Δηλαδή, πάλι φταίει ο Mourinho;

Μετά και την μεγάλη νίκη της Dinamo Zagreb, που ανέτρεψε και το συνολικό σκορ με την Tottenham, οι περισσότεροι τα έριξαν στον Jose Mourinho. Ανεπαρκής, φοβικός, ανήκει σε άλλη εποχή. Χιλιοειπωμένα πράγματα, γνωστά σε όλους. Αλήθεια, όμως, είναι ο Mourinho το πραγματικό πρόβλημα της ομάδας;

 

Ο Jose Mourinho παρέλαβε τα «κλειδιά» της Tottenham κατά την περσινή αγωνιστική περίοδο, μεσούσης της σεζόν. Την παρέλαβε μάλιστα μετά από σωρεία αρνητικών αποτελεσμάτων, τα οποία «πλήρωσε» ο Mauricio Pochettino. Ο Αργεντινός είχε αναλάβει τα «Σπιρούνια» ως ένα μεγάλο, πολύ ελπιδοφόρο project, και παρά τα λίγα υλικά, κατάφερε να βρει ταβάνι. Τίτλο δεν πήρε, έφτασε ως τον τελικό του Champions League, έκανε την Tottenham από ομάδα δεκάδας, διεκδικήτρια της πρώτης τετράδας.

Και στη τελική, ο Pochettino κρίνεται ως απόλυτα επιτυχημένος. Ανέβασε την Tottenham αρκετές σκάλες. Βέβαια, κάπου εκεί είδε πως για να έρθει ακόμα μεγαλύτερη εξέλιξη, έπρεπε να δοθούν μεγαλύτερα κεφάλαια, να γίνουν επενδύσεις σε έμψυχο δυναμικό με σκοπό κάτι καλύτερο. Η γνώμη του ιδιοκτήτη της ομάδας, Daniel Levy, γνωστή. Ο Αργεντινός έφυγε, όχι λόγω των κακών αποτελεσμάτων, όπως εννοήθηκε, αλλά κυρίως επειδή δεν έβλεπε άλλη προοπτική. Και κάπως έτσι πήγε στο Λονδίνο ο «Special One». Αγωνιστική φιλοσοφία κατάφερε να περάσει, μετά το πρώτο του εξάμηνο στην ομάδα. Άμυνα-άμυνα-άμυνα, και μπροστά έχουμε Kane και Son, τους ανάβουμε μια λαμπάδα γιατί μια τόσο τραυματίζονται, κι έχει ο Θεός. Κύριος σκοπός, να παίρνει η Tottenham αποτελέσματα, παίζοντας άμυνα. Αυτό ξέρει, αυτό εφαρμόζει ο Mourinho. Αλλά, ούτε αυτό δεν πετυχαίνει! Γιατί;

 

 

Ο λόγος είναι το ρόστερ, το οποίο, απ’ όποια μεριά κι αν το πιάσεις, «μπάζει», δεν έχει ισορροπίες και λογική. Και ας τα πιάσουμε αναλυτικά. Για τον άσο δεν θα μιλήσουμε ιδιαίτερα, μιας κι ο Lloris είναι ένας έμπειρος τερματοφύλακας, αξιόλογος, δίχως άλλες κουβέντες. Σα λογιστής στο εταιρικό πρωτάθλημα, δεν προκαλεί και είναι αξιοπρεπέστατος. Πάμε όμως στο θέμα της άμυνας. Για να αμυνθείς, πρέπει να ‘χεις και παίκτες που ξέρουν να αμύνονται. Ε η Tottenham, δεν τους έχει! Στο κέντρο της άμυνας, ο Alderweireld είναι ο μοναδικός αξιόπιστος ποδοσφαιριστής. Δίπλα του ο Sanchez, ο οποίος δεν εξελίχθηκε, παρότι τον πίστεψαν. Άλλος παρτενέρ του, ο Dier. Ένας περιστασιακός στόπερ, που παίζει με κύριο σκοπό, να βγάλει κάποια βαθιά μπαλιά, για αντεπίθεση. Αμυντικά, μέτριος. Ο Rodon ίσως έχει κάποιες προοπτικές, αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο.

Στα πλάγια μπακ; Για τα δεξιά αποκτάται σαν βασικός ο Doherty. Συνηθισμένος να παίζει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς πίσω του, ο Ιρλανδός καλείται να περιορίσει τα καθήκοντά του, και χάνεται. Τη θέση του παίρνει ο «φευγάτος» εδώ και δυο χρόνια, Aurier, με ό,τι συνεπάγεται. Για τα αριστερά, ο Ben Davies, που ξεκίνησε την καριέρα του ως στόπερ, και τέτοιος είναι. Μεταγραφή του καλοκαιριού αποτέλεσε ο Reguilon. Παίκτης-αποκάλυψη με τη Sevilla, εξαίρετος επιθετικός μπακ, δεν έχει υποστήριξη και δεν έχει «ξεδιπλώσει» τις αρετές του.

 

 

Όταν μια ομάδα αμύνεται συνολικά, εύλογα γίνεται κατανοητό πως στο πλάνο σημαντικό ρόλο παίζουν και οι παίκτες που αγωνίζονται στο χώρο του κέντρου. Κι αν εξαιρέσουμε τον Hojbjerg, που είναι ο κλασσικός αμυντικός μέσος που δεν αφήνει φάση, οι υπόλοιποι είναι ακατάλληλοι γι’ αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Ο Sissoko είναι απαράδεκτος, κάνει λάθη ακόμα και στα πιο εύκολα κοντρόλ, στο να δώσει απλές πάσες. Ο Winks είναι επίσης ένας μέτριος μέσος, απόρροια της δυσκολίας του αγγλικού ποδοσφαίρου να βγάλει παίκτες στην ίδια θέση, μαζί με αυτή του τερματοφύλακα. Ο Lo Celso, από τη φύση του ποδοσφαιριστής-«δεκάρι», καλείται να παίξει ως κεντρικός μέσος και να μαρκάρει. Ο Ndombele προσπαθεί, βρίσκει κάπως τα πατήματά του, αλλά παίκτης με τέτοιο στυλ παιχνιδιού επίσης δε μπορεί να υπηρετεί έναν τέτοιο ρόλο.

