Ο Raúl Gonzalez Blanco διετέλεσε για αρκετά χρόνια αρχηγός τόσο της Real Madrid όσο και της Εθνικής Ισπανίας, όμως η καριέρα του με το εθνόσημο τερματίστηκε πολύ άδοξα, ένα κρύο απόγευμα στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας, ύστερα από μια κόντρα, ένα ανέλπιστο χατ-τρικ και μια ήττα!
Κάμεν, Γερμανία, Ιούνιος 2006. Η εθνική Ισπανίας προετοιμάζεται για το επερχόμενο Μουντιάλ. Η «Furia Roja» υπό τις οδηγίες του Luis Aragonés απαρτίζεται από νεαρούς κυρίως ποδοσφαιριστές με πολύ ταλέντο και όπως αποδείχθηκε αργότερα λίγο άγουρους, αλλά διαθέτει παράλληλα στο δυναμικό τις σπουδαίες προσωπικότητες. Ένα τεράστιο όνομα, είναι φυσικά ο Raúl. Ο αρχηγός της Real Madrid και της Εθνικής, καθοδηγούσε με τις ικανότητές του, τους υπόλοιπους συμπαίκτες του εντός αγωνιστικού χώρου. Όλα καλά μέχρι εδώ. Όμως το μεγάλο αστέρι των Ιβήρων δεν περιορίστηκε μόνο εντός των γραμμών του γηπέδου, αλλά ήθελε να έχει λόγο στα πάντα. Έτσι έπαιρνε μέρος στη λήψη των αποφάσεων, για την προετοιμασία, το φαγητό, τον εσωτερικό κανονισμό και την πειθαρχία των ποδοσφαιριστών.
Ο προπονητής ενοχλούνταν από την όλη στάση του αρχηγού, ήξερε όμως πως είχε αποδοχή από τους συμπαίκτες του και επίσης γνώριζε πως μια τέτοια προσωπικότητα δεν γινόταν να την χαλιναγωγήσει εύκολα. Σ’ ένα ρεπό της ομάδας οι Albelda, Villa και Pepe Reina καθυστερούν μισή ώρα να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο. O Raúl ενοχλημένος από την ανυπακοή των συμπαικτών του φεύγει να ενημερώσει τον Aragonés και ζητάει να επιβληθούν κυρώσεις στους παραβάτες. Ο μπουχτισμένος τεχνικός του απαντάει: «Φτάνει. Αυτός που διατάζει εδώ πέρα είμαι εγώ», με το γυαλί στις σχέσεις των δυο ραγίζει για τα καλά!
Αννόβερο, Γερμανία, Ιούνιος 2006. Οι Ισπανοί θα προκριθούν εύκολα στις 16 καλύτερες ομάδες του Παγκόσμιου Κυπέλλου σε όμιλο με Ουκρανία, Τυνησία και Σαουδική Αραβία. Η πρώτη θέση όμως δεν αποδεικνύεται ευνοϊκή, καθώς στο δρόμο τους διασταυρώνεται η Γαλλία του Zinedine Zidane. Ο Raúl ξεκινάει βασικός στο παιχνίδι. To σύνολο του Aragonés προηγείται με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του David Villa, αλλά οι ομάδες πηγαίνουν στα αποδυτήρια με το σκορ στο 1-1. Στο δεύτερο 45λεπτο οι Γάλλοι είναι καταιγιστικοί και στέλνουν τους Ισπανούς σπίτι τους, με το πρώτο τσάρτερ για Μαδρίτη, νικώντας τους με 3-1. Ο Raúl ήταν άφαντος σε όλο το παιχνίδι, με τον προπονητή του να παίρνει, ίσως και εν βρασμώ ψυχής την απόφαση να μην ξανακαλέσει τον άσσο της Real στην Εθνική.
Μπέλφαστ, Β. Ιρλανδία, Οκτώβριος 2006. Τα προκριματικά για το Euro 2008 ξεκινούν και η Ισπανία έχει πολύ εύκολο έργο για να προκριθεί στα τελικά. Στο ποδόσφαιρο όμως για να γίνουν τα πράγματα εύκολα και στην πράξη χρειάζεται προσπάθεια. Η «Furia Roja» ταξιδεύει στο μουντό και αφιλόξενο Μπέλφαστ για να αντιμετωπίσει την σκληροτράχηλη ομάδα των Βορειοϊρλανδών. Ο Raúl καλείται κανονικά από τον προπονητή του και φοράει για 102η φορά τη φανέλα με το εθνόσημο. Έμελλε να είναι και η τελευταία! Ξεκινάει βασικός και οι Ίβηρες προηγούνται νωρίς μ’ ένα γκολ του Xavi. Oι Βορειοϊρλανδοί θα σωπάσουν και το «Sweet Caroline» του Neil Diamond, που ακούγεται από τα χείλη τους θα σταματήσει. Όχι όμως για πολύ!
