Το απόγειο πριν την «κατηφόρα»

Το eyap.gr «ξεσκονίζει» τα «ευρωβιβλία» των αγγλικών ομάδων και ασχολείται με μιαν αναδρομή στην εξαιρετική πορεία της Middlesbrough, ως τον τελικό του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 2005-2006.

 

Η Ευρώπη είναι συνυφασμένη για δεκαετίες με τις αγγλικές ομάδες, είναι μια συνήθεια αναγκαία και επιβεβλημένη για κάθε ομάδα της Premier League που θέλει να συγκαταλέγεται στην ελίτ της. Έχουν ωστόσο υπάρξει κατά εποχές και περιόδους, ομάδες όχι τόσο λαμπερές, που έχουν κάνει τα δικά τους ξεπετάγματα στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Μια σκέψη πρόχειρη, φέρνει στον νου την Newcastle, την Fulham, την Leeds (έστω και αν επρόκειτο για ομάδα με σπουδαία δυναμική στην εποχή της) και αναμφίβολα την Middlesbrough.

H σεζόν 2005-2006 ήταν σήμα κατατεθέν για την «Boro» και είναι ακόμη μέχρι και τις μέρες μας, καθώς ο σύλλογος του Riverside έφτασε μιαν ανάσα από ένα μοναδικό επίτευγμα, ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Για όσους πιθανόν το θεωρούν λίγο, αρκεί να θυμίσουμε πως η Manchester City, πρωταγωνίστρια στο Νησί τα τελευταία χρόνια, ακόμα υπολείπεται ενός τέτοιου επιτεύγματος.

 

Ομάδα μεσαίας ταχύτητας μεν, με δυναμική δε

Η Middlesbrough στην «αυγή» της νέας χιλιετίας, δεν αποτελούσε ομάδα-φόβητρο. Από την τελευταία της άνοδο και μετά (το 1998-1999 επανήλθε στα «σαλόνια» με τον Bryan Robson στο τιμόνι), η ομάδα βρισκόταν σε αναζήτηση ταυτότητας. Η τρίτη σεζόν του Robson ήταν και η «φαρμακερή», μιας και η «Boro» βρέθηκε μιαν ανάσα από την άγουσα για την Championship. Την τελευταία -κυριολεκτικά- αγωνιστική η ομάδα σώθηκε, χάρη στην νίκη με 2-1 επί της West Ham, με τον Terry Venables στον πάγκο μάλιστα.

Κάπως έτσι, ήρθε και η αλλαγή σελίδας στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου. Ο Steve McClaren αφίχθη στο Riverside και έμελλε να είναι και ο άνθρωπος που θα οδηγούσε την Middlesbrough σε μερικά από τα πιο ωραία βράδια της ιστορίας της. Με τον Άγγλο τεχνικό στο «τιμόνι», η «Boro» κλείδωσε μόνιμα μια θέση κάπου στα μισά της βαθμολογίας και μετατράπηκε σε «ομάδα Κυπέλλων». Η πρώτη σεζόν του McClaren, έφερε την ομάδα στην 12η θέση της Premier League, στα ημιτελικά του FA Cup και ως τον τρίτο γύρο του EFL Cup. Σε αντίστοιχο τέμπο κυμάνθηκε και η σεζόν 2002-2003, πριν την τριετία-ορόσημο.

 

Ο αναμορφωτής της Middlesbrough με το EFL Cup ανά χείρας

 

Το 2003-2004, ήταν η σεζόν που χάρισε στην «Boro» τον μοναδικό μέχρι σήμερα τίτλο της ιστορίας της. Αφού έκανε μια πορεία-«σκούπα» στο EFL Cup και άφησε έξω ομάδες όπως η Everton στους «16», η Tottenham στα προημιτελικά και η Arsenal (με δύο νίκες παρακαλώ) στα ημιτελικά, δεν «φρέναρε» ούτε πάνω στην εξαιρετική Bolton του Sam Allardyce και του Στέλιου Γιαννακόπουλου. Το σύνολο του McClaren επιβλήθηκε με 2-1, και πέραν του τροπαίου, κέρδισε και μια θέση για το Κύπελλο UEFA της επόμενης σεζόν.

Η Middlesbrough, μπορεί να ήταν μια ομάδα από τις λεγόμενες «μεσαίας ταχύτητας», ωστόσο επρόκειτο για μια ομάδα με δυναμική. Εκεί στήριξε και το έργο του ο Steve McClaren και οδήγησε το κλαμπ σε μια βραχεία εποχή επιτυχιών.

