Οι δυνατές εκτελέσεις πλαγίων στην Πρέμιερ Λιγκ μπορεί να έχουν ταυτιστεί με τον σπουδαίο Ρόρι Ντέλαπ, όμως για τις μικρότερες κατηγορίες υπάρχει ο Μπεν Τόζερ.
Έλεω της διακοπής για τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων, η αγωνιστική δράση του Σαββατοκύριακου επιφύλασσε ελάχιστο ενδιαφέρον, όσον αφορά τους συλλόγους. Το μενού περιείχε αποκλειστικά αγώνες χαμηλότερων κατηγοριών, με αρκετούς διεθνείς να απουσιάζουν και γενικά να ατονούν την προσοχή των φιλάθλων. Αν μία αναμέτρηση ξεχώρισε αυτή δεν ήταν άλλη από το Ρέξαμ-Ντόβερ της Κόνφερενς, που έληξε με το επικό 6-5 και είχε νικητήριο τέρμα στο 97′. Άλλος σκόραρε δις στις καθυστερήσεις, άλλος πέτυχε χατ-τρικ, όμως ο πιο ξεχωριστός πρωταγωνιστής δεν ήταν άλλος από τον Μπεν Τόζερ.
Αν ρίξουμε μία ματιά στα στατιστικά του 32χρονου αμυντικού θα δούμε πως δεν είχε ούτε γκολ, ούτε ασίστ, ενώ φυσικά ήταν μέλος μιας άμυνας που παραβιάστηκε πέντε φορές. Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πως στο καλό η εμφάνισή του χρήζει επιβράβευσης. Όλα αυτά φυσικά μέχρι να ρίξει μια ματιά στις καλύτερες στιγμές του αγώνα και δει πως από τις εντυπωσιακές εκτελέσεις πλαγίων του, προέκυψαν δύο τέρματα της ομάδας του και τρεις ακόμα πολύ μεγάλες ευκαιρίες, που πέρασαν ανεκμετάλλευτες.
Αποτέλεσμα αυτής της μεγαλειωδούς εμφάνισης -και όχι μόνο- ήταν η κλήση τόσο του Τόζερ, όσο και των συμπαικτών του, Πολ Μάλιν και Άαρον Χέιντεν στην εθνική Αγγλίας ερασιτεχνών (ονομάζεται England C), με την Ρέξαμ ωστόσο να αποφασίζει να αρνηθεί ευγενικά στην ομοσπονδία, αφού όλοι τους επιπονήθηκαν υπέρ του δέοντος σε αυτό το ψυχοφθόρο παιχνίδι απέναντι στην Ντόβερ, όπου το 2-0 έγινε 2-5 κι έπειτα ανετράπη ξανά για το τελικό 6-5!
Ο υψηλόσωμος αμυντικός υπέγραψε φέτος με την φιλόδοξη ομάδα της Κόνφερενς, που το καλοκαίρι πέρασε στα χέρια των διάσημων Ράιαν Ρέινολντς και Ρομπ ΜακΕλχένεϊ, που μετά την «αύρα» του Χόλιγουντ επιθυμούν μακροπρόθεσμα να νιώσουν κι αυτή της Πρέμιερ Λιγκ. Πρώτο βήμα φυσικά ο προβιβασμός στις επαγγελματικές κατηγορίες, από τις οποίες η Ρέξαμ απουσιάζει εδώ και 14 χρόνια. Ο δρόμος και φέτος δεν μοιάζει στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού η πρωτοπόρος Στόκπορτ μοιάζει άφταστη και οι Ουαλοί (2οι στην βαθμολογία) θα υποχρεωθούν να λάβουν μέρος στα πλέι-οφ ανόδου.
Ο Τόζερ ήταν μία στοχευμένη κίνηση, που έφερε ενθουσιασμό στις τάξεις του συλλόγου, αφού μόλις πέρυσι οδήγησε ως αρχηγός την Τσέλτεναμ στην League One. Η εμπειρία του αναμφισβήτητα έπαιξε τον ρόλο της, όμως η εξειδικευμένη ικανότητα του στα πλάγια μάλλον έκανε την διαφορά. Κατά την περασμένη σεζόν ο Άγγλος στόπερ αναδείχθηκε 9ος σε ασίστ σε όλη την κατηγορία, σερβίροντας με τα… χέρια από την πλάγια γραμμή εφτά γκολ!
