Μετά τον θρυλικό Γκρέιμ Λε Σο, το νησί του Τζέρσεϊ μπορεί να νιώθει υπερήφανο για έναν ακόμη ποδοσφαιριστή του. O Μπρετ Πίτμαν, με σπουδαία καριέρα σε Μπόρνμουθ και Πόρτσμουθ μεταξύ άλλων, αποτελεί φέτος τον κορυφαίο σκόρερ στην Αγγλία.
Το νησί του Τζέρσεϊ αποτελεί μια από τις Crown Dependencies του Ηνωμένου Βασιλείου στην θάλασσα της Μάγχης. Οι περίπου 100.000 κάτοικοι του νησιού θεωρούνται από τους πιο ευτυχισμένους στην Ευρώπη, αφού το νησί έχει την δική του ανεξάρτητη οικονομία, αλλά και φορολογικό σύστημα. Υπάρχει αφθονία εργασίας με τον μέσο όρο μισθοδοσίας να ανέρχεται στις περίπου 46 χιλιάδες λίρες ανά έτος για κάθε άτομο. Συνεπώς, με την εργασία και την εκπαίδευση να είναι στην κορυφή των προτιμήσεων των κατοίκων, το ποδόσφαιρο έχει δυστυχώς ή ευτυχώς τον χαρακτήρα του «χόμπι». Χόμπι, που όμως μπορεί να αναδείξει παίκτες, όπως ο σημερινός πρωταγωνιστής μας Μπρετ Πίτμαν.
Τα νησιά της Μάγχης ήταν ανέκαθεν πιο απομονωμένα από την ηπειρωτική Αγγλία στα ποδοσφαιρικά κοινά της χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν την δική τους ομοσπονδία, πρωτάθλημα και εθνική ομάδα από τις αρχές του 20ου αιώνα. Έπρεπε να φτάσουμε στην δεκαετία του ’80 για να «ξεσπάσει» η παράνοια στο νησί με τον Γκρέιμ Λε Σο της Τσέλσι. Έκτοτε, οι ομάδες της Αγγλίας ξεκίνησαν να έχουν το νου τους στα νεαρά ταλέντα τόσο στο Τζέρσεϊ, όσο και στο Γκέρνσεϊ. Οι ομάδες από τα παράλια της ηπειρωτικής Αγγλίας ξεκίνησαν να δίνουν ολοένα και περισσότερο φιλικούς αγώνες με ομάδες από τα μικρά αυτά νησιά, έχοντας μοναδικό στόχο να ανακαλύψουν ανερχόμενους ποδοσφαιριστές. Σε ένα τέτοιο μάλιστα «ανακαλύφθηκε» και ο Πίτμαν.
Γενημμένος στον Σεντ Χέλιερ, πρωτεύουσα του Τζέρσεϊ, ο Πίτμαν ξεκίνησε από μικρή κιόλας ηλικία να αγωνίζεται στα τμήματα υποδομής της Φέρστ Τάουερ Γιουνάιτεντ. Λίγο αργότερα, πήρε την «προαγωγή» για την μεγαλύτερη ομάδα του νησιού, Σεντ Πολς, και από εκεί και έπειτα όλα πήραν τον δρόμο τους. Η Μπόρνμουθ σε ένα τυπικό καλοκαιρινό φιλικό προετοιμασίας, στέλνει την νεανική της ομάδα στο Τζέρσεϊ για να αγωνιστεί απέναντι στην τότε ομάδα του Πίτμαν. Εκείνος, φιλοδώρησε τα μικρά «Κεράσια» με τέσσερα δικά του τέρματα και η Μπόρνμουθ κίνησε άμεσα τις διαδικασίες για την απόκτησή του.
Οι δυο ομάδες τα βρίσκουν μεταξύ τους και το καλοκαίρι του 2004 ο Πίτμαν εντάσσεται στην Κ-18 του συλλόγου υπό τις οδηγίες του Έντι Χάου. Ο νυν προπονητής της Νιουκάστλ μένει έκπληκτος με το ταλέντο του. Mε τον νησιώτη επιθετικό να σκοράρει ακατάπαυστα, μένει μόλις μερικούς μήνες στα τμήματα υποδομής και αμέσως προβιβάζεται στην πρώτη ομάδα. Κάνει ντεμπούτο σε έναν αδιάφορο αγώνα απέναντι στην Τόρκι για το Λιγκ Τρόφι και από τότε ξεκινάει ένα σπουδαίο παραμύθι.
