Η κατάρρευση του πρώτου ημιχρόνου και η εν τέλει βαριά ήττα από την Manchester City την περασμένη αγωνιστική ήρθε να επιβεβαιώσει την κακή αγωνιστική περίοδο που διανύει η Chelsea. Το αήττητο σερί των 16 παιχνιδιών και η προσωρινή πρωτιά στην Premier League μετά την νίκη ενάντια στην Leeds στις αρχές του Δεκέμβρη μοίαζει σαν μια μακρινή ανάμνηση για την ομάδα του Frank Lampard, με τον απολογισμό των τελευταίων έξι αγωνιστικών να είναι μόλις τέσσερις βαθμοί.
Μετά από την πρόφατη αγωνιστική πτώση οι «Μπλε» φαίνεται πως έχουν απωλέσει τον τίτλο των διεκδικητών της φετινής Premier League, τίτλο που τους προσδόθηκε δικαιολογημένα μεν λόγω και της σημαντικής μεταγραφικής ενίσχυσης του καλοκαιριού, βιαστικά δε λόγω διάφορων παραγόντων που είτε προυπήρχαν στις τάξεις του συλλόγου είτε δημιουργήθηκαν καθόλη την διάρκεια του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος.
Η απειρία (;) του Lampard
Αν και ο παράγοντας σχετικά με την απειρία του Frank Lampard μπορεί εύκολα να θεωρηθεί ως «ιεροσυλία» λόγω της τεράστιας ποδοσφαιρικής του καριέρας και της σχετικής επιτυχίας του στην Derby της Championship, βρίσκει εφαρμογή στην εικόνα της ομάδας του τους τελευταίους αγώνες. Όταν το καλοκαίρι του 2019 ο «Frankie» έφτασε στο Stamford Bridge βρήκε μια μεταμορφωμένη -υπό τις οδηγίες του Sarri- ομάδα. Ο Ιταλός τεχνικός στην μοναδική σεζόν (2018/19) που κάθισε στο πάγκο του Stamford Bridge άλλαξε ολοκληρωτικά την νοοτροπία της ομάδας, υιοθετώντας ένα άκρως επιθετικό ποδόσφαιρο, βασισμένο στο παιχνίδι κατοχής και στην υψηλή πίεση προς τον αντιπάλο. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό για την ομάδα από το Δυτικό Λονδίνο, καθώς οι φιλαθλοί της είχαν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια έναν πιο αμυντικό τρόπο παιχνιδιού.
Ο Lampard στην δύσκολη πρώτη σεζόν που είχε μπροστά του λόγω της φυγής του Hazard και της απαγόρευσης των μεταγραφών, διατήρησε τα στοιχεία που βρήκε από τον προκαθήμενο του και σε συνδυασμό με τους νεαρούς παίκτες που βρέθηκαν στο ρόστερ από τις ακαδημίες τα εξέλιξε ακόμη περισσότερο, κερδίζοντας παράλληλα τις εντυπώσεις. Την φετινή μάλιστα σεζόν πρόσθεσε στο «οπλοστάσιο» της ομάδας και τις στημένες φάσεις, με την Chelsea να μετρά ήδη οκτώ γκόλ από αυτές, τα περισσότερα στην Premier League. Ωστόσο τον τελευταίο μήνα ο Άγγλος τεχνικός βλέπει τις τακτικές του να μην αποδίδουν, με τον ίδιο μάλιστα να αδυνατεί να βρεί εναλλακτικούς τρόπους παιχνιδιού οι οποίοι θα του φέρουν θετικά αποτελέσματα. Περίτρανο παράδειγμα αποτελούν οι αναμετρήσεις με τις Everton, Wolves και Manchester City, στις οποίες οι αντίπαλοι πιο έμπειροι προπονητές επικράτησαν κατά κράτος, δίνοντας του παράλληλα «μαθήματα» τακτικού χαρακτήρα. Γνωρίζει άλλωστε και ο ίδιος πως αν χρησιμοποιήσει προς όφελος του αυτά τα «παθήματα» δεν θα βελτιωθεί μόνο η μελλοντική αγωνιστική κατάσταση της ομάδας του, αλλά θα βοηθηθεί και η εξέλιξη της προπονητικής του καριέρας, η οποία βρίσκεται ακόμη στην αρχή της.
