Τα άσχημα αποτελέσματα , τα συνεχόμενα «πυρά» του βρετανικού τύπου και η δυσαρέσκεια αρκετών παικτών που «σιγόβραζε» στα παρασκήνια. Ο Frank Lampard μπήκε στην λίστα των «θυμάτων» του Roman Abramovich, αλλά και των ίδιων των παικτών του.
Το να πει κανείς πως αυτή η κίνηση δεν βρισκόταν στον ορίζοντα, θα ήταν απλώς ένα κακό ψέμα. Η εικόνα της Chelsea δεν έμοιαζε να βελτιώνεται, παρά το τελεσίγραφο που του είχε δοθεί από τον σύλλογο. Αποκορύφωμα ο αγώνας με την Fulham που κατάφερε κυριολεκτικά με το… στανιό να κερδίσει μία ομάδα που παλεύει για υποβιβασμό και έπαιζε για ένα ημίχρονο με 10 παίκτες. Η Chelsea του Lampard δεν εντυπωσίασε, είχε ένα εκπληκτικό σερί μέχρι και τις αρχές Δεκεμβρίου, κατάφερε να φτάσει μέχρι και την κορυφή της βαθμολογίας, αλλά ξαφνικά κάποιος… τράβηξε την πρίζα από τον ασθενή. Τα προβλήματα της περσινής σεζόν επανήλθαν, με την άμυνα να δίνει πολλά και εύκολα γκολ, η επιθετική γραμμή ήταν «φλύαρη» και δεν μπορούσε να βρει τρόπους να διασπάσει τις αντίπαλες άμυνες, ενώ αρκετοί από τους παίκτες δεν απέδιδαν, όχι στο 100%, αλλά ούτε και στο 70%.
Έχει φανεί εδώ και αρκετό καιρό πως η αδυναμία του Lampard να διατηρήσει μία σταθερή επιθετική γραμμή έχει στοιχίσει στην ομάδα, με τα παραδείγματα των Timo Werner, Kai Havertz και Christian Pulisic να είναι το πιο εμφανή. Οι δύο Γερμανοί έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, ο Werner περνά την μεγαλύτερη επιθετική «αφλογιστία» της καριέρας του, παίζοντας κυρίως στα φτερά, την ώρα που ο «ελαφρύς» Havertz δεν έχει καταφέρει ακόμα να προσαρμοστεί στους ρυθμούς της Αγγλίας. Ίσως η άνοδος των Olivier Giroud και Callum Hudson-Odoi να είναι από τα θετικά της φετινής Chelsea, ωστόσο ακόμα και αυτοί «χάνονται» μαζί με το υπόλοιπο σύνολο.
Παράλληλα δεν είναι από ότι φαίνεται λίγα τα περιστατικά που το Cobham μύριζε… μπαρούτι από την διαχείριση του Άγγλου τεχνικού. Ο Matt Law αποκάλυψε πως Azpilicueta και Rudiger παραλίγο να πιαστούν στα χέρια στις προπονήσεις, παραπάνω από μία φορά, ενώ ο Γερμανός μαζί με τον Mateo Kovacic έφτασαν μέχρι και στο να μιλήσουν στο συμβούλιο της ομάδας για τον προπονητή τους. Την ίδια στιγμή αρκετοί εξέφραζαν την δυσαρέσκεια τους για τον χρόνο συμμετοχής, πράγμα διόλου πρωτόγνωρο. Κάπου εκεί έκανε την εμφάνιση του ένας «φίλος» από τα παλιά στην Chelsea.
Το «ασκέρι» που στήνουν ανά τα χρόνια οι παίκτες των «μπλε» φάνηκε να κάνει την εμφάνιση του. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που παραπονέθηκαν για την περιθωριοποίηση τους, καθώς ένιωσαν πως ο προπονητής τους δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για το πώς ένιωθαν, πράγμα που «σφράγισε» και η δημόσια κριτική που τους ασκούσε. Το «μπαϊράκι» είχε αρχίσει να σηκώνεται και πάλι. Το ίδιο που «τελείωσε» τον Mourinho το 2015, το ίδιο που ώθησε εκτός συλλόγου τον Conte το 2018 και αυτό που δεν είδε ποτέ με καλό μάτι την άφιξη του Sarri στο Λονδίνο. Το γεγονός πως η σχέση του με το δεξί χέρι του Roman Abramovich, Marina Granovskaia, είχε χαλάσει, έπειτα από τις πιέσεις που ασκούσε στον σύλλογο, ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα.