Κι ούτε από τους εξτρέμ της, η Tottenham έχει πάρει όσα περίμενε. Ο Bale, αν εξαιρέσουμε δυο-τρία καλά παιχνίδια, έχει παντελή έλλειψη δημιουργικότητας, είναι άλλος παίκτης, δεν ανταποκρίνεται κατάλληλα. Γιατί δηλαδή να μη γυρίσει από εξτρέμ σε μπακ, μπας και έχει περισσότερα χρόνια αξιοπρεπούς καριέρας, σαν άλλος Ανδρέας Λαγωνικάκης, σαν άλλος Γιάννης Καμίτσης; Ο Lamela, καλές και οι «ραμπόνες», αλλά δε μαρκάρει, δεν μπορεί με το «κακό» δεξί του πόδι να δώσει μια καλή πάσα. Ο Vinicius, που ήρθε ως δανεικός για να κάνει τα «ρεπό» του Harry Kane, κάκιστος στο κράτημα της μπάλας, προσόν σημαντικό για επιθετικό που πρέπει να υπηρετήσει έναν τέτοιο τρόπο παιχνιδιού, σαν αυτόν που ζητάει ο Mourinho, έχει αποδώσει αξιοπρεπώς μόνο στα «χασομέρια» του Europa League.

 

 

Και θα μου πείτε, δηλαδή το ρόστερ της Tottenham είναι κακό, εξαιρώντας τους Harry Kane και Son Heung-min; Δεν ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο. Όμως, δεν είναι δομημένο στις κατάλληλες βάσεις, οι οποίες αντίστοιχα, δεν ταιριάζουν με τα θέλω του προπονητή. Θέλει ο Mourinho να κάνει μια winning team, με μονάχα δυο ποδοσφαιριστές πρώτης τάξεως, με μεγάλη έλλειψη προσωπικοτήτων, σε μια ομάδα που από διεκδικήτρια του Champions League, βρήκε ταβάνι και παλεύει για την πρώτη επτάδα στην Premier League πλέον. Δεν πάει έτσι. Στα χρόνια του στην Inter, όχι μόνο η ενδεκάδα, αλλά και οι αναπληρωματικοί ήταν παίκτες μεγάλης αξίας, ποιοτικοί και με προσωπικότητα. Και δεν ήταν η τότε Inter, η πιο ταλαντούχα ομάδα, αλλά η πιο σοβαρή, είχε το «know how», που λεν’ και στο χωριό μου.

Ευθύνες έχει ο Mourinho, εννοείται πως είναι προπονητής άλλης δεκαετίας. Αλλά δεν είναι ο μόνος «ένοχος». Οι παίκτες δεν είναι αυτοί που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη, θα βγάλουν δυναμισμό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Και η διοίκηση, δείχνει πως σε αυτά τα στάνταρ, είναι ικανοποιημένη, αρκεί να μη της ζητηθούν κεφάλαια, άλλωστε το γήπεδο ακόμα «ματώνει» τα οικονομικά της ομάδας. Στην τελική, ακόμα και να θελήσει να διώξει τον Mourinho, θα πρέπει να του καταβάλλει μια τεράστια αποζημίωση. Εξαρχής ήξερε το ρίσκο, τα ίδια έγιναν και στη Manchester United, καλά τους έκανε κι ο «Special One». Αφού δε τα δίνουν στην ομάδα, θα τα πάρει εκείνος!

 

 

Υ.Γ. 1. Διόλου τυχαίο πως, κάθε αγωνιστική «κοιλιά», εμφανίζεται στην ομάδα κάθε χρόνο, όταν λείπουν ο Kane ή ο Son. Μια φορά το χρόνο, λες κι είναι έθιμο, να τραυματίζεται τουλάχιστον ένας απ’ αυτό το «φονικό» δίδυμο. Δίχως αξιόλογες εναλλακτικές, δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό, πόσο μάλλον να ανταποκριθείς στον υψηλό ανταγωνισμό.

Υ.Γ. 2. Έστω ότι η Tottenham καταφέρνει και παίρνει, στις 25 Απριλίου, το EFL Cup, στου οποίου τον τελικό αντιμετωπίζει τη Manchester City. Αν το πάρει, θα αλλάξει κάτι; Αν η ομάδα μπει στην πρώτη επτάδα του πρωταθλήματος, ή ακόμα και στην τετράδα, θα αλλάξει κάτι; Μακάρι να αλλάξει και να ‘χουμε μια πιο ανταγωνιστική ομάδα στο πρωτάθλημα . Διαφορετικά, απλά θα «καλυφθούν» οι όποιες παθογένειες, με σύντομα πανηγύρια. Ακριβώς όπως και στη «συμπολίτισσα» Arsenal, τα τελευταία χρόνια.

Υ.Γ. 3. Η νίκη επί της Aston Villa κρινόταν επιτακτική. Άλλωστε, οι «Villans» ελλείψει του Grealish είναι άλλη ομάδα. Να ταιριάξει το πιο αγγλικό 4-4-2 στην Tottenham; Ίσως ένα δίδυμο Kane-Vinicius, με τον Son στο ένα άκρο και τη νοοτροπία του Mourinho να «κούμπωναν» καλά. Γιατί να μη προσπαθήσει ο Πορτογάλος να μας διαψεύσει;