Όσο δύσκολα κατάφερε ο Έρικ Τεν Χαγ να κερδίσει την εμπιστοσύνη ότι είναι ο κατάλληλος να αναγεννήσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τόσο εύκολα καταφέρνει αγώνα με τον αγώνα να χάνει πόντους στη συνείδηση των οπαδών.
Για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τα τελευταία δέκα χρόνια σχεδόν κάθε σεζόν είναι λες και σκηνοθετείται με τον ίδιο τρόπο. Ξοδεύει πολλά εκατομμύρια για μεταγραφές, με την προσδοκία ότι η ομάδα είναι έτοιμη να διεκδικήσει ξανά την Πρέμιερ Λιγκ, να τα πάει καλύτερα από πέρυσι. Ξεκινάει δυνατά και καταλήγει να είναι σχεδόν πάντα ξενερωμένη στο τέλος. Και την αμέσως επόμενη σεζόν η ομάδα ξεκινάει χωρίς μεγάλες βλέψεις, κάνει μια αξιοπρεπή πορεία και οι ελπίδες αναπτερώνονται. Σε αυτήν τη δεύτερη κατηγορία εντάσσεται και η πρώτη χρονια του Έρικ Τεν Χαγ στην ομάδα.
Η Γιουνάιτεντ ξεκίνησε δίχως μεγάλες προσδοκίες. Η επιστροφή του Ρονάλντο δεν είχε πιάσει, ο ερχομός του Ολλανδού έφερνε φρέσκο αέρα, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα ήταν μάλλον απογοητευτικά. Όπως επιτάσσει το μοτίβο, η συνέχεια ήταν καλύτερη από την αναμενόμενη, με τον σύλλογο να φτάνει σε ένα σημείο της σεζόν να θεωρείται από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπη (αν όχι η πιο φορμαρισμένη). Στο απόγειο αυτής της φόρμας έφτασε στον αποκλεισμό της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ισπανίας, Μπαρτσελόνα, στο Γιουρόπα Λιγκ, με την απόδοση να φθίνει σταδιακά, αλλά με το επίπεδο να έχει ανέβει σημαντικά συγκριτικά.
Το κακό είναι πως η λούπα δεν σταμάτησε, το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκαν μεταγραφές, που στα χαρτιά θεωρούνται ουσίας και τα φιλικά έδειξαν δυνατότητες για ακόμα καλύτερη απόδοση της ομάδας. Παρά τον αυξημένο ανταγωνισμό της Πρέμιερ Λιγκ και τις Νιουκάστλ, Άστον Βίλα και Μπράιτον να είναι ικανές να πετάξουν κάποιον «μεγάλο» απ’ το «Big 6», οι προσδοκίες για τη Γιουνάιτεντ παρέμενα υψηλές.
Μέχρι στιγμής, βέβαια, οι προσδοκίες αυτές δεν επιβεβαιώνονται. Με εννέα βαθμούς σε εφτά παιχνίδια, βρίσκεται στη 10η θέση της Πρέμιερ Λιγκ και μέχρι στιγμής είναι πολύ χαμηλότερα των προσδοκιών. Παράλληλα, η πορεία της στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι απογοητευτική και μετά το παιχνίδι με τη Γαλατασαράι κυκλοφόρησε ανεπίσημη δήλωση από τη διοίκηση της Γιουνάιτεντ ότι στηρίζει απόλυτα τον Ολλανδό. Δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα όμως, όσο το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει. Είναι, όμως, η κατάσταση πραγματικά ανησυχητική;
Ένα κινητό «νοσοκομείο»
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στη φετινή λίστα απόντων της Γιουνάιτεντ έχουν καταχωρηθεί 13 (!) διαφορετικά ονόματα ως τώρα. Τραυματίες είναι ή έχουν υπάρξει οι Μαρτίνεζ, Μάουντ, Βαράν, Σο, Γουάν-Μπισάκα, Μαλάσια, Ρεγκιγιόν, Χόιλουντ, Ντιαλό και Μαϊνού. Μαζί με αυτούς, απουσίασαν ο κατηγορούμενος για κακοποίηση Άντονι (που επέστρεψε στις προπονήσεις και αγωνίστηκε ως αλλαγή με τις Γαλατάσαραϊ και Μπρέντφορντ) και ο Σάντσο για πειθαρχικό παράπτωμα. Οι Μαρτίνεζ, Σο, Μπισάκα, Μαλάσια, Μαϊνού και Ντιαλό αναμένεται να απουσιάζουν για αρκετό διάστημα ακόμα.
