Τι έχουμε να μάθουμε από τους -μη Άγγλους- Βρετανούς;

Σε μία καταστροφική βραδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του, όπου ΑΕΚ και Άρης αποκλείστηκαν από τον δεύτερο προκριματικό γύρο της τρίτης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης, Ιρλανδοί, Βορειοϊρλανδοί, Σκωτσέζοι και Ουαλοί είδαν τις πολλές φορές υποτιμημένες ομάδες τους να πετυχαίνουν 7/8 προκρίσεις και να προετοιμάζουν το έδαφος για την επικέιμενη μάχη της δικής τους Bohemians απέναντι στον τελευταίο εναπομείναντα στο Europa Conference League, τον ΠΑΟΚ.

 

Ρίχνοντας μια προσεκτική ματιά στο χθεσινό γεμάτο πρόγραμμα του νεοσύστατου Europa Conference League, θα μπορούσες εύκολα να παρατηρήσεις την τρομερή επιτυχία των βρετανικών ομάδων, παρά την δεδομένη απουσία του ισχυρού «εκπροσώπου», των Άγγλων. Η ποδοσφαιρική μας συνείδηση γέμισε εδώ και χρόνια με την «ανικανότητα» των ημι-επαγγελματικών συλλόγων από τις Ουαλίες και τις Ιρλανδίες (ναι, και τις δύο), θεωρώντας αυτονόητο πως οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν έχουν θέση για αυτές. Αντίθετα οι δικοί μας εκπρόσωποι αντιμετώπισαν με δυσπιστία την εισαγωγή μιας τρίτης -χειρότερης- εκδοχής του πολύτιμου Champions League, θεωρώντας μέχρι και… κατάντια να αγωνιστούν εκεί.

Λένε πως «όταν κοιτάμε το δέντρο, πιθανόν να χάσουμε το δάσος», όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση η παροιμία παραφράζεται στο «όταν δεν εκτιμούμε το δάσος, θα χάσουμε ακόμα και το δέντρο». Ο πικρός αποκλεισμός από τις Astana και Velez Mostar επέφερε την ευρωπαϊκή έξοδο ήδη από το πρώτο από τα τρία «σκαλοπάτια» των προκριματικών, εξαναγκάζοντας παράλληλα το ελληνικό ποδόσφαιρο στην κατακρήμνιση από το «πάνθεον», που το είχαν θέσει οι επιτυχίες του παρελθόντος. Στο παρόν κείμενο όμως και με αφορμή την επικείμενη αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με την ιρλανδική Bohemians, θα ήταν σοφότερο να αναλύσουμε πως, αντίθετα με εμάς, οι βρετανικές ομάδες κατάφεραν μια πρωτόγνωρη επιτυχία.

 

brits europa conference

 

Οκτώ ομάδες από Ιρλανδία, Βόρειο Ιρλανδία, Σκωτία και Ουαλία ρίχτηκαν χθες στην μάχη των προκριματικών, με την πλειοψηφία τους να φέρουν τον τίτλο του αουτσάιντερ και να αντιμετωπίζουν σαφώς ισχυρότερες, στα χαρτιά, αντιπάλους. Στο τέλος της ημέρας, Linfield, Dundalk, Bohemians, The New Saints, Larne, Aberdeen και Hibernian πήραν τις πολύτιμες προκρίσεις, με την Connah’s Quay Nomads να είναι η μόνη που απέτυχε, αν και κατέβαλε ηρωική προσπάθεια, νικώντας 4-2 την Prishtina και απειλώντας με μία επική ανατροπή μετά το κατά της 4-1 του πρώτου αγώνα. Αξιοθαύμαστο μάλιστα είναι το επίτευγμα και της έτερης ουαλικής εκπροσώπου, αφού η TNS επικράτησε της φιλόδοξης «αδερφής» της μπασκετικής Zalgiris, με συνολικό σκορ 10-1 (5-1 χθες) και έφερε την πιο εμφατική πρόκριση σε όλη την προκριματική φάση!

Αν αναρωτιέστε για τα ονόματα των αντιπάλων αυτών των όχι και τόσο υπολογίσιμων ποδοσφαιρικών ποσοτήτων, τότε θα βρείτε μεταξύ αυτών τις Borac Banja Luka, την πρωταθλήτρια της Βοσνίας που τερμάτισε δύο θέσεις πάνω από την γνωστή μας Velez Mostar, την Dudelange, που πριν μερικά χρόνια βρέθηκε στους ομίλους του Europa League, αλλά και τις AGF Aarhus και Hacken, που βρέθηκαν στην πρώτη τετράδα των πρωταθλημάτων της Δανίας και Σουηδίας αντίστοιχα. Αν ακόμα θεωρείτε τον «άθλο» των Βρετανών αμελητέο, αναλογιστείτε πως πέρα των 14ων στην κατάταξη Σκωτσέζων, οι τρεις υπόλοιπες χώρες βρίσκονται κάτω από την 42η θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης, την στιγμή που το «20» ακούγεται ζοφερό για το δικό μας ποδόσφαιρο!

 

brits europa conference

 

Τι πρέπει να μάθουμε λοιπόν από τους «κατώτερους» Βρετανούς, τους μη Άγγλους; Πρώτον πως δεν υπάρχει πια έυκολο μονοπάτι. Για πολλά χρόνια οι ελληνικές ομάδες είχαν μάθει με δύο -το πολύ- προκριματικούς γύρους να βρίσκονται στην κύρια φάση των διοργανώσεων κι αυτό μάλιστα για τις τελευταίες που έπαιρναν ευρωπαϊκό εισιτήριο και αναθεμάτιζαν την ώρα που θα βρίσκονταν στα γήπεδα πριν βγει ο Ιούλιος! Αντίθετα στο Νησί και τις… γειτονικές νήσους αυτή η κατάσταση ήταν η πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες, με τις προνομιούχες οριακά να αποφεύγουν κάτι προ-προκριματικά, που θα τις έστελναν στον Άγιο Μαρίνο και την Ανδόρρα.

