Grind game, κατά τη λογική των επιτραπέζιων παιχνιδιών, είναι ένας τρόπος παιξίματος, που βασίζεται σε μια πιο αμυντική στρατηγική του παίκτη, πολύ πιο προσεκτική. Ο Chris Wilder έμαθε τους «Blades» σε έναν τέτοιο, καινοτόμο τρόπο παιχνιδιού, όμως απολύθηκε, αφού τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν. Σήμερα μαζί, θα δούμε τι πραγματικά πήγε λάθος.
Μέσα σε μια πενταετία, η Sheffield United από το μέσο της League One, έφτασε στη μέση της βαθμολογίας της Premier League. Με ένα καινοτόμο πλάνο, ενός πιο «εξευγενισμένου» grind τρόπου παιχνιδιού. Το πλάνο αυτό εγκαταλείπεται, μετά και την απόλυση του Chris Wilder. Τι έγινε;
Η πρόσληψη του Chris Wilder από τη Sheffield United, αποτέλεσε την απαρχή ενός project με αρκετή φιλοδοξία. Ο Άγγλος τεχνικός είχε έργο σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών, οπότε και έλαβε τη στήριξη της διοίκησης, ουσιαστικά τα «κλειδιά» της ομάδας.
Με μικρό μπάτζετ, ο Wilder έφτιαξε μια ομάδα με πρωτότυπους αγωνιστικούς αυτοματισμούς, αρχής γενομένης από την League One. Στο πρόσωπο του νεαρού Dean Henderson, οι «Blades» είδαν τον τερματοφύλακα που στη μέρα του κατέβαζε ρολά σε κάθε επιθετικό. Το σύστημα 3-5-2, με τους κεντρικούς αμυντικούς να κάνουν overlap από τα πλάγια, δημιουργώντας υπεραριθμία σε κάθε πτέρυγα, αντιμετωπίστηκε θετικά απ’ όλους, μιας και η ομάδα συνδύαζε πρωτότυπο τρόπο παιχνιδιού και αποτελέσματα. Επιθετικοί, όπως ο Billy Sharp, σκόραραν ασταμάτητα, ενώ σπουδαία ήταν η υποστήριξη των ακραίων μπακ-χαφ Bardock και Stevens, με αμέτρητα τρεξίματα και εξαίσια επιθετική παρουσία. Η τριάδα του κέντρου, αποτελούμενη από τους Norwood, Fleck και Lundstram δεν είχε τίποτα να ζηλέψει. Κι ολόκληρη η βασική ενδεκάδα, ουσιαστικά χτισμένη από παίκτες που βρίσκονταν στη League One.
Η πρώτη σεζόν της Sheffield United στην Premier League αποδείχθηκε εξαιρετική. Οι περισσότεροι την είχαν πρώτο φαβορί για υποβιβασμό, ωστόσο η ομάδα με ελάχιστες κινήσεις κατάφερε όχι απλά να μείνει στην κατηγορία, αλλά να κινηθεί και κοντά στην πρώτη επτάδα. Μετά από αυτή τη χρονιά, όμως, το πράγμα «χάλασε». Η πρώτη κατηγορία της Αγγλίας βασίζεται κατά πολύ στο θέαμα και «τιμωρεί» εύκολα όσους δεν επενδύουν σε αυτό, όσους δεν κοιτούν τη βελτίωση, όσους επαναπαύονται, ακόμα κι όσους είναι άτυχοι. Οι «Blades» φέτος συγκέντρωσαν όλα αυτά τα στοιχεία, οδηγούμενη σε μια «κινούμενη άμμο» δίχως γυρισμό. Θα εξηγήσουμε αναλυτικότερα τι εννοούμε.
Πιάνοντας τις θέσεις τις ενδεκάδας ατομικά, ο πρώτος παίκτης για τον οποίο κάναμε λόγο, ήταν ο Dean Henderson. Ο νεαρός κατέστη αδύνατο να παραμείνει και τη θέση του πήρε ο Aaron Ramsdale. Ο 22χρονος μετρούσε μόλις ένα χρόνο εμπειρίας στην Premier League, με την Bournemouth που έπεσε. Κακός τερματοφύλακας δεν ήταν και δεν είναι, όμως ο Henderson παρά το νεαρό της ηλικίας του, είχε κτίσει μια σχέση με την υπόλοιπη ομάδα, διαθέτοντας και μια ηγετική ικανότητα. Σ’ αυτό ο Ramsdale είναι πιο «άγουρος».
Στην άμυνα, βασικό ρόλο έχει παίξει φέτος ο τραυματισμός του Jack O’Connell. Ο Άγγλος στόπερ έχει ταλαιπωρηθεί και δεν έχει βοηθήσει καθόλου την ομάδα του, με τους Jagielka, Robinson, Ampadu και Bryan, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, να μην κάνουν τη διαφορά. Ο Wilder έχει κάνει αρκετές «αλχημείες» αλλά καμία δεν πέτυχε, σε σημείο να βρεθεί μια σταθερά της άμυνας με κάποιους εκ των ανωτέρω αναφερθέντων. Οι μεταγραφές των Bogle και Lowe, για να δώσουν «βάθος» στα άκρα της άμυνας, ήταν σίγουρα οι πιο «ελπιδοφόρες».
Στις θέσεις του κέντρου τα πράγματα, επίσης άλλαξαν. Δεν έγινε κάποια προσθήκη, όμως οι συνθήκες σε σχέση με την περσινή σεζόν διαφοροποιήθηκαν. Ο John Lundstram, εκ των «πολυεργαλείων» της ομάδας, δεν θέλησε να ανανεώσει το συμβόλαιό του, κι αυτό αντικατοπτρίζεται και από την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο. Και ο Berge, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2020, θα μπορούσε να καλύψει το κενό του, αλλά επίσης οι τραυματισμοί δεν τον έχουν αφήσει να αποδώσει.