 

«Γεύση» Ευρώπης πριν την υπέρβαση

Κατόπιν λοιπόν της ιστορικής κατάκτησης του EFL Cup, είχε έρθει για την «Boro» η στιγμή να δοκιμάσει τις δυνάμεις της σε μια νέα πίστα, την ευρωπαϊκή. Αφού πέρασε εύκολα τα προκριματικά κόντρα στην Banik Ostrava (3-0 εντός, 1-1 στην Τσεχία), η κληρωτίδα την έφερε στον ίδιο όμιλο με την Villarreal, την Lazio, την Partizan και την δική μας «σταχτοπούτα», το Αιγάλεω. Η «Boro» περνάει αέρας στους «32» (νίκες κόντρα σε Αιγάλεω, Lazio και Partizan με 1-0, 2-0 και 3-0 αντίστοιχα) και εκεί αντιμετωπίζει την αυστριακή GAK Grazer.

 

Οι παίκτες της «Boro» πανηγυρίζουν τη νίκη επί του Αιγάλεω

 

Η ισοπαλία με 2-2 στην Αυστρία και η νίκη με 2-1 στο Riverside, έφεραν την Middlesbrough αντιμέτωπη με νέα πρόκληση στους «16», κόντρα στην Sporting Lisbon. Εκεί κάπου η μετέπειτα φιναλίστ του Jose Peseiro έβαλε «στοπ» στα όνειρα, αφήνοντας το σύνολο του McClaren εκτός διοργάνωσης με δύο ήττες (2-3 εντός, 1-0 στο Jose Alvalade).

Στα εγχώρια μέτωπα, η «Boro» δεν αντέχει να κυνηγήσει τα κύπελλα ως συνήθιζε, ωστόσο δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε «τρυπώνει» στην 7άδα, ανανεώνοντας το διαβατήριό της για μια νέα ευρωπαϊκή περιπέτεια.

 

Από την Ξάνθη ως το Phillips Stadion

Ο δρόμος της Middlesbrough για τους ομίλους του Κυπέλλου UEFA περνούσε από την Ξάνθη, μιας και η κλήρωση έφερε τους «Ακρίτες» στο δρόμο της αγγλικής ομάδας. Ουδείς ίσως φανταζόταν εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη, που η «Boro» επικρατούσε με 2-0 της Scoda Ξάνθης στο Riverside, πως το φινάλε του δρόμου θα ήταν στον τελικό του Αϊντχόβεν.

Μετά τη ρεβάνς και το «λευκό» 0-0 στην ακριτική πόλη, η Middlesbrough καλείται να υπερκεράσει στον όμιλο το εμπόδιο των Grasshopers, Dnipro, Alkmaar και Litex Lovetch. Ξεκίνημα με νίκη στην Ελβετία κόντρα στην Grasshopers, χάρη στο γκολ του Jimmy Floyd Hasselbaink νωρίς. Η δεύτερη αγωνιστική έφερε το άνετο 3-0 επί της Dnipro στο Riverside (ένα γκολ ο Yakubu Aiyegbeni και δύο ο Mark Viduka), πριν κλείσει τον όμιλο με το 0-0 στην Ολλανδία κόντρα στην AZ και τη νίκη με 2-0 κόντρα στην Litex.

 

Άντζας και Doriva στη μονομαχία των «Ακριτών» με την «Boro»

 

Πρώτο crash test, κόντρα στην έμπειρη στα ευρωπαϊκά κύπελλα Στουτγάρδη για τους «16». Η Middlesbrough υπερβαίνει εαυτόν στην αναμέτρηση του Gottlieb Daimler, μπαίνει δυνατά και προηγείται στο 20λεπτο με τον Hasselbaink. Στο 46′ ο Stuart Parnaby διπλασιάζει τα γκολ της «Boro», δίνοντας σημαντικό «μαξιλαράκι ασφαλείας» εν όψει της ρεβάνς. Το γκολ του Daniel Ljuboja στο 86′ συντηρεί τις ελπίδες των Γερμανών για τον επαναληπτικό, που απεδείχθησαν βάσιμες.

Στο Riverside η Στουτγάρδη πιστοποίησε πως είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Προηγήθηκε με τον Christian Tiffert μόλις στο 13′ και ξεκίνησε να ψάχνει μανιωδώς το δεύτερο γκολ της πρόκρισης. Η «Boro» άντεξε παρά ταύτα, το 0-1 παρέμεινε, και το σύνολο του Steve McClaren πήρε την πρόκριση για τους «16» της διοργάνωσης.