Ένα ρόστερ που προκαλεί ενθουσιασμό και… προβλήματα
Η πρώτη σεζόν του Lampard ικανοποίησε τον απαιτητικό Roman Abramovich και ο ιδιοκτήτης της Chelsea επιβράβευσε τον Άγγλο προπονητή, ξοδεύοντας 250 (!) εκατομμύρια ευρώ για τις μεταγραφικές «προτιμήσεις» του. Τα πρωτοκλασάτα ονόματα που έφτασαν στο Stamford Bridge συνέθεσαν ένα υπερπλήρες (τουλάχιστον μεσοεπιθετικά) και άκρως ποιοτικό ρόστερ, διατηρώντας μάλιστα και το στοιχείο των νεαρών ποδοσφαιριστών, που συνέβαλαν στην επίτευξη των στόχων της περσινής σεζόν. Μέχρι και σήμερα, μέσα στην σεζόν ο «Frankie» κάλυψε εύκολα τα κένα που δημιουργήθηκαν λόγω τραυματισμών και κορωνοϊού, ξεκουράζωντας παράλληλα παίκτες-κλειδιά εν μέσω μιας αδιάκοπης και απαιτητικής χρονιάς, χωρίς να υστερήσει σε ποιότητα μες στο γήπεδο.
Υπάρχει εντούτοις ένα μεγάλο ζήτημα, που όσο η σεζόν προχωράει γίνεται εμφανές όλοενα και περισσότερο. Παρά τον υγιή ανταγωνισμό που έχει δημιουργηθεί, η ποικιλία στο ρόστερ έχει επιφέρει συνεχείς αλλαγές στις ενδεκάδες που επιλέγονται, γεγονός που καθιστά δύσκολη σε ορισμένες περιπτώσεις την δημιουργία «χημείας» μέσα στο γήπεδο. Συγκεκριμένα, το περίπλοκο κομμάτι στην κατάρτιση της ενδεκάδας βρίσκεται στις θέσεις της επίθεσης, μιας και οι υπόλοιποι βασικοί μοιάζουν να έχουν εξασφαλισμένη την φανέλα. Ενδεικτικό των συνεχών έναλλαγών στις εν λόγω θέσεις αποτελεί το γεγονός πως στους πέντε από τους τελευταίους έξι αγώνες η τριάδα της επίθεσης ήταν διαφορετική, με όλους τους επιθετικούς της ομάδας να παίρνουν αρκετά λεπτά συμμετοχής, αλλά εκτός του αγώνα με την West Ham να πετυχαίνουν λιγότερο από ένα τέρμα συνολικά ανά αγώνα!
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επιθετική τριάδα της που επιλέχθηκε στο ντέρμπι με την Manchester City. Aρχικά ο Timo Werner επέστρεψε μετά από καιρό στην φυσική του θέση, μπαίνοντας «σφήνα» στο δίπολο Giroud-Abraham και περιπλέκωντας ακόμη περισσότερο την επιλογή για την κορυφή της επίθεσης. Επιπλέον οι Ζiyech και Pulisic βρέθηκαν για πρώτη φορά μαζί στον αγωνιστικό χώρο (είχαν ταλαιπωρηθεί αμφότεροι από τραυματισμους), παραγκωνίζοντας τον βελτιωμένο στα τελευταία ματς Hudson-Odoi, που τελικά ήρθε από τον πάγκο και σκόραρε.
Γίνεται εύκολα κατανοητό πως τα διλήμματα για την γραμμή κρούσης θα συνεχίστούν, με τον «Frankie» να καλείται να βρεί μια άμεση λύση έτσι ώστε να κρατήσει τις ισορροπίες στο ρόστερ, αλλά και να μην σπαταλήσει την ποιότητα των δημιουργών και εκτελεστών του. Φαντάζει αρκετά δύσκολο να γίνει, ειδικά την περίοδο αυτήν που η ομάδα βρίσκεται σε κρίση και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του, εφόσον όμως το κάνει θα μπορεί να στηριχτεί εξ όλοκλήρου στο μέλλον στην δυναμική της επιθετικής του γραμμής.
Τα διαφορετικά πρόσωπα των νεοαποκτηθέντων
Το μεταγραφικό παζάρι επεφύλλασε τεράστιες αλλαγές στο ρόστερ της Chelsea. Οι «Μπλέ», μετά και την μείωση του transfer ban από δύο μεταγραφικά παζάρια σε ένα, βγήκαν στην αγορά και πραγματοποίησαν αξιοζήλευτες προσθήκες. Havertz, Werner και Ziyech κάλυψαν τα κενά που δημιουργήθηκαν στην επίθεση, ενώ για τα ζητήματα της άμυνας, που στο περσινό πρωτάθλημα δέχθηκε 54 γκολ (τα περισσότερα για ομάδα που τερμάτισε μες στην δεκάδα) επιλέχθηκαν οι Thiago Silva και Ben Chillwell. Τέλος τον ασταθή Kepa ήρθε να «εκθρονίσει» στα τελειώματα της μεταγραφικής περιοόδου ο Edouard Mendy.