Από τους 13 παίκτες που αναφέρθηκαν, περισσότεροι από τους μισούς θεωρούνται «ενδεκαδάτοι», με τους δύο να αποτελούν και βαρόμετρο για την ομάδα (Μαρτίνεζ, Σο). Η τύχη είναι ένας βασικός παράγοντας στον πρωταθλητισμό, και ο Τεν Χαγ δεν έχει επικαλεστεί σε επίσημες δηλώσεις τους τραυματισμούς σαν δικαιολογία για το αποτέλεσμα που παρουσιάζει η ομάδα του (όπως έκανε, για παράδειγμα, με τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας). Αυτή, όμως, ακούγεται ότι είναι η δικαιολογία του στα ενδότερα του συλλόγου. Η διοίκηση αναγνωρίζει τη μέχρι στιγμής ατυχία και πιθανότατα πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι να επιστρέψουν οι ποδοσφαιριστές και να βελτιωθούν τα αποτελέσματα.
Μια περίπτωση που τραυματισμού παίκτη, βέβαια, που ίσως προκαλεί απορίες είναι αυτή του Μαρτίνεζ. Ο Αργεντινός αμυντικός τραυματίστηκε στο μετατάρσιο τον περασμένο Απρίλιο και έμεινε εκτός για την υπόλοιπη σεζόν. Με ολόκληρο το καλοκαίρι μπροστά τους, υπήρχε σημαντικός χρόνος για τη σωστή εκτίμηση της κατάστασης του, καθώς και για την πλήρη αποθεραπεία του. Ο αριστεροπόδαρος άσος, αντίθετα, επέστρεψε νωρίς στις προπονήσεις για να συμμετάσχει στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Στο παιχνίδι με την Άρσεναλ ένιωσε ενόχληση στο ίδιο σημείο, αντικαταστάθηκε και έπαιξε με παυσίπονα στους αγώνες με Μπράιτον και τη Μπάγερν Μονάχου.
Η επέμβαση που θα κάνει τώρα, βάσει δηλώσεων, θα λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, αλλά η όλη διαχείριση εγείρει ζητήματα για τη σωστή θεραπεία και… αποθεραπεία των ποδοσφαιριστών. Οι Σο και Μπισάκα επίσης έχουν μυϊκά προβλήματα τραυματισμών, που συνήθως σχετίζονται με κακή αποθεραπεία ή με κακής ποιότητας ασκήσεις φυσικής κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, ίσως να είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι τραυματισμοί συνέβησαν ταυτόχρονα και τόσο νωρίς στη σεζόν, αλλά η σωματική απόδοση των παικτών εντός του γηπέδου χρήζει σημαντικής βελτίωσης. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως αυτό ήταν πέρυσι η βάση, πάνω στην οποία ο Τεν Χαγ ξεκίνησε την αντεπίθεση της Γιουνάιτεντ!
Μεταγραφές χωρίς αντίκρισμα
Το καλοκαίρι που πέρασε, η Γιουνάιτεντ προχώρησε σε σημαντικές αναβαθμίσεις του ρόστερ της. Ο Μάουντ ήρθε για να καταστήσει τον Έρικσεν μια «χρυσή εφεδρεία», ο Ονάνα αντικατέστησε τον κακό με τη μπάλα στα πόδια -και υπερβολικά ακριβό- Ντε Χέα, ο Άμραμπατ θεωρήθηκε μια αναβάθμιση στη θέση του Φρεντ και ο Χόιλουντ αποκτήθηκε για να γίνει ο επιθετικός, που έψαχνε ο Τεν Χαγ. Ταυτόχρονα, σαν λύση ανάγκης αποκτήθηκε ο Ρεγκιγιόν για να καλύψει το αριστερό άκρο της άμυνας, μετά τους τραυματισμούς των Σο και Μαλάσια. Ο Έβανς επέστρεψε στην ομάδα περισσότερο τιμής ένεκεν και λιγότερο επειδή κάποιος θα περίμενε να προσφέρει ουσιαστικά.
