Arsenal: Σαν το σπίτι σου, δεν έχει…

Το eyap.gr δεν χάνει ευκαιρία και μπαίνει στον… κόπο να αναλύσει την φετινή άκρως ανησυχητική εκτός έδρας πορεία της Arsenal στην Premier League.

 

Μπορεί να έχει περάσει μόλις ένα 24ωρο από το έκτο φετινό «διπλό» της αρμάδας του Unai Emery στο πρωτάθλημα στην έδρα της δυσκολοκατάβλητης Watford, μπορεί να επέστρεψε για ακόμη μια φορά στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος, όμως, ο προβληματισμός έκανε και πάλι την εμφάνιση του στο στρατόπεδο των «Κανονιέρηδων».

Ναι, μπορούμε δικαίως να επισημάνουμε την σπουδαιότητα του χθεσινού αποτελέσματος ενόψει της «καυτής» μάχης της τετράδας, σκεπτόμενοι μάλιστα ορισμένες μονάδες που χρησιμοποίησε ο Βάσκος προπονητής στην αρχική του σύνθεση, μόλις μερικές ώρες πριν το ταξίδι στην Ιταλία για το σημαντικότερο παιχνίδι της ομάδας του την τρέχουσα χρονιά. Ωστόσο και πάλι, παρά το θετικό αποτέλεσμα, η εικόνα της Arsenal αποδείχθηκε προβληματική σε ορισμένα σημεία, ιδιαίτερα στην αμυντική λειτουργία (που αλλού;). Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!

Ήδη πριν το πρώτο σφύριγμα από τον διαιτητή, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι ανέμεναν ένα αρκετά δύσκολο βράδυ για την φιλοξενούμενη ομάδα στο Vicarage Road, με την γηπεδούχο Watford να προέρχεται από ένα εξαιρετικό περασμένο Σαββατοκύριακο, μετά την τεράστια επιτυχία του δεύτερου ημιτελικού του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στην Wolves, όπου κατάφερε να επιστρέψει από την κόλαση στον παράδεισο, με το σκορ μάλιστα να είναι 0-2 εις βάρος της μέχρι το 78ο λεπτό. Τελικό αποτέλεσμα, Watford 3 Wolves 2. Απίστευτο κι όμως αληθινό!

 

 

Αρχικά, οι «Σφήκες» πραγματοποίησαν ένα καταστροφικό πρώτο 15λεπτο απέναντι στην Arsenal, με την τελευταία να παίρνει κεφάλι στο σκορ χάρη στον Pierre-Emerick Aubameyang, ο οποίος πρόλαβε την εξαιρετικά αργή απομάκρυνση του Ben Foster από την μικρή περιοχή και με προβολή σημείωσε το μοναδικό και νικητήριο γκολ της χθεσινής συνάντησης. Και να ήταν μόνο αυτό… Μόλις 60 δευτερόλεπτα αργότερα, ο αρχηγός και ηγέτης της Watford, Troy Deeney, είδε τον διαιτητή της αναμέτρησης να του δείχνει την απευθείας κόκκινη κάρτα λόγω αντιαθλητικής συμπεριφοράς προς τον μέσο της αντίπαλης ομάδας, Lucas Torreira, τον οποίο φαίνεται να χτύπησε εκτός φάσης με τον αγκώνα, μια αποβολή που συζητήθηκε αρκετά έντονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Αναμφίβολα, μια σημαντική μερίδα οπαδών υιοθέτησε την άποψη ότι οι φιλοξενούμενοι θα κατάφερναν είτε εύκολα είτε δύσκολα να επιβάλλουν τον ρυθμός τους, δεδομένου του γρήγορου τέρματος αλλά και της αριθμητικής υπεροχής, ωστόσο, στα συγκεκριμένα άτομα πιθανώς διέφυγε κάτι κομβικό…

Η φετινή Arsenal αποτελεί μια ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετική ομάδα σε κάθε εκτός έδρας επίσκεψη της σε σχέση φυσικά με τις εντός έδρας αναμετρήσεις στο Emirates!

