καλοκαίρι αυτήν τη φορά ήταν καυτό μεταγραφικά, με τη Στόκπορτ να αποκτά τους Νικ Πάουελ, Ιμπού Τουράι, Όντιν Μπέιλι και την «κλεψιά» της σεζόν, τον Λούι Μπάρι, πρώην της Μπαρτσελόνα (!), μπαίνοντας στη σεζόν ως φαβορί για την άνοδο. Παράλληλα ο Στοτ έπεισε τον Σάλινορ να μείνει στη θέση του, παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ της Τσάρλτον. Δυστυχώς η οικονομική και… ψυχολογική επένδυση έμοιαζε να πέφτει στο κενό, όταν μετά από έξι αγωνιστικές η ομάδα μετρούσε μόλις μία νίκη και βρισκόταν κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού.
Κάτι έπρεπε να αλλάξει και μάλιστα γρήγορα. Ο 48χρονος τεχνικός της τα έβαλε κάτω, άφησε πίσω του το 3-4-1-2 και με πιο παραδοσιακή τετράδα στην άμυνα γύρισε τον «διακόπτη». Από τότε έως και σήμερα η Στόκπορτ έχει δώσει δώδεκα αγώνες, στους οποίους μετρά ισάριθμες νίκες, έχει δεχθεί μόλις οκτώ τέρματα κι έχει σκαρφαλώσει με ευκολία στην κορυφή της βαθμολογίας, έχοντας και απόσταση ασφαλείας (+6). Κάπως έτσι ο σύλλογος έχει τη δεδομένη στιγμή την καλύτερη επίθεση (39) και είναι ο μόνος με περισσότερους από 40 βαθμούς σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες στην Αγγλία!
Παρά τις εντυπωσιακές επιθετικές επιδόσεις των Άιζακ Ολαόφε (12 γκολ) και Λούι Μπάρι (9 γκολ), η Στόκπορτ έχει τρομερό πλουραλισμό, με ήδη έντεκα διαφορετικούς σκόρερ φέτος. Όσον αφορά τον Σάλινορ, μάλλον έκανε καλά που δεν έφυγε, αφού μετρά δύο σερί βραβεία Προπονητή του Μήνα (πάει για τρίτο) και απέχει μόλις μία νίκη για να σπάσει το ρεκόρ της Λούτον για συνεχόμενα κερδισμένα παιχνίδια στην ίδια σεζόν. Όπως λένε οι φήμες, ο Στοτ δεν τον κράτησε μόνο για τις προπονητικές ικανότητές του, αλλά και για προληπτικούς λόγους, αφού σε 13 χρόνια καριέρας ο Σάλινορ έχει τερματίσει εκτός θέσεων απευθείας ή πλέι-οφ ανόδου μόλις μία φορά!
Τώρα αν αναρωτιέστε τι συμβαίνει με τη διάσημη Ρέξαμ, που όλοι πίστευαν πως θα περάσει… αέρας από την κατηγορία, η Στόκπορτ της έριξε μία ξεγυρισμένη πεντάρα στο μεταξύ τους παιχνίδι και την έχει για την ώρα στο -8. Βλέπετε στο αγγλικό ποδόσφαιρο δεν παίζουν μπάλα μόνο τα χρήματα, η δημοφιλία και η «μόδα». Πολλοί έβγαλαν τον Στοτ τρελό, όταν είπε πως η ομάδα μέσα σε λίγα χρόνια θα παίξει ξανά στην Τσάμπιονσιπ, όμως δεν το έλεγε τυχαία. Αρκούσε απλά να ξυπνήσει τον «γίγαντα»…