Παρόλο που η Chelsea έχει δεχτεί γκόλ στις πέντες από τις τελευταίες έξι αγωνιστικές, τα προβλήματα της άμυνας έχουν περιοριστεί αισθητά. Η εμπειρία του Silva έχει ωθήσει τους νεαρούς Chillwell, James και Zouma έτσι ώστε να παίζουν στο peak των δυνατοτήτων τους, πράγμα που έχει αποδώσει με την άμυνα να μετρά ήδη έξι clean sheets, όταν συνολικά πέρσι είχε συνολικά μόλις εννιά. Σε αυτό έχει συμβάλλει και η προσωπική επιλογή του Petr Cech από την πρώην ομάδα του, Rennes, αφού ο Mendy έχει επαναφέρει την ηρεμία και την σιγουριά κάτω από τα δοκάρια της Chelsea. Παράλληλα η αμυντική τετράδα των «Μπλε» συνεισφέρει και στο επιθετικό κομμάτι, έχοντας σκοράρει τα εννέα από τα συνολικά 32 γκόλ της ομάδας στο πρωτάθλημα.
Τα νέα πρόσωπα στην άμυνα έχουν προσαρμοστεί πλήρως, ωστόσο αυτό δεν ισχύει και για τα αποκτήματα της επίθεσης και συγκεκριμένα για το δίδυμο, που ήρθε στο Stamford Bridge από την Bundesliga. O Timo Werner παρά το ικανοποιητικό του ξεκίνημα στο Λονδίνο, τους τελευταίους δύο μήνες δεν θυμίζει σε τίποτα τον τρομερό επιθετικό των τελευταίων ετών. Ο Γερμανός διανύει την χειρότερη περίοδο της καριέρας του, καθώς δεν έχει σκοράρει στα τελευταία 12 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις! Η αγωνιστική του πτώση οφείλεται εν μέρει στην χρησιμοποίηση του κυρίως στα άκρα της επίθεσης, η οποία όπως προαναφέραμε δεν είναι η φυσική του θέση. Παρ’ όλ’ αυτα φαίνεται πως ο διεθνής φορ έχει χάσει την αυτοπεποίθηση του, με τον Lampard να προσπαθεί μέσα από τις δηλώσεις του να τον επαναφέρει στην «κανονική» του κατάσταση.
Ανάλογη, δύσκολη προσαρμογή αντιμετωπίζει και ο συμπατριώτης του Kai Havertz. Το παιδί-θαύμα του γερμανικού ποδοσφαίρου δεν έχει δείξει παρά σκόρπια ψήγματα της αγωνιστικής του ποιότητας, με τον ίδιο να μοιάζει σαν να μην έχει κατανοήσει ακόμα την θέση του στην ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού στο Νησί. Σε αυτό συνέβαλε και η πρόσφατη και σοβαρή περιπέτεια που πέρασε με τον κορωνοϊό, η οποία τον κράτησε εκτός γηπέδων για περίπου ένα μήνα. Τον 21χρονο δείχνει να εμπιστεύεται απόλυτα ο προπονητής του, ο οποίος παραμένει υπομονετικός μαζί του, γνωρίζοντας το ταλέντο του και το τεράστιο potential που δείχνει.
Αντί επιλόγου
Αυτό που αποδείχτηκε στο ντέρμπι της Κυριακής είναι πως για να λογίζεται η Chelsea ως διεκδικήτρια της Premier League πρέπει πρώτα να φτάσει στο επίπεδο της περυσινής δευτεραθλήτριας και χρόνια δουλεμένης Manchester City κι έπειτα να επικεντρωθεί στην πρωταθλήτρια Liverpool. Με μία πιο ψύχραιμη ματιά, αν δοθεί χρόνος στον Lampard ώστε να ανατρέψει την τωρινή κατάσταση και να δουλέψει περισσότερο τα στοιχεία της ομάδας, ίσως του χρόνου οι «Μπλε» να θεωρούνται πια άξιοι διεκδικητές του τίτλου.
Συντάκτης: Λευτέρης Μιχαλούδης