 

 

Εντάξει, δεν είναι ότι η Watford την είχε στριμώξει στον τοίχο, ούτε κατά διάνοια. Και η Arsenal είχε τις ευκαιρίες της προκειμένου να διευρύνει το προβάδισμα της, έχοντας παράλληλα την κατοχή, όμως και πάλι, παρά το ψυχολογικό αβαντάζ αλλά κυρίως το αριθμητικό πλεονέκτημα δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκάστηκε να καρδιοχτυπήσει με τον Bernd Leno παράλληλα να βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι και να πραγματοποιεί καταλυτικές επεμβάσεις.

Συγκεκριμένα, αυτό που κυρίως έχει παρουσιάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό των εκτός έδρας αγώνων της είναι μια ατελείωτη σύγχυση στην αμυντική της λειτουργία. Πόσες φορές οι αντίπαλοι επιθετικοί έχουν εισβάλει στην περιοχή της από την αδυναμία των πλαγίων να καλύψουν τους κενούς χώρους που δημιουργούν; Και για να μην παρεξηγηθούμε, δεν αναφέρομαι κυρίως στο χθεσινό, αλλά στα 2/3 των φετινών εκτός έδρας παιχνιδιών. Πόσες φορές η Arsenal την έχει πληρώσει από τα παιδικά λάθη των αμυντικών της; Πόσες φορές η μεσαία γραμμή την έχει αφήσει τελείως εκτεθειμένη την άμυνα;

Βέβαια, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, παρά το γεγονός ότι για ακόμη μία φορά οι καρδιές των φιλάθλων χτύπαγαν αρκετά δυνατά, ειδικά κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου και προς το τέλος του δευτέρου, εν τέλει, το πρώτο (!) away clean sheet για το 2018-19 επιτεύχθηκε. Φανταστείτε, ότι την τελευταία φορά που η Arsenal δεν δέχθηκε γκολ μακριά από σπίτι της, ο Arsene Wenger βρισκόταν ακόμα στην τεχνική ηγεσία, και συγκεκριμένα, έδινε το τελευταίο του παιχνίδι στα 22 του χρόνια στο βόρειο Λονδίνο (14 Μαΐου 2018).

 

 

Γενικότερα, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Στις μέχρι στιγμής 16 φετινές αγωνιστικές που έχει δώσει εκτός Emirates, ο ιστορικός σύλλογος της πρωτεύουσας έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μόλις 22 βαθμούς, επίδοση η οποία την κατατάσσει στην 8η θέση της σχετικής λίστας με όλες τις υπόλοιπες ομάδες του «Top-6» αλλά και τις Crystal Palace (7η) και Leicester City (6η) να τον ξεπερνάνε κατά έναν και κατά δύο βαθμούς αντίστοιχα. Αναλυτικότερα, η χθεσινή ήταν η έκτη συνολικά νίκη και η πρώτη μετά το «διπλό» στο Χάντερσφιλντ απέναντι στην τοπική ομάδα, πριν κάτι παραπάνω από δύο μήνες (9 Φεβρουαρίου). Επιπλέον, έχει φύγει με τον βαθμό από τις έδρες των Tottenham, Manchester United, Palace και Brighton, ενώ από αυτές των Chelsea, Manchester City, Liverpool, Southampton, West Ham και Everton έχει αποχωρήσει με άδεια χέρια. Επίσης, έχει πετύχει 27 τέρματα, ενώ έχει δεχθεί 28, ένας αριθμός που πλησιάσει τους αντίστοιχους των τελευταίων ομάδων του βαθμολογικού πίνακα!

Το φετινό εκτός έδρας ρεκόρ της έρχεται σε απόλυτη αντιπαράθεση με το αντίστοιχο στο βόρειο Λονδίνο, το οποίο έχει αναδειχθεί πραγματικό κάστρο αφού εκεί έχει κερδίσει το 72% (28% για τα εκτός) των πόντων της από την περασμένη χρονιά, το υψηλότερο ποσοστό σε σύγκριση με τις άλλες «έξι μεγάλες» της Premier League, τα ποσοστά των οποίων κατά γενική ομολογία ισορροπούν.

