Μετά και το 2003, η ομάδα του δυτικού Λονδίνου βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή στη σύγχρονη ιστορία της.
Άμα ρωτήσεις κάποιον Άγγλο στο δυτικό Λονδίνο για την πορεία της Chelsea τα τελευταία χρόνια, έχει να σου πεί πάρα πολλά, στην περίπτωση που τον κεράσεις και μερικές μπύρες παραπάνω, ίσως καταλάβεις την κρισιμότητα της κατάστασης στο Cobham.
Οι «Μπλε» έχουν κατακτήσει τη Premier League δυο φορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια και μαζί με αυτήν ένα League Cup και ένα Κύπελλο Αγγλίας, με τους Jose Mourinho και Antonio Conte αντίστοιχα. Αυτά είναι τα θετικά, που σίγουρα δεν είναι αμελητέα, ωστόσο κάποιος μπορεί να διακρίνει πολύ εύκολα πως οι Λονδρέζοι δεν έχουν «χτίσει» πάνω σε αυτές τις επιτυχίες τους, ακρίβως το αντίθετο μάλιστα.
Όταν ο Roman Abramovic αγόρασε τη Chelsea το καλοκαίρι του 2003, με την ομάδα να βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο, της άλλαξε την ιστορία και όχι μόνο αυτής αλλά επηρέασε ολόκληρο το αγγλικό ποδόσφαιρο. Τότε ο Ρώσος ήταν ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας με πολλές γνωριμίες, όπως αυτή που είχε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, σχεδόν έμπειρος σε οτιδήποτε θέμα οικονομικής και επιχειρισιακής φύσεως παρά το νεαρό της ηλικίας του αλλά εντελώς άμαθος όσον αφορά το ποδόσφαιρο στο κορυφαίο επίπεδο και στο να διευθύνει έναν σύλλογο.
Σχεδόν τα κατάφερε, κατάκτησε 3 Premier League και την κορυφή της Ευρώπης μέχρι και το 2012. Η γεννιά των Λονδρέζων αξιοθαύμαστη και μια από τις καλύτερες που έχουν περάσει ποτέ από το αγγλικό ποδόσφαιρο. Πολλοί θα πούν και θα με βρουν σύμφωνο πως μερικές αποφάσεις του Ρώσου ίσως να στοίχησαν στους «Μπλε». Η απομάκρυνση του Jose Mourinho, οι πολύ συχνές αλλαγές προπονητών ακόμη και οι επιλογές των προπονητών οι οποίες δεν είχαν καμία λογική. Για παράδειγμα η πρόσληψη του Luis Felipe Scolari το 2008, μόνο και μόνο για να καταφέρει να εφαρμόσει στην Chelsea το ποδόσφαιρο που έπαιζε η εθνική Βραζιλίας ή Πορτογαλίας, κάτι το οποίο ήταν πρακτικά αδύνατο και ως ένα βαθμό χαρακτήριζε την απόφαση αυτή «παιδική» από τον Ρώσο.
Τελικά τα κατάφερε με μια ακόμη αλλαγή προπονητή έφερε την Chelsea στην κορυφή της Ευρώπης, κάτι το οποίο αποτελούσε ψύχωση για τον Ρώσο και μια πραγματική εμμονή που δεν τον άφηνε να παίρνει τις σωστές επιλογές για τον σύλλογο τα προηγούμενα χρόνια.
Το 2013, ο Jose Mourinho φτάνει στο Stamford Bridge με τη μορφή «Μεσσία». Άπαντες στο Λονδίνο περίμεναν τη μεγάλη επιστροφή, μια άκρως φορτισμένη συνέντευξη τύπου από τον Πορτογάλο ο οποίος εκτός από την αγάπη του για τον σύλλογο ανέφερε πολλές φορές μια λέξη, σταθερότητα. Ο Πορτογάλος μιλούσε για σταθερότητα και ουσιαστικά έβαζε και τον Abramovic στην εξίσωση. Τρία χρόνια αργότερα, θα απολυθεί, σε μια «τραυματική» χρονιά για όλους και περισσότερο για τον σύλλογο.
Σταθερότητα τελικά δεν θα έρθει ποτέ στην Chelsea. Οι λόγοι σαφής και συγκεκριμένοι. Ο Jose Mourinho χτίζει την ομάδα από την αρχή, και παρά τις μερικές κακές επιλογές του, θα καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα καινούρια, αφήνοντας πίσω τη σπουδαία γεννιά που είχε δημιουργήσει πάλι ο ίδιος. Μέχρι και το 2015, η σταθερότητα και το πλάνο υπήρχε στο δυτικό Λονδίνο, λάθη έγιναν βέβαια. Λάθη τα οποία κόστισαν στην ακριβώς επόμενη σεζόν, εδώ ο Roman Abramovic δεν έδειξε τα απαραίτητα αντανακλαστικά και να χτίσει μια αυτοκρατορία μετά το 2015. Η Chelsea όντας πρωταθλήτρια αποδυναμώθηκε, σε κάτι που φταίει σίγουρα και ο Mourinho. Εδώ φαίνεται πως ο Roman Abramovic δεν έμαθε από το παρελθόν και άφησε τις αντίπαλες ομάδες να επωφεληθούν από τις αδυναμίες της ομάδας με τον σύλλογο να «χάνει» το Champions League.