Ένας απρόσμενος ήρωας, o David Healy, παίκτης της Leeds United, θα κάνει το παιχνίδι της ζωής του, κάτι που θα ζήλευε και ο μεγάλος Raúl, βάζoντας φωτιά στις κερκίδες του Windsord Park με το τέρμα της ισοφάρισης. Ο Villa θα ξαναβάλει μπροστά την Ισπανία μέχρι που ο Healy θα απαντήσει σε 2-2, έπειτα από μια κομπίνα σε μια στημένη μπάλα για τους γηπεδούχους. Το 3-2 που ήταν και το τελικό σκορ, θα γίνει και πάλι από τον Healy έπειτα από ασίστ του τερματοφύλακα Maik Taylor, ο οποίος είχε αντικαταστήσει στο 12′ τον Roy Carroll. Ο Taylor κάνει ένα βολέ, η μπάλα θα σκάσει λίγο πιο μπροστά από το κέντρο και εκεί στο σκάσιμο, ο επιθετικός της Leeds θα κρεμάσει τον Iker Casillas, με την Βόρειο Ιρλανδία να πετυχαίνει μια αξιομνημόνευτη νίκη.
Στα αποδυτήρια των Ισπανών επικρατεί βουβαμάρα. ΟLuis Aragonés θα βγει αργότερα και θα δηλώσει: «Απόψε απέδειξαν ποιοι ήταν πάνω στη βάρκα και ποιοι ήταν έξω απ’ αυτήν. Από σήμερα λοιπόν ο Raúl και ο Michel Salgado αποτελούν παρελθόν!». Η μπάλα όμως θα πάρει και τους Joaquin και Fernando Morientes, οι οποίοι πλήρωσαν τη στενή φιλία τους με τον Raúl.
Στοκχόλμη, Σουηδία, Οκτώβριος 2006. Η Ισπανία θα ηττηθεί και πάλι αυτή τη φορά με 2-0 από τους Σουηδούς. Η αμφισβήτηση του ισπανικού τύπου στο πρόσωπο τουAragonés είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ο δρόμος της επιστροφής του «El Matador» ανοίγει, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Ο Reina, μαζί με τον David Villa και τον πιτσιρικά τότε Cesc Fabregas, βγαίνουν και στηρίζουν δημόσια τον προπονητή τους και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των Ισπανών δεν είναι ποτέ ξανά το ίδιο. O Iker Casillas παίρνει το περιβραχιόνιο, η Εθνική ταξιδεύει στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας για το Euro 2008 και στον τελικό της Βιέννης, απέναντι στη Γερμανία στέφεται για δεύτερη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Λίγο πριν το Euro, ο Raúl επικοινωνεί με τον Aragonés και του ζητάει να λύσουν τις διαφορές σε μια κοινή συνέντευξη τύπου. Ο ομοσπονδιακός προπονητής δεν θέλει να ακούει καν για τον επιθετικό της Real και παρά το γεγονός ότι ο έμπειρος παίκτης διένυσε στην Μαδρίτη μια από τις πιο παραγωγικές του χρονιές, κατακτώντας και το ισπανικό πρωτάθλημα, ο Aragonés προτιμάει τους Villa, Torres και τον «Pichichi», Dani Güiza. Μόνο ο τελευταίος είχε ξεπεράσει στα γκολ τον Raúl μέσα στην σεζόν!
Μετά το Euro, αναλαμβάνει την εθνική ο Vicente Del Bosque, που γνωρίζει τον άσσο της Real από παιδάκι. Όμως, όπως ξεκαθαρίζει στη παρουσίασή του, δεν σκόπευε να προχωρήσει σε δραματικές αλλαγές, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα στον παίκτη των Μαδριλένων. Ο Raúl θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μορφές του ισπανικού ποδοσφαίρου μέχρι και σήμερα. Είναι από τους ελάχιστους που έσπασαν το φράγμα των 100 εμφανίσεων, ενώ τα 44 γκολ με τη φανέλα της χώρας του, μόνο λίγα δεν λογίζονται γι’ αυτό το επίπεδο. Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να εξελιχθούν πάντως τα πράγματα αν εκείνο το ματς μέσα στο Μπέλφαστ δεν χανόταν. Ίσως ο Raúl Gonzalez Blanco να είχε στεφθεί και αυτός πρωταθλητής Ευρώπης. Το μόνο σίγουρο είναι πως εκείνη την τραγωδία στο Windsord Park θέλει να την διαγράψει από την μνήμη του.
Αντίθετα συναισθήματα και μνήμες για τον David Healy, που θα αντικρίζει μετά από 14 χρόνια τις φωτογραφίες εκείνης της αναμέτρησης και θα θυμάται πως κάποτε έγραψε τη δική του ιστορία με την εθνική ομάδα της χώρας του. Σ’ εκείνα τα προκριματικά ωστόσο, για λίγο δεν προκρίθηκαν οι Βορειοϊρλανδοί. Το έπραξαν δέκα χρόνια μετά, στα γήπεδα της Γαλλίας όπου έφτασαν μέχρι τους «16» και αποκλείστηκαν από τους Πολωνούς. Κέρδισαν όμως τη μάχη της κερκίδας επάξια, τραγουδώντας όμορφα τραγούδια, όπως το «Sweet Caroline», που τους συντρόφευε και στο αντίο του Raúl.
Συντάκτης: Θανάσης Παρασχούδης