Πάντως, εκτός από την ανοργάνωτη αμυντική λειτουργία, παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Σε ένα πρόσφατο παιχνίδι όπου και οι 22 ποδοσφαιριστές του αγωνιστικού χώρου ολοκλήρωσαν κανονικά το παιχνίδι, αυτό του Goodison Park επί της Everton, οι ποδοσφαιριστές του Emery ήταν από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό κατώτεροι των περιστάσεων. Νωχελικοί, χωρίς φαντασία και όρεξη ώστε να… αγχώσουν έστω την αντίπαλη ομάδα, η οποία εάν εκμεταλλευόταν καλύτερα τα πολλαπλά αμυντικά κενά θα μπορούσε να καταγράψει μια εμφατική επικράτηση.

 

 

Κακά τα ψέμματα, χθες, ίσως η Arsenal να στάθηκε τυχερή, από όλες τις απόψεις. Το γρήγορο τέρμα αλλά και η αποβολή στο αμέσως επόμενο λεπτό αποδείχθηκαν καθοριστικά για την έκβαση του παιχνιδιού. Ίσως, λέμε ίσως, να βλέπαμε μια διαφορετική μονομαχία μέχρι το τελικό σφύριγμα, όχι φυσικά ότι αυτό απέτρεψε τους παίκτες του Javi Gracia από το να δημιουργήσουν εξαιρετικά επικίνδυνες καταστάσεις στα καρέ της εστίας της Arsenal. Άλλωστε, δεν χρειάζεται και αρκετή σκέψη ότι υπάρχει αρκετά σοβαρό θέμα μακριά από το Emirates, όταν βλέπεις μια ομάδα των δέκα παικτών να μετατρέπουν σε… καρδιακούς τους φιλάθλους του αντίπαλου στρατοπέδου.

Και για να προλάβουμε μερικούς, όχι, δεν αποδίδουμε ΚΑΜΙΑ ευθύνη στον… αγχωμένο Κωνσταντίνο Μαυροπάνο, που πραγματοποίησε την πρώτη του φετινή συμμετοχή με την Arsenal. Αντικειμενικά, η εικόνα του δεν ήταν σταθερή, πράγμα το οποίο οδήγησε στην αντικατάσταση του λίγο πριν το ημίωρο. Όμως, σαφώς και η μέτρια έως κακή εμφάνιση του είναι απόλυτα δικαιολογημένη, με τον νεαρό Έλληνα κεντρικό αμυντικό να έχει επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων πριν μόλις μερικές εβδομάδες, ύστερα από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε για μήνες…

Γενικότερα, δεν έχουμε σκοπό να καταλήξουμε σε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα. Έχουμε εξηγήσει πολλάκις τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Arsenal, στην Arsenal του Unai Emery. Νέες ιδέες, μια νέα φιλοσοφία, νέοι τρόποι λειτουργίας κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνιση τους. Η υπομονή και η στήριξη είναι δύο λέξεις-κλειδιά τουλάχιστον για την φετινή σεζόν.

 

 

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι «Κανονιέρηδες» έχουν ήδη ξεπεράσει την περσινή τους τραγική συγκομιδή βαθμών στο πρωτάθλημα (63), καθώς με πέντε αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε έχουν φτάσει αισίως τους 66 πόντους, βρισκόμενοι παράλληλα σε θέση ισχύος για ένα από τα τέσσερα διαθέσιμα εισιτήρια του Champions League της επόμενης περιόδου. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο στην κούρσα αυτή θα παίξει και η πορεία στην Ευρώπη…

Κλείνοντας, αυτό που αξίζει να επισημάνουμε είναι ότι μια ομάδα, μια ομάδα η οποία πρόσφατα αποχαιρέτησε έναν προπονητή ο οποίος την υπηρέτησε για παραπάνω από δύο δεκαετίες, παίρνοντάς σε νέα σελίδα με τον φιλόδοξο διάδοχο αυτού, έχει ακόμα μακρύ δρόμο μπροστά της, αλλά κυρίως αρκετή δουλειά. Όπως αποδεικνύεται με την πάροδο του χρόνου, ένα από τα πρώτα βήματα έγινε, η έδρα της, το ποδοσφαιρικό της σπίτι έχει μετατραπεί σε ένα πραγματικά αφιλόξενο μέρος για τους μουσαφίρηδες της. Τώρα, αυτό που μένει είναι να μετατρέψει τις επισκέψεις της από κάζο σε… επέλαση!