Ο Ονάνα μέχρι στιγμής έχει ήδη κοστίσει τουλάχιστον τρία παιχνίδια για την ομάδα του, ο Μάουντ δεν φαίνεται να έχει βρει ρόλο, ο Άμραμπατ περισσότερο έχει παίξει σαν αριστερός μπακ (!) παρά στη θέση του και ο Χόιλουντ δείχνει ότι έχει τα στοιχεία να βοηθήσει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μόλις 20 ετών. Από όλους τους προαναφερθέντες, περισσότερο έχει ξεχωρίσει μέχρι στιγμής η λύση ανάγκης του Ρεγκιγιόν, παρά οι παίκτες που αποκτήθηκαν ως βασικοί. Παράλληλα, οι μόνες πραγματικά επιτυχημένες μεταγραφές που έχει πραγματοποιήσει ο Τεν Χαγ στην έως τώρα θητεία του είναι οι Μαρτίνεζ, Έρικσεν και Κασεμίρο.
Κρίνοντας από την περυσινή σεζόν, ο Ολλανδός άργησε να εισάγει τον Κασεμίρο στο βασικό σχήμα της Γιουνάιτεντ, αλλά όταν το έκανε του έδωσε έναν ρόλο, που τον έχρισε ίσως τον πιο επιδραστικό παίκτη της ομάδας, μαζί με τον Μπρούνο Φερνάντες. Παράλληλα, βέβαια, έως τώρα έχει αποτύχει να πάρει το καλύτερο που μπορεί από τον Άντονι και δεν έχει βρει τον σωστό ρόλο για τον Μάουντ. Μένει να φανεί αν με την έναρξη του νέου έτους, που θα γυρίσουν όλοι οι τραυματίες (κι αν δεν τραυματιστεί άλλος) καταφέρει να κάνει τις μεταγραφές του να μοιάζουν περισσότερο στον περυσινό Κασεμίρο και λιγότερο στον Άντονι.
Όταν δεν τα βάζεις, τα δέχεσαι
Ακόμα και χωρίς τη χρήση δεικτών, αυτό που θα καταλάβαινε οποιοσδήποτε έβλεπε ένα παιχνίδι της Γιουνάιτεντ φέτος είναι πως δέχεται φάσεις με τεράστια ευκολία. Ακόμα και να μην καταλήξουν σε σουτ, οι αντίπαλοι φτάνουν με άνεση στην περιοχή της ομάδας. Η αμυντική εικόνα θυμίζει αρκετά την αντίστοιχη της σεζόν 2021/22, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αναλύοντας τα φετινά της παιχνίδια έως τώρα, όσα βλέπουν οι φίλοι των «Κόκκινων Διαβόλων» μοιάζουν αποκαρδιωτικά.
Από τα παιχνίδια που κέρδισε στην Πρέμιερ Λιγκ, ήταν σαφώς ανώτερη μόνο από τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Στο παιχνίδι των δύο στο Ολντ Τράφορντ, η Γιουνάιτεντ κέρδισε 3-2, έχοντας 3,03 xG υπέρ και 0,96 κατά. Η αντίπαλός της έπιασε τη Γιουνάιτεντ στον «ύπνο» και εκμεταλλεύτηκε δύο φάσεις ολιγωρίας της αμυντικής της λειτουργίας. Στην πορεία του αγώνα η Φόρεστ κλεινόταν και η ομάδα του Τεν Χαγ έψαχνε πεισματικά τα γκολ, τα οποία και βρήκε. Στον αγώνα με τη Γουλβς απείλησε σχεδόν όσο απειλήθηκε, πάρα το 1-0 (1,97 xG υπέρ της, 1,72 κατά), ενώ με την Μπέρνλι κέρδισε 0-1, όντας λιγότερο απειλητική (0,84 xG υπέρ της και 0,94 κατά) από την αντίπαλό της.
