Μέσα σε 27 χρόνια ζωής ο «Τσούτσο» Μπενίτεζ κατάφερε να λάμψει σε Εκουαδόρ και Μεξικό, να αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και να αφήσει στην Ντόχα -άδικα- την τελευταία του πνοή.
Γεννημένος την Πρωτομαγιά του 1986 στην πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, Κίτο, ο Κρίστιαν Μπενίτεζ ανατράφηκε έχοντας από κούνια καθημερινή αλληλεπίδραση με το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας του, Ερμέν, αποτελεί μέχρι και σήμερα τον κορυφαίο σκόρερ της πρώτης κατηγορίας του Ισημερινού, εχοντας πετύχει ούτε λίγο, ούτε πολύ 191 τέρματα. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών, (154), επιτεύχθηκαν με την φανέλα της Ελ Νασιονάλ, η οποία μεσουρανούσε την δεκαετία του ’80 στα γήπεδα του Εκουαδόρ.
Παρά το γεγονός ότι ο Ερμέν πέρασε αργότερα από τις Μπαρτσελόνα Κουαγιακίλ, Λίγκα Ντε Κίτο, Γκριν Κρος και Πορτοβιέχο, η Νασιονάλ ήταν αυτή που έμεινε για πάντα «χαραγμένη» στην καρδιά του νεαρού Κρίστιαν. Σαν παιδί λοιπόν που ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, ο «Τσούτσο», εισήχθη στις ακαδημίες των πρωτευουσιάνων το 1997 κι εκεί παρέμεινε μέχρι και το 2004. Με τις επιδόσεις του να είναι εξαιρετικές, η ομάδα του Εκουαδοριανού στρατού, προσέφερε στον νεαρό επιθετικό το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, δίνοντάς του την ευκαιρία να ακολουθήσει τα «χνάρια» του πατέρα του.
Στο Ολίμπικο Αταχουάλπα παρέμεινε για μια τριετία. Κατέκτησε την Κλαουσούρα του 2005, αλλά και το γενικό πρωτάθλημα του 2006, διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο με 22 τέρματα σε 68 συμμετοχές. Άμεσα, μπήκε στο στόχαστρο πολλών ευρωπαϊκών ομάδων, κυρίως ισπανικών, ωστόσο κανένα ενδιαφέρον δεν μετουσιώθηκε σε μεταγραφή. Η θητεία του στους «Πούρος Κριόγιος» ολοκληρώθηκε με 101 συμμετοχές και 30 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις.
Παράλληλα, είχε ήδη πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα, ενώ φυσικά είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Άπαντες περίμεναν την μετακίνηση στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Σε μια όμως αιφνιδιαστική κίνηση, ο Μπενίτεζ αφήνει στον πάγο την προοπτική της Γηραιάς Ηπείρου και υπογράφει συμβόλαιο στην Σάντος Λαγκούνα του Μεξικό. Και δικαιώθηκε απόλυτα!
Στο πρωτάθλημα του Μεξικό έκανε πλάκα. Από την πρώτη του κιόλας χρονιά, πήρε την φανέλα… σπίτι, καταγράφοντας 40 συμμετοχές με 17 τέρματα, ενώ ακόμη καλύτερη στατιστικά ήταν η δεύτερή του, με 19 τέρματα σε 28 αγώνες. Επί των ημερών του, η Σάντος Λαγκούνα κέρδισε την Κλαουσούρα του 2008, ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς στο Μεξικό, καθώς επίσης ανακηρύχθηκε και καλύτερος παίκτης του Εκουαδόρ που αγωνιζόταν στο εξωτερικό.
Τα «μάτια» των ευρωπαϊκών συλλόγων δεν έφυγαν ποτέ από πάνω του. Η Μπέρμιγχαμ ήταν αυτή που εκδήλωσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και διεκδίκησε ενεργά τον παίκτη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εποχής, η ομάδα από τα Δυτικά Μίντλαντς, προσέφερε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας στον ποδοσφαιριστή, με την μεταγραφή να αγγίζει τις έξι εκατομμύρια λίρες. Παρ’ όλα αυτά, ένα πρόβλημα στα ιατρικά (στο γόνατο), γέννησε στους Άγγλους αμφιβολίες.
Οι δυο ομάδες επαναδιαπραγματεύτηκαν και οδηγήθηκαν σε μια περισσότερο κερδοφόρα λύση. Οι όροι έλεγαν ότι οι «Μπλε» θα έδιναν δύο εκατομμύρια για συμβόλαιο ενός έτους και στο τέλος της πρώτης χρονιάς, θα επαναλαμβάνονταν ιατρικές εξετάσεις. Αν αυτές έβγαιναν καθαρές, τότε θα ενεργοποιούταν η οψιόν του ποδοσφαιριστή έναντι 12,5 εκατομμυρίων. Υπό αυτά τα δεδομένα, την 7η Ιουλίου του 2009, η Μπέρμιγχαμ ανακοίνωσε και επίσημα την απόκτηση του Κρίστιαν Μπενίτεζ.
Λίγο αργότερα όμως, ο σύλλογος εξέδωσε δεύτερη ανακοίνωση, στην οποία αναφερόταν ότι ο Εκουαδοριανός επιθετικός, ήρθε στον σύλλογο ως δανεικός. Τελικά ίσχυσε η τελευταία περίπτωση. Ο Μπενίτεζ αγωνίστηκε με την φανέλα του συλλόγου με την μορφή δανεισμού από την Σάντος Λαγκούνα, έχοντας όμως οψιόν αγοράς στο τέλος της σεζόν. Οι επιδόσεις του στην Πρέμιερ Λιγκ, δυστυχώς δεν έμειναν στο ίδιο επιπεδο.
Ο «Τσούτσο», αν και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να πάρει θέση βασικού, τα βρήκε σκούρα με τα αντίπαλα δίχτυα. Σε 36 αγώνες σκόραρε μόλις τέσσερις φορές. Σε καμία όμως από αυτές η Μπέρμιγχαμ δεν ηττήθηκε. Στο πρωτάθλημα, σκόραρε στην εκτός έδρας ισοπαλία με την Λίβερπουλ και στις νίκες απέναντι σε Γουίγκαν και Μπέρνλι, ενώ ακόμη ένα τέρμα σημείωσε στο FA Cup απέναντι στην Έβερτον.
Η συμβολή του μπορεί να μην ήταν καθοριστική, αλλά βοήθησε την ομάδα του Άλεξ ΜακΛις να τερματίσει στην 9η θέση του βαθμολογικού πίνακα και να φτάσει μέχρι τους «16» του κυπέλλου. Θα μπορούσε φυσικά να είχε σκοράρει ακόμη περισσότερα τέρματα, όπως για παράδειγμα στο ντεμπούτο του απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Μπεν Φόστερ να κάνει εξωπραγματική επέμβαση, καθώς επίσης και σε ένα τυπικό παιχνίδι απέναντι στην Χαλ, με τον Μποαζ Μάιχιλ να κάνει σε εκείνον τον αγώνα το παιχνίδι της ζωής του!
Το όνειρο για τον «Τσούτσο» είχε εκπληρωθεί. Κατάφερε να κάνει αυτό που ουδέποτε είχε επιτύχει ο πατέρας του – να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Στο τέλος της χρονιάς, η Μπέρμιγχαμ αποφάσισε να μην ενεργοποιήσει την οψιόν αγοράς του και έτσι επέστρεψε στην Σάντος Λαγκούνα για να πραγματοποιήσει μια ακόμη «τρομακτική» χρονιά στο πρωτάθλημα του Μεξικό με 20 τέρματα σε 35 αγώνες. Και μπορεί ο πακτωλός εκατομμυρίων να μην ήρθε από την αγγλική ομάδα, όμως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του Μεξικό, η Αμέρικα, έσκασε οκτώ «χαρτιά» στην ομάδα από το Τορεόν και έφερε τον Μπενίτεζ στο Αζτέκα.
Με τους «Αγκουίλας» τα πήγε ακόμα καλύτερα. Με 22 τέρματα σε 36 συμμετοχές την πρώτη χρονιά και άλλα 30 (!) σε 43 αγώνες την επόμενη χρονιά, ο επιθετικός από τον Ισημερινό έγινε πολύ γρήγορα ο αγαπημένος της κερκίδας. Φυσικά συνέχισε να βρίσκεται στα «ραντάρ» δεκάδων συλλόγων από την Ευρώπη, ωστόσο η πρόταση της Ελ-Ζαΐς (νυν Αλ-Ντουχαίλ) από το Κατάρ ήταν ακαταμάχητη. Η ομάδα απο την Ντόχα, προσέφερε σχεδόν 12 εκατομμύρια ευρώ στην Αμέρικα και άλλα τόσα στον παίκτη για διετές συμβόλαιο. Μόνο που ουδέποτε πρόλαβε να λάμψει….
Το ημερολόγιο έδειχνε την 29η Ιουλίου του 2013. Μια ημέρα μετά το ντεμπούτο του, ο Μπενίτεζ ένιωσε ενοχλήσεις στην κοιλιακή χώρα και εισήχθη σε νοσοκομείο της Ντόχα. Λίγο αργότερα και κάτω από έναν μυστήριο τρόπο, ο δεινός σκόρερ κατέληξε. Σύμφωνα με τον προπονητή του στην Αμέρικα, Μιγκέλ Ερέρα, ο Εκουαδοριανός δεν έλαβε άμεσα την κατάλληλη ιατρική φροντίδα λόγω προβλημάτων συνεννόησης (δεν είχε κοντά τον μεταφραστή του) και μετά από μια σειρά αναπνευστικών προβλημάτων, επήλθε η καρδιακή προσβολή που τον οδήγησε στον θάνατο!
Σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης, υπέστη ένα μεγάλο σοκ. Στο δε Εκουαδόρ, ο Μπενίτεζ τέθηκε σε λαϊκό προσκήνυμα. Δεκάδες χιλιάδες κόσμος παρέστη στην κηδεία του, με την σωρό του να εκτίθεται στο Κολισέο Τζενεράλ Ρουμινιάουι του Κίτο. Κατόπιν συνεχίστηκε η νεκρώσιμος ακολουθία υπό την παρουσία του προέδρου του Εκουαδόρ, η οποία μεταδόθηκε ζωντάνα από την τηλεόραση.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα. Ο Μπενίτεζ, πέρα από την εξαιρετική του παρουσία σε συλλογικό επίπεδο, εξίσου «χαρισματικός» υπήρξε και για την εθνική ομάδα του Ισημερινού. Έχοντας προλάβει να σημειώσει 58 συμμετοχές και 24 τέρματα με την κίτρινη φανέλα και έχοντας συμμετάσχει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και δυο Κόπα Αμέρικα, όπως είναι φυσιολογικό, άφησε και εκεί το «στίγμα» του. Η εθνική ομάδα απέσυρε τιμητικά την φανέλα με το νούμερο «11», ενώ ο αδελφικός του φίλος, Αντόνιο Βαλέντσια, έχει χτυπήσει ένα συμβολικό τατουάζ προς τιμήν του, και αυτό με τον αριθμό της συγκεκριμένης φανέλας.
Η FIFA δυστυχώς, σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο, απαιτεί από τους παίκτες να φοράνε τις φανέλες από το «1» έως και το «26», μην αφήνοντας κάποιο κενό. Έτσι, κάθε φορά που το Εκουαδόρ συμμετάσχει σε τελική φάση Μουντιάλ, η φανέλα με το νούμερο «11» αναβιώνει. Φέτος, ήταν ο Μίκαελ Εστράδα που σήκωνε αυτό το ψυχολογικό βάρος και οι παίκτες σε κάθε αγώνα ένιωθαν δίπλα τους την παρουσία του αδικοχαμένου Μπενίτεζ. Πόσο μάλλον σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται στην χώρα που απεβίωσε ο εμβληματικός επιθετικός.
Ο αγώνας απέναντι στην Ολλανδία ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για τους παίκτες του Εκουαδόρ, που στην πρεμιέρα είχαν νικήσει τους διοργανωτές. Άλλωστε πέντε χιλιόμετρα μακρυά από το Στάδιο Κχαλίφα Ιντερνάσιοναλ, που φιλοξενούσε την αναμέτρηση, βρίσκεται το νοσοκομείο της Ντόχα, εκεί που τόσο άδικα είχε φύγει το 2013 ο αγαπημένος «Τσούτσο». Μοιραία οι «Οράνιε» προηγήθηκαν, όμως ο Ενέρ Βαλέντσια κατάφερε να ισοφαρίσει και να μας χαρίσει μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του Μουντιάλ, όταν μαζί με τους συμπαίκτες του αφιέρωσαν το γκολ στον… δωδέκατο της ενδεκάδας, εκεί ψηλά στον Παράδεισο!
Διαβάστε επίσης για την «νυφίτσα» της Κόστα Ρίκα, που την έχει οδηγήσει σε ένα ακόμη Μουντιάλ!