Βλέπετε το 2005 απέχει πλέον 18 χρόνια. Η Μπόρνμουθ εκείνη την περίοδο ήταν ένας μικρομεσαίος σύλλογος της τρίτης κατηγορίας που φλέρταρε έντονα μάλιστα με τον υποβιβασμό. Το -εξαετές- πέρασμα του Σον Ο’Ντρίσκολ από τον πάγκο των «Κερασιών» έφτανε στο τέλος του και ο σύλλογος περνούσε μια μεταβατική περίοδο για την αναζήτηση του επόμενου μόνιμου προπονητή. Ούτε ο Στιούαρτ Μέρντοχ, ούτε ο Τζο Ρόουτς στάθηκαν ικανοί να αντικαταστήσουν επαρκώς τον Ιρλανδό.
Η Μπόρνμουθ χαροπάλευε κάθε χρόνο για την παραμονή της στην Λιγκ 1 και μάλιστα η κατάσταση επιδεινώθηκε, όταν ο Κέβιν Μποντ κάθισε στην «ηλεκτρική καρέκλα» του Βιτάλιτι. Εκείνη ήταν και η χρονιά που ο σύλλογος έπιασε «πάτο» με τον υποβιβασμό στην τέταρτη κατηγορία. Όλη αυτή η κατάσταση λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο ευεργετικά για τον Πίτμαν. Ο ίδιος συνέχισε στην «αιχμή του δόρατος» του συλλόγου και έγινε το σήμα κατατεθέν για να ανθίσουν τα «Κεράσια» ξανά.
Στην πρώτη του θητεία στην Μπόρνμουθ παρέμεινε για έξι χρόνια. Όσο η ομάδα αγωνιζόταν στην Λιγκ 1, τα στατιστικά του μόνο ενθαρρυντικά δεν ήτανε. Στις 99 συμμετοχές που κατέγραψε στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα, μέτρησε μόλις 14 τέρματα. Έπρεπε να φτάσει η ομάδα στην τέταρτη κατηγορία για να «εκτοξεύσει» τις μετοχές του, έχοντας στο διετές πέρασμα του συλλόγου από τον πάτο της Φούτμπολ Λιγκ 95 συμμετοχές και 45 τέρματα!
Εκεί κατάφερε να αποδείξει την αξία του και κατάφερε να μπει στα μπλοκάκια ομάδων από ανώτερες κατηγορίες. Έτσι, το 2010, λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο, η Μπρίστολ Σίτι προσφέρει ένα εκατομμύριο λίρες για να αποκτήσει τον νεαρό επιθετικό από το Σεντ Χέλιερ. Οι «Ρόμπινς» αγωνίζονταν στην Τσάμπιονσιπ και έψαχναν έναν επιθετικό που θα κάνει την διαφορά και θα τους οδηγήσει στην παραμονή. Πράγματι, στην πρώτη του χρονιά με την νέα του ομάδα, ο Πίτμαν διάγει μια εξαιρετική χρονιά στο Άστον Γκέιτ. Η Μπρίστολ τερματίζει στην 15η θέση και ο ίδιος, αν και αργεί να «πάρει μπροστά», τελειώνει την σεζόν με 13 τέρματα.
Κερδίζει το φίλαθλο κοινό, όχι όμως και τον νέο του προπονητή. Ο Ντέρεκ ΜακΊνες δεν του δίνει ποτέ την εμπιστοσύνη που αξίζει, με αποτέλεσμα να τον περιορίζει στον πάγκο και να τον χρησιμοποιεί αποκλειστικά ως αλλαγή. Ακόμη και έτσι όμως πετυχαίνει επτά γκολ, αλλά παράλληλα καταλαβαίνει ότι ίσως θα ήταν σοφό να συνεχίσει αλλού την καριέρα του. Έτσι έρχεται λοιπόν η μεγάλη επιστροφή. Η Μπόρνμουθ έχει αφήσει ανεπιστρεπτί τις εποχές όπου μαχόταν για την παραμονή της στην τρίτη κατηγορία και την τέταρτη κατηγορία και με τον Χάου στον πάγκο πλέον, σχεδιάζει το μέλλον της με περισσότερη μεθοδικότητα, όραμα και μεράκι.
Ο φέρελπις προπονητής αποφασίζει να εμπιστευτεί τον νεαρό που τον «μάγευε» στις ομάδες υποδομών των «Κερασιών». Αρχικά με την μορφή δανεισμού από την Μπρίστολ Σίτι και κατόπιν με κανονική μεταγραφή, ο Πιτμαν κάνει ξανά το Βιτάλιτι σπίτι του. Ήδη από την πρώτη του χρονιά, η ομάδα τερματίζει στην δεύτερη θέση της Λιγκ 1 και παίρνει την απευθείας άνοδο για την Τσάμπιονσιπ. Στην παρθενική της παρουσία εκεί, προσθέτει τον Λιούις Γκράμπαν δίπλα στον Πίτμαν και μαζί οδηγούν τον σύλλογο στην άνετη παραμονή, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά βάζει στο επιθετικό δυναμικό της τους Κάλαμ Γουίλσον και Γιαν Κέρμογκραντ, φτάνοντας ως το πρωτάθλημα και την παρουσία της στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της!