Εκεί την περίμενε η Roma. Μόνο και μόνο στο άκουσμά της, η πρόκριση φάνταζε εμπόδιο δυσθεώρητο. Οι Ρωμαίοι του Luciano Spalletti βρίσκονταν σε μεταβατική φάση, ωστόσο το ρόστερ τους ήταν υψηλότατου επιπέδου. Totti, Tommasi, Perrotta, Kuffour, Mexes, Panucci, Chivu, Mancini, μερικά από τα ονόματα εκείνης της Roma, που ταξίδευε στο Riverside με στόχο σκορ πρόκρισης. Ο Aiyegbeni στο 12′ χαλάει τα σχέδια των Ιταλών, το παιχνίδι κλείνει στο 1-0 και η ρεβάνς του Olimpico θα τα έκρινε όλα.

 

O Hasselbaink έβαλε το λιθαράκι του για πρόκριση στην «αιώνια πόλη»

 

H Roma μπαίνει «υπνωτισμένη» στο παιχνίδι, η «Boro» στο 32′ με τον Hasselbaink της δίνει «σφαλιάρα» και την ξυπνάει ωστόσο. Πλέον με το 0-1 στη πλάτη, το σύνολο του Spalletti ήθελε τρία γκολ για να περάσει. Αφού ευτύχησε να ισοφαρίσει λίγο πριν βγει το ημίχρονο με τον Mancini, στο δεύτερο ημίχρονο το Olimpico «κατηφορίζει». Ο Mancini στο 66΄από τα 11 βήματα κάνει το 2-1, ο McClaren φτιάχνει «γραμμή Μαζινό» για να κρατήσει τη πρόκριση, και εν τέλει τα καταφέρνει. Το 2-1 ήταν η πιο γλυκιά ήττα της σεζόν ίσως μέχρι τότε και η Middlesbrough ήδη βρισκόταν στα προημιτελικά.

Επόμενος σταθμός, Βασιλεία. Η ομώνυμη ομάδα φιλοξενούσε την Middlesbrough στο St Jacob Park και έκανε τη ζωή των Άγγλων δύσκολη λίγο πριν κλείσει το ημίχρονο, και με το ξεκίνημα της επανάληψης. Στο 43′ λοιπόν ο Matias Delgado και στο 46′ ο David Degen γράφουν το 2-0, σκορ που θα είναι και το τελικό για τους Ελβετούς. Στη ρεβάνς του Riverside, η «Boro» θα έγραφε μια εκ των μεγαλύτερων ανατροπών αγγλικής ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Η Βασιλεία με τον «μπόμπερ» Eduardo δείχνει να τελειώνει τις ελπίδες πρόκρισης στο 23′, μιας και πλέον η Middlesbrough χρειαζόταν τέσσερα τέρματα για να περάσει στα ημιτελικά. Ο Mark Viduka αναπτερώνει το ηθικό με την ισοφάριση του στο 33′, ωστόσο ακόμα η «Boro» είχε να ανέβει ένα βουνό. Στο 57′ ο Αυστραλός με το δεύτερο προσωπικό του τέρμα κάνει το 2-1 και βάζει την ομάδα του για τα καλά στο κόλπο. Στο 73′, ο άλλοτε στόπερ της ΑΕΚ Daniel Majstorovic αφήνει τους Ελβετούς με παίκτη λιγότερο και η Middlesbrough πατάει γκάζι, δίχως να το αφήσει μέχρι τέλους. Στο 79′ ο Hasselbaink με το τέταρτο γκολ του στη διοργάνωση βάζει φωτιά στα τελευταία λεπτά, πριν υπογράψει τη λύτρωση ο Massimo Maccarone στο 90′.

 

O Maccarone «σφραγίζει» μια πρόκριση-θρίλερ

 

Αυτό ήταν. Η Middlesbrough είχε ήδη υπερβεί τα όριά της, όχι μόνο διότι ήταν στα ημιτελικά της διοργάνωσης, αλλά γιατί είχε ήδη υπογράψει τρεις υπερβατικές προκρίσεις. Τελευταίο εμπόδιο πριν τον τελικό του Phillips Stadion, ήταν η Steaua Bucharest. O Nicolae Dica στο 30′ έδωσε προβάδισμα στους Ρουμάνους εν όψει της ρεβάνς στην Αγγλία, αλλά η Middlesbrough έδειχνε αποφασισμένη να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Ο επαναληπτικός του Riverside παραλίγο να εξελιχθεί σε εφιάλτη, εν τέλει ήταν η πιο συγκλονιστική, η πιο «γκραν γκινιόλ» πρόκριση. Η «Boro» μουδιάζει στο πρώτο μισάωρο, η Steaua της σβήνει τις ελπίδες με τα γκολ των Dica και Goian στο 16′ και 24′ αντίστοιχα, αλλά η Middlesbrough το είχε ξανακάνει… Σε ένα μεγάλο βράδυ του, ο Massimo Maccarone παίρνει από το «χέρι» την ομάδα του και την οδηγεί στην ανατροπή. Αρχικά ο Ιταλός μείωσε σε 1-2 στο 33′, στο 65′ ο Viduka σε ένα βράδυ του «αλά Leeds» ισοφάρισε, στο 73′ ο Chris Riggott έκανε το 3-2 και στο 89′, όπως και με την Βασιλεία, ο Maccarone έστειλε την «Boro» στους ουρανούς.