Από τα παιχνίδια που έχασε, το μόνο που η στατιστική αλήθεια δεν αποτυπώθηκε στο σκορ ήταν αυτό με την Κρίσταλ Πάλας. Έχασε 0-1 στο Μάντσεστερ, με 1,55 xG υπέρ και 1,19 κατά. Στις υπόλοιπες ήττες της (2-0 με Τότεναμ εκτός, 3-1 με Άρσεναλ εκτός, 1-3 με Μπράιτον εντός) η Γιουνάιτεντ ήταν, έστω και οριακά, λιγότερο απειλητική από την αντίπαλη ομάδα.
Κι επειδή τα xG από μόνα τους δεν λένε πολλά, ένα πολύ ενδιαφέρον στατιστικό είναι από που σκόραρε και από που δέχθηκε τα τέρματα αυτά. Στο σύνολο και των επτά αγώνων, η Γιουνάιτεντ είχε 36 σουτ εκτός περιοχής (1 γκολ), 65 σουτ από το ύψος του πέναλτι (3 γκολ) και οκτώ σουτ από τη μικρή περιοχή (3 γκολ). Την ίδια στιγμή, οι φάσεις που δέχτηκε ήταν 27 σουτ εκτός περιοχής (0 γκολ), 57 σουτ από το ύψος του πέναλτι (9 γκολ) και δώδεκα σουτ μέσα από τη μικρή περιοχή (1 γκολ). Αν κάπου αξίζει να σταθεί κανείς, είναι τα σουτ και τα γκολ από το ύψος του πέναλτι. Το συνολικό xG αυτών των φάσεων ήταν 7,44 υπέρ της Γιουνάιτεντ και 7,19 κατά. Με τρία γκολ υπέρ και εννέα κατά, είναι προφανές ότι κάτι πάει λάθος στις δύο άκρες του γηπέδου.
Τα σουτ από το ύψος του πέναλτι είναι ο πιο συχνός τρόπος να απειλήσεις και να απειληθείς σε έναν αγώνα. Η Γιουνάιτεντ όχι μόνο σπαταλάει τις ευκαιρίες της, αλλά έχει δεχθεί περισσότερα τέρματα από αυτά που θα ήταν λογικό -βάσει ευκαιριών- να καταλήξουν στην εστία της. Η παρουσία του Χόιλουντ πιθανότατα να βελτιώσει κατά πολύ τον δείκτη G/xG, αλλά στην άμυνα ακόμα δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα που θα κάνει τους αντιπάλους της ομάδας λιγότερο απειλητικούς ή έστω αποτελεσματικούς.
Κρίση κι εκτός γηπέδου
Η εικόνα της Γιουνάιτεντ εντός γηπέδου δεν είναι το μόνο που προβληματίζει τους οπαδούς της. Οι Γκλέιζερς, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις με τους υποψήφιους αγοραστές της ομάδας, αποφάσισαν πως καμία πρόταση δεν τους κάλυπτε και παρότι φαινόταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έκαναν χάρη σε… όλους και θα αποχωρούσαν, παρέμειναν οι κύριοι μέτοχοι. Παράλληλα με αυτό και τον αμφιλεγόμενο χειρισμό της ομάδας στην περίπτωση του Γκρίνγουντ, ήρθαν να προστεθούν οι καταγγελίες για κακοποίηση στον Άντονι (και η προσωρινή αποπομπή του από την ομάδα) και η επ’ αόριστον τιμωρία στον Σάντσο για την αντίδραση του στις δηλώσεις του Τεν Χαγ μετά το παιχνίδι με την Άρσεναλ.