Ο Χάου ήξερε ότι η Τσάμπιονσιπ αποτελεί «ταβάνι» για τον Πίτμαν. Ίσως το γνώριζε και ο ίδιος. Γι’ αυτό, οι δυο πλευρές αποφάσισαν από κοινού να μην προχωρήσουν σε ανανέωση. Ο Πίτμαν θα αποχωρούσε οριστικά από την μεγάλη του αγάπη. Ένας από τους πιο συνεπείς σκόρερ της Τσάμπιονσιπ θα ήταν διαθέσιμος να πάει σε οποιαδήποτε ομάδα χρειαζόταν τις υπηρεσίες του. Πολλές «σφάχτηκαν» για πάρτη του, ωστόσο νικήτρια βγήκε η Ίπσουιτς.
Στο Πόρτμαν Ρόουντ παρέμεινε για μια διετία. Σημειώσε 15 τέρματα σε 70 συμμετοχές και κάπου εκεί κατάλαβε ότι το «πλήρωμα του χρόνου» ξεκίνησε να καταφθάνει. Αγωνίστηκε για μια τριετία στην Πόρτσμουθ όπου υπήρξε κάτι παραπάνω από τίμιος (99 συμμετοχές/42 γκολ), ενώ αποφάσισε να γράψει τον επίλογο της επαγγελματικής του καριέρας σε Σουίντον και Μπρίστολ Ρόβερς. Τα «εξάταπα» πάντως δεν ένιωθε ακόμη έτοιμος να τα αποχωριστεί. Πέρυσι είχε αγωνιστεί ως δανεικός, στο δεύτερο μισό της σεζόν, στη Νάσιοναλ Λιγκ και την Ίστλιχ. Ήταν η πρώτη του επαφή με το μη-επαγγελματικό ποδόσφαιρο μετά το πρωτάθλημα του Τζέρσεϊ και την Σεντ Πολς.
Το φετινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο για τον Πίτμαν, όπου έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά για το μέλλον του. Αποδέχθηκε την πρόταση της Μπόρνμουθ για μία θέση προπονητή στις ακαδημίες και παράλληλα συνέχισε να αγωνίζεται, αυτή την φορά στην Γουέσεξ Πρέμιερ Ντιβίζιον για λογιαριασμό της Πόρτσεστερ. Για να μην κουράζεστε, μιλάμε για την ένατη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Αυτό όμως που έχει καταφέρει εκεί είναι συγκλονιστικό.
Η Πόρτσεστερ βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, με μεγάλη διαφορά από την δεύτερη Στόουνχαμ. Αυτό από μόνο του δεν συνιστά έκπληξη. Αυτό που σοκάρει, είναι τα στατιστικά του Πίτμαν. Σε μόλις 27 συμμετοχές έχει σκοράρει 45 (!) τέρματα, γεγονός που τον φέρνει στην κορυφή των σκόρερ σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Πρέμιερ Λιγκ 27 γκολ έχει σκοράρει ο Χάλαντ και μόλις 14 ο Ράσφορντ ήτοι δηλαδή 41 γκολ στο σύνολο. Απίστευτο και όμως… αγγλικό.
Συνολικά, σε όλη του την καριέρα, ο Πίτμαν αποτελούσε έναν εξαιρετικά τίμιο επιθετικό για κάθε ομάδα στις επαγγελματικές κατηγορίες της Αγγλίας. Σε 626 αγώνες πρωταθλήματος, σκόραρε κοντά στα 200 τέρματα. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνοδο της Μπόρνμουθ στην Πρέμιερ Λιγκ, ζώντας όλο το «θαύμα», συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του χώρου, αγωνίστηκε σε ιστορικούς συλλόγους και πλέον κάνει αυτό που αγαπάει για την πάρτη του. Επειδή το ποδόσφαιρο είναι κυριολεκτικά η ζωή του.
Η μόνη του πικρία; Ότι δεν μπόρεσε ποτέ να εκπροσωπήσει την ανεπίσημη εθνική ομάδα της γενέτειράς του. Με τα Island Games προ των πυλών και το Τζέρσεϊ να συμμετάσχει σε αυτά, δεν αποκλείεται να τον δούμε και σε μια διεθνή διοργάνωση…
