Αθεράπευτα θρασύς και ειλικρινής για επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο Μπενουά Ασού-Εκοτό μπορεί να «στόλισε» για μία δεκαετία τα αγγλικά γήπεδα, αλλά έμεινε στην ιστορία για όσα είπε κι έκανε εκτός αυτών.
Διαχρονικά από την Πρέμιερ Λιγκ έχουν περάσει οι πιο καλτ φιγούρες, οι παίκτες με το απαράμιλλο στυλ, την απαραίτητη εκκεντρικότητα, την ξεχωριστή προσωπικότητα, που συνδύαζαν με το άπλετο ποδοσφαιρικό ταλέντο και κατάφεραν, με την πάροδο του χρόνου, να κάνουν τον ποδοσφαιριστή μία εγνωσμένης αξίας και δημοφιλίας διασημότητα. Δεν ήταν όμως όλοι έτσι ― ο Μπενουά Ασού-Εκοτό, αθόρυβα και ανεπιτήδευτα, αναδείκνυε την απλή καθημερινότητα που ήθελε να απολαμβάνει ο ίδιος, χωρίς φανφάρες, υπερβολές και την πίεσης της «δημόσιας εικόνας».
Aπό τον γαλλικό Βορρά, στα… μηδέν αγγλικά
Προτού όμως φτάσουμε στο γιατί ο Καμερουνέζος άσος χαρακτηρίστηκε ως η επιτομή του αντισυμβατικού στο αγγλικό ποδόσφαιρο, ας μην παραβλέψουμε το γεγονός πως πρώτα απ’ όλα ήταν ένα ταλαντούχο αριστερό μπακ, στα όρια του «το δεξί το έχω μόνο για να στηρίζομαι», έκλεισε σχεδόν δεκαετία στην Πρέμιερ Λιγκ, κυρίως με την Τότεναμ, στην οποία ήταν βασικότατος για τουλάχιστον πέντε χρόνια και πως συνέβαλε έστω και άθελά του στην «απογείωση» του Γκάρεθ Μπέιλ!
Μεγαλωμένος στο γαλλικό Βορρά, στο γραφικό Αράς, η τεχνική, το αριστερό πόδι ακριβείας και οι ατελείωτες επελάσεις στην αριστερή πτέρυγα, δεν πέρασαν απαρατήρητες από τη Λάνς, η οποία έχοντας διαβλέψει το ταλέντο του και του έδωσε την ευκαιρία να κάνει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία μόλις δέκα ετών. Παραμένοντας για δέκα συναπτά έτη στις ακαδημίες της, έκανε το ξεπέταγμα του τη σεζόν 2003/04, παίρνοντας κάποιες συμμετοχές στην πρώτη ομάδα, για να καθιερωθεί ως αναντικατάστατο μέλος την αμέσως επόμενη, κατακτώντας μάλιστα και το Κύπελλο Ιντερτότο!
Η επιδραστικότητα που είχε στο παιχνίδι και η ισορροπία που κρατούσε ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση, σύντομα κέντρισαν το ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, με την Τότεναμ να κερδίζει την κούρσα και να τον κάνει δικό της για περίπου τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, το 2006. Ο δρόμος για το Βόρειο Λονδίνο δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, καθώς οι αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Ασού-Εκοτό έθεσαν εν αμφιβόλω ακόμα και ολόκληρή του την καριέρα.
Παρά το εκρηκτικό του ξεκίνημα στα φιλικά προετοιμασίας, και την φανέλα βασικού που κέρδισε σε σύντομο χρονικό διάστημα, τα προβλήματα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Το «language barrier», που ταλαιπωρεί αρκετούς ποδοσφαιριστές στην πρώτη απόπειρα μακρυά από την πατρίδα, αποδείχθηκε σημαντικό εμπόδιο, με τον ίδιο μάλιστα να δηλώνει πως όταν ο μετέπειτα τεχνικός Χάρι Ρέντναπ του μιλούσε για τακτική, εκείνος απλά έγνεφε καταφατικά χωρίς να καταλαβαίνει λέξη, και ολοκλήρωνε τη συζήτηση, με το γλαφυρό: «Ναι, ναι, ναι,τέλεια, απλά άσε με να παίξω».