«Οι ικανότητες του Μπεν τόσο μέσα, όσο κι έξω από το γήπεδο, είναι ότι επιθυμεί κάθε σύλλογος και όταν μας παρουσιάστηκε η ευκαιρία να τον αποκτήσουμε δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη». Η διοίκηση της Ρέξαμ δεν έκανε λάθος, με τον Τόζερ να έχει ήδη φορέσει το περιβραχιόνιο, να έχει αγωνιστεί σε όλους τους αγώνες και να μην έχει βγει καν αλλαγή και να έχει ηττηθεί μόλις εφτά φορές σε ένα διάστημα 33 εμφανίσεων.
Η ιστορία του ξεκινά από το Πλίμουθ, στο οποίο γεννήθηκε κι έγινε μέλος των ακαδημιών της ομώνυμης ομάδας, χωρίς όμως να έχει ως προτεραιότητα να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Περισσότερο ήθελε να ακολουθήσει τον δρόμο της προπονητικής, σπουδάζοντας στο Κοινοτικό Κολλέγιο του Πλίμουθ για το αθλητικό δίπλωμα. Πριν καταφέρει όμως να ολοκληρώσει τα μαθήματά του, ο μέντοράς του, Ντέιβιντ Μπιρν, τον κάλεσε να γίνει μέλος της Σουίντον, θεωρώντας πως μπορεί να σταθεί σε επαγγελματικό επίπεδο.
Ο Τόζερ δεν άφησε την ευκαιρία χαμένη και σχεδόν ένα δίμηνο αργότερα πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του, παίζοντας μάλιστα ως αριστερό μπακ, αν και ξεπερνούσε το 1,90 μ. σε ύψος. Μέχρι τον Νοέμβριο είχε σημειώσει μόλις μία ακόμα συμμετοχή, όμως η εκπληκτική σωματοδομή του και η ωριμότητα του για τα 17 χρόνια ζωής του, είχαν εξάψει το ενδιαφέρον μεγαλύτερων συλλόγων. Η Έβερτον ήταν η πρώτη που τον κάλεσε για δοκιμαστικά, όμως την υπογραφή του κέρδισε τελικά η Νιούκαστλ, που τότε αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ.
Χρειάστηκε να περιμένει περίπου δύο χρόνια για να πάρει το βάπτισμα του πυρός, όμως τελικά σε ηλικία 19 ετών πέρασε ως αλλαγή σε έναν αγώνα με την Ντονκάστερ αντί του σπουδαίου Γιόνας Γκουτιέρεζ, γράφοντας την μέχρι και σήμερα συμμετοχή του στο υψηλότερο επίπεδο της καριέρας του. Για να μην γελιόμαστε άλλωστε ο Τόζερ είναι ένας καλός παίκτης της League Two, συνήθως αγωνίζεται σε ομάδες που πρωταγωνιστούν ή έστω αρχίζουν να βελτιώνονται άμα τη αφίξει του.
Το επόμενο βήμα στην καριέρα του και ο λόγος γι’ αυτό το αφιέρωμα έγινε στην Νορθάμπτον, όπου κι έχει περάσει πέντε ολόκληρες σεζόν. «Ποτέ δεν σκόπευα να γίνω ενας σύγχρονος Ρόρι Ντέλαπ και μάλιστα ανακάλυψα αυτήν την ικανότητα κατά λάθος. Έχοντας καθιερωθεί ως στόπερ είχα σταματήσει να εκτελώ πλάγια, όμως σε ένα παιχνίδι στην δεύτερη σεζόν μου στην Νορθάμπτον χάναμε στα τελευταία λεπτά και ήταν όλοι μπροστά. Βιαστικά μάζεψα την μπάλα κι εκτέλεσα με δύναμη, όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό».
Ο ίδιος έως τότε δεν είχε εξασκήσει ποτέ αυτήν την ικανότητα και φυσικά κανείς από τους συμπαίκτες του δεν ήξερε πως να κινηθεί για να την εκμεταλλευτεί. Ο τότε -αγαπημένος- προπονητής του, Έιντι Μπουθρόιντ, ενθουσιάστηκε με αυτήν την προοπτική και δούλεψε εντατικά στην προπόνηση ώστε τα πλάγια να γίνουν ένας άμεσος τρόπος απειλής. Πολλοί πίστευαν πως κάτι τέτοιο ήταν ανορθόδοξο και όντως δεν έφερε αμέσως αποτελέσματα, όμως την σεζόν 2012/13 όλα ήταν άψογα προετοιμασμένα και το πλάνο θα άρχιζε να αποδίδει.