Ο Ολλανδός τεχνικός, από εκεί που συνέχιζε την προσέγγιση που είχε ο Σόλσκιερ απέναντι στον Τύπο, ξαφνικά χρησιμοποίησε τεχνικές Μουρίνιο και εξέθεσε δύο παίκτες του σχετικά με την απόδοση τους στην προπόνηση (Σάντσο και ΜακΤόμινεϊ). Η συγκεκριμένη κίνηση ίσως ξένισε αρκετούς, καθώς από τη μέρα που ανέλαβε την ομάδα αναφερόταν ξεχωριστά σε παίκτες του μόνο για θετικούς λόγους ή για να σηκώσει ασπίδα προστασίας, ενώ φρόντιζε να αποφεύγει διακριτικά τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, που είχαν σκοπό να εκμαιεύσουν σκανδαλιστικές απαντήσεις. Ακόμα και σχετικά με την υπόθεση του Ρονάλντο ή του Γκρίνγουντ, οι δηλώσεις του ήταν εξαιρετικά προσεκτικές και μετρημένες.
Οι οπαδοί της ομάδας πλέον δεν κρύβουν τη δυσαρέσκεια τους, με τις αποδοκιμασίες να ακούγονται συχνότερα από τους πανηγυρισμούς στο Ολντ Τράφορντ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η στιγμή της αλλαγής του Χόιλουντ στην ήττα από τη Μπράιτον. Ο Τεν Χαγ πέρασε στο παιχνίδι τον Μαρσιάλ, κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή όλο το γήπεδο γιούχαρε την κίνηση του – δικαίως, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς. Οι αποδοκιμασίες αυτές ξανάκαναν την εμφάνιση τους στον αγώνα με τη Γαλατασαράι, επίσης δικαιολογημένα, και σε διάφορα οπαδικά forums της Γιουνάιτεντ ήδη έχει ξεκινήσει να ηχούν δυνατότερα από ποτέ τα παράπονα τον Ολλανδό τεχνικό.
Το τέλος (;) της κρίσης
Για να απαντηθεί και το αρχικό ερώτημα, ναι, η κατάσταση της Γιουνάιτεντ είναι εξαιρετικά ανησυχητική. Είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται στην πιο βαθιά κρίση της από τη στιγμή που ανέλαβε ο Τεν Χαγ. Μια σεζόν που έχει ξεκινήσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, τόσο εντός όσο εκτός του γηπέδου. Αν κάτι έχει διδάξει η ιστορία, βέβαια, είναι ότι σε κάθε αναδιοργάνωση ομάδας μπορεί να συμβεί αυτό. Τα παραδείγματα των Κλοπ και Αρτέτα αποδεικνύουν ότι η πίστη στο πλάνο ενός καλού προπονητή, αργά ή γρήγορα, θα ανταμείψει την ομάδα.
Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά, που θα καταλήξει η ομάδα του Μάντσεστερ τη φετινή σεζόν βαθμολογικά. Και στην πραγματικότητα, πρόκειται για κάτι δευτερεύον τη δεδομένη στιγμή. Είναι αλήθεια πως η ομάδα είχε παθογένειες που δεν θεραπεύονταν με μια καλή σεζόν. Τα εξωαγωνιστικά ζητήματα, που προέκυψαν όσο καιρό είναι στο πόστο του, όπως οι υποθέσεις Γκρίνγουντ και Άντονι, η διαπραγμάτευση της πώλησης της ομάδας από τους Γκλέιζερς και η απειθαρχία του Σάντσο, ήρθαν να προστεθούν στα αγωνιστικά ζητήματα, με όλα αυτά να συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που «έσκασε στα χέρια του».
Άμοιρος ευθυνών ο Ολλανδός τεχνικός σε καμία περίπτωση δεν είναι, αλλά μετά την περυσινή πορεία της ομάδας, του αξίζει να παραμείνει στον πάγκο τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2025, με την προϋπόθεση φυσικά οι «Κόκκινοι Διάβολοι» να γνωρίσουν μία σχετική βελτίωση, έστω και με τον τρόπο που ήρθε η νίκη με την Μπρέντφορντ. Αν θα είναι η σωστή επιλογή ή όχι για τη Γιουνάιτεντ η παραμονή του Τεν Χαγ, θα το δείξει ο χρόνος. Τουλάχιστον έχει αποδείξει πως έχει το «know how» για να παίξει η ομάδα ορθολογικό ποδόσφαιρο. Τώρα η ομάδα βρίσκεται σε «φουρτούνα», όμως σημασία έχει όταν κοπάσει, το καράβι να γυρίσει…