Σημαντική τροχοπέδη στην εξέλιξη του ίδιου, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και για τη θέση του στην Τότεναμ, έπαιξαν και δύο σοβαροί τραυματισμοί στα ισάριθμα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στο Νησί, με τους γιατρούς μάλιστα να αναφέρουν πως ο τελευταίος θα μπορούσε να βάλει πρόωρο τέλος στην καριέρα του τότε 22χρονου μπάκ. Το μυαλό του Ασού-Εκοτό, στο άκουσμα αυτής της είδησης, άλλαξε, όπως αναφέρει ο ίδιος, μια για πάντα. Το ποδόσφαιρο, ωραίο μα και «εύθραυστο», μπορούσε από τη μία στιγμή στην άλλη να σε αφήσει. Δεν γινόταν να είναι απόλυτη προτεραιότητα.
To ποδοσφαιρικό του μέλλον δεν επεφύλασσε ιδιαίτερες συγκινήσεις, καθώς πέρα από τον τελικό του Λιγκ Καπ του 2009, σημαντικότερη στιγμή του στην Τότεναμ πρέπει να θεωρείται η… απουσία του στις αρχές του 2010. Η κλήση του Ασού-Εκοτό στην εθνική Καμερούν, άφηνε ένα μεγάλο κενό στα αριστερά της άμυνας, με τον Ρέντναπ, να αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τον 20χρονο τότε Μπέιλ, ως αριστερό μπάκ. Η επάνοδος του Ασού-Εκοτό, και τα δείγματα γραφής του Ουαλού άσου, οδήγησαν τον έμπειρο τεχνικό στο να τον προωθήσει στα εξτρέμ, για να χωρέσει και τον Καμερουνέζο στην ενδεκάδα, με τα υπόλοιπα να αποτελούν ιστορία!
Κάτι περισσότερες από 200 συμμετοχές αργότερα, ο Καμερουνέζος διεθνής βοήθησε ως δανεικός την ΚΠΡ να ανέβει στα σαλόνια της Πρέμειρ Λιγκ, υπό τις οδηγίες ξανά του αγαπημένου του Ρέντναπ, προτού πάρει το δρόμο της επιστροφής στη Γαλλία για λογαριασμό των Σεντ Ετιέν και Μέτς και ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2018. «Ποτέ δεν αγαπούσα το ποδόσφαιρο, όμως όταν έφυγα από την Τότεναμ, σταμάτησα και να το απολαμβάνω», θα παραδεχθεί με πλήρη ειλικρίνεια.
Είναι απλά μία δουλειά
Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ο Ασού-Εκοτό, δεν έμεινε στις μνήμες των ποδοσφαιρόφιλων για τα αμιγώς αγωνιστικά του κατορθώματα. Αυτό που τον έκανε πιο αναγνωρίσιμο, ίσως και πιο δημοφιλή, ήταν η ευθύτητα με την οποία επηρέαζε την κοινή γνώμη και η τόλμη που επέδειξε, υποστηρίζοντας τις απόψεις του, ακόμα και μετά την σφοδρή κριτική που δεχόταν. Πιο συγκεκριμένα, η πιο γνωστή από τις αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του αφορούσε τον τρόπο που χειρίζονταν οι ποδοσφαιριστές το επάγγελμά τους. «Το ποδόσφαιρο είναι απλά μια δουλειά σαν όλες τις άλλες. Υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα από το να κλωτσάς μια μπάλα. Οπότε ναι, το έκανα για τα λεφτά. Αλλά αυτό δεν κάνει και οποιοσδήποτε σηκώνεται το πρωί και πάει για δουλειά; To κάνουν για να προσφέρουν στις οικογένειές τους. Με κάνει έξαλλο όταν οι ποδοσφαιριστές ισχυρίζονται πως παίζουν για τη φανέλα, φιλούν το σήμα και έξι μήνες αργότερα φεύγουν από την ομάδα για να παίξουν κάπου, που πληρώνονται περισσότερο».
Όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτό, οι θέσεις του Ασού-Εκοτό, προκάλεσαν έναν μικρό «σεισμό» στην Αγγλία, με τον παίκτη μάλιστα, να εμμένει στη θέση του και στο ζήτημα της μεταγραφής του Λούκα Μόντριτς στη Ρεάλ Μαδρίτης, λέγονται πως ήταν λογικό να γίνει κάτι τέτοιο εφόσον η Τότεναμ δεν έδωσε στον Κροάτη τα χρήματα που ζητούσε ― όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και όχι με την σύνδεση του εκάστοτε παίκτη με τον σύλλογο. Για να υποστηρίξει μάλιστα τη θέση του, τόνισε πως έχει καλές σχέσεις με όλους, ιδίως με τους Ντεφό και Λένον, ωστόσο στις επαφές του κινητού του δεν έχει κανέναν πέραν του Τααράμπτ, με τον οποίο γνωριζόταν από τη Λάνς. «Δεν πιστεύω στις φιλίες στο ποδόσφαιρο», η κατακλείδα του.
Ο «χείμαρρος» Ασού-Εκοτό δεν είχε μάθει να συγκρατεί τα πιστεύω του, ακόμα κι αν αυτό λειτουργούσε εις βάρος του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, αποτελούν και οι συνεντεύξεις που έδινε για τους εκάστοτε προπονητές του. Οι σχέσεις του με τον πρώτο του προπονητή, Μάρτιν Γιολ, δεν ήταν στο καλύτερο επίπεδο, και όταν το θέμα έφτασε στον τεχνικό διευθυντή Ντάμιεν Κομόλι, εκείνος τον καθυσήχασε. Με την απόλυση του Γιολ, ο Γάλλος παραδέχθηκε πως όντως υπήρχε πρόβλημα, με τον Ασού-Εκοτό να λέει το αλήστου μνήμης «φέρσου σαν άντρας», μια καθαρή μομφή στην μη καθαρή στάση του τελευταίου!
Ανάλογη αντίδραση είχε και στα παράπονο του επόμενου προπονητή του, Χουάντε Ράμος, ο οποίος τον κατηγόρησε για το σκληρό του παιχνίδι στις προπονήσεις, με τον Καμερουέζο να του δίνει την πληρωμένη απάντηση «πως εδώ είναι Αγγλία και όχι Ισπανία, δεν παίζουμε τένις, αλλά ποδόσφαιρο». Ποικίλες αντιδράσεις, είχε προκαλέσει επίσης και η δημόσια τοποθέτησή του για την εθνική Γαλλίας. «Το να αγωνιστώ για το Καμερούν ήταν το απόλυτα λογικό για εμένα. Δεν έχω κανένα συναίσθημα για την εθνική Γαλλίας, απλά τίποτα. Όταν συναντάς ανθρώπους της γενιάς μου στη Γαλλία, πάντα τους ρωτάς από που είναι και σου απαντάνε Μαρόκο, Αλγερία, Καμερούν ή οπουδήποτε αλλού».
Η καλτ (;) φιγούρα του Ασού-Εκοτό
Αναλογιζόμενος την προσωπικότητα του Ασού-Εκοτό, δεν είμαι σίγουρος πως η χαρακτηρισμός που του αποδίδεται συχνά, ως «κάλτ» μορφή είναι σωστός. Σίγουρα πάντως, τα ερείσματα είναι εκεί. Μια πτυχή που είχε φέρει στην επιφάνεια ο συμπαίκτης του και γνωστός για τα τρολαρίσματα (sic), Πίτερ Κράουτς, αφορούσε τις διατροφικές συνήθειες του Καμερουνέζου. «Πραγματικά δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο. Μία ώρα πριν τον αγώνα και δεν είχε ιδέα με ποιον παίζαμε. Στα γεύματα πριν τους αγώνες, όλοι μας επιλέγαμε τα συνηθισμένα. Μακαρόνια, κοτόπουλο, καθόλου σάλτσα, ότι έκαναν όλοι για περισσότερα από 20 χρόνια. Ο Μπενουά θα εμφανιζόταν με μία σακούλα από τα Tesco, που θα είχε μέσα ένα κρουασάν, ζεστή σοκολάτα, μία Coca-Cola και πατατάκια. Με κάποιον τρόπο όμως λειτουργούσε. ήταν πάντα σε άψογη φυσική κατάσταση και δεν τραυματιζόταν ποτέ».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραπάνω… ανεμελιάς ήταν μία αναμέτρηση κόντρα στη Γούεστ Χάμ. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο Ασού-Εκοτό. «Μόλις οι αντίπαλοι μπήκαν στο γήπεδο είδες τις εμφανίσεις τους και αναφώνησε πως παίζουμε με τη Γουέστ Χαμ. Τον διόρθωσα ότι αυτή είναι η Άστον Βίλα. Δεν μπορείς όμως να πείς κακό λόγο για έναν τέτοιο τύπο. Τον αγαπούσαμε όλοι», θα τονίσει ο Κράουτς χαριτολογώντας. Άλλωστε όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Καμερουνέζος, το άθλημα γι’ αυτόν ήταν απόλαυση, όταν το έκανε με φίλους, σαν χόμπι, σαν ψυχαγωγία. «Στη Γαλλία, που παίζω πλέον ερασιτεχνικά, είναι Δευτέρα, και ξέρω με ποιον παίζουμε την ερχόμενο Κυριακή».