 

Το «ίπτασθαι» του Ιταλού, πριν «σκοτώσει» τους Ρουμάνους

 

Μια σειρά τρομερών υπερβάσεων, υπερβάσεων που όσο η διοργάνωση προχωρούσε, τόσο μεγαλύτερες γίνονταν, έφεραν την Middlesbrough στο Αϊντχόβεν να διεκδικεί δύο χρόνια μετά τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η συνθήκη όμως τούτη τη φορά ήταν πέραν των δυνάμεων του αγγλικού συλλόγου. Αντίπαλός της η Σεβίλλη, μια ομάδα που έγραψε το δικό της κεφάλαιο στα ευρωπαϊκά κύπελλα, αρχής γενομένης από εκείνο το βράδυ του Phillips Stadion.

Αν και βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ από το γκολ του Luis Fabiano στο 27′, η «Boro» το πάλεψε, αλλά στο φινάλε του ματς «ήπιε θάλασσα». Η Σεβίλλη με τρία γκολ από το 78′ και έπειτα (δύο του Enzo Maresca και ένα του Frederic Kanoute), διέσυρε με 4-0 την Middlesbrough και την έκανε να γυρίσει στο Νησί άπραγη. Με μια σπουδαία εμπειρία στις βαλίτσες της όμως…

 

Η κατάρρευση μιας εποχής

Η Middlesbrough του Steve McClaren έχτισε μια δική της εποχή. Μικρή ίσως σε διάρκεια, αλλά ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη. Μια εποχή που εμπεριείχε τίτλο, τελικό Κυπέλλου UEFA, ωραία ποδοσφαιρικά βράδια και μερικά αξιομνημόνευτα ποδοσφαιρικά ονόματα.

Τη σεζόν του τελικού, η «Boro» στηρίχθηκε στην εμπειρία του Mark Schwarzer κάτω από τα δοκάρια, του Ugo Ehiogu και του Gareth Southgate στα μετόπισθεν, των Doriva, Gaizka Mendieta και Ray Parlour στα χαφ και των Mark Viduka, Jimmy Floyd Hasselbaink στη γραμμή κρούσης. Πολύτιμα «εργαλεία» για τον McClaren ήταν ο Αυστριακός στόπερ Emanuel Pogatetz, o Chris Riggott, ο «εργάτης» Stuart Parnaby, o «εγκέφαλος» George Boateng, το «βέλος» Yakubu Aiyegbeni που εξαργύρωσε όσα έκανε στο Champions League με την Maccabi Haifa, αλλά και ο κυνισμός του Massimo Maccarone, που τα γκολ του εν πολλοίς έστειλαν στο Αϊντχόβεν τον σύλλογο του Riverside. Μέσα από αυτή τη πορεία ανέτειλαν επίσης τα «άστρα» των James Morrison, Stewart Downing, Lee Cattermole, Adam Johnson.

 

Η σύνθεση του τελικού του Phillips Stadion

 

Στο φινάλε της σεζόν εκείνης, ο Steve McClaren πακετάρισε τα πράγματά του, ενδεχομένως λελογισμένα μιας και η ομάδα του «ταβάνιασε», και άφησε την διάδοχη κατάσταση στον μέχρι πρότινος αμυντικό του και νυν ομοσπονδιακό τεχνικό της Αγγλίας, Gareth Southgate. O Southgate κατάφερε να κρατήσει για δύο χρονιές την «Boro» στην κατηγορία, αλλά το 2008-2009 επήλθε ο υποβιβασμός και το φινάλε μιας εποχής. Έκτοτε η Middlesbrough το ψάχνει, το 2015-2016 κατάφερε να επανέλθει στην Premier League, αλλά αμέσως υποβιβάστηκε εκ νέου. Το μέλλον άγνωστο, μια ματιά στο παρελθόν πάντως είναι πάντα μια καλή σκέψη…