Ούτε λίγο, ούτε πολυ ο Τόζερ σημείωσε δώδεκα ασίστ, αναδείχθηκε Παίκτης της Χρονιάς και η ομάδα τερμάτισε στην υψηλότερη θέση της πενταετίας, χάνοντας την άνοδο στις λεπτομέρειες. «Εκείνη την σεζόν το δούλεψα πολύ. Προσπαθούσαμε να εκτελέσουμε διαφορετικές ρίψεις και η καθεμία απαιτούσε διαφορετική δύναμη. Δεν μπορείς να την φτάσεις πάντα στο ίδιο σημείο, έτσι πάντα μπορούσα να καταλάβω τι πλάνο να ακολουθήσω. Οι ομάδες δεν ήξεραν να αμυνθούν σε αυτό και η αδρεναλίνη της επιτυχίας με βοηθούσε».
Αν έχετε παρακολουθήσει στενά τις ιστορίες των χαμηλότερων κατηγοριών του αγγλικού ποδοσφαίρου, μάλλον ξέρετε πως σπάνια τέτοια παραμύθια δεν έχουν «δράκο». Ήδη από την πρώτη του χρονιά στην Νορθάμπτον ο Τόζερ είχε κάποια βίαια ξεσπάσματα εντός των αγωνιστικών χώρων, με αποκορύφωμα έναν αγώνα απέναντι στην Χέρεφορντ στον οποίον αποβλήθηκε και τιμωρήθηκε με τρεις επιλέον αγωνιστικές πέραν της σύνηθους τιμωρίας. Μάλιστα γι’ αυτόν τον λόγο ο σύλλογος καθυστέρησε να απαντήσει στην Νιούκαστλ για τον εκ νέου δανεισμό του, καθώς του έβαλε και ειδικό όρο όταν τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή.
Ο Μπουθρόιντ ήταν ενήμερος για όλα αυτά και στα τέλη του 2012 όταν ο παππούς του Τόζερ απεβίωσε ξαφνικά και ο ίδιος έμοιαζε να βυθίζεται στην θλίψη του, επικοινώνησε με την ομάδα κι από κοινού του έδωσαν όσο χρόνο χρειαζόταν για να συνέλθει. Μετά από πολλή σκέψη αρνήθηκε, όμως συμφώνησε να ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχολόγο γιατί όπως δήλωνε ανοιχτά η σκέψη για απόσυρση είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονη.
«Μόνο όταν το σκέφτομαι πια συνειδητοποιώ σε πόσο κακό σημείο είχα φτάσει. Όλα έμοιαζαν άσχημα, ήμουν χάλια. Τώρα εκτιμώ την εμπειρία που απέκτησα μέσα από αυτήν την διαδικασία, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Όχι μόνο νιώθω πως με έκανε καλύτερο άνθρωπο, αλλά με βοήθησε να εκτιμήσω την ζωή με ένα διαφορετικό τρόπο. Το άγχος και η κατάθλιψη ήταν κάτι που δεν είχα νιώσει ποτέ ως τότε, τώρα χαίρομαι που το ξεπέρασα και καταλαβαίνω τι σημαίνει. Νιώθω ευγνώμων για το που βρίσκομαι τώρα και μακάρι να συνεχίσω».
Φυσικά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε από την μια στιγμή στην άλλη. Ο Τόζερ προερχόταν από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, όμως η επόμενη δεν ήταν το ίδιο καλή. Η Νορθάμπτον σταμάτησε να είναι αποτελεσματική, ο προπονητής αποχώρησε και ο Κρις Ουάιλντερ που τον αντικατέστησε, όχι μόνο θεώρησε τα δυνατά πλάγια παρωχημένα, αλλά και τον Άγγλο αμυντικό όχι αρκετά καλό για βασικό. Δύο δύσκολα χρόνια πέρασαν, που συμπεριλάμβαναν έναν άκαρπο δανεισμό στην Κόλτσεστερ, έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και τελικά την φυγή από την ομάδα της καρδιάς του ως ελεύθερος.
Η Γέοβιλ ρίσκαρε με την περίπτωσή του, αφού στην προετοιμασία υποτροπίασε και έκανε το ντεμπούτο του στα μέσα Νοεμβρίου, παίζοντας μάλιστα για πρώτη φορά στην καριέρα του ως αμυντικός χαφ σε μια ιδιόμορφη τριάδα στο κέντρο. Το άγχος του υποβιβασμού (η ομάδα σώθηκε για μόλις δύο βαθμούς) και η αγωνιστική κατάπτωσή του δεν βοηθούσαν την ψυχική υγεία του Τόζερ, που απέφευγε να συζητά για το ποδόσφαιρο και να ασχολείται με αυτό μετά το πέρας των προπονήσεων και των αγώνων.