Μεγαλύτερη πληγή της ομάδας, η επιθετική της λειτουργία. Η Sheffield United στις μέρες του Wilder δεν ήταν ποτέ η ομάδα που θα πετύχει πέντε γκολ, αλλά ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική. Στο βωμό της ανάγκης για αποτέλεσμα, όμως, έχασε το δρόμο της. Πρώτοι σκόρερ φέτος οι Sharp και McGoldrick, παίκτες μεγάλης ηλικίας και φθίνουσας ικανότητας. Τα νούμερα των υπολοίπων, προκαλούν γέλιο. McBurnie, ένα γκολ. Burke, ένα γκολ. Brewster, κανένα γκολ, σε μια μεταγραφή 23,5 εκατομμυρίων λιρών. Ρίχνοντας μια ματιά στο γενικότερο ρόστερ της ομάδας, καταλαβαίνουμε πως ελάχιστοι έχουν εμπειρία από την Premier League. Γενικότερα, υπάρχει έλλειψη πιο έμπειρων, για την κατηγορία, προσωπικοτήτων, ενώ φανερή είναι κι έλλειψη ποιότητας.
Με μια γενικότερη, βαθύτερη ματιά, βλέπουμε ένα ρόστερ πλουσιότερο σε ποσότητα, μεν, συγκριτικά με πέρυσι, φτωχότερο λόγω συγκυριών δε. Η Sheffield United δεν κατάφερε να βρει παίκτες που θα την κρατήσουν στην κατηγορία και κυρίως δεν έψαξε έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, απ’ όπου θα μπορούσε να βρει παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και προσωπικότητα για να ενισχυθεί. Να φέρουμε και παράδειγμα; Ο Areola μεταξύ των διακριθέντων, παλεύει να διατηρήσει την ομάδα του στην κατηγορία, ακόμα κι ως δανεικός. Και σε αρκετές ομάδες, ιδιαίτερα μικρότερης δυναμικότητας, αυτά παίζουν ρόλο.
Προφανώς η ομάδα από το Sheffield, δεν έκανε το βήμα παραπάνω. Παρέμεινε στάσιμη, ακολούθησε την ίδια τακτική με την περασμένη σεζόν, δεν της βγήκε σε κανένα επίπεδο. Απαιτείται όμως ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα και «ευλυγισία» στην κατηγορία. Ειδικά σε μια σεζόν δύσκολη, όπως η φετινή. Όσον για τον προπονητή; Ο συμπαθής Chris Wilder, φανατικός οπαδός της ομάδας, φανατικός κρασοκανάτας (όπως μαρτυρά και το χρώμα του) και πρώην, πια, προπονητής της, είχε εκφράσει την επιθυμία να παραμείνει. Της ίδιας άποψης ήταν και ο Musaad bin Khalid Al Saud, πρόεδρος της ομάδας, άποψη που απ’ ότι φάνηκε και στην πράξη, άλλαξε, μιας και ο Wilder δεν δίσταζε να «δίνει» τη διοίκηση της ομάδας για έλλειψη μεταγραφικών πόρων.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως η Sheffield United θα πρέπει να ακονίσει απίστευτα τις «Λεπίδες» της, προκειμένου να επιστρέψει και να εδραιωθεί. Ομάδα με μεγάλο όνομα δεν είναι και λογικά θα κάνει καιρό να επανέλθει στην επικαιρότητα του εμπορικότερου πρωταθλήματος. Ωστόσο, ίσως ο ιδιοκτήτης της ομάδας κατανοήσει πως για την εδραίωση ενός πλάνου στην Premier League, χρειάζονται πολλά περισσότερα. Κι αν μια χρονιά το ρόστερ υπερβεί τον εαυτό του, το πολύ την δεύτερη ή την τρίτη, θα πάρει αυτό που του αξίζει.
Υ.Γ. 1. Το έχουμε δηλώσει ξανά, και θα το δηλώσουμε όσες φορές χρειαστεί. Ένας Σαουδάραβας, ένας Κινέζος ιδιοκτήτης, δεν είναι αρκετοί για να φέρουν την «άνοιξη» σε μια ομάδα. Πέραν του αγωνιστικού πλάνου, είναι απαραίτητη τόσο η οικονομική επένδυση, όσο και η επιστημονική ανάπτυξη, στην οποία στηρίζονται όλοι οι σύγχρονοι σύλλογοι.
Υ.Γ. 2. Ο Rhian Brewster είναι μια από τις χειρότερες μεταγραφές στην Premier League φέτος, αν όχι η χειρότερη. Ανά παιχνίδι ζήτημα είναι να πραγματοποιήσει μια τελική προσπάθεια(είτε ξεκινάει βασικός, είτε περάσει ως αλλαγή), γενικά απόλυτα εκτός τόπου και χρόνου. Πολύ κακή επιθετικά ήταν και η ομάδα σε συνολικό βαθμό, ωστόσο φαντάζομαι πως για σχεδόν 25 εκατομμύρια λίρες και δυο μήνες διαπραγματεύσεων ε, φαντάζεσαι πως θα βάλει καμιά δεκαριά γκολ, και δεν θα θυμίζει τον Κώστα τον μπετατζή απ’ το Πέραμα! Νέο παιδί είναι, βέβαια, μακάρι να βρει το δρόμο του.
