Gary, δεν έφυγες ποτέ

Με αφορμή τον θάνατο του Gary Speed μια τέτοια μέρα το 2011, αφιερώνω αυτή την μικρή ωδή στο όνομα αυτού του σπουδαίου παίκτη που «έφυγε» από την ζωή τόσο πρόωρα και άδικα.

Great

Σπουδαίος. Μια λέξη που μπορούσε να χαρακτηρίσει όλη την ύπαρξή του. Σπουδαία καριέρα, σπουδαίο ταλέντο, σπουδαίος άνθρωπος. Ο Gary ήταν άψογος σε όλους τους τομείς της ζωής του και όλοι τον σεβόντουσαν γι’ αυτό.

Awareness

Επίγνωση. Τακτική κυρίως. Ήξερε όσο λίγοι, που πέρασαν από τα αγγλικά γήπεδα, να κινείται στο χορτάρι. Όργωνε την αριστερή πλευρά του γηπέδου, κυρίως μεσοεπιθετικά, δημιουργώντας ευκαιρίες, σερβίροντας έτοιμα γκολ, όντας και αποτελεσματικός μπροστά από το τέρμα. 104 γκολ έβαλε στην καριέρα του, δεν τα λες και λίγα. Ειδικά στον αέρα ήταν φονικός.

Records

Ρεκόρ. Πολλά ήταν αυτά που συνοδεύουν το όνομά του. Κάποια ίσως τα έχασε, όπως το ότι στις 27 Αυγούστου του 2007 είχε γίνει ο μόνος παίχτης που είχε σκοράρει σε κάθε Premiership. Αργότερα ο Ryan Giggs του πήρε τον τίτλο. Ήταν ο πρώτος που συμπλήρωσε 500 εμφανίσεις στην ιστορία της Premier League, όπως επίσης είναι και ο Ουαλός με τις περισσότερες συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας του (85).

Your captain

Ο αρχηγός σας. Ήταν γεννημένος ηγέτης. Μια «προσωπικότητα έμπνευσης» τον καλούσαν οι συμπαίχτες του. Έδινε πάντα το καλό παράδειγμα στους γύρω του και ήταν ένα άτομο που με τον κατάλληλο τρόπο ζητούσε το καλύτερο που μπορούσε να προσφέρει κάθε συμπαίχτης του. Ειδικότερα στην Everton ήταν από τους πιο εμβληματικούς αρχηγούς που πέρασαν ποτέ από το Goodison Park.

Sheffield United

Εκεί τελείωσε την καριέρα του. Στα 41 του παρακαλώ! Και το περιβραχιόνιο φόρεσε και 90λεπτο έβγαζε, έχοντας συνολικά 37 εμφανίσεις σε δύο σεζόν. Οι «Blades» τον λάτρεψαν, όπως και κάθε οπαδός των γηπέδων της Championship όπου αγωνιζόταν. Η ταπεινότητα του πάντως  φαίνεται στο γεγονός ότι έφυγε από την Bolton για το Σέφιλντ για μόλις 275.000 λίρες και όσο ήταν τραυματίας το 2009 βοηθούσε στις προπονήσεις της ομάδας ως μέλος του προπονητικού τιμ. Εκεί θα ξεκινήσει και την προπονητική καριέρα του το 2010, που θα ακολουθηθεί από μια θητεία στην εθνική Ουαλίας.

Professional

Επαγγελματίας. Λίγοι ήταν τόσο επαγγελματίες σε μια εποχή όπου το ποδόσφαιρο άρχισε να βυθίζεται στο «μοντέρνο» και το «εμπορικό». Ήταν γνωστός ως «consummate professional», δηλαδή «άριστος επαγγελματίας», εντός και εκτός γηπέδου. Δουλευταράς, καθώς μετά από αμέτρητες ώρες σκληρής προπόνησης έγινε ο ποδοσφαιριστής που όλοι γνωρίσαμε και όχι ολοκληρωτικά από φυσικό ταλέντο, αυτοκριτικός, ταπεινός και ειλικρινής. Υπόδειγμα υγιεινής ζωής, σωστής δίαιτας και γυμναστικής. Γι’ αυτό και έπαιξε έως τα 41.

Elland Road

Εκεί που έχτισε τον θρύλο του. Το σπίτι της ομάδας, που πήρε από το χέρι ως «πιτσιρίκι» και την έφτασε στην κορυφή της Αγγλίας το 1992. Το γήπεδο στο οποίο έβαλε το καλύτερο γκολ της καριέρας του ενάντια στην Stuttgart για το Champions League. Ναι εκείνο το αριστερό βολέ. Αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους οπαδούς της Leeds. Για τα 312 παιχνίδια του και τα 57 του γκολ. Για τον τελικό του League Cup το ’96. Για το πάθος και την μαχητικότητα του.

Everton

Ήταν οπαδός των «Μπλε» του Merseyside από μικρός. Αυτή την ομάδα είχε βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του και το 1996, με δάκρυα στα μάτια και 8 χρόνια γεμάτος επιτυχίες στην Leeds, είχε επιτέλους την ευκαιρία να παίξει για τους Toffees. Εκεί θα σκοράρει το μόνο χατ-τρικ της καριέρας του, θα γίνει για μια σεζόν πρώτος σκόρερ της ομάδας, θα ψηφιστεί καλύτερος παίχτης της χρονιάς από τους οπαδούς της και θα τιμήσει με ασύγκριτη ηγετικότητα το περιβραχιόνιο των «Ζαχαρωτών». Θα τους αφήσει όμως για τη Newcastle, όπου και κει θα γίνει ίνδαλμα.

Devastasion

Δυστυχία. Απόγνωση. Απελπισία. Τα ένιωθες να κατακλύζουν τον αγγλικό αέρα εκείνο το πρωινό του Νοέμβρη. Η γυναίκα του, Louise, θα βρει αυτόν τον λαμπερό άνθρωπο κρεμασμένο στο γκαράζ του σπιτιού τους. Φαίνεται δεν ήταν τόσο λαμπερός και εσωτερικά. Και ακόμα κανείς δε μπορεί να το πιστέψει. Ειδικά ολάκερος ο αγγλικός ποδοσφαιρικός κόσμος. Εκείνος ο ταπεινός, χαμογελαστός, υγιής και ταλαντούχος άνθρωπος ξαφνικά είχε φύγει. Από τις 27 Νοέμβρη του 2011 πένθος θα σκορπιστεί σε όλο το νησί. Αυτό θα κρατήσει έως και σήμερα. Αμέτρητες τιμές και πράξεις θα γίνουν στο όνομά του. Κανείς συμπαίχτης του και μη, ποδοσφαιρόφιλος και οπαδός δεν θα τον ξεχάσει. Κανείς μας.

Gary, δεν έφυγες ποτέ.