Ο #Stam αρθρογραφεί στο eyap.gr εκφράζοντας την ταπεινή του άποψη όσον αφορά στην υπόθεση «Claudio Ranieri», αναλύοντας, παράλληλα, και άλλες παραμέτρους που σχετίζονται με την απομάκρυνση του Ιταλού.
Μπαίνεις στο σπίτι 22:30 μετά από μια πραγματικά δύσκολη μέρα που ολοκλήρωσες τις υποχρεώσεις που είχες να κάνεις. Αράζεις στον καναπέ και παίρνεις να «γρατζουνίσεις» το κινητό σου για καμιά ειδησούλα, χαζομάρα κτλ. Και βλέπεις αυτό (κάτω φωτό).
Παθαίνεις το πρώτο «σοκάκι» (σ.σ. μικρό σοκ) και λες: «δεν μπορεί, πλάκα θα κάνει ο #geoblue! Μας τρολάρει». Κατεβαίνεις λίγο πιο κάτω βλέπεις και την επίσημη ανακοίνωση της ομάδας και… «δένει το γλυκό».
Ναι, λοιπόν. Απολύθηκε ο άνθρωπος που πήρε τον Λεβαδειακό της Αγγλίας και τον έφτασε στην κορυφή του καλύτερου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου και στους «16» του Champions League, παίρνοντας σκορ 2-1 στο Σάντσεζ Πιθχουάν, εκεί που έχουν γονατίσει πολλάκις ομάδες top class, όπως Real Madrid, Barcelona, Atletico Madrid κ.α. και με 1-0 στις 14 Μαρτίου θα ήταν στους «8».
Εννιά μήνες πριν, πανηγύριζαν σαν τρελοί το θαύμα κατάκτησης του πρωταθλήματος, του έκαναν graffiti, τον είχαν θεό, του ανανέωσαν το συμβόλαιο μέχρι το 2020, συζητούσαν να τον κάνουν άγαλμα προς τιμήν του. Τρεις μήνες πριν στο παιχνίδι με την Boro, όταν το παιχνίδι ήταν υπέρ της ομάδας του Karanka με 0-1, αποδοκίμασαν την ομάδα τους και στο 94′, όταν ο Slimani ευστόχησε από τα 11 βήματα πανηγύρισαν τον βαθμό επί των νεοφώτιστων «Smoggies». Φυσικά, η μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών των «αλεπούδων» αντέδρασε στην απόφαση της διοίκησης – για να τα λέμε όλα.
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=uDujkWfzWLE[/embedyt]
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα αυτό που αναρωτιέσαι είναι αν ο Ευριπίδης είχε ασχοληθεί και με την «στρογγυλή θεά». Αυτά τα πράγματα απλά δεν μπορεί να γίνονται. Φυσικά, οι πρωταθλητές δεν «έστριβαν» εδώ και καιρό έχοντας μπλέξει στην μάχη του υποβιβασμού. Ναι, φταίει γι’ αυτό ο Ranieri, ναι, δεν άλλαξε καν το σύστημα. Κατ’ εμέ οι λόγοι της κακής πορείας της Leicester είναι τρεις (με τυχαία σειρά):
i) Η περσινή υπερπροσπάθεια,
ii) Η ευχάριστη παρένθεση του Champions League, τα πολλά τρία «καρπούζια σε δύο μασχάλες» που λένε,
και iii) το τεράστιο κενό που άφησε ο N’Golo Kante – που ήταν το μοναδικό βασικό γρανάζι για την πορεία στο πρωτάθλημα, η Leicester δηλαδή, δεν μπορείς να πεις πως ξεπούλησε.
Για να μην ξεφεύγουμε, όμως, από το θέμα, είμαι της άποψης που ακόμη και στην League Two να έριχνε την ομάδα ο Ιταλός, δεν μπορείς να τον διώξεις για ηθικούς λόγους. Είναι απλούστατα ασέβεια προς τον άνθρωπο που έγραψε ίσως την πιο συναρπαστική ποδοσφαιρική ιστορία και έκανε τους πάντες, μα τους ΠΑΝΤΕΣ, να μιλούν για σένα, να κάνεις κανάλια να κάνουν πανέμορφα αφιερώματα για σένα (όπως αυτή του ελληνικού συνδρομητικού καναλιού που αξίζει ένα credit).
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=Z5Y2g7LYifw[/embedyt]
Στο διά ταύτα, τις πταίει για την απόλυση του; Οι παίκτες; Η διοίκηση; Ποιος; Εννοείται και οι δύο, το θέμα είναι όμως ποιος το προκάλεσε, όχι ποιος το αποφάσισε. Τι κάνει «νιάου, νιάου» στα κεραμίδια; Πείτε με συνομοσιολόγο, η ό,τι άλλο, αλλά το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Δεν ξέρω ποιοι παίκτες αλλά υπήρχε σίγουρα μια κλίκα εντός των αποδυτηρίων που μπορεί να διώξει όποιον προπονητή θέλει. Τρανό παράδειγμα η απομάκρυνση του Mourinho από την Chelsea, όπου τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, με έναν πολύ πιο εγωιστή manager.
«Τα αρχικά στη μπλούζα μου (σ.σ. είχε εμφανιστεί στη ζακέτα του με τα αρχικά του ονόματος του Ranieri, C.R.), είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε κάποιον που έγραψε την πιο όμορφη ιστορία στη Premier League και θα άξιζε το στάδιο της Leicester να ονομαστεί Claudio Ranieri. Πίστευα πως την προηγούμενη σεζόν που απολύθηκα ενώ ήμουν πρωταθλητής ήταν ένα αρνητικό γεγονός. Αλλά τώρα καταλαβαίνω πως αυτό δεν συγκρίνεται με αυτό που έπαθε ο Claudio».
«Ο πρωταθλητής στην Premier League και καλύτερος προπονητής της χρονιάς από τη FIFA απολύθηκε. Αυτό είναι το μοντέρνο ποδόσφαιρο Claudio. Συνέχισε να χαμογελάς φίλε μου. Κανείς δε μπορεί να διαγράψει την ιστορία που έγραψες.», ανέφερε για τον Ranieri ο τεχνικός των «κόκκινων διαβόλων», που μαζί με Gary Lineker, Gigi Buffon, Jurgen Klopp και πολλούς άλλους στηρίζουν τον Ιταλό.
Έχει γίνει μόδα πλέον αυτό. Μια μερίδα παιχτών δεν «πάει» τον προπονητή και με αθέμιτα μέσα τον διώχνει. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι η τεράστια επιρροή του Modern football στις πράξεις των διοικήσεων. Παχυλά συμβόλαια, managerιλίκι, ο ποδοσφαιρικός ρομαντισμός χαμένος στο διάστημα και ευρισκόμενος, πλέον, σε ελάχιστες περιπτώσεις. Καταλήγουμε εύκολα, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το μικρόβιο ονόματι «modern football» έχει μολύνει τον οργανισμό του ποδοσφαίρου με τις πιθανότητες ίασης να είναι απειροελάχιστες.
Θέλω να τελειώσω αυτό το ταπεινό πλην τίμιο άρθρο με την παράμετρο «ελληνική νοοτροπία».
Γνωστή η πορεία του Ranieri από τον πάγκο της εθνικής Ελλάδας και από άλλες ομάδες που το τέλος με αυτές ήταν άδοξο βλέπε Monaco, Chelsea, Inter κτλ. Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων «ποδοσφαιρόφιλων», οι «ξέρωγω αφού ναούμε» δηλαδή, τον κατηγορούσαν βάσιμα πριν το θαύμα με τις «αλεπούδες», για «προπονητή αποζημιώσεων» και άλλα τέτοια μη κοιτώντας τα μαλλιά και τα ταττού όσον αφορά στην εθνική ομάδα. Μετά και από το προχθεσινό και όσα κατάφερε ο Ιταλός μέσα σε ένα χρόνο, δεχτήκαμε ξανά μηνύματα του τύπου «πρωταθλητής των αποζημιώσεων… Μετριότατος προπονητής που οφείλει το περσινό στις στοιχηματικές αποδόσεις». Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς μετά από αυτό είναι το «Ωρέ που πάμε ρε;» του αείμνηστου Βασίλη Αυλωνίτη από την ταινία «Η ωραία των Αθηνών», τόσο για το ποδόσφαιρο -που στην τελική είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας- όσο και για την κοινωνία.
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=FArW7LyJ1-I[/embedyt]