Στην κάλτ παρακαταθήκη του πάντως, μπορούν εύκολα να συμπεριληφθούν και οι απότομες αλλαγές στα αυτοκίνητα που οδηγούσε, καθώς τη μία μέρα είχε πάει στην πρόπονηση με Smart, και την αμέσως επόμενη με Lamborghini (!), ενώ στο ημίχρονο ενός αγώνα είχε επιτεθεί και προσπαθήσει να χτυπήσει τον συμπαίκτη του Φαν ντερ Φάαρτ, γιατί έκανε το… λάθος να αναλάβει μια εκτέλεση φάουλ, ενώ ο ίδιος ήταν ο μόνιμος εκτελεστής των στημένων φάσεων, με τον συμπαίκτη τους, Σάντρο, να σώζει τον Ολλανδό από την οργή και μανία του Ασού-Εκοτό.
Για το τέλος,αφήσαμε το καλύτερο — την παραλίγο καριέρα του Καμερουνέζου στον χώρο του πορνό. Ναι καλά διαβάσατε, η όλη ιστορία ξεκίνησε ως αστείο μεταξύ του ίδιου και του τεχνικού επιτελείου της ΚΠΡ,ωστόσο γρήγορα έλαβε διαστάσεις, με μερικούς επαγγελματίες του χώρου να του στέλνουν μηνύματα πρόθυμοι να του δώσουν συμβουλές, ενώ δύο εταιρείες παραγωγής από τη Γαλλία του απηύθυναν επίσημα πρόταση συνεργασίας. Μέχρι να αποσαφηνιστεί ότι πρόκειται περί πλάκας, τα νεά έφτασαν μέχρι τα αυτιά της μητέρας του, και μάλιστα ανήμερα των γενεθλίων της, με την ίδια να δηλώνει πως «περίμενε ένα καλύτερο δώρο»!
Συνοψίζοντας, σίγουρα μια τέτοια προσωπικότητα δεν μπορεί να σου περάσει αδιάφορη. Τα κατορθώματα του είναι αναρίθμητα και κάθε του απερίσκεπτη, ή όχι και τόσο τελικά, πράξη μπορεί να σε κάνει να αλλάξεις γνώμη στη στιγμή για την εκκεντρική περσόνα του Μπενουά Ασού-Εκοτό. Μία από τις σημαντικότερες και πιο ανθρώπινες δηλώσεις του ίσως βοηθήσουν περισσότερο στο να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα…
«Ήξερα εξαρχής πως δεν μου άρεσε το σχολείο. Επίσης όμως ήξερα πως δεν θα μπορούσα να δουλεύω σε ένα γραφείο για οκτώ ώρες και να παίρνω 1500 ευρώ, ώστε να πάω να μείνω σε κάποιο προάστιο μετά τη συνταξιοδότησή μου. Έτσι επέλεξα μια δουλειά που θα μου επέτρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτά. Ποτέ όμως, δεν κατάλαβα, γιατί οι άνθρωποι απορούν γιατί χρησιμοποιώ ακόμα το μετρό. Μου αρέσει το μετρό, οι άνθρωποι είναι φιλικοί, μου χαμογελούν. Ελπίζω κάποια μέρα να βοηθήσω πολύ περισσότερους από 40.000 ανθρώπους, που έρχονται να με δούν απλά να παίζω ποδόσφαιρο».