Ο ίδιος κατάφερε να πάρει πριν από ενάμιση χρόνο μία ομάδα χωρίς ηγέτη, χωρίς αρκετούς έμπειρους παίκτες και με παιδιά από τις ακαδημίες και να την οδηγήσει στο Champions League και σε ένα τελικό Κυπέλλου. Η ανταμοιβή του από τον Abramovich ήταν πλουσιοπάροχη, δίνοντας του «λευκή» επιταγή στην μεταγραφική περίοδο. Ίσως κάπου εκεί όμως είναι που μπαίνουμε στην γκρίζα ζώνη του χρονικού της απόλυσης του Lampard.
Παρά το γεγονός πως είχε επιδείξει εξαιρετικά σημάδια σε δύο σεζόν με Chelsea και Derby, ο ίδιος μαζί με τον σύλλογο έβαλαν… όλο το χέρι στο βάζο με το μέλι. Παίκτες όπως οι Werner, Havertz και Ziyech δεν είναι εύκολο για ένα νέο προπονητή να τους διαχειριστεί. Θέλοντας και μη, ο Abramovich του έβαλε ένα ολόκληρο… μενίρ στην πλάτη, το οποίο έγραφε απάνω Premier League. Ο Jurgen Klopp για να δημιουργήσει την πρωταθλήτρια Liverpool χρειάστηκε σχεδόν τέσσερα χρόνια, ποιος πραγματικά πίστεψε πως ο Lampard θα το έκανε σε δύο;
Κάπου εκεί μπαίνει στην συζήτηση κυρίως ο ιδιοκτήτης της Chelsea. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, είναι ο άνθρωπος που την βοήθησε να καθιερωθεί στην ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου. Όμως είναι και ο μεγαλύτερος της εχθρός. Αν και Ρώσος, ο «Βαλκάνιος» Abramovich δεν έχει υπομονή, κάτι που θυμίζει σε κάθε προπονητή, ακόμα και αν λέει το αντίθετο. Στον Lampard όλοι δήλωσαν απεριόριστη εμπιστοσύνη να προχωρήσει το πλάνο του για την ομάδα, ένα πλάνο που θα την καθιστούσε την καλύτερη ομάδα στο Νησί σε βάθος τριετίας.
Όμως ο ίδιος, όταν είδε να ζορίζουν τα πράγματα, τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του προπονητή του. Με την Ευρώπη να «απομακρύνεται», χρειάστηκαν δραστικά μέτρα και ο Ρώσος πάτησε για άλλη μία φορά το κουμπί του συναγερμού. Η καταπακτή άνοιξε και ο Lampard έπεσε μέσα στην τρύπα, μην μπορώντας να κερδίσει την «ανθρωποφαγία» του Abramovich. Η επιλογή του Tuchel έχει λογική, σκληρός και πειθαρχημένος προπονητής, δεν έχει όρεξη για πειράματα, αλλά κυρίως ο μοναδικός διαθέσιμος. Καλοί οι Nagelsmann, Hasenhuttl και Rangnick, όμως οι «μπλε» δεν μπορούσαν να πετάξουν στα σκουπίδια μία ολόκληρη σεζόν, ειδικά με τα ποσά που δαπανήθηκαν. Μέσα σε όλα αυτά, φαίνεται πως είναι ο μοναδικός που μπορεί να αφυπνίσει τους Werner και Havertz και να δούμε το πραγματικό τους πρόσωπο.
Το πείραμα Lampard απέτυχε τελικά, όχι γιατί ο ίδιος δεν φάνηκε αντάξιος, αλλά επειδή και η ίδια η Chelsea έδειξε σε όλους πως δεν μπορεί να στηρίξει έναν προπονητή. Ο Lampard θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση του κανόνα, ο σπουδαιότερος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου μαζί με τον John Terry. Ένας πως γνώριζε από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί ο σύλλογος. Όμως ακόμα και ο «Frankie» δεν μπόρεσε να νικήσει την νοοτροπία του Abramovich και της ομάδας. Να θυμάστε, οι παίκτες που έδιωξαν τους Mourinho και Conte είναι σε μεγάλο βαθμό διαφορετικοί από αυτούς που είναι τώρα στην ομάδα. Αυτό σημαίνει πως δεν έχει να κάνει με τον προπονητή, ή μία κλίκα, μονάχα. Αυτή η «ασθένεια» υπάρχει χρόνια στον σύλλογο και δεν φαίνεται πως θα φύγει γρήγορα.