O Antonio Conte θα αντικαταστησει τον Jose Mourinho και με κινήσεις καθοριστικές θα καταφέρει να πραγματοποιήσει το κόλπο γκρόσο και να κατακτήσει τη Premier League το 2016. Ο Ιταλός προειδοποιούσε για ενίσχυση της ομάδας και ότι με τόσες διοργανώσεις η Chelsea αν δεν ενισχυθεί θα έχει πρόβλημα. Οι φωνές του Ιταλού έπεσαν στο κενό, με τη διοίκηση των «Μπλε» να κάνει αστείο προγραμματισμό. Η ομάδα δεν ενισχύθηκε με ποιοτικούς παίκτες και τουλάχιστον με αυτούς που ήθελε ο Conte και μοιραία τερμάτισε 5η και εκτός Champions League για ακόμη μια φορά.
Όλα αυτά με το φετινό καλοκαίρι να έχει ξεκινήσει πραγματικά «στραβά» για τους Λονδρέζους. Το γνωστό πρόβλημα με τη βίζα και τον ιδιοκτήτη του συλλόγου, Roman Abramovic, δεν έχει λυθεί ακόμη. Μοιραία η ανακατασκευή του γηπέδου έχει «παγώσει». Το ρεπορτάζ όχι μόνο στο Νησί αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη θεωρεί σχεδόν σίγουρη την αντικατάσταση του Antonio Conte, με προπονητή να μην έχει βρεθεί μέχρι στιγμής. Με τη μεταγγραφική περίοδο να ξεκινά στις 17 Μαίου, οι ομάδες από το top-6 έχουν ήδη κάνει τις πρώτες κινήσεις τους, με τους «Μπλε» ωστόσο να αδυνατούν να προχωρήσουν οποιοδήποτε θέμα.
Όσον αφορά το μέλλον του Ιταλού, αποτελεί πραγματικά γρίφο γιατί η διοίκηση της ομάδας θέλει να απομακρύνει έναν προπονητή ο οποίος μέσα σε δυο σεζόν κατάφερε να κατακτήσει τη Premier League και το Κύπελλο Αγγλίας, ενώ βρέθηκε και σε έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, τον οποίον ωστόσο έχασε. Η κόντρα του με τη διοίκηση για το μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας; Η άσχημη φετινή πορεία στο φετινό πρωτάθλημα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Roman Abramovic για ακόμη μια φορά δεν έχει τη θέληση να στηρίξει και να βοηθήσει τον προπονητή της ομάδας να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική δυναστεία στο Νησί.
Το μέλλον των Hazard, Courtois, David Luiz, Fabregas, Willian, Pedro, Morata, Batshuayi και Drinkwater είναι κάτι παραπάνω από αμφίβολλο, με τον νέο προπονητή των «Μπλε» να πρέπει να λύσει μια σειρά από θέματα. Το ένα θα είναι και το σύστημα της ομάδας. Ο Antonio Conte είχε ως επιλογή τους τρεις αμυντικούς, είτε στο 3-4-3, είτε στο 3-5-2. Μια αλλαγή στο σύστημα θα φέρει σίγουρα παίκτες όπως ο Moses, o Zappacosta, Alonso και Emerson σε δύσκολη θέση. Είναι παίκτες που έχουν γαλουγηθεί σε ομάδες που αγωνίζονταν με τρεις παίκτες στην αμυντική τους γραμμή.
Η ενδυνάμωση των υπολοίπων του top-6 σίγουρα θα πρέπει να προβληματίζει τους «Μπλε». Όλοι διακρίνουν πως η ομάδα του δυτικού Λονδίνου αδυνατεί να πείσει πρωτοκλασσάτους παίκτες να μετακομίσουν στο Cobham. H έλλειψη πλάνου, οι συχνές αλλαγές προπονητών και για ακόμη μια χρόνια η μη έξοδος της ομάδας στο Champions League προκαλούν μεγάλα εμπόδια στο νέο προπονητή. Με μια ενδεχόμενη αποτυχία της ομάδας που μεταφράζεται σε μη έξοδο στο Champions League της μεθεπόμενης περιόδου να είναι καταστροφική.
Το φετινό καλοκαίρι ίσως να αποτελεί το κρισιμότερο στην ιστορία του συλλόγου μετά το καλοκαίρι 2003 και τον παραλίγο αφανισμό. Μια ομάδα που «ψάχνεται» και οι έννοιες «πλάνο», «σχέδιο» και «σταθερότητα» θα πρέπει επιτέλους να αποτελέσουν προτεραιότητα στον σύλλογο για ένα νέο ξεκίνημα σε όλους τους τομείς.