«Ως αγόρια, μας αρέσει να καταπνίγουμε πράγματα. Νομίζουμε πως είμαστε δυνατοί και απλά προχωράμε από την μία δυσκολία στην άλλη, χωρίς να βρίσκουμε λύση. Τις πρώτες φορές που πήγα σε ψυχολόγο δεν μου άρεσε καθόλου, όμως σταδιακά έγινε η κανονικότητα μου και μοιράστηκα πράγματα που δεν είχα πει ποτέ. Με βοήθησε να καταλάβω γιατί σκέφτομαι με τον τρόπο που το κάνω. Το πιο εντυπωσιακό για μένα ήταν πως ενώ δεν γνώριζε καθόλου ποδόσφαιρο, καταλάβαινε ακριβώς πως με έκανε να νιώθω».
Το καλοκαίρι του 2016 ο Τόζερ μετακόμισε για πρώτη φορά στην Ουαλία, όπου έγινε γρήγορα βασικό μέλος της Νιούπορτ Κάουντι, αγωνιζόμενος ξανά στο κέντρο. Η ομάδα δυστυχώς ήταν απογοητευτική και ο υποβιβασμός φαινόταν αναπόφευκτος, με τον υψηλόσωμο Άγγλο να κάνει την τελευταία του εμφάνιση για την σεζόν μόλις τον Ιανουάριο, όταν και κατέφθασαν αρκετοί δανεικοί στην προσπάθεια για παραμονή στην κατηγορία.
Ο Μάικ Φλιν που επιστρατεύτηκε στο τέλος και κατάφερε να σώσει την παρτίδα, μπορεί να μην χρησιμοποίησε τον Τόζερ, όμως πεπεισμένος για την αξία του, τον έπεισε να ανανεώσει και χρησιμοποιώντας τον ξανά ως στόπερ, του έδωσε ουσιαστικά μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα του. Μπορεί η επόμενη μέρα να μην τον βρήκε στην Νιούπορτ, όμως η Τσέλτεναμ έμελλε να επιβεβαιώσει την οριστική αναγέννησή του. Πιο ώριμος από ποτέ και σε ένα περιβάλλον στο οποίο είχε ηγετικό ρόλο, ο πολύπειρος αμυντικός έκανε θαύματα.
Μέσα σε τέσσερις σεζόν ο Τόζερ σημείωσε 147 συμμετοχές, χρίστηκε πρώτος αρχηγός, πανηγύρισε για πρώτη φορά στην καριέρα του μια άνοδο και πάνω από όλα αξιοποίησε ξανά την ικανότητά του στις εκτελέσεις πλαγίων, έχοντας 15 ασίστ μέσω αυτών, κάτι που είχε να συνεισφέρει ουσιαστικά για περισσότερα από πέντε χρόνια. Οι ικανότητές του μπορεί να μην συνάδουν με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, όμως η αποτελεσματικότητά τους μιλάει από μόνη της.
Ο περυσινός προβιβασμός έφερε ένα πολυπόθητο νέο συμβόλαιο για τον Τόζερ, όμως είχε διάρκεια μόλις ενός έτους και προσφέρθηκε αρκετά καθυστερημένα, βάζοντας τον σε σκέψεις. Η πρόταση της Ρέξαμ όχι μόνο υπήρξε αρκετά πιο γενναιόδωρη, όμως απέφερε και περίπου 200 χιλιάδες λίρες στην Τσέλτεναμ, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να δώσει μια ομάδα εκτός της Φούτμπολ Λιγκ. Η αλήθεια είναι πως η «πτώση» δύο κατηγοριών δεν ήταν εύκολη απόφαση, όμως ο Άγγλος ξέρει πως μερικές φορές το ποδόσφαιρο περνά σε δεύτερη μοίρα. Σημασία έχει η ψυχολογία και η ψυχική υγεία.
Οι φετινές επιδόσεις τόσο του Τόζερ, όσο και της ομάδας του, αποδεικνύουν ότι η Κόνφερενς είναι μικρή για να τους χωρέσει. Μακάρι, έστω μέσω της διαδικασίας των πλέι-οφ, η επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες να είναι άμεση. Όμως ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί, ο πολύπειρος αμυντικός έχει γράψει την δική του ιστορία, νικώντας το «τέρας» της κατάθλιψης και ξεπερνώντας τον «ακοντιστή» Ντέλαπ, όντας ο παίκτης με τις περισσότερες άμεσες ασίστ από πλάγιο σε μία σεζόν στις επαγγελματικές κατηγορίες του Νησιού!