Δεύτερον πως δεν υπάρχει πια «χαλαρή» προετοιμασία. Την στιγμή που μιλάμε το πρωτάθλημα της Ιρλανδίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο (!), αυτό της Σκωτίας ξεκινά αύριο, ενώ και τα αντίστοιχα σε Βόρειο Ιρλανδία και Ουαλία έχουν πρεμιέρα μέσα στον Αύγουστο. Αντίθετα στην Ελλάδα είχαμε μάθει σε ατέλειωτα καλοκαίρια με ατελείωτα φιλικά προετοιμασίας σε προπονητικά καμπ, ασυνεπή προγραμματισμό από τους αρμόδιους φορείς και μεταγραφικό σχεδιασμό στο… πόδι, κρίνοντας την αναγκαία ενίσχυση εκ των εσχάτων. Φυσικά οι καιρικές συνθήκες στην βόρεια Ευρώπη δεν μπορούν να συγκριθούν με τον καλοκαιρινό καύσωνα που συχνά βιώνουμε στα μέρη μας, όμως το να παραμείνουμε άπραγοι μπροστά στην νέα πραγματικότητα μόνο καταστροφικό μπορεί να αποδειχθεί.

 

brits europa conference

 

Τρίτον πως δεν υπάρχουν βατοί αντίπαλοι σε αυτό το σημείο της σεζόν. Μπορεί από την δεκαετία του ’90 μέχρι και μερικά χρόνια νωρίτερα να θεωρούσαμε αυτονόητες τις προκρίσεις απέναντι σε ομάδες τέτοιου βεληνεκούς, όμως με τα ποδοσφαιρικά σύνορα να έχουν πια ανοίξει διάπλατα και την δημοφιλία του αθλήματος να συνεχίζει να «σαρώνει», σύλλογοι από κάθε μεριά της Ευρώπης, ακόμα και χωρίς οικονομική ευρωστία, μπορούν να φτιάξουν υπολογίσιμες ομάδες, να βρουν στις φθηνές αγορές της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής άσημους μεν, ταλαντούχους δε, παίκτες και να σοκάρουν τα απροετοίμαστα φαβορί. Ομάδες σαν αυτές που αναφέραμε στην αρχή, είναι ακριβώς αυτά τα «άβατα» αουτσάιντερ, που έχουν σταματήσει να αποτελούν «εξορία» για τους ατάλαντους Βρετανούς και έχουν γεμίσει τα ρόστερ τους με επιρροές από κάθε σημείο του κόσμου.

Τέταρτον πως δεν υπάρχουν «δεύτερες» και «τρίτες» διοργανώσεις. Όταν περίπου δέκα χρόνια πριν η Shamrock Rovers γινόταν η πρώτη ιρλανδική ομάδα στην ιστορία, που περνά σε ευρωπαϊκό όμιλο, η χώρα πανηγύριζε το κατόρθωμα σαν… κατάκτηση τίτλου. Στα δικά της βήματα βάδισε και η «αντίζηλος» Dundalk, που έφερε δύο ακόμα προκρίσεις σε ομίλους, ανορθώνοντας την αυτοπεποίθηση των συμπατριωτών τους, όταν περνούσαν τα σύνορα. Αντίθετα, στην ελληνική πραγματικότητα, όπου ακόμα και το Europa League αντιμετωπίζεται με χλευασμό και συχνά «απαιτείται» η διάκριση στο Champions League, οι ομάδες βλέπουν ως «αγγαρεία» τα ταξίδια στις ποδοσφαιρικά «βάρβαρες» χώρες, που δεν ταιριάζουν στο πρεστίζ τους. Καλύτερη απόδειξη μάλιστα σε αυτό αποτελεί η προσήλωση που δείχνουν οι εκάστοτε πρωταθλήτριές μας στα προκριματικά του Champions League, όπου επιτυγχάνουν σπουδαία αποτελέσματα και τεράστιες προκρίσεις, όπως αποδεικνύουν οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ την τελευταία πενταετία.

 

brits europa conference

 

Και τέλος, πως η εθνική ομάδα δείχνει τον δρόμο. Δεν είναι τυχαίο πως αυτό το άρθρο γράφεται φέτος ή πως τα σπουδαιότερα αποτελέσματα των Βρετανών στα προκριματικά βελτιώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια. Πρωτίστως οι Ουαλοί, αλλά από κοντά και οι υπόλοιποι γείτονες, κατάφεραν μέσω της σκληρής δουλειάς να βγουν από την αφάνεια και με μέτριες, συγκριτικά με άλλες χώρες, ομάδες να βρεθούν στα τελικά διοργανώσεων, που είχαν να δουν δεκαετίες ολόκληρες. Αντίθετα η δική μας Εθνική μετά την ιστορική επιτυχία του 2004 και το «ταβάνι» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, υπέπεσε σε σωρεία λαθών, από «εθνική αγαπημένη» έγινε «εθνική Μυκόνου» και χάθηκε στην εσωστρέφειά της, αγωνιζόμενη πολλές φορές σαν να μην εκπροσωπεί καμία πατρίδα. Η σύνδεση με τους σύλλογους της εκάστοτε χώρας μπορεί να μην είναι αυτονόητη, όμως τα παιχνίδια εκτός συνόρων εμπεριέχουν ως έναν βαθμό την αίσθηση της «εθνικής», έστω κι αν δεν έχουν όλοι την ίδια εθνικότητα.