Μετά από δύο βασανισμένες δεκαετίες, η Κόμο των Φάμπρεγας, Ανρί και Γουάιζ επιστρέφει στη Σέριε Α με σκοπό να αναδειχθεί και ποδοσφαιρικά, πέρα από τη λίμνη της.
Παρασκευή, 10 Μαΐου. Στην πόλη του Κόμο ξεσπά ένα ξέφρενο πανηγύρι. Οι 84.000 περίπου κάτοικοι της, στο βόρειο άκρο της Λομβαρδίας, ξεχύνονται στους δρόμους για να γιορτάσουν την επιστροφή της ομώνυμης ομάδας στα «σαλόνια» της Σέριε Α. Με ένα εξαιρετικό ντεμαράζ χωρίς ήττα για δύο και πλέον μήνες, ο σύλλογος θα επανεμφανιστεί στην κατηγορία, ούτε λίγο, ούτε πολύ ύστερα από 21 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα προέκυψαν δεκάδες «τρικυμίες» και σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια, όμως από τη νέα σεζόν οι «Μπιανκομπλού» θα αγωνίζονται κόντρα σε ομάδες όπως η Ίντερ, η Μίλαν και η Γιουβέντους.
Πέραν των γνωστών κλισέ, ότι η Σέριε Β θεωρείται μια από τις δυσκολότερες κατηγορίες δεύτερης τάξης και ότι η απευθείας άνοδος αποτελεί από μόνη της ένα σπουδαίο κατόρθωμα, η Κόμο δεν είναι «ξένη» στην Σέριε Α. Εκεί αγωνίστηκε τελευταία φορά την σεζόν 2002-03, εκεί βρισκόταν κατά τη διάρκεια των 50s και στα μέσα των 70s και στις αρχές των 80s. Συνολικά, στην κορυφαία κατηγορία, o σύλλογος μετράει 14 συμμετοχές, με αποκορύφωμα την 6η θέση που κατέλαβε τη σεζόν 1949/50. Καμία όμως από αυτές τις χρονιές δεν είχε τις βάσεις που έχει σήμερα. Για να επιστρέψει και πάλι στο υψηλότερο -εθνικό- επίπεδο, η Κόμο έπρεπε να φαλιρίσει, να βγει σε δημοπρασία, όχι μια, όχι δύο, αλλά τέσσερις φορές και κυρίως να βρει σωτήρες.
Το καλοκαίρι του 2003, με την ομάδα εκτός Σέριε Α, οι διοικούντες καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο σημαντικά οικονομικά προβλήματα, που οι διαδοχικοί υποβιβασμοί που ακολουθούν αποτελούν ίσως το λιγότερο που τους απασχολεί. Το ιστορικό γήπεδο Τζουζέπε Σινιγκάλια παραχωρείται σε ομάδες όπως η Τρίτιουμ, η Καραβάτζιο και η Νουορένσε. Ο κόσμος γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη του στην ομάδα και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον τότε πρόεδρο Ενρίκο Πρετζιόσι, ο οποίος είχε μεταφέρει τα συμβόλαια όλων των παικτών στην Τζένοα. Η κίνηση αυτή, οδήγησε την Κόμο σε οριστική πτώχευση και διάλυση, ενώ έφτασε μέχρι και σε δικαστικές διαμάχες με τη Γιουβέντους, λόγω οφειλών από μεταγραφές, τις οποίες η «Γηραιά Κυρία» είχε πληρώσει στους Γενουάτες. Κοινώς, ένας κακός χαμός, την ώρα που η Κόμο έψαχνε τα «παραθυράκια» της ιταλικής ομοσπονδίας για να γλυτώσει τον αφανισμό!
Ένα από αυτά λοιπόν, οδήγησε στην δημιουργία μιας νέας οντότητας, με το όνομα Κάλτσιο Κόμο, η οποία θα συμμετείχε στην πέμπτη τη τάξει κατηγορία της χώρας, μιας και το περιθώριο για συμμετοχή στην αμέσως υψηλότερη είχε κλείσει. Οι «Μπιανκομπλού» αγωνίζονται κυριολεκτικά σε κάθε λογής χωράφι και προσπαθούν με «νύχια και με δόντια» να βρουν τον δρόμο τους προς τις επαγγελματικές κατηγορίες. Η αρχή γίνεται το 2008, όταν η Κάλτσιο Κόμο κατακτά το πρωτάθλημα και προβιβάζεται στην τέταρτη κατηγορία, την -τότε- Λέγκα Προ Σεκόντα Ντιβιτσιόνε. Εκεί μένει μόλις για μία σεζόν, αφού επικρατεί της Αλεσάντρια στα πλέι-οφ ανόδου και φτάνει σε έναν δεύτερο σερί προβιβασμό.
Θα χρειαστεί άλλα πέντε χρόνια για το επόμενο «βήμα», αλλά το 2015, και πάλι μέσω των πλέι-οφ, θα κάμψει την αντίσταση της Μπασάνο Βίρτους και θα βρεθεί στη Σέριε Β. Κάπου εκεί όμως, οι δαίμονες από το παρελθόν ήρθαν να τη στοιχειώσουν. Οι τρεις άνοδοι σε εφτά χρόνια, η δυναμική και το κόστος της κατηγορίας, σε συνδυασμό φυσικά με την κακή οικονομική διαχείριση της διοίκησης, έφεραν και πάλι την Κόμο στο «χείλος» της καταστροφής.
Για ακόμη μία φορά, ο σύλλογος υποβιβάζεται αγωνιστικά πριν βαρέσει διάλυση. Με το τέλος της σεζόν (2015/16) εφαρμόζεται παύση λειτουργίας και όλα τα περιουσιακά στοιχεία βγαίνουν σε δημοπρασία. Ούτε μία, ούτε δυο, αλλά τέσσερις φορές χρειάστηκε να δημοπρατηθεί η «ιστορία» του συλλόγου, με την Γκανέζα, Ακοσούα Πούνι να αποκτά όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Κόμο και να γίνεται η πρώτη ξένη επιχειρηματίας στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Η κυρία Πούνι ενδεχομένως, σαν όνομα, να μην σας λέει τίποτα. Αυτό που ίσως να σας είναι οικείο, είναι το επίθετο του συζύγου της, αφού τυγχάνει να είναι θρύλος του αγγλικού ποδοσφαίρου και της Τσέλσι και να ονομάζεται Μίκαελ Εσιέν!
Η διαδικασία απόκτησης του συλλόγου ωστόσο κάθε άλλο παρά απλή αποδείχθηκε. Η ιταλική ομοσπονδία δεν μπορούσε να δεχθεί την Κάλτσιο Κόμο ως νόμιμη διάδοχο της αυθεντικής ομάδας και έπειτα από ένα ακόμη «σαφάρι» για νομοθετικά κενά, πάρθηκε η απόφαση να ιδρυθεί μια νέα οντότητα από το μηδέν. Σύμφωνα με τη 10η παράγραφο του Άρθρου 52, γίνεται δυνατή η ίδρυση ενός συλλόγου ώστε να αντικαταστήσει έναν παλιό που δεν κατάφερε να δηλώσει συμμετοχή στις επαγγελματικές κατηγορίες. Κάπως έτσι, ιδρύεται η Κόμο 1907, η οποία πλέον αναγνωρίζεται ως νόμιμη διάδοχος της παλιάς Κόμο και συμμετέχει στην τέταρτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Όταν η ομάδα έφτασε ξανά στον προβιβασμό, η Πούνι Εσιέν παραδέχθηκε πως αδυνατεί να υποστηρίξει μόνη της τις οικονομικές υποχρεώσεις στην τρίτη τη τάξει κατηγορία. Έτσι, έπειτα από αρκετές διαπραγματεύσεις και με την συμβολή του συζύγου της, έρχεται σε συμφωνία με τον «κολοσσό» εκ Ινδονησίας, Djarum Group, ο οποίος με την σειρά του, όχι μόνο μεταμορφώνει προς το καλύτερο τον σύλλογο, αλλά τον οδηγεί άμεσα στην επιστροφή του στη Σέριε Β. Η νέα διοίκηση επενδύει αρκετά χρήματα για τη βελτιστοποίηση των ακαδημιών και των εγκαταστάσεων, ενώ ταυτόχρονα βλέπει τον κόσμο να συρρέει ξανά στο γήπεδο και να στηρίζει έμπρακτα τις φιλοδοξίες της.
Προκειμένου μάλιστα να εξασφαλιστεί η ορθή λειτουργεία του συλλόγου κι εντός αγωνιστικών χώρων, οι επενδυτές εκμεταλλεύονται το τουριστικό προφίλ της πόλης και τις επισκέψεις διαφόρων διασήμων ποδοσφαιριστών και πείθει τους Τιερί Ανρί και Σεσκ Φάμπρεγας να αποκτήσουν μετοχές του συλλόγου. Ο δεύτερος μάλιστα έχει ένα έξτρα δέλεαρ, αφού η Κόμο εκτός από ιδιοκτησιακό μερίδιο, του προσφέρει και το τελευταίο του επαγγελματικό συμβόλαιο ως ποδοσφαιριστής, καθώς επίσης και την δυνατότητα να ξεκινήσει στους κόλπους της τα πρώτα του προπονητικά βήματα.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Η φετινή σεζόν στην ολοκλήρωσή της, βρήκε την Κόμο στην 2η θέση, παίρνοντας και επίσημα την άνοδο στη Σέριε Α, τερματίζοντας πίσω μόνο από την ιστορική Πάρμα. Ο σύλλογος, έχοντας στις τάξεις του ένα εξαιρετικά ομοιογενές ρόστερ Ιταλών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από μερικούς ποιοτικούς ξένους, όπως ο πρώην αμυντικός της Νότιγχαμ Φόρεστ, Νικόλας Ιωάννου και ο διεθνής Δανός, Όλιβερ Άμπιλντγκαρντ, αλλά και έχοντας στην «αιχμή του δόρατος» το πρώην wonderkid της Μίλαν, Πάτρικ Κουτρόνε, πήρε το «χρυσό» εισιτήριο του απευθείας προβιβασμού μπροστά από «μεγαθήρια», όπως η Βενέτσια, η Σαμπντόρια και η Παλέρμο.
Στον πάγκο, η κίνηση της απόλυσης του Μορένο Λόνγκο στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου και η πρόσληψη, αρχικά ως υπηρεσιακού, του Ουαλού βοηθού προπονητή στην Κρίσταλ Πάλας και πρώτου προπονητή σε συλλογικό επίπεδο μόνο στην Πόρθμαντογκ (!), Όσιαν Ρόμπερτς, αποδείχθηκε κατά τα φαινόμενα επιτυχημένη. Στο πλάι του και σε ρόλο βοηθού, ένας εκ των μεγαλύτερων «εγκεφάλων» της μεσαίας γραμμής που πέρασαν από τα αγγλικά γήπεδα: ο συνταξιοδοτημένος πριν μερικούς μήνες Φάμπρεγας. Μαζί τους σε κάθε αγώνα ο μέτοχος και σύμβουλος, Ανρί, ενώ πρόσφατα, στο ίδιο… παρεάκι, μπήκε και ο θρυλικός μέσος της Τσέλσι, Ντένις Γουάιζ!
Η Κόμο πια θεωρείται μία ανερχόμενη δύναμη στο ιταλικό ποδόσφαιρο – έχει ισχυρή διοίκηση, έμπειρα ποδοσφαιρικά μυαλά σε καίριες, διοικητικές και προπονητικές, θέσεις και φυσικά τη φυσική ομορφιά των τοπίων της πόλης, που αναμένεται να βοηθήσουν στη γιγάντωση της «εικόνας» του συλλόγου. Το Τζουζέπε Σινιγκάλια αναμένεται να ανακαινιστεί ολοκληρωτικά, ώστε η φυσική έδρα της ομάδας να πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει η ομοσπονδία. Ο κόσμος των «Μπιανκομπλού» αδημονεί, καθώς δεν είναι και λίγο να επιστρέφουν στη Σέριε Α μετά από 21 χρόνια, δύο διαλύσεις, τρεις επανασχηματισμούς και τέσσερις δημοπρασίες. Έστω κι αν είχαν τη βοήθεια της Πρέμιερ Λιγκ